"τον φοβόμουν πολύ. Κι εγώ φοβόμουν εσένα" διόλου περίεργο,αυτός ήταν και ο πραγματικός εσώτερος ψυχισμός των χαρακτήρων που υποδύονταν στην ταινία!ο άξονας και η αληθινή υπόθεση του φιλμ είναι η σχέση και η διάδραση μεταξύ τους και για την ακρίβεια ο έρωτας που αισθανόταν ο λέκτερ για την κλαρίς και πώς όλο αυτό τους έβγαινέ σε φόβο από ανασφάλεια και ενοχές.