O Cathedral Echo συνθέτει, ερμηνεύει και ηχογραφεί τα νεο-ψυχεδελικά κομμάτια του στο δωμάτιό του

O Cathedral Echo συνθέτει, ερμηνεύει και ηχογραφεί τα νεο-ψυχεδελικά κομμάτια του στο δωμάτιό του Facebook Twitter
2

Πες μου λίγα λόγια για το πρότζεκτ. Πώς θα περιέγραφες τον ήχο σου σε κάποιον που δεν τον έχει ακούσει;

Το πρότζεκτ ξεκίνησε ως Cathedral Echo στα τέλη του 2017, όταν ξεκίνησα να ηχογραφώ καινούργιο υλικό και να πειραματίζομαι. Η αλήθεια είναι ότι όταν με ρωτάνε δεν ξέρω τι να απαντήσω.

Θα το χαρακτήριζα ως κάποιο είδος νεο-ψυχεδέλειας, αν και, επειδή ηχογραφώ τα πάντα μόνος μου και ξέρω ακριβώς πώς προκύπτει αυτός ο ήχος, δεν ξέρω αν αυτός ο όρος μπορεί να καλύψει το φάσμα των ήχων και των επιρροών που τον αποτελούν.

— Γιατί διάλεξες το όνομα Cathedral Echo;

Ήταν η περίοδος που είχαμε ξεκινήσει να παίζουμε με τον κιθαρίστα μου, τον Θωμά, πριν αρχίσω να ηχογραφώ το υλικό, και επειδή έχω μια εμμονή με τη φυσική ηχώ και την εκτενή χρήση tape echo σκεφτόμουν ένα όνομα που να χαρακτηρίζει αυτό που κάνω.

Έτσι, μου ήρθε το όνομα από μίας από τις αγαπημένες μου συναυλίες, αυτής των Tangerine Dream στο Coventry Cathedral.

— Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με τη μουσική; Προέρχεσαι από μουσικό περιβάλλον;

Καθόλου. Απλώς από μικρός άκουγα πολλή μουσική όλη μέρα γιατί με εξέφραζε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και στο μυαλό μου τότε δεν υπήρχε κάτι καλύτερο να κάνω.

Στα 13 μου ξεκίνησα να παίζω συνθεσάιζερ, μετά άρχισα κιθάρα και σιγά-σιγά ξεκίνησα τα υπόλοιπα όργανα (μπάσο, τύμπανα).

— Πού μεγάλωσες; Πες μου μια έντονη παιδική σου ανάμνηση.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Πειραιά. Γενικά, δεν έχω πολλές έντονες παιδικές αναμνήσεις. Νομίζω ότι μία από τις πιο έντονες ήταν όταν άκουσα τον πρώτο δίσκο που αγόρασα (το «Piper at the gates of dawn» των Pink Floyd) ή όταν έπιασα την πρώτη μου κιθάρα στα χέρια και ξεκίνησα να ανακαλύπτω τον εαυτό μου μέσα από τη μουσική.

— Πού μένεις τώρα; Πώς είναι η γειτονιά σου;

Μένω ακόμα στον Πειραιά, η γειτονιά μου δεν έχει αλλάξει πολύ, παραμένει το ίδιο αδιάφορη όπως όταν ήμουν μαθητής. Είναι αρκετά ήσυχη, αλλά είναι ένα μέρος με το οποίο δεν μοιραζόμουν πότε τις ίδιες συχνότητες. Λόγω των σπουδών μου και της μουσικής δεν περνάω πολύ χρόνο εδώ.

— Παίζεις σιτάρ. Πώς προέκυψε το ενδιαφέρον σου για το όργανο και πόσο εύκολο ήταν να μάθεις;

Ξεκίνησα να παίζω σιτάρ πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, όταν μέσω των Beatles και των Byrds ανακάλυψα τη μουσική της Βόρειας Ινδίας και μέσω αυτής το σιτάρ, το οποίο είναι ένα από τα πιο μαγικά μουσικά όργανα.

Έπειτα, ανακάλυψα τους δίσκους των La Monte Young και Ravi Shankar που με έβαλαν σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεν μου ήταν εύκολο να το μάθω, ούτε θεωρώ ότι το κατέχω.

Έχω κάποια βιβλία που μου έχουν χρησιμεύσει ως εισαγωγή και με έχουν βοηθήσει, αλλά ακόμα το χρησιμοποιώ με τη δική μου λογική ως μουσικού, ανάλογα με το κομμάτι, επειδή είναι ένα πολύ ιδιαίτερο όργανο και απαιτεί πολλή αφοσίωση και πειθαρχία.

— Με τι ασχολείσαι όταν δεν φτιάχνεις μουσική;

Δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο. Κυρίως μπαίνω στο Ίντερνετ, πηγαίνω σε συναυλίες φίλων και μη, καμιά φορά μπορεί να μαγειρέψω ή να ζωγραφίσω, αν και πάντα βρίσκω έναν τρόπο να καταλήγω πάλι στη μουσική. Θα ήθελα να έχω μια γάτα.

 


Info

Cathedral Echo live

18/4, 21:00

six d.o.g.s (Αβραμιώτου 6-8, Μοναστηράκι) 

Eισ.: 5 ευρώ

Μουσική
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

30 χρόνια μετά τον θάνατό του Κερτ Κόμπειν, δημοσιεύονται για πρώτη φορά ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες του

Μουσική / 30 χρόνια μετά: Ο Κερτ, η Κόρτνεϊ και η κόρη τους σε ανέκδοτες οικογενειακές φωτογραφίες

Πριν από τριάντα χρόνια ξεκίνησε η μεταθανάτια ζωή του αυτόχειρα ροκ σταρ, κατά την οποία η φήμη, η επιρροή και το νόημα των τραγουδιών του αποκτούν όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις.
THE LIFO TEAM
Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Απώλειες / Μαουρίτσιο Πολίνι (1942-2024): Οι μεγάλες ηχογραφήσεις ενός θρυλικού πιανίστα της εποχής μας

Ο Ιταλός πιανίστας που καθόρισε τον μοντερνισμό, με σειρά ηχογραφήσεων έργων των Μπετόβεν και Σοπέν που σήμερα θεωρούνται κλασικές, πέθανε στα 82 του χρόνια.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μυστήριο 100 –Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

LiFO X 2023 ΕΛΕVΣΙΣ / Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια: Μια μουσική παράσταση για την Εαρινή Ισημερία

Το «Μυστήριο 100 – Τα Ιερά Τραγούδια» εστιάζει στα παραδοσιακά δρώμενα και τις τελετουργίες στην ελληνική μουσική και χορευτική παράδοση. Την επιστημονική και καλλιτεχνική επιμέλεια έχει ο Λάμπρος Λιάβας, καθηγητής Εθνομουσικολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
THE LIFO TEAM
Μια βραδιά με τα τραγούδια της Σωτηρίας Μπέλλου

Μουσική / Τα τραγούδια της Σωτηρίας συγκινούν ένα νέο κοινό

Μικρές ιστορίες που κυλάνε σαν νερό, μια φωνή που πατάει στη Μπέλλου χωρίς να τη μιμείται, κόσμος που δακρύζει ή κρατάει τον ρυθμό με το πόδι του. Ένας θρύλος είναι ζωντανός μπροστά μας χάρη στη Χριστίνα Μαξούρη, στη σκηνή του ΠΛΥΦΑ.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Cutthroat

Μουσική / Το νοσταλγικό ραπ των Θεσσαλονικιών Cutthroat

Μια κολεκτίβα νέων καλλιτεχνών που πιστεύει πως η προώθηση της μουσικής ήταν πιο αποτελεσματική μέσω του Myspace και όταν τα CD μοιράζονταν χέρι με χέρι μόλις κυκλοφόρησε το «Perfect Blue», ένα ραπ άλμπουμ εμπνευσμένο από τα καρτούν και τα παιχνίδια των '90s και των '00s.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΑΤΣΗΣ
CHECK 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μουσική / 10 χρόνια σκοτεινών και χορευτικών ηλεκτρονικών ήχων από την Bedouin Records

Μια κουβέντα με τον Salem Rashid Skourlis, τον ιδρυτή της ανεξάρτητης δισκογραφικής εταιρείας ακραίου και ambient ηλεκτρονικού ήχου, έναν Έλληνα που ζει μεταξύ Τόκιο και Μπανγκόκ και διαπρέπει στο εξωτερικό.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
Κ.atou: «Kάποιοι χαλάνε λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Οι Αθηναίοι / Κ.atou: «Kάποιοι ξοδεύουν λεφτά για να βγουν έξω ένα βράδυ, μην τους το χαλάς»

Η DJ που έχει δει στο Ντιτρόιτ να ακούνε το set της δυο κουνέλια έμαθε πρόσφατα τι πάει να πει «τέκνο με κ», ενώ η πόλη που πιστεύει ότι έχει την καλύτερη ηλεκτρονική σκηνή τώρα δεν είναι το Βερολίνο. Έχοντας ταξιδέψει σε τόσα μέρη, είναι χαρούμενη που ζει στην Αθήνα, αλλά δεν μπορεί να μείνει στο κέντρο της.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ

σχόλια

1 σχόλια
...Οφείλω να ομολογήσω πως όταν πρωτοάκουσα, πριν από εκατοχιλιάδεσχρόνια, το piper at the gates of dawn, είχα απογοητευτεί (τι ιεροσυλία!). Θυμάμαι, το είχα παραγγείλει σε κάτι μπαρμπάδες μου απ' την Καρολίνα γιου-ες-οφ-έι, να μου το στείλουν. Η περιβόητη κασέτα με το ωραιότατό της αρτγουορκ έφτασε, έβαλα να την ακούσω αλλά αφενός η κρυσταλένια-impeccable παραγωγή-ήχος μου ξένισε (τι ύβρις!) κι αφετέρου είχα προλάβει να ακούσω το "set the controls for the heart of the sun" και το dark side δεν μου φάνηκε αρκετά ψυχεδελικό (τρομάρα να μου έρθει). Επίσης, τι ήταν αυτά τα soul τα εμβόλιμα φωνητικά στο "great gig in the sky" (πόσο βλαξ υπήρξα!) και τι ήταν αυτές οι χλεχλεδιές στο "us and them" (εντελώς γκάο, λέμε). Φυσικά, άλλαξα γνώμη σύντομα.Αλλά, επίσης, οφείλω να ομολογήσω ότι πάντοτε προτιμούσα την πρώιμη μελαγχολία τους:♫...getting up, i feel as if i'm remembering this scene before i open the door to an empty room ♫https://youtu.be/KygYMI9-Tms
...Mα, τον Δία και τον Κρόνο, τον Όμπερον, την Μιράντα και την Τιτάνια, τον Ποσειδώνα, τον Τιτάνα! Τι μπαρούφα έγραψα (εκ παραδρομής);Ορθή επανάληψη:..Οφείλω να ομολογήσω πως όταν πρωτοάκουσα, πριν από εκατοχιλιάδεσχρόνια, το dark side of the moon