Με αυτά που γράφεις, μου φαίνεται ότι παραείναι "καλό παιδί" και δεν είμαι καθόλου σίγουρος πως αυτό τον κάνει έναν άνθρωπο που θα ήθελες να έχεις στη ζωή σου ή που σου ταιριάζει.
Συνήθως αυτού του είδους τα "καλά παιδιά" νοιάζονται πολύ και στο να αφήνουν μία "καλή εικόνα" στους γύρω τους. Αυτό, τα κάνει τυπικούς ανθρώπους του θεαθήναι.
Είναι ικανοί στο να θυμούνται τις γιορτές και τα γενέθλιά σου και να σου λένε χρόνια πολλά ή να σε παίρνουν μία στο τόσο ώστε να σου δείχνουν ότι δήθεν ενδιαφέρονται, στην πραγματικότητα όμως δε νοιάζονται για μία πιο ουσιαστική συναισθηματικής φύσης επαφή.
Δεν παίρνουν ποτέ πρωτοβουλία για ένα παραπάνω βήμα.
Ο συγκεκριμένος, μπορεί να είναι πολυάσχολος · απορροφημένος από τις δουλειές και τα προγράμματά του, αλλά δε θέλει να εντάξει (τουλάχιστον εσένα) μέσα σε αυτά.
Σε βρίσκει λοιπόν σαν αποκούμπι όποτε θέλει να ξεφύγει από τη ρουτίνα, και αν επίσης δεν είναι ιδιαίτερα κοινωνικός, στο να έχει την ψευδαίσθηση ότι ήρθε σε επαφή με κάποιαν από παλιά, έστω και από μακριά.
Αυτό εξηγεί και γιατί είναι λαλίστατος πάνω στα δικά του ενδιαφέροντα, ενώ όταν τον πάρεις εσύ ενοχλείται όπως γράφεις στο τέλος. Επειδή τότε, τον πιάνεις απροετοίμαστο.
Το να είναι εκ του φυσικού του κλειστός και εσωστρεφής, συντείνει στο να νοιώθει άβολα όποτε πρέπει να ανοιχτεί για περισσότερο προσωπικά του ζητήματα.
Ίσως επίσης να φοβάται τη συναισθηματική προσέγγιση (που είναι και ένα είδος ρίσκου εφόσον ανοίγεσαι) και για το λόγο αυτό γίνεται ψυχρός και απόμακρος μαζί σου όταν καταλαβαίνει πως οι προτάσεις σου αποσκοπούν ακριβώς σε αυτή.
Το να σε παίρνει τηλέφωνο μία φορά στους 2-3 μήνες όπως γράφεις, δεν είναι και κανένα σπουδαίο κατόρθωμα. Είναι από τους ανθρώπους που απλά τηρούν τα προσχήματα.
Αν ενδιαφερόταν και ήθελε μία πραγματική επαφή - έστω φιλία, τότε που του πρότεινες να περάσει για μπάνιο από τα μέρη σου, θα ερχότανε.
Εδώ, δεν ήρθε για κάτι χαλαρό και ευχάριστο που του είχες προτείνει · φαντάσου τη στάση του στο να τον χρειαζόσουν και σε κάποιο σοβαρό πρόβλημα.
Όπως τον περιγράφεις, όχι μόνο φίλος, ούτε καν κοντινός γνωστός σου είναι.
Όλοι αυτοί, εμφανίζονται στη ζωή κάποιου περπατώντας αθόρυβα στα νύχια των ποδιών τους και κάποια στιγμή -ίσως και μετά από χρόνια- το ίδιο απλά εξαφανίζονται.
Προχώρα παρακάτω.
Τέλος, ζητώ συγγνώμη από το σχολιαστή /σχολιάστρια @ "ΠεραστικόΣύννεφο" που δεν πρόλαβα να απαντήσω σε ένα ερώτημα που μου είχε απευθύνει στην προηγούμενή μου ανάρτηση, επειδή το δικό μου σχόλιο διαγράφηκε μαζί με το δικό του/της. Αν θέλει, ας γράψει πάλι εδώ το ερώτημα για να απαντήσω.