ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με αυτά που γράφεις, μου φαίνεται ότι παραείναι "καλό παιδί" και δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως αυτό τον κάνει έναν άνθρωπο που θα ήθελες να έχεις στη ζωή σου ή που σου ταιριάζει.
Συνήθως αυτού του είδους τα "καλά παιδιά" νοιάζονται πολύ και στο να αφήνουν μία "καλή εικόνα" στους γύρω τους. Αυτό, τα κάνει τυπικούς ανθρώπους του θεαθήναι.
Είναι ικανοί στο να θυμούνται τις γιορτές και τα γενέθλιά σου και να σου λένε χρόνια πολλά ή να σε παίρνουν μία στο τόσο ώστε να σου δείχνουν ότι δήθεν ενδιαφέρονται, στην πραγματικότητα όμως δε νοιάζονται για μία πιο ουσιαστική συναισθηματικής φύσης επαφή.
Δεν παίρνουν ποτέ πρωτοβουλία για ένα παραπάνω βήμα.
Ο συγκεκριμένος, μπορεί να είναι πολυάσχολος · απορροφημένος από τις δουλειές και τα προγράμματά του, αλλά δε θέλει να εντάξει (τουλάχιστον εσένα) μέσα σε αυτά.
Σε βρίσκει λοιπόν σαν αποκούμπι όποτε θέλει να ξεφύγει από τη ρουτίνα, και αν επίσης δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικός, στο να έχει την ψευδαίσθηση ότι ήρθε σε επαφή με κάποιαν από παλιά, έστω και από μακριά.
Αυτό εξηγεί και γιατί είναι λαλίστατος πάνω στα δικά του ενδιαφέροντα, ενώ όταν τον πάρεις εσύ ενοχλείται όπως γράφεις στο τέλος. Επειδή τότε, τον πιάνεις απροετοίμαστο.
Το να είναι εκ του φυσικού του κλειστός και εσωστρεφής, συντείνει στο να νοιώθει άβολα όποτε πρέπει να ανοιχτεί για περισσότερο προσωπικά του ζητήματα.
Ίσως επίσης να φοβάται τη συναισθηματική προσέγγιση (που είναι και ένα είδος ρίσκου εφόσον ανοίγεσαι) και για το λόγο αυτό γίνεται ψυχρός και απόμακρος μαζί σου όταν καταλαβαίνει πως οι προτάσεις σου αποσκοπούν ακριβώς σε αυτή.
Το να σε παίρνει τηλέφωνο μία φορά στους 2-3 μήνες όπως γράφεις, δεν είναι και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα. Είναι από τους ανθρώπους που απλά τηρούν τα προσχήματα.
Αν ενδιαφερόταν και ήθελε μία πραγματική επαφή - έστω φιλία, τότε που του πρότεινες να περάσει για μπάνιο από τα μέρη σου, θα ερχότανε.
Εδώ, δεν ήρθε για κάτι χαλαρό και ευχάριστο που του είχες προτείνει · φαντάσου τη στάση του στο να τον χρειαζόσουν και σε κάποιο σοβαρό πρόβλημα.
Όπως τον περιγράφεις, όχι μόνο φίλος, ούτε καν κοντινός γνωστός σου είναι.
Όλοι αυτοί, εμφανίζονται στη ζωή κάποιου περπατώντας αθόρυβα στα νύχια των ποδιών τους και κάποια στιγμή -ίσως και μετά από χρόνια- το ίδιο απλά εξαφανίζονται.
Προχώρα παρακάτω.
Τέλος, ζητώ συγγνώμη από το σχολιαστή /σχολιάστρια @ "ΠεραστικόΣύννεφο" που δεν πρόλαβα να απαντήσω σε ένα ερώτημα που μου είχε απευθύνει στην προηγούμενή μου ανάρτηση, επειδή το δικό μου σχόλιο διαγράφηκε μαζί με το δικό του/της. Αν θέλει, ας γράψει πάλι εδώ το ερώτημα για να απαντήσω.

Προσωπικά θεωρώ ότι είναι εγωιστής ως άνθρωπος κι από τη μεταξύ σας θέλει απλά κάποιον να απευθύνεται όταν έχει ο ίδιος όρεξη να μιλήσει και να πει οτιδήποτε τον ευχαριστεί/τον ενδιαφέρει την εκάστοτε στιγμή, ειδάλλως δεν θα ενοχλούνταν κάθε φορά που τον καλείς εσύ.
Μια τέτοια σχέση δεν είναι καν σχέση μεταξύ γνωστών ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να λογίζεται ως τέτοια. Μακριά από ανθρώπους που νομίζουν ότι τους χρωστάνε όλοι ή από ανθρώπους που νομίζουν ότι τους χρωστάς εσύ προσωπικά και στο φέρονται αναλόγως. Μια πααρα πολύ απλή και συνάμα απλή φράση που δεν πρέπει να ξεχνάς είναι πως δεν είσαι κατώτερος από κανέναν, όσο κι αν ο άλλος (σου) πλασάρεται έτσι ή πιστεύει ότι όντως έτσι είναι. Στην τελική δεν χάνεις και τίποτα αν ξεκόψεις μαζί του. Ίσα ίσα βγαίνεις κι από την υποχρέωση να μιλάς οποτε εκείνος θέλει. Κι αν θέλεις τη γνώμη μου, αυτό πρέπει να κάνεις. Η δουλική στάση σε αυτή τη ζωή δε βοηθάει...

Σχολιαζω γιατι κατι παρομοιο εχει συμβει και σε εμενα. Ισως βοηθηθείς.
Πρσοωπικα το εψαξα πολυ, γιατι να μην λειτουργει, γιατι να συμβαινει οτι και εσυ περιγραφεις. Μέχρι που έλεγα οτι εγω κανω κάτι λάθος. Μετά απο κόπο και βασάνων (που δεν επρεπε και δεν το χρωσταμε στο κατω κατω και σε κανεναν) κατέλληξα στα συμπέρασματα οτι 1ον. Υπαρχαν όντως θεματα - προτεραιότητες αν θελεις- που δεν ειχε επικοινωνήσει με εμενα (γιατι πορφανως δεν με ειχε στην κατηγορια φιλος ) οπότε εγω εμενα με την απορια γιατι χαθηκε και τι εφταιξε ενω αυτος ήταν μια χαρα, απλα εδινε βάση σε αλλους τομεις της ζωης του οποτε δεν μπορουσε παραλληλα να κρατησει και μια "φιλια" 2ον. κρατουσε μια επαφη τοσο-οσο ωστε να ξερει οτι θα εχει προσβαση σε καποιον οταν θα εχει όρεξη/χρόνο/κενο/βαρεμαρα αρα εσυ θα εισαι δευτερη επιλογη ή θα γεμιζεις τα κενα.
Οπότε ή αραιωνεις και εσυ και τελικα ξεκόβεις, ή κρατας μια απλη επαφη για οταν θες και εχεις ορεξη εσυ γνωρίζοντας ομως οτι δεν ειναι φιλος σου, και να μην τον αντιμετωπιζεις ως τετοιο.

σημ. το οτι ειναι καλο παιδί απο που προκύπτει? θελω να πω, οτι φαινεται να σε βασανιζει το θεμα γιατι για το χαρακτηριστικο "καλο παιδι" ειναι που θελεις να δουλεψει η σχεση ενω βλέπεις οτι δεν προχωραει. Το καλο παιδι, να θυμασαι προκύπτει απο τις πραξεις, και οχι τι λεει αλλα δεν κανει.

Γράφεις το εξής: ΄΄αλλά όταν μιλούσαμε για κάτι που τον ενδιέφερε δεν έβαζε γλώσσα μέσα του. ''
Αυτό που γράφεις δείχνει ότι είναι εγωιστής και θέλει απλώς να έχει κάποιο άτομο να απευθύνεται.
Θέλει κάποιον δηλαδή στον οποίο να μιλάει για τα ενδιαφέροντά του.
Ψάχνει ευήκοα ώτα για να βγάζει από μέσα του τις σκέψεις του, δεν θέλει φιλία.
Άλλο η ντροπαλότητα και η εσωστρέφεια και άλλο αυτό.
Όσο ντροπαλός κι εσωστρεφής κι αν είναι κάποιος, αν βρεθεί στο κατάλληλο safe space περιβάλλον με άτομα που τον ενθαρρύνουν, τότε σιγά-σιγά απελευθερώνεται και αρχίζει να επικοινωνεί.
Δυστυχώς άδικα προσπαθείς, δεν σε θέλει για φίλο κι αυτό αποδεικνύεται και από τη φράση που έχεις μέσα στην παρένθεση και κλείνει την εξομολόγησή σου.
Σε θέλει για καβάντζα, συμβαίνει αυτό, διατηρεί επαφή μαζί σου επειδή θέλει να έχει κάποιον να ακούει ό,τι έχει εκείνος να πει.
Η αληθινή φιλία είναι μοίρασμα.
Να σωπαίνεις κιόλας για να ακούσεις τι έχει να σου πει ο άλλος, να ρωτάς πράγματα και για το άτομο που έχεις απέναντί σου.
Αλλιώς είναι μονόλογος με κοινό, αυτό θέλει ο τύπος που γνώρισες.
Τα φιλιά μου στη συμπρωτεύουσα και στην κωμόπολή σου και βρες φίλους που να νοιάζονται και για σένα ώστε να αποκτήσετε ισότιμη σχέση.

Σίγουρα το ότι είναι εσωστρεφής παίζει τον ρόλο του,ίσως όμως και μια πιο στενή φιλική σχέση μαζί σου να μην είναι και στις επιδιώξεις του.Ισως δεν είναι τόσο ζεστός όσο εσύ.Ασε σ αυτόν την πρωτοβουλία από εδώ και μπρος,εσύ έκανες ότι ήταν να κάνεις. Το να επιμένεις,ενώ βλέπεις πως ο άλλος δεν ανταποκρίνεται ,δεν έχει νόημα ούτε οδηγεί κάπου.

Έτσι όπως τον περιέγραψες φαίνεται άτομο με ορισμένα προβλήματα όμως δεν είμαστε ψυχολόγοι για να κάνουμε διάγνωση και σίγουρα δεν γίνεται αυτή από μία εξομολόγηση από γραφόμενα άλλου για κάποιο άτομο. Σε κάθε σχέση (φιλική, ερωτική, κοινωνική, οτιδήποτε) πρέπει να είναι αμοιβαίο, εκεί βασίζονται όλα. Αν είναι να μιλάτε μία φορά στους κάτι μήνες, προφανώς και δεν αξίζει να θεωρείται φίλος, ούτε καν γνωστός (καθώς αυτό συνεπάγεται με άτομο που βλέπεις συχνά ή έχετε πάρε δώσε, όχι ένα άτομο που κάποτε έβλεπες σε καθημερινή βάση, μετά χαθήκατε αλλά εκείνος σε καλεί μία στο τόσο). Εγώ στη θέση του θα τον έπαιρνα μία φορά να τον ρωτήσω ευθέως αν θέλει να μιλάτε και να βγαίνετε, αν σου πει οτιδήποτε άλλο εκτός από ένα ηχηρό "ΝΑΙ, ΘΕΛΩ!" τότε εκείνη την στιγμή του λες "Οκ, καλή συνέχεια. Εφόσον δεν θέλεις δεν υπάρχει λόγος να ξαναμιλήσουμε. Θα σε παρακαλούσα να μην με πάρεις ξανά τηλέφωνο μετά από μήνες εκεί στο άκυρο, δεν υπάρχει νόημα σε όλο αυτό. Καλή ζωή εύχομαι!" και το κλείνεις. Αν ξαναπάρει μετά από μήνες πάλι, μπλοκάρεις τον αριθμό του και συνεχίζεις την μέρα σου, τόσο απλό. Σαν stalker ακούγεται, να σε παίρνει όποτε θυμάται και αν θυμάται και απλά να τα λέτε για λίγο. Να τον ήξερες από παλιά, να ήταν π.χ. παιδικός σου φίλος ή παλιά σχέση που κρατήσατε μία επικοινωνία και τα λέτε τελείως σε φιλικό επίπεδο (ή μακρινός συγγενής) οκ εκεί να το καταλάβω. Πριν 2 χρόνια δεν γνωριζόσασταν καν και όσο μιλούσατε προφανώς και δεν κατέληξε σε φιλία και θα αλλάξει αυτό επειδή σε παίρνει μία φορά στο 2μηνο-3μηνο; Και οι τράπεζες είναι "γνωστοί" αν το πάρουμε έτσι που μας πρήζουν κάθε τόσο για λογαριασμούς και επιτόκια, χαίρω πολύ. Η ζωή είναι μικρή για να έχουμε "ζωντανά φαντάσματα" στις επαφές μας.