Εφόσον ο ανεκπλήρωτος ερωτας ήταν χωρις ανταπόκριση, γιατί ακόμη το σκέφτεσαι; έχεις προχωρήσει από τότε, επίσης γιατί τόση απολυτοτητα έχουμε πει δεν θα κάνουμε σχεση εξ αποστάσεως, εάν θέλετε ο ένας τον άλλον όλα γίνονται.
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
Εφόσον ο ανεκπλήρωτος ερωτας ήταν χωρις ανταπόκριση, γιατί ακόμη το σκέφτεσαι; έχεις προχωρήσει από τότε, επίσης γιατί τόση απολυτοτητα έχουμε πει δεν θα κάνουμε σχεση εξ αποστάσεως, εάν θέλετε ο ένας τον άλλον όλα γίνονται.
Τον έβλεπες ερωτικά, αλλά και ας το είχε καταλάβει · ποτέ δεν θα το παραδεχόσουν ευθέως...
Δεν ξέρω αν πέρα από το ότι σου είχε δηλώσει φανερά ότι του αρέσει η παρέα σου περίμενες και να γίνει χαλί να τον πατήσεις ως προς το να εκδηλωθείς, αλλά το ότι "οι συνθήκες λόγω εργασίας ήταν απαγορευτικές" πιο πολύ σα δικαιολογία μου φαίνεται. Και να μην ήταν απαγορευτικές δηλαδή, πάλι πιστεύω ότι δεν θα εκδηλωνόσουν.
Με τον Χ, κάνατε μία σχέση "λίγο απ' όλα" που από την αρχή ξέρετε και οι δύο πως έχει ημερομηνία λήξης, οπότε νοιώθεις ότι σου επιτρέπεται να "νοσταλγείς" και τον προηγούμενο και ας μην είχε γίνει ποτέ κάτι μεταξύ σας.
Σου εύχομαι να έχεις ωριμάσει μέσα σου συναισθηματικά μέχρι την επόμενή σου σχέση, ώστε έχοντας ξεπεράσει τον "ανεκπλήρωτο έρωτα" να καταφέρεις να της αφιερωθείς σοβαρά και πλήρως. Επειδή αν δε γίνει αυτό, αλίμονο στον επόμενο με τον οποίο θα σχετιστείς.
Η δική μου πρόταση λοιπόν, είναι να προσπαθήσεις από τώρα να διακόψεις τις αναπολήσεις και τις συγκρίσεις. Δεν σε βγάζουν πουθενά.