Ελευθεριακότητα είναι η επινοητική ανακάλυψη της ηδονής

Ελευθεριακότητα είναι η επινοητική ανακάλυψη της ηδονής Facebook Twitter
΄Όταν δηλώνεις με γενναιότητα τις επιθυμίες σου κερδίζεις μια σπουδαία μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο. Η ελευθεριακότητα δεν περιορίζεται ούτε στο ''σεξ'', ούτε στη δήλωση μια ''ταυτότητας'' --- είναι η επινοητική ανακάλυψη της ηδονής σε όλες τις σφαίρες της ανθρώπινης εμπειρίας και έκφρασης. Είναι η ελευθερία να ερμηνεύεις το φύλο, την αυτο-εικόνα και την αξιοπρέπεια σου με τους δικούς σου όρους. Φωτο: Daniel Aschwanden
2

— Αν νεοναζιστικά κόμματα έχουν συνειδητά γκέι ψηφοφόρους ή και στελέχη, δεν καταρρίπτεται το ιδεολόγημα ότι η απελευθέρωση της ερωτικής επιθυμίας οδηγεί σε μια συνολικότερη ελευθεριακή θέαση των πραγμάτων;

Δεν είναι ακριβώς απελευθέρωση να κράζεις αυτό που γουστάρεις ή να υποστηρίζεις πολιτικά τη δαιμονοποίηση της σεξουαλικότητας σου. Σε μια απελευθερωμένη κοινωνία, όσοι θα έβρισκαν την βία ερεθιστική θα ασχολούνταν απενοχοποιημένα με το σαδομαζοχισμό. Δεν θα πλάκωναν για πλάκα γκέι και μεταναστάτες. Υπάρχουν βέβαια και νεοναζί που αποκαλύπτουν απροκάλυπτα τις γκέι εμπειρίες τους -- η άσκηση βίας, η πόζα στα μίντια, το γενικότερο macho ύφος – είναι γενικά μια μορφή σεξουαλικής επιδειξιομανίας. Όλος αυτός ο φετιχισμός της βίας ακουμπά άμεσα ή έμμεσα σε μια παράδοση γκέι αισθησιασμού. Πάντως από μόνο του, ούτε αυτό είναι ''ερωτική απελευθέρωση.'' Ακόμη κι ένας άνθρωπος που δηλώνει δημόσια ''γκέι'' ή ''στρέιτ'' δεν είναι απαραίτητα ''απελευθερωμένος''. Όταν δηλώνεις με γενναιότητα τις επιθυμίες σου κερδίζεις μια σπουδαία μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο. Η ελευθεριακότητα δεν περιορίζεται ούτε στο ''σεξ'', ούτε στη δήλωση μια ''ταυτότητας'' --- είναι η επινοητική ανακάλυψη της ηδονής σε όλες τις σφαίρες της ανθρώπινης εμπειρίας και έκφρασης. Είναι η ελευθερία να ερμηνεύεις το φύλο, την αυτο-εικόνα και την αξιοπρέπεια σου με τους δικούς σου όρους. Είναι, ας πούμε, το να μπορείς να ντύνεσαι αστροναύτης με ζαρτιέρες για να πας μια βόλτα στο πάρκο ή στη δουλειά χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανένα. Όλα αυτά μαζί συνιστούν κομμάτια της ερωτικής μας χειραφέτησης. Οι νεοναζί – γκέι ή στρέιτ – είναι εντελώς ξένοι σε αυτό το μοντέλο αυτο-κατανόησης και επομένως πολύ μακριά από οποιαδήποτε απελευθερωτική κουλτούρα.

Νομίζω πως η βία, το κράξιμο, ο συντηρητισμός εξακολουθούν να είναι διάχυτα, τόσο σε καθημερινό όσο και θεσμικό επίπεδο. Δυο χρόνια μετά, βιώνω πάλι σοκαρισμένος τον μικροφασισμό της καθημερινότητας: Ξανάρθα Αθήνα και ξανάφαγα ξύλο, ξανάνιωσα ούφο.


— Δεν ακούγεται ωστόσο υπερβολική η παρουσίαση της ΧΑ σαν ένα τεράστιο γκέι όργιο; Μπορείς να αναδείξεις ένα σοβαρό θέμα σαν τον νεοναζισμό στην Ελλάδα τρολάροντάς το; Κάποιοι επίσης καταλόγισαν στην περφόρμανς ότι συνδέει ομοφυλοφιλία-ναζισμό.

Η «οργιαστική» εικόνα της ΧΑ ήταν μέρος της αφήγησης του συνομιλητή μου, όχι μια δικιά μου αυθαίρετη ιδέα που τη σκαρφίστηκα για να σπάσουμε πλάκα. Η video-performance δεν συνδέει ομοφυλοφιλία και ναζισμό ντετερμινιστικά-- δεν λέει δηλαδή ότι εφόσον είσαι το ένα, άρα θα είσαι και το άλλο. Καταγράφει μια φαινομενική αντίφαση: πώς γίνεται το μέλος μιας διωκόμενης κοινότητας να υιοθετεί τη γλώσσα του διώκτη του; Αυτή η ερώτηση βασίζεται σε πραγματική μαρτυρία και βιωμένα γεγονότα. Κατά τα άλλα, νομίζω ότι η τρολιά είναι ένας υπέροχος τρόπος να επιτίθεσαι στη μιζέρια, τον τρόμο και τον παραλογισμό. Τρολιά εδώ δεν είναι να κάνεις χιούμορ με την τραγωδία του άλλου αλλά να αντιμετωπίζεις τη δική σου δυστυχία σαν ένα μαύρο ανέκδοτο – και μετά να γελάς μαζί σου. Θυμίζω ότι το βίντεο αφηγείται μια εμπειρία ομοφοβικής επίθεσης που έζησα προσωπικά στο Ζάππειο, καθώς κι ένα φλερτ που μετατράπηκε σε απειλητικό βρισίδι.

Πάντως εκτός από προσωπικές μαρτυρίες και ιστορικά παραδείγματα, υπάρχουν επίσης σχετικές πληροφορίες στο διαδίκτυο και τη διεθνή δημόσια σφαίρα. Στη Ρωσία απαντώνται ανοιχτά γκέι νεοναζί οργανώσεις (Gay Arian National –Socialists, Gay Arians Skinheads), στην Αγγλία είχαμε τον γκέι πορνοστάρ και νεοναζιστή ηγέτη Nicky Crane, ενώ στην Ελλάδα εμφανίστηκε στο fb σελίδα γκέι εθνικιστών. Φυσικά δεν μιλάμε για πλειοψηφικά φαινόμενα – κάθε άλλο! - και οπωσδήποτε πρέπει να αποφεύγουμε γενικεύσεις κι απλουστευτικά σχήματα.

Ελευθεριακότητα είναι η επινοητική ανακάλυψη της ηδονής Facebook Twitter
Όσα εκφράζουμε online – οι σκέψεις και οι επιθυμίες που φτύνουμε στο διαδίκτυο – είναι μέρος του αληθινού μας προσώπου, επηρεάζουν υλικά τη ζωή μας, αλλάζουν το πώς αναπνέουμε και σκεφτόμαστε. Φωτο: Daniel Aschwanden

Πώς συνδέεται η σεξουαλική γεωγραφία της Αθήνας της κρίσης που αναφέρεις με τη χρυσαυγίτικη απειλή; Δύο χρόνια μετά την α' προβολή του Homonazi Effect, πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα;

Νομίζω πως η βία, το κράξιμο, ο συντηρητισμός εξακολουθούν να είναι διάχυτα, τόσο σε καθημερινό όσο και θεσμικό επίπεδο. Δυο χρόνια μετά, βιώνω πάλι σοκαρισμένος τον μικροφασισμό της καθημερινότητας: Ξανάρθα Αθήνα και ξανάφαγα ξύλο, ξανάνιωσα ούφο. Είναι ένα θέμα που δεν έχει κλείσει ούτε στην ψηφιακή, ούτε στην ερωτική γεωγραφία της πόλης. Παρομοίως, το Homonazi Effect είναι ένα έργο εν εξελίξει: φόρεσα τα ρούχα του αντι-ήρωά μου κι έκανα βόλτα (απένταρος) στη Βενετία, στα πάρκα του Μάντσεστερ και στους ψηφιακούς τοίχους του fb. Οι αντιδράσεις, οι επανερμηνείες, οι νέες εμπειρίες φόβου και τρέλας ξανάχτισαν πολλές φορές αυτήν την ιστορία – μέσα κι έξω μου – σαν μια εμμονή που τσουλάει μέσα στον χρόνο.


— Πώς συνδυάζεις την πανεπιστημιακή διδασκαλία στην Αγγλία (ΜΜΕ και παραστατικές τέχνες στο Liverpool Hope University) και τη συγγραφή με το queer performing; Δεν θεωρείς ότι έτσι ρισκάρεις, ενδεχομένως, φήμη και κύρος σε κάποιους κύκλους;

Μα δίχως ρίσκα η ζωή θα ήταν αφόρητη! Και αληθεύει ότι η Αγγλία – ειδικά η πανεπιστημιακή της κοινότητα – είναι πιο συντηρητική απ' όσο φαίνεται, ακριβώς λόγω του corporate χαρακτήρα της. Δεν πρέπει απλά να αρέσεις στους συναδέλφους ή στους φοιτητές σου αλλά και στους γονείς των φοιτητών, που πια αντιμετωπίζονται σαν πελάτες. Παράλληλα όμως σε Αγγλία και Ελλάδα, μέσα κι έξω από τα πανεπιστήμια υπάρχουν φωνές, χώροι, φίλοι, νεο-μποέμ, άνεργοι, μπλόγκερς, ερευνητές ονειρικών διαδρομών που δικαιώνουν όλα σου τα ρίσκα. Πάντως χάρηκα πολύ που ένα ερευνητικό μου κείμενο για αυτή δουλειά πρόκειται να δημοσιευτεί σε αμερικανικό ακαδημαϊκό περιοδικό. Ανυπομονώ να γράψω ακόμη ένα για την ψηφιακή μετα-ζωή των εικόνων του βίντεο.


— Σε μια εποχή που οι περισσότεροι νέοι και δημιουργικοί άνθρωποι σκέφτονται τη μετανάστευση, εσύ θα επέστρεφες λες ευχαρίστως στην Ελλάδα. Γιατί;

Ζούμε νομίζω σε μια ευρύτερη «γεωγραφία κρίσης» που ενώνει χώρες και πόλεις. Καμιά φορά η διαδρομή Αθήνα-Μάντσεστερ διαρκεί όσο ένα ποστ στο fb για έναν απλήρωτο λογαριασμό...


— Βλέπω στο βιογραφικό σου όρους όπως web author και transmedia artist, η συνεργάτιδά σου Calypso Larah αυτοχαρακτηρίζεται web guerilla. Θα γίνει λες κάποτε η ψηφιακή ζωή και δημιουργία κυρίαρχη τύπου Matrix ή πρόκειται τελικά για ψευδοδίλημμα;

Ναι, δεν θεωρώ την ψηφιακή ζωή ακριβώς «ψεύτικη». Όσα εκφράζουμε online – οι σκέψεις και οι επιθυμίες που φτύνουμε στο διαδίκτυο – είναι μέρος του αληθινού μας προσώπου, επηρεάζουν υλικά τη ζωή μας, αλλάζουν το πώς αναπνέουμε και σκεφτόμαστε. Αντιστρόφως, ένα σωρό λόγια, χειρονομίες και συναναστροφές που κάνουμε εκτός οθόνης, είναι παντελώς ψεύτικα. Πολλές φορές φερόμαστε σαν άνθρωποι μέσα στο Ίντερνετ και σαν ρομπότ εκτός.


— Επόμενο πρότζεκτ;

Δουλεύω το σενάριο μιας νέας ταινίας/perfomance για το ψωνιστήρι, την αστυνομική βία και τις κλοπές κινητών στο κέντρο της Αθήνας. Βασίζεται σε περιστατικά που έζησα το καλοκαίρι. Είναι μια ιδέα που δούλεψα πρόσφατα στο Pitching Lab στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Δράμας.

Ελευθεριακότητα είναι η επινοητική ανακάλυψη της ηδονής Facebook Twitter
Φωτο: Daniel Aschwanden
Ελευθεριακότητα είναι η επινοητική ανακάλυψη της ηδονής Facebook Twitter
Φωτο: Daniel Aschwanden

Info: 9-11/10 The Homonazi Effect, 3rd Handmade & Recycled Theater Festival, Τεχνοχώρος Φάμπρικα Μ. Αλεξάνδρου 125 & Ευρυμέδοντος, Γκάζι έναρξη 11μμ είσοδος ελεύθερη κρατήσεις τηλ. 210 3411651

2

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο συναρπαστικός εξπρεσιονισμός του Ζορζ Ρουό 

Εικαστικά / Ζορζ Ρουό: Ο μεγάλος λησμονημένος του εξπρεσιονισμού

Ο Γάλλος ζωγράφος και χαράκτης συνδέθηκε με τα κινήματα της μοντέρνας τέχνης στις αρχές του 20ού αιώνα αλλά ξεχάστηκε μετά τον θάνατό του. Μια έκθεση με σημαντικά του έργα τον επαναφέρει στο προσκήνιο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«ΤΕΧΝΗ – ΔΙΑΓΩΝΙΟΣ»: Η διαρκής συμβολή των δύο ομάδων στην ανεπανάληπτη πολιτισμική κίνηση της Θεσσαλονίκης

Εικαστικά / «Διαγώνιος» και «Τέχνη»: Πρόσφεραν παιδεία στη Θεσσαλονίκη. Τώρα συναντιούνται ξανά σε μια έκθεση

Η «Διαγώνιος» του Ντίνου Χριστιανόπουλου και η Καλλιτεχνική Εταιρεία «Τέχνη» επιστρέφουν στο προσκήνιο μέσα από ένα αφιέρωμα στο Τελλόγλειο Ίδρυμα, που αναδεικνύει δύο ιστορικές ομάδες της πνευματικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η «λίστα Τραμπ» και τα «απαράδεκτα έργα τέχνης» οδηγούν σε μια άλλη Αμερική

Εικαστικά / Tο μένος του Τραμπ για το Smithsonian: Λογοκρισία, ρατσισμός, λίστες με «απαράδεκτα» έργα

Με στόχο το μεγαλύτερο συγκρότημα μουσείων και ερευνητικών κέντρων στον κόσμο, ο Τραμπ επιχειρεί να ασκήσει έλεγχο και λογοκρισία σε έργα τέχνης και στο περιεχόμενο εκθέσεων, κατηγορώντας το Smithsonian ως «woke» και απειλώντας με περικοπές της χρηματοδότησής του.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Εικαστικά / Το σπίτι-μουσείο της Πολίν Καρπίδα βγάζει τους θησαυρούς του στο σφυρί (μέχρι κεραίας)

Μια από τις πιο εξέχουσες συλλέκτριες στην Ευρώπη, η οποία έχει αφήσει το αποτύπωμά της και στην Ύδρα, αποφάσισε να πουλήσει τη συλλογή σουρεαλιστικής και μεταπολεμικής τέχνης που στεγάζει στο σπίτι της στο Λονδίνο -τη μεγαλύτερη αυτού του είδους- σε μια δημοπρασία-ορόσημο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χάρις Επαμεινώνδα: Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις

Εικαστικά / Χάρις Επαμεινώνδα: «Η γλώσσα μου δεν είναι οι λέξεις»

Η βραβευμένη με Αργυρό Λέοντα Κύπρια εικαστικός συνθέτει έναν κόσμο θραυσμάτων, αποκομμάτων της εσωτερικότητας, με ελλειπτικές εικόνες, τον οποίο μας προκαλεί να ανακατασκευάσουμε μέσα από τη σταδιακή του αποκάλυψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
 Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Εικαστικά / Μαρία Λοϊζίδου και Πέτρος Μώρης στη 13η Μπιενάλε του Λίβερπουλ

Οι δύο καλλιτέχνες με καταγωγή από Κύπρο και Ελλάδα αντίστοιχα, παρουσιάζουν νέα έργα τους σε μια από τις σημαντικότερες εικαστικές διοργανώσεις της Βρετανίας που φιλοξενεί 30 καλλιτέχνες και συλλογικότητες, με αναθέσεις και θεματικές που έχουν να κάνουν με τη γεωγραφία και τις αξίες που διαπερνούν την πόλη αυτή: καταγωγή και μνήμη.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Μια έκθεση για την πολύχρωμη, πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Εικαστικά / Μια έκθεση για την πολύχρωμη και πολύπλοκη Αθήνα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Ο Τόνι Μιλάκης καταγράφει μια πόλη που η πραγματικότητα προσφέρει τις καλύτερες ζωγραφικές λύσεις, που ακόμη και το πιο ευφάνταστο μυαλό ενός καλλιτέχνη δεν μπορεί να τις επινοήσει.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
CHECK Ο Ζαν Φρανσουά Μιλέ και η ατέρμονη γοητεία της φύσης και των εργατών της γης

Εικαστικά / Ζαν Φρανσουά Μιλέ: ο ζωγράφος που ο Βαν Γκογκ αποκαλούσε «πρωτοπόρο»

«Όσο το σκέφτομαι, τόσο περισσότερο νομίζω ότι ο Μιλέ πίστευε σε κάτι ανώτερο» έγραφε ο Βαν Γκογκ για τον «ζωγράφο των χωρικών» αλλά και έναν από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του γαλλικού ρεαλισμού. Η Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον τιμά με μια μεγάλη έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Το Μοναστήρι του Καρόλου: Το μουσείο του «κομμωτή των σταρ»

Εικαστικά / Κάρολος: O «κομμωτής των σταρ» έχει πλέον δικό του μουσείο στα Χανιά

Το «Μοναστήρι του Καρόλου», ένα ενετικό κτίσμα του 1583 και κατοικία του αυτοδίδακτου δημιουργού από το 1991, έχει μετατραπεί σε ένα μοναδικό καταφύγιο όπου συνυπάρχουν η ιστορία της κομμωτικής, έργα Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών μαζί με μνήμες της Μαρίας Κάλλας, της Μπριζίτ Μπαρντό αλλά και της Μαντάμ Ορτάνς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

Εικαστικά / Γιγάντιοι φαλλοί, το σεξ ως ζωτική δύναμη: Τα «ερωτικά» του Takis αναστατώνουν ακόμα

«Τα έργα του αποθεώνουν την ικανότητα του έρωτα να μας αποσπά από την ιδέα του θανάτου». Και έχουμε την ευκαιρία να τα δούμε στην αναδρομική έκθεση του Ιδρύματος Γουλανδρή στην Άνδρο, και στην Αθήνα. Όλα σχεδόν, εκτός από το πιο γνωστό του, το οποίο οι επιμελητές απέρριψαν ως «κραυγαλέο»...
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Το Fondation Louis Vuitton υποδέχεται 270 έργα του Gerhard Richter σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση

Εικαστικά / Gerhard Richter: «Τώρα που δεν απέμειναν ιερείς ή φιλόσοφοι, οι καλλιτέχνες είναι οι σημαντικότεροι άνθρωποι στον κόσμο»

270 έργα ενός από τους σημαντικότερους εν ζωή ζωγράφους θα εκτεθούν το φθινόπωρο στο Fondation Louis Vuitton σε μια μεγάλη αναδρομική έκθεση.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Εικαστικά / Μια αθέατη ως τώρα πλευρά της Φρίντα Κάλο στη Θεσσαλονίκη

Μια διεθνής έκθεση με 241 φωτογραφίες, που μέχρι πρόσφατα δεν είχαν δει το φως δημοσιότητας και αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές της ζωής της πιο διάσημης ζωγράφου του 20ού αιώνα, κάνει στάση το φθινόπωρο στη συμπρωτεύουσα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Έκθεση αφισών στην Ύδρα μιας Ελλάδας ανόθευτης και ταπεινής

Εικαστικά / Πώς διαφήμιζε η Ελλάδα τον εαυτό της στο εξωτερικό από το ’30 έως το ’60;

Μια σειρά αφισών του ΕΟΤ, σε μια έκθεση που φιλοξενείται στην οικία Λαζάρου Κουντουριώτη, αποκαλύπτει τις πρώτες απόπειρες και τα αρχικά βήματα του ελληνικού τουρισμού, με την υπογραφή σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Εικαστικά / Νίκος Τρανός: «Η τέχνη είναι ένα πολύ αποτελεσματικό αντικαταθλιπτικό» 

Έχει βοσκήσει πρόβατα, έχει πουλήσει κουλούρια και έχει δουλέψει στην οικοδομή, μέχρι που αποφάσισε ότι το μόνο που ήθελε να γίνει είναι καλλιτέχνης. Τελικά, εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους και διεθνώς αναγνωρισμένους Έλληνες δημιουργούς. Ο πρώην πρύτανης της ΑΣΚΤ είναι άνθρωπος από σπάνια πάστα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
ΠΕΣ ΤΑ ΡΕ RAYDON!!!! αντε να τα πει κ κανας αλλος !! εχω βαρεθει την υποκρισια με ολους τους γαμικουλες ματσο ελλαναρες που ενω μιλανε για γκομενες, το ματι τους τσεκαρει το ωραιο το αγορι που θα περασει!! ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΣΗ ΤΟΥΣ ΑΜΦΙΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟΙ!!!! ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!
θυμάμαι την προβολή στο εμπρός ...δεν μπορώ να πω ότι είχα συγκλονιστεί [η αλήθεια είναι ότι μού άρεσε πάρα-πάρα-πάρα πολύ η αλλοκοτιά-περφόρμανς το "Αφροδίτη (ένας αξερεύνητος πλανήτης)" και μάλλον όλα τα υπόλοιπα μού φαίνονταν υποδεέστερα, αν εξαιρέσουμε τον γλυκούλη τύπο με την ερωτική εξομολόγηση "ροζ-ροζ-ροζ" (ωραίες εποχές)].Πάντως, όλα αυτά παραμένουν πολύ ειδικού κοινού και ενδιαφέροντος. Ειδικά σε ανθρώπους που έχουν την τάση/ανάγκη για αποκωδικοποίηση του κόσμου μονίμως μέσω ενός binary συστήματος (καλό/κακό, άσχημο/όμορφο, σωστό/λάθος, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.) δεν ξέρω τι/αν θα έχει να προσφέρει κάτι το εν λόγω, πλην ενός ασαφούς hazyness, πιθανότατα "παρεξηγήσιμων" εικόνων και ερεθισμάτων. Εκτός κι αν μπει μπόμπα στο διιστικόν, κάτι που δεν είναι καθόλου απλό.Πάντως έχει ενδιαφέρον.