Τζόντι Φόστερ: Φοβόμουν τον Χόπκινς στη Σιωπή των Αμνών

Τζόντι Φόστερ: Φοβόμουν τον Χόπκινς στη Σιωπή των Αμνών Facebook Twitter
3

Η 53χρονη Τζόντι Φόστερ αποκάλυψε σε συνέντευξη της ότι φοβόταν πραγματικά τον Άντονι Χόπκινς, όταν τον αντιμετώπιζε ως Χάνιμπαλ Λέκτερ στην «Σιωπή των Αμνών».

Μιλώντας  στο τηλεοπτικό σόου «The Graham Norton Show» η Φόστερ είπε:

«Ποτέ δεν του μίλησα. Ήταν τρομακτικός! Φτάσαμε στο τέλος των γυρισμάτων και δεν είχαμε μιλήσει ούτε μια φορά, τον απέφευγα στ’ αλήθεια αλλά την τελευταία ημέρα με πλησίασε και με δάκρυα στα μάτια του είπα ότι τον φοβόμουν πολύ. Κι εγώ φοβόμουν εσένα, μου είπε».

 Τόσο η ίδια όσο και ο συμπρωταγωνιστής της κέρδισαν πάντως από ένα Όσκαρ για τις ερμηνείες τους στην ταινία αυτή του 1991.

Πολιτισμός
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

ΜΟΥΣΕΙΟ ΔΑΜΑΣΚΟΣ ΣΥΡΙΑ

Πολιτισμός / Συρία: «Διέρρηξαν το εθνικό μουσείο» στη Δαμασκό - Τι φέρεται να άρπαξαν από πτέρυγα που έχει και ελληνιστικά εκθέματα

Τι απαντά η διεύθυνση του μουσείου που «είναι κλειστό για λόγους ασφαλείας» και διαθέτει έργα ανεκτίμητης αξίας από την πλούσια αρχαία και νεώτερη κληρονομιά της Συρίας
LIFO NEWSROOM
ΥΠΠΟ: Αναδεικνύοντας τα παλαιοχριστιανικά μνημεία της Αστυπάλαιας

Πολιτισμός / ΥΠΠΟ: Αναδεικνύοντας τα παλαιοχριστιανικά μνημεία της Αστυπάλαιας

Το Υπουργείο Πολιτισμού ανέλαβε την αποκατάσταση και προβολή του Λουτρώνα του Ταλλαρά και των βασιλικών Καρέκλη και Αγίας Βαρβάρας, μνημείων που αποτελούν χαρακτηριστικά αρχιτεκτονικά δείγματα της πρωτοβυζαντινής περιόδου στο νησί
LIFO NEWSROOM
ΡΟΜΠΕΡΤ ΝΤΕ ΝΙΡΟ ΛΥΚΑΙΝΑ ΚΑΠΙΤΩΛΙΟΥ ΜΑΜΝΤΑΝΙ

Πολιτισμός / Ρόμπερτ Ντε Νίρο: Βραβεύθηκε με τη «Λύκαινα του Καπιτωλίου» - «Με τον Μαμντάνι, να ξαναπάρουμε πίσω τη χώρα μας»

Η τελετή πραγματοποιήθηκε με ιδιαίτερα λιτό τρόπο, σε ένδειξη σεβασμού προς τον θάνατο εργάτη εξαιτίας της κατάρρευσης μέρους του «Πύργου των Κόμηδων»
LIFO NEWSROOM

σχόλια

2 σχόλια
"τον φοβόμουν πολύ. Κι εγώ φοβόμουν εσένα" διόλου περίεργο,αυτός ήταν και ο πραγματικός εσώτερος ψυχισμός των χαρακτήρων που υποδύονταν στην ταινία!ο άξονας και η αληθινή υπόθεση του φιλμ είναι η σχέση και η διάδραση μεταξύ τους και για την ακρίβεια ο έρωτας που αισθανόταν ο λέκτερ για την κλαρίς και πώς όλο αυτό τους έβγαινέ σε φόβο από ανασφάλεια και ενοχές.
Συμφωνώ. Αυτή είναι και η ήρεμη δύναμη της ταινίας, μαζί με την παγωμένα εκφραστική ερμηνεία του Χοπκινς. Η υπόθεση όσον αφορά τα γεγονότα είναι χιλιοπαιγμένη άλλωστε από τότε(σκοτεινά μυαλά, δολοφόνοι σε χαζοσειρούλες κλπ) αλλά, αυτό το παράξενο ατού των χαρακτήρων της ταινίας την κάνει μοναδική.