Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ένα μήνυμα μέσα σε μπουκάλι

Στο σημερινό ‘Α, μπα’: ένα μήνυμα μέσα σε μπουκάλι Facebook Twitter
128


________________
1.

Αγαπητή α μπα,
σε παρακαλώ πολύ μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί στο καλό χρησιμοποιείται η έκφραση "gay lifestyle" (θα έλεγα ομοφυλόφιλος τρόπος ζωής, αλλά ευτυχώς αυτό δεν το έχω ακούσει.ακόμα.) Ακούω από μορφωμένο δημόσιο πρόσωπο "if someone decides to follow a gay lifestyle"και θέλω να αρχίσω να χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο .- ruserious


Εκτός από τους συντηρητικούς που δεν έχουν φίλτρο και δεν καταλαβαίνουν σε ποιον αιώνα ζούμε και λένε ότι οι ομοφυλόφιλοι θα βιάσουν τα παιδιά μας χωρίς να καταλαβαίνουν πόσο πολύ εκτίθενται, υπάρχουν και οι συντηρητικοί που έχουν διαβάσει και πέντε συντηρητικές εφημερίδες και έχουν μάθει τι σημαίνει 'πολιτικά ορθό'.


Αυτή η έκφραση σε εκνευρίζει γιατί αυτό που υπονοεί δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο, διότι είναι καλυμμένο με μια στρώση τάχα ευγενικής αποδοχής, αλλά αν την ξύσεις με το νύχι σου θα δεις τον ίδιο φόβο. Το 'gay lifestyle' υπονοεί ότι κάποιοι (οι γκέι) έχουν κάνει την επιλογή να ζουν μια ζωή παρακμής, αναζητώντας μόνο την προσωπική τους ευχαρίστηση και τις ηδονές, σε αντίθεση με τους νοικοκυραίους που κάνουν σεξ για να κάνουν παιδιά, παίρνουν δάνεια για να αγοράσουν σπίτια και κάνουν οικονομίες για να πληρώσουν τους φόρους τους. Για άλλη μια φορά είναι κριτική της ηθικής, ενός όρου που ξεχειλώνεται όπως ένα στομάχι στις γιορτές των Χριστουγέννων.


________________

2.


που είναι το προϊστορικό πουλί; Έμαθα ότι το Χίλτον είναι προς πώληση. Ταράχτηκε λες καθόλου;- vip


Το Χίλτον είναι προς πώληση; Της Αθήνας εννοείς; Το έψαξα λίγο και η είδηση αυτή είναι από το 2014, και ακολουθείται από άλλα δημοσιεύματα που ισχυρίζονται ότι η διοίκηση άλλαξε γνώμη. (Το έψαξα λίγο, όπως λέω, αν ξέρει κανείς λεπτομέρειες ας μας πει).


Για το προϊστορικό πουλί όμως, που είναι η ειδικότητα μου, τα νέα είναι ότι δεν είναι relevant εδώ και κάτι χρόνια, και κάνει τον 'dj', (μετάφραση: πατάει το play σε ένα ροζ λάπτοπ καλυμμένο με Σβαρόφσκι) σε διάφορες αρπαχτές του παρακμιακού κλάμπινγκ προσελκύοντας τα πλήθη που θεωρούν ακόμα ότι οι αφροί και τα λέιζερ είναι κουλ. Πρόσφατα πήγε στην Κούβα και στο instagram της μας παρουσίασε όλα τα κλισέ, ενώ η τελευταία της αξιοσημείωτη δήλωση είναι «το νόημα της ζωής δεν είναι να βρεις τον εαυτό σου, αλλά να δημιουργήσεις τον εαυτό σου». Κάνει και για τατουάζ.


________________
3.


Δεν είναι σε greeklish αλλά σε αγγλικά: Small fish in a big pond ή big fish in a small pond? Ανυπομονώ και σ' ευχαριστώ!- Αναποφάσιστη


Υπάρχει και στα ελληνικά: «καλύτερα πρώτος στο χωριό παρά δεύτερος στην πόλη» (ή στη Ρώμη). Ο ελληνικός λαός έχει αποφασίσει τι από τα δύο είναι καλύτερο. Ο καθένας μας όμως πρέπει να απαντήσει για τον εαυτό του.


________________
4.

Φίλτατη Α μπα,
Είμαι μία φοιτήτρια 19 χρόνων, μακριά από το σπιτάκι και την οικογένειά μου, η οποία ανέκαθεν μου είχε εμπιστοσύνη για το πώς μπορώ να στέκομαι και να μάχομαι μόνη. Μεγάλωσα με άντρες, έκανα ανέκαθεν παρέα με άντρες και τώρα συγκατοικώ με μια φίλη που πάνω κάτω κι αυτή τα ίδια. Όντως για μένα υπήρξε μία δύσκολη χρονιά η περσινή, λόγω μαθημάτων, προσαρμογής φυσικά και αισθηματικών -και πάλι φυσικά.

Λοιπόν, το θέμα είναι ότι πάντα ήμουν η συνετή και η ώριμη. Έχοντας έρθει σ'αυτή την όμορφη αλλά χαοτική χώρα, με τους τόσο διαφορετικούς ανθρώπους, άλλαξα κι εγώ αναγκαστικά. Κάπου λίγο, κάπου αλλού πολύ. Όλοι με αποκαλούν αντράκι, ομως με τη νέα ζωή εδώ, έχω γίνει μεν δυνατή στο να "επιβιώνω" καταστάσεις, αλλά δυστυχώς με τον αρσενικό πληθυσμό μέχρι τώρα τα πηγαίνω χάλια, δόξα σοι ο Θεός.

Δεν ξέρω κι εγώ πότε πρόλαβα να ερωτευτώ μετά τους πρώτους δύο μήνες εδώ, να κάνω σχέση, να τον χωρίσω τελικά. Μετά άλλα μικρά crushes. Και τελικά ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ crush, που θα μπορούσε να είναι κι έρωτας, αν ξέρουμε τελικά τον ορισμό του, που επικρατεί και με βασανίζει μέχρι σήμερα.

Ο συγκεκριμένος, όμορφος γείτονας, αλαζονεία και εξυπνάδα τα χαρακτηριστικά του -που με εξιτάρουν γενικά- με βασανίζει εδώ και 8 μήνες. Η γνωριμία είχε ξεκινήσει με φλερτ (ποτέ δεν υπήρξε κάποια φιλία θα έλεγα) και ακολούθησε το σεξ -friends with benefits χαχα ας γελάσω. Είχε γίνει συχνός επισκέπτης τα πρωινά, τα μεσημέρια, τα βράδια, ωραία περνούσαμε αλλά κυρίως κυκλοθυμίες, κόντρες, εγωισμοί κλπ. Όντας μικρή και άμυαλη, εγώ του έδειξα πόσο τον θέλω, όχι μόνο στο κρεβάτι αλλά και στην καθημερινότητά μου. Αλλά, προφανώς, αυτός ΔΕΝ.

Και να'μαι τώρα "ερωτευμένη". Να κοιμάμαι και να ξυπνάω με τη φάτσα του φόντο.

Απλά, δεν μπορώ να χωνέψω το ΠΟΣΟ έχω ανάγκη να τον ξανανιώσω και να είμαι μαζί του, σπίτι, να πίνουμε τον καφέ μας και να μου λέει το πόσο θέλει να ξαναπάμε πίσω στην κρεβατοκάμαρα. Και πίσω απ'αυτό, βλέπω πολλά άλλα, γι'αυτό έχω κολλήσει. Έχει ωραία ψυχή, που φοβάται να την αναδείξει και συχνά φορά τη μάσκα του μαλάκα, και εκεί καταστρέφονται όλα. 

Δεν ζητάω μαντεψιά για το τί μπορεί να νιώθει ο ίδιος για μένα, γιατί είναι δύσκολο ακόμη και για μένα να καταλάβω, ή ίσως δεν
θέλω να αποδεχτώ το προφανές.

Θα ήθελα μια απάντηση στο πώς προχωράω από 'δώ κι εμπρός εγώ, που ποτέ δεν άφησα κανέναν να με κρατάει πίσω απ' τα σημαντικά.
Θέλω να πείσω τον εαυτό μου ότι παρέμεινα το ίδιο συνετό άτομο, που πετύχαινε πάντα αυτό που στόχευε, χωρίς αντιπερισπασμούς, που αν υπήρχαν, τους νικούσε.

Λοιπόν, φίλη Λένα, τί λες; Να κλοτσήσω αυτόν τον αντιπερισπασμό και να τον αφήσω να πάει στην ευχή; Ή να ανοίξω τα φύλλα της καρδιάς μου και να με πάρει εμένα η ευχή; Και πώς;

Διαγραφή ή προσπάθεια(ξανά);!

Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να σταματήσεις να πιστεύεις ότι το αντρικό στοιχείο είναι ανώτερο από το γυναικείο και να μην κολακεύεσαι όταν σε λένε 'αντράκι'. Αν κάνεις πολλή προσπάθεια και ξεριζώσεις από μέσα σου τα δίπολα 'άντρας-δυνατός, γυναίκα-αδύναμη' και 'άντρας-ενέργεια, γυναίκα-παθητικότητα', θα δεις πόσες πολλές διαστάσεις έχει η ζωή γύρω σου και πόσες αποχρώσεις και τελικά, περισσότερα φύλα από τα μοναδικά δύο που αναγνωρίζεις τώρα.


Για το γκομενικό σου θέμα δεν έχω να πω κάτι σπουδαίο, μόνο μια παρατήρηση. Κάνεις μια ερώτηση λες και πρόκειται για δίλημμα. Τα φύλλα της καρδιάς σου τα έχεις ήδη ανοίξει.

________________
5.


άμπα, θα ήθελα να μας πεις, ποιά η γνώμη σου για την κατηγορία γυναικών που όταν ερωτηθούν ΔΕΝ αποκαλύπτουν σε κοντινές φίλες τους (ίδιας/αντίστοιχης κοινωνικής τάξης) πράγματα όπως τι μάρκα είναι το φόρεμα τους ή από πού το πήραν ή ποιό άρωμα φοράνε.- radiki


Ότι προσπαθούν να συντηρήσουν ένα μυστήριο γύρω από το πρόσωπό τους, το οποίο υπάρχει μόνο στο κεφάλι τους.


________________
6.


Κανένα καλό forum ΕΦ έχεις να μου συστήσεις; Αλλά να είναι για επιστημονική φαντασία γραπτή και ταινίες-σειρές, οχι για κομιξ, RPG κλπ. Ελληνικά ή Αγγλικά ως γλώσσα του forum, δεν έχω ιδιαίτερη προτίμηση. Αν έχει και section που κατεβάζεις βιβλία ευπρόσδεκτο αλλά όχι απαραίτητο, πιο πολυ με ενδιαφέρουν οι συζητήσεις, αναλύσεις και κριτικές. Μερσί προκαταβολικά Scifimom.


Παιδιά, ζητώ τη βοήθεια του κοινού.

________________
7.

Αγαπητή Α, μπα χρειάζομαι την άποψή σου. Εδώ και ένα χρόνο (από όταν χώρισα από μια τετράχρονη σχέση) δεν έχω κάποια σχέση και το γεγονός με προβληματίζει αρκετά. Στην αρχή ήταν επιλογή μου, καθώς ήθελα να ξεπεράσω τον χωρισμό μου. Πλέον όμως αναζητώ την συντροφικότητα. Ωστόσο έχω μπλεχτεί! Ενώ μπορεί να έχω κάποια φλερτ, όσο σκέφτομαι ότι έφτασα τα 30 και θα ήθελα η επομένη σχέση μου να έχει κάποια προοπτική οικογένειας, όλοι απορρίπτονται! Ο ένας ζει σαν έφηβος με τους γονείς του, ο άλλος είναι άνεργος χωρίς καν να τον απασχολεί το γεγονός, ο άλλον είναι κατά 15 χρόνια μεγαλύτερος μου, ο άλλος πολύ συντηρητικός που αναζητά την χαρωπή νοικοκυρά να του μεγαλώσει τα παιδιά!!Πιο παλιά, αν ένιωθα έλξη για κάποιον θα ξεκινούσα την σχέση χωρίς να με απασχολούσαν όλα αυτά που περιγράφω. Στην προοπτική όμως οικογένειας θέλω ο άλλον πληροί κάποια στάνταρ. Πιστεύεις ότι ζητάω πολλά; Ότι δεν πρέπει να κοιτάζω τέτοια στοιχεία; Ότι δεν πρέπει να σκέφτομαι την προοπτική οικογένειας; Ότι δεν έχω ερωτευτεί ακόμα; Ότι είμαι πολύ επικριτική;(Δεν έχω άλλες πιθανές εξηγήσεις).Περιμένω την δική σου άποψη- Μυρτώ

Το πρόβλημα το είχες πριν, όταν δεν σε απασχολούσε με ποιον τα φτιάχνεις και δεν είχες στάνταρ. Οπότε πέρασες κάποια χρόνια απλώς ζώντας, χωρίς να εξετάζεις αν τα στάνταρ σου έχουν νόημα, αν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και αν πραγματικά θέλεις αυτά που νομίζεις ότι θέλεις. Τώρα πλησιάζεις τα τριάντα και δεν ξέρεις ούτε τι ακριβώς θέλεις (ξέρεις τι νομίζεις ότι θέλεις και τι θα έπρεπε να θέλεις, αλλά είναι πολύ πιθανόν να μην ξέρεις τι θα σε κάνει ευτυχισμένη και τι ζητάς από μια σχέση ζωής) και ξεκινάς από το μηδέν.


Αυτά είναι τα κακά νέα. Τα καλά νέα είναι ότι έχεις ακόμη χρόνο για να μάθεις.


________________
7.1


Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΜΟΥ ΣΕ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Η Β. Δ. ΘΕΛΩ ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΜΙΑ ΣΥΓΓΝΩΜΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΘΕΛΕΙ. ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΤΙ ΘΕΤΙΚΟ -Α.Κ.


Δεν φαντάζεσαι πόσο χάρηκα που επέλεξες αυτή εδώ τη γωνιά για να εκφράσεις το ωραίο σου μήνυμα. Όμως δεν γίνεται να δημοσιεύσω ούτε το δικό σου ονοματεπώνυμο, ούτε το δικό της. Αν υπάρχει κάποια Β.Δ. που υποψιάζεται ότι το μήνυμα είναι γι' αυτή, ας μου στείλει ένα μέιλ για να το επιβεβαιώσει. Α.Κ. είσαι ωραίος τύπος και νομίζω ότι η συγνώμη σου πρέπει να πιάσει τόπο. Τουλάχιστον τώρα, που δεν ξέρω τι έκανες.

ΥΓ – Μήπως πρέπει να ξεκινήσει στο 'α μπα' μια υπο-στήλη συγνώμης; Ή αφιερώσεων από μετανιωμένους; Μου αρέσει πολύ η αισθητική νυχτερινής ραδιοφωνικής εκπομπής σε φορτηγό που διασχίζει την εθνική Αθηνών-Λαμίας.

128

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

σχόλια

20 σχόλια
#4 Μπορεί να φοράει τη μάσκα του μαλάκα, ή μπορεί και να είναι, όμως δε σε αφορά: Σε αφορά ότι συμπεριφέρεται σα μαλάκας μαζί σου, είτε σε γουστάρει, είτε όχι. Αν έχει πραγματικά καλή ψυχή, ίσως μερικό καιρό (μέρες; μήνες; χρόνια;) αργότερα, να χτυπάει το καφάλι του στον τοίχο, σαν τον αξιαγάπητο κύριο της 7.1. Αλλά πάλι, επειδή τίποτα δεν προδικάζεται, δεν μπορείς να το συγχωρέσεις προκαταβολικά, αφού από ότι καταλαβαίνω, δε βλέπει να κάνει κάποιο λάθος, βλέπει απλά να "είναι ο εαυτός του". Όπερ, έχεις τις εξής δύο επιλογές. Πρώτη, να μείνεις στην επιφάνεια. Να προσπαθήσεις να καταλάβεις τί συμβαίνει με την πάρτη του, να μύρίζεις τα νύχια σου για να υποψιαστείς τί θέλει ή τι δε θέλει, και να κολυμπάς αναλόγως, με ό,τι βάσανα και ταλαιπωρία μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Με πιθανότερο φυσικά αποτέλεσμα, μια μέρα να μην αντέξεις και να τον σιχτιρίσεις. Δεύτερη, να το δεις όλο αυτό σαν μια ευκαιρία να ενσκύψεις στον εαυτό σου. Η απάντηση της Λένας είναι μια καλή αφετηρία για να το πετύχεις, αλλά εγώ θέλω να σου προσθέσω να ξεκινάς πάντα από την πανανθρώπινη αλήθεια ότι διαστρεβλωνόμαστε, ντυνόμαστε ρόλους, καταπατάμε, καταπατιόμαστε με την ελπίδα (όχι ότι τα καταφέρνουμε, αν και το υποσυνείδητό μας πολλές φορές έτσι νομίζει) να βιώσουμε αγάπη (και την ασφάλεια, την αποδοχή, την ηρεμία που αυτή συνήθως-ακόμα και αν όχι πάντα- μπορεί να προσφέρει). Έτσι, θα αποφύγεις το αυτομαστίγωμα, την ανώφελη ενοχή και τα χαζά διλήμματα. Με πιθανότερο αποτέλεσμα να καταλάβεις τί πραγματικά σε ελκύει στον συγκεκριμένο άνθρωπο, και να αναπτύξεις τα υγιέστερα και δημιουργικότερα κομμάτια αυτής της σχέσης, τόσο μέσα στον εαυτό σου, όσο και στις επόμενες σχέσεις που θα δομήσεις. Είτε ο συγκεκριμένος χτυπηθεί από κάποιον αόρατο κεραυνό (μεταξύ μας: απίθανο) και αλλάξει τροπάρι, είτε φυσιολογικά και χωρίς πόνο μια μέρα ξυπνήσεις άνετη κι ελαφριά, και αποφασίσεις να προχωρήσεις.
Κανα αρσενικο Α-μπα θα μας βαλετε εκει στη Lifo, να λεμε και εμεις οι αντρες τα σεκλετια μας; Γιατι μολες αυτες τις Αμπιτσες εδω μεσα ειναι σαν το περιοδικο Κατερινα ωρες-ωρες...
...Καλέ, εσύ είσαι αυτός που πρέπει να προσέχει, καθώς στον παρόν περιστοιχίζεσαι από θηλυκές, αρσενικές και απροσδιορίστου φύλου Aμπίτσες. Φαντάσου να «κολλήσεις» τίποτα και να μην τα λες τόσο βαρβάτα, μετά. Τι συμφορά!
#5: θα δυναμιτίσω τη συζήτηση, μου φαίνεται. Εχει ενδιαφέρον που η αποστολέας της ερώτησης, διευκρινίζει: " κοντινές φίλες τους, αντίστοιχης κοινωνικής τάξης". Κατάλαβα ότι η αποστολέας έκανε μια τέτοια ερώτηση, και δεν έλαβε την απάντηση που πίστευε οτι όφειλαν να της δώσουν. Είναι βέβαιο ότι η ερωτώμενη επίσης τη θεωρεί φίλη της αντίστοιχης κοινωνικής θέσης;; Εν τέλει, γιατί πρεπει να απαντάμε σε κάθε αδιάκριτη ερώτηση-ερώτηση που για τον α ή το β λόγο δεν θέλουμε να απαντήσουμε; μήπως υπάρχει και το ενδεχόμενο καποιος να ρωτά για να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα και να ξεκινήσει ωραιότατο κουτσομπολιό;;
εχμη "κοινωνικη θεση", η "οικονομικη" στην πραγματικοτητα, γιατι δεν υπαρχει αριστοκρατια στην ελλαδα (παρα τις φαντασιωσεις ορισμενων περι του αντιθέτου) , δεν αλλαζει αναλογα με την θεωρηση της φιλης και της αντιφιλης.... ειναι δεδομενη...το σχολιο της περι ιδιας κοινωνικης ταξης, προφανως σημαινει οτι δεν υπηρχε λογος να το κρυβει πχ. για να μην νομιζουν οι αλλες οτι παινευεται για τα λεφτα της.για το υπολοιπο, τι να κουτσομπολεψεις δλδ ? οτι η κικιτσα φοραει την ταδε κολωνια? πιο σκαμπροζικο ειναι το "και την ρωτησα την κικιτσα τι μπλουζα φοραει ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΛΕΓΕ ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΠΑΝΑΓΙΑ!!!"
αγαπητη Franny, λέω το εξής απλό: μπορεί εγώ πχ να μην αισθάνομαι και πολύ καλή μου φίλη την δείνα που με ρωτάει από που ψωνίζω. Γιατί πρέπει να απαντώ στον καθένα; και επίσης:έχει γεμίσει ο τόπος κακοπροαίρετους ανθρώπους που απλά βγάζουν συμπεράσματα από το παραμικρό. Απλώς "υπερασπίζομαι" το δικαίωμα όλων μας να μη χρειάζεται να δίνουμε αναφορά σε όποιον δεν έχει κάτι καλύτερο να ασχοληθεί..
αγαπητη/ε allure (δεν ξερω και τινος ειστε, καταλαβαινετε :) )η ερωτουσα διευκρινισε οτι μιλαει για "κοντινες" φιλες.ακομα κι αν το "κοντινες" ειναι μονο δικη της εντυπωση, αγνωστες, δεν ειναι παντως... και μονο που καθεσαι στο ιδιο τραπεζι με καποιες "φιλες", θεωρω οτι υπαρχει αρκετη εγγυτητα για να απαντησεις στο ποια κολωνια φορας (σιγα την αδιακρισια, σε μια παρεα!). αλλιως. αναρωτιεμαι για τι πραγμα (σοβαροτερο εννοω, φυσικα) εισαι σε θεση να συζητησεις στην παρεα αυτην, αν εχεις προβλημα να πεις τι μαρκες φορας...
κοριτσι ειμαι :-))) λεω, ποσες φορες εχει τυχει να κατσουμε στο ιδιο τραπεζι με "φιλες";;; στην τελικη, μπορει να αγοραζω αρωματα imitation απο τη λαικη. Μπορει να φοραω το παλιο φορεμα της μητερας μου.Γιατι να φερνουμε σε δυσκολη θεση καποιον- που φανταζεται οτι ειμαστε σε αναλογη οικονομικη θεση; αυτο, δεν με κανει ψωναρα.Τι λες;
Allure και ποιο είναι το πρόβλημα αν αγοράζεις αρώματα από τη λαϊκή κι αν φοράς το παλιό φόρεμα της μαμάς σου? Τιμή σου και καμάρι σου. Ο μόνος τρόπος να μη δίνεις αναφορά σε κανέναν είναι να μη σε νοιάζει αν θα δώσεις αναφορά αν με εννοείς τι εννοώ. Δηλαδή μια απάντηση του στιλ "το άρωμά μου είναι βρωμιλοσιόν του σκατουάρ....το πήρα από τη λαϊκή" με χαμόγελο στα χείλη, είναι πάντα η καλύτερη απάντηση. Δηλαδή στο λέω στα μούτρα και χέστηκα τι θα σκεφτείς για αυτό. Φτου ξελευθερία κορίτσια!!!!!
αν το 'φανταζεται", επειδη ντρεπεσαι για τον εαυτο σου και παριστανεις κατι που δεν εισαι, το προβλημα το εχεις και παλι εσυ.προσωπικα αν αγορασω dupe μιας κολωνιας και βγει και πετυχημενο, το λεω με χαρα στις φιλες μου για να επωφεληθουν κι αυτες. δεν χρειαζεται να ειναι κολλητες.δεν θα μου περνουσε ποτε απο το μυαλο να παρω μια "μαιμου" για να παραστησω κατι που δεν ειμαι η να ντρεπομαι γι αυτο... αν το κανω, θα ειναι για οικονομικους η και ιδεολογικους λογους και το λεω ανετα παντου.
..διαφωνουμε, σε κατι βασικο. Το σκεπτικο μου ειναι το εξης:ποιος νιαζεται για τα ρουχα και τα αρωματα; ας ειναι απ´ οπου θελουν, οντως, τιμη μας και καμαρι μας. Ομως, υπερασπιζομαι το δικαιωμα μου να μην απανταω- και να βαζω στη θεση του τον καθε αδιακριτο/η, που επειδη καθομαστε στο ιδιο τραπεζι, εχει το δικαιωμα να "χωνει" τη μυτη του. Δεν οφειλουμε απαντησεις σε κανεναν αν δεν θελουμε, οπως λενε και στο χωριο μου, it is none of your business.
Αυτό που λέω Allure, είναι ότι η προέλευση των ρούχων και των αρωμάτων, είναι κατά την ταπεινή μου άποψη γελοίο θέμα για να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα της απόκρυψης της ή μη. Το να σε ρωτήσει κάποιος από που πήρες το τάδε μπλουζάκι και να το θεωρήσεις ως προσωπική και απόρρητη πληροφορία είναι κομματάκι υπερβολικό. Και εννοείται ότι η απόκρυψη της πληροφορίας θα εκληφθεί (δικαίως) ως κόμπλεξ.
ας συμφωνησουμε οτι εχουμε διαφορετικη αποψη περι κουτσομπολιου και αδιακρισιας-και διαφορετικα ορια ενδεχομενως :-) και ας το αφησουμε εδω :-))
Αγαπημένη Α-μπα,είμαι η Β.Δ. . Μετά από χρόνια ανάγνωσης και αρκετές αφορμές όλον αυτό τον καιρό να σχολιάσω όσες ερωτήσεις-απαντήσεις της στήλης χτύπησαν ευαίσθητες χορδές, ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου, Α.Κ., με έβαλε στο παιχνίδι…Θα σχολιάσω πρώτη φορά όχι σε ερώτηση αλλά σε μήνυμα και μάλιστα με αποδέκτη εμένα.Πόσες φορές και με πόσους τρόπους πρέπει να ζητηθεί μια συγνώμη για να χάσει πλέον κάθε νόημα και ουσία; Μια συγνώμη για ένα λάθος που επαναλήφθηκε αμέτρητες φορές;Οι υποψιασμένοι σχολιαστές σου και κατόπιν και εσύ αντιλήφθηκαν αμέσως την έλλειψη της πληροφορίας που κάνει την διαφορά .. «Να μας πει και τι έκανε»…Δεν έκανε άπαξ, έκανε κατά συρροή, συνειδητά και οργανωμένα… Ο ρεαλισμός σου Α μπα υπήρξε χρήσιμος οδηγός σε αυτόν τον χρόνο που ο Α.Κ. και εγώ βιώναμε έρωτα δυνατό αλλά όχι ισότιμο και καθάριο….Σε έναν χρόνο που βούτηξα σε ωκεανό με συναίσθημα και αυτοκαταστροφή, αναγνώρισα τον εαυτό μου και τον Α.Κ. σε πολλά ερωτήματα και τις απαντήσεις σου…Στις περιπτώσεις που σε μακροσκελή ερωτήματα με περιγραφές συμπεριφορών αναγνώρισες τους χειριστικούς, τους ανασφαλείς, τους φοβισμένους, τους βολεμένους, τους (προς αποφυγή) ανθρώπους που μας οδηγούν στα άκρα, την διαστρεβλωμένη αντίληψη της τρέλας ως ερωτικό πάθος, στις περιπτώσεις που με 2 γραμμές απάντηση θύμιζες το αυτονόητο σε όλους εμάς που ήμασταν τρίτα πρόσωπα στις ζωές κάθε Α.Κ…. «Αν ήθελε να είναι (μόνο) μαζί σου θα ήταν ήδη εκεί» Ζητώ συγνώμη και θα είμαι δίπλα της όταν το θέλει, λέει…. Δεν είπε όμως πόσα χιλιόμετρα έχω κάνει για να είμαι ένα βήμα απόσταση από εκείνον και εκείνος να μην κάνει το βήμα. Αλέξανδρε, εγώ σου τα είπα όλα.....http://www.lifo.gr/team/u20456/34969…. Σειρά σου….
Όταν διάβασα την απάντηση της Α μπα, σκέφτηκα ότι όλοι κάνουμε λάθη, όλοι μα όλοι! Το θέμα είναι τι κάνουμε για να δείξουμε οτι μετανιώνουμε, πόσο γρήγορα επανορθώνουμε και πόσο ειλικρινής και ταπεινή είναι η συγνώμη μας. Τώρα που διάβασα και το δικό σου post θα σου πω οτι είσαι τυχερή που έζησες έναν μεγάλο έρωτα, που βίωσες την παράνοιά του σε όλο της το μεγαλείο γιατί δε συμβαίνει σε όλους τους ανθρώπους. Έζησες κι αυτό! Έτσι να λες στον εαυτό σου και να συνεχίσεις τη ζωή σου μακριά από ανθρώπους που σου σε πληγώνουν αργά και βασανιστικά. Μην του κρατάς κακία επειδή δεν είχε να σου δώσει αυτά που χρειαζόσουν! Απλά δεν τα χε! Σε συμπονώ να ξέρεις! Αλλά θα το ξεπεράσεις να είσαι σίγουρη!
Καλά έκανες κι έστειλες κι έχεις δίκιο. Άλλωστε οι πραγματικές συγνώμες, αυτές που αξίζουν, δε λέγονται με τέτοιο τρόπο, δημόσια και με πρόθεση εντυπωσιασμού... Και βασικά δε λέγονται. Καλή τύχη σε ότι κι αν κάνετε με τον Αλέξανδρο, αλλά ότι και να γίνει, μην πέσεις στη λούπα της Σάρα.
Δημοσιότητα ήθελε; Ελπίζω τώρα να κατάλαβε τι έκανε. Όσο για σένα ρίξε μαύρη πέτρα πίσω σου και να ευχαριστείς την τύχη σου που γλύτωσες από την παράνοια!
Β.Δ είμαι μια γυναίκα που έπαθε κανονική διαταραχή πανικού(με ψυχιάτρους,χάπια,δε γουορκς) εξαιτίας ενός άνδρα που εγώ ήθελα κι εκείνος δε με ήθελε.Δηλαδή,με ήθελε αλλά με ήθελε τώρα.Και για λίγο.Αύριο όχι.Μεθαύριο ίσως.Και μετά βλέπουμε και και και...Τι σε νοιάζει τώρα εσένα αυτό;Τίποτα,απλά στην τελευταία σου παράγραφο φαίνεται να του αφήνεις ένα παράθυρο ανοιχτό.Και αν αντέχεις κάντο.Ζωή σου και μαγκιά σου.Απλά,αν σου έχει στραγγίξει την ψυχή,θα έλεγα να κλείσεις τα παράθυρα.Και τις πόρτες και τους αεραγωγούς και όλα.
Β.Δ. Να θυμάσαι κάτι. Ότι ποτέ δεν δίνουμε στους άλλους μια δεύτερη ευκαιρία. Απλώς δίνουμε στον εαυτό μας την ευκαιρία να επιβεβαιώσει την αρχική του απόφαση..... Όταν το μάθουμε αυτό το μάθημα, σπάνια ξαναγυρίζουμε πίσω....
#4 Φοιτήτρια δεκαεννιά χρονών, μάθε από την αποτυχημένη σου απόπειρα, τα ενδεχόμενα λάθη σου και την απόρριψη που δέχτηκες και προχώρα στους επόμενους. Γερή νά 'σαι, έχεις ακόμα γκομενικό μέλλον μπροστά σου που δε φαντάζεσαι... Όρεξη να υπάρχει! Καθόλου τραγικό δεν είναι αυτό που σου συμβαίνει και καθόλου δεν σε κρατάει πίσω. Όλοι έτσι νομίζαμε σε εκείνες τις ηλικίες όταν ερωτευόμασταν και απογοητευόμασταν - ότι ήρθε το τέλος του κόσμου και ότι επρόκειτο για κάτι που θα καθορίσει για πάντα τη ζωή μας. Ξέρεις πόσο χαριτωμένα αστεία φαίνεται τώρα η ανάμνηση εκείνης της ιδέας - μετά από τόσα χρόνια (και τόσους άντρες); Εκτός και αν πια έπαθες κατάθλιψη (υπό τον ιατρικό όρο) μέσα από την συγκεκριμένη ερωτική απογοήτευση. Σε αυτή την περίπτωση, ξέρεις τί πρέπει να κάνεις. Εγώ πάντως κολακεύομαι ιδιαίτερα όταν με αποκαλούν αντράκι. Παρότι το γυναικείο στοιχείο (βασικά το Ανθρώπινο στοιχείο) τείνω να το συνδυάζω πάντα με το δυναμισμό με ή χωρίς το κομπλιμάν.Θα έλεγα πως οι θετικές ή αρνητικές συνδηλώσεις ενός όρου δεν (ανα)παράγονται τόσο από την εκφορά του όσο από τη σκέψη και το αίσθημα που μεταφέρουν, σε συνάρτηση με το πλαίσιο εντός του οποίου ο όρος εκφράζεται κάθε φορά.
Oμολογουμένως, Aloutero, δεν αντιλήφθηκα τί ακριβώς δεν κατάλαβες από αυτήν. Όταν δε διαφαίνονται ιδέες ή προθέσεις μείωσης του βιολογικού/κοινωνικού φύλου ή της σεξουαλικότητας στην εκφορά ενός σχήματος λόγου που (μου) απευθύνεται, διότι τόσο τα συμφραζόμενα, η κατάσταση, όσο και το πρόσωπο που την χρησιμοποιεί τη δεδομένη στιγμή δεν υποδηλώνουν κάτι τέτοιο, γιατί να αποδώσω σεξισμό στην έκφραση; Eπειδή τύποις δεν αντιστοιχεί σε κάποια πολιτική ορθότητα; Ε, δε θα της κάνω τη χάρη. Γουστάρω πολύ περισσότερο τη ζωντανή γλώσσα! Και πάνω απ' όλα την μη λογοκριμένη/λοβοτομημένη σκέψη που την παράγει. Αλίμονο αν φτάσει η στιγμή που στον αυθόρμητο λόγο τους οι άνθρωποι θα στέκουν μετέωροι μπροστά στην επιλογή λέξης υπό την έννοια : "Ουπς! Ποιά λέξη να χρησιμοποιήσω τώρα; Αυτήν ή την άλλη;". Και, στην τελική, αν το κάνουν ας είναι γιατί έτσι αρμόζει στα προσωπικά τους αισθητικά κριτήρια. Το προτιμώ. Αλλά στα ιδεολογικά;; Όχι, δε θα πάρω.
Νανινα, η επιλογή λέξεων είναι πολιτική πράξη, και η γλώσσα είναι κώδικας. Αν αγνοείς την πολιτική πίσω από τις λεξεις ή αν δεν σε νοιάζει αυτό που καταφέρνεις είναι να μη γίνεσαι κατανοητή
Nanina...Ειλικρινά θεωρείς ότι όλα τα άτομα που «προσέχουν» την γλώσσα τους έχουν «λοβοτομημένη σκέψη»;...Οι άνθρωποι που ανοίγουν το στόμα τους και όποιον πάρει ο γερο-διάολος, χωρίς να απασχολούν ούτε την σκέψη τους και συνεπώς ούτε τον λόγο τους, αν θίγουν, στεναχωρούν, αν δημιουργούν πρόβλημα κ.λπ. τον απέναντί τους, είναι οι «ελεύθερα σκεπτόμενοι» που θα έπρεπε να εκτιμούμε;«Θα έλεγα πως οι θετικές ή αρνητικές συνδηλώσεις ενός όρου δεν (ανα)παράγονται τόσο από την εκφορά του όσο από τη σκέψη και το αίσθημα που μεταφέρουν, σε συνάρτηση με το πλαίσιο εντός του οποίου ο όρος εκφράζεται κάθε φορά.»Εγώ θα έλεγα ότι εξαρτάται κι από το άτομο που «λαμβάνει» τον λόγο του άλλου. Ο ακροατής δεν μπορεί να βγει από την εξίσωση, ανεξάρτητα από τις προθέσεις αυτού που εκφέρει τον λόγο. (Σημαντικές οι προθέσεις κατ' εμέ, αλλά όχι αρκετές πάντοτε).Επίσης το «αντράκι» όταν απευθύνεται σε μία γυναίκα, στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων λέγεται με θετικό πρόσημο και σχετίζεται με τα στοιχεία εκείνα του χαρακτήρα του ανδρός που είναι επιθυμητά σε μία γυναίκα και που -υποτίθεται- πως η μέση γυναίκα ...δεν τα διαθέτει. Οπότε αρκετές που τις αναγνωρίζουν ως «αντράκια» οδηγούνται στο να θεωρούν ότι είναι ξεχωριστές, σπάνιες και ανώτερες από τον μέσο γυναικείο όρο, διότι τα ανδρικά αυτά χαρακτηριστικά χαίρουν γενικότερης εκτιμήσεως από όλα τα φύλα, εν αντιθέσει με τις «γυναικείες» αδυναμίες του χαρακτήρα κ.λπ.. (Το ίδιο μπορεί να ισχύει και τα χόμπυ-ασχολίες)....Το «αντράκι» λοιπόν, έχει θετικό πρόσημο. Το «αντρογυναίκα» απ' την άλλη, έχει καθόλα αρνητικό, διότι αφορά εμφάνιση/έκφραση φύλου κ.ά προεκτάσεις που -προφανώς- μεγάλο ποσοστό των ανδρών δεν έχει εκπαιδευτεί να βρίσκει σύμφωνα με τα «γούστα» του (ή πιο κοινά είναι γυναίκες με κάποια έκδηλη, να το θέσω έτσι, αρρενωπότητα που πιθανότατα δεν θα ήθελε να πηδήξει, γιατί τζιζ κακά μην μάς πούνε τσε πούστηδοι ...αλλά ας το αφήσουμε αυτό δεν είναι της παρούσης). Και για να το πάω πιο γενικά η αντρογυναίκα «ξεστρατίζει» από τις νόρμες του φύλου και άρα, συστημικά, αυτό είναι κατακριτέο.Τα περίπου αντίθετα, τώρα:Το να αποκαλείται ένας άνδρας (ή ακόμη και μία γυναίκα) ως «γυναικάκι-ούλα» είναι 100% με αρνητικό πρόσημο. Υπογραμμίζει ότι ο εν λόγω άνδρας έχει «γυναικεία» στοιχεία χαρακτήρα αλλά και συμπεριφορές και αυτό είναι 100% μεμπτό.Παλιότερα, κυρίως, έχω την εντύπωση ότι -υπό κάποιες περιπτώσεις- ήταν κοπλιμάν να ειπωθεί ότι ένας άνδρας είναι ωραίος σαν γυναίκα (ή ένα αγόρι είναι όμορφο σαν κορίτσι), αλλά νομίζω ότι πάντοτε μπορεί να ελλόχευε ο φόβος της αμφισβήτησης τους φύλου. ...Οπότε κλείνοντας μπορώ να καταλάβω γιατί μία γυναίκα αισθάνεται «ξεχωριστή» και «σούπερ γουάο» αν χαίρει της εκτιμήσεως -ειδικά αρρένων- η οποία επισφραγίζεται από τη λέξη «αντράκι» (aka “you are one of us”) αλλά νομίζω ότι η εν λόγω γυναίκα θα έπρεπε να έχει στοιχειώδη συναίσθηση γιατί το «αντράκι» θεωρείται εντός της το ταυτόσημο του cool/και γαμω!
γυναικάκι (το) YΠΟKΟΡ στη σημ. 1. α. (μειωτ.) απλοϊκή, αφελής, ασήμαντη γυναίκα νεαρής συνήθ. ηλικίας. β. (λαϊκ.) χαϊδευτικά, η σύζυγος. http://www.greek-language.gr/greekLang/modern_greek/tools/lexica/triantafyllides/search.html?lq=%CE%B3%CF%85%CE%BD%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%AC&dq=να υποθέσω ότι αρέσκεσαι στο "β. (λαϊκ.)";
@ ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ. "Η επιλογή λέξεων είναι πολιτική πράξη"Xμ! Η επιλογή λέξεων μπορεί να είναι ΚΑΙ πολιτική πράξη. Η επιλογή λέξεων στοιχειοθετεί τη γλώσσα, ΛΕΝΑ ΦΟΥΤΣΙΤΖΗ. Η γλώσσα, πριν απ' όλα, πέρα απ' όλα, πρώτα απ' όλα, αποτελεί έναρθρη και δομημένη έκφραση της ΒΙΩΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ του υποκειμένου. Ο κώδικας της πολιτικής κατηγορίας, στον οποίον την υποβιβάζεις εξ' ολοκλήρου αντιμετωπίζοντάς την μονοδιάστατα, τη μετατρέπει σε μικρή - μικρή - συνεκδοχή της έννοιάς της, της αξίας της και του μεγαλείου της, που συνίσταται στην ανθρώπινη έκφραση σε όλες της τις εκδοχές. Δεν αρνούμαι τις πολιτικές της προεκτάσεις αλλά δεν μπορεί όλο το φαινόμενο της γλώσσας να εγκλείεται σε ιδεολογικές κατασκευές. Πολύ περισσότερο να καθοδηγείται από εκείνες. Είναι τουλάχιστον περιφρονητικό και οπωσδήποτε γελοίο τόσο σαν σκέψη, αλλά ακόμα περισσότερο στην εφαρμογή του. Αυτή είναι η άποψη μου. Σχετικά με την κατανόησή της, αν αναφέρεσαι σε εμένα προσωπικά (του τύπου "με αυτά τα μυαλά που έχεις που θα πας;" lol), δεν έχω αντιμετωπίσει σοβαρό πρόβλημα. Μιλάω από προέδρους διοικητικών συμβουλείων μεγάλων ιδρυμάτων και καθηγητές πανεπιστημίου μέχρι την αλλοδαπή καθαρίστριά μου που έμαθε (καλά) ελληνικά εξ' ακοής και γίνομαι κατανοητή από όλους. Κανένας πάντως μέχρι στιγμής δε μου έχει παραπονεθεί για το αντίθετο με κάποιον τρόπο. Τουλάχιστον δεν το θυμάμαι. Αν ήθελες την δική μου εμπειρία..., αυτή είναι. Αν αναφέρεσαι στη γραφή στο διαδίκτυο, ΑΝ ΔΕΝ συνέβαιναν παρανοήσεις λόγω δυσκολίας κατανόησης, ΑΥΤΟ θα με παραξένευε. Η φύση του μέσου δεν επιτρέπει άμεση επαφή και αυτό δυσκολεύει την πρόσληψη όλων των επιμέρους που αναφέρω στο πρώτο μου σχόλιο (15:15), καθώς και άλλα ακόμα. Επίσης, δεν είναι προφορικός λόγος και αυτό λέει πολλά για τις συνθήκες υπό τις οποίες διεξάγεται ο όποιος διάλογος.
@ Πενταγιώτισσα"Nanina...Ειλικρινά θεωρείς ότι όλα τα άτομα που «προσέχουν» την γλώσσα τους έχουν «λοβοτομημένη σκέψη»; ...Οι άνθρωποι που ανοίγουν το στόμα τους και όποιον πάρει ο γερο-διάολος, χωρίς να απασχολούν ούτε την σκέψη τους και συνεπώς ούτε τον λόγο τους, αν θίγουν, στεναχωρούν, αν δημιουργούν πρόβλημα κ.λπ. τον απέναντί τους, είναι οι «ελεύθερα σκεπτόμενοι» που θα έπρεπε να εκτιμούμε;"Πενταγιώτισσα, αν αυτό κατάλαβες από αυτά που είπα, σου συμπαρίσταμαι. Αν, πάλι, θες να προβοκάρεις, δε θα παίξω το παιχνίδι σου.Είπα ότι προτιμώ τη μη λογοκριμένη σκέψη και τη μη λοβοτομημένη σκέψη διότι αυτή παράγει μια ζωντανή γλώσσα - δηλαδή γεμάτη από τα *αυθεντικά* νοήματα που φέρει το υποκείμενο - και αυτό είναι από μόνο του ένας πλούτος. Απλά το θυμίζω. Πουθενά δεν είπα ότι συμφωνώ/διαφωνώ με το τάδε ή το δείνα περιεχόμενο των νοημάτων του ή ότι υιοθετώ, πολύ περισσότερο, τις πρωταρχικές υφιστάμενες πολιτιστικές ή άλλες αξίες μέσα στις οποίες γεννήθηκαν. Τα υπόλοιπα είναι δικά σου αυθαίρετα συμπεράσματα."Εγώ θα έλεγα ότι εξαρτάται κι από το άτομο που «λαμβάνει» τον λόγο του άλλου. Ο ακροατής δεν μπορεί να βγει από την εξίσωση, ανεξάρτητα από τις προθέσεις αυτού που εκφέρει τον λόγο."Καλώς ή κακώς, το πλαίσιο ενός λόγου συμπερικλείει ή συνδιαμορφώνεται - αν πρόκειται για συζήτηση - και (από) έναν αποδέκτη. Κανείς δε νομίζω πως το ξεχνάει αυτό. Ο τρόπος με τον οποίον το διαχειρίζεται αυτό ο κάθε ομιλών/γράφων και ο αποδέκτης του είναι άλλο θέμα και κρίνεται.Για όλα τα υπόλοιπα που λες, έχω να σχολιάσω ότι η κοινωνία μας ήταν (και εν πολλοίς είναι ακόμα) πατριαρχική. Η γλώσσα της (που είναι γλώσσα μας), λοιπόν, θα βρίθει από εκφράσεις που η προέλευσή τους δεν μπορεί παρά να αντανακλά τις αξίες της. Θες να τα πεις παραδοσιακά κατάλοιπα; Γραφικότητες; Κάτι άλλο; Μέσα στη γλώσσα μας πάντως, και στο λόγο μας κατ' επέκταση, θα τα βρίσκεις αυτά, όπως κι αν τα ονομάσεις. Από εκεί και πέρα, το τί θα κάνεις ή πώς θα νιώθεις με αυτά είναι υποκειμενικό ζήτημα. Όμως, να τα απαγορεύσεις έξωθεν (γιατί εκεί αποσκοπεί η πολιτική ορθότητα) στη δική μου κουλτούρα αποτελεί καθαρό (στα δικά μου μάτια ούτε καν μεταμφιεσμένο) φασισμό που σκόπιμα οδηγεί σε περαιτέρω εκφασιστικές νοοτροπίες και πρακτικές. Εκτός κι αν πιστεύεις ότι απαγορεύοντας τις σεξιστικές/έμφυλα μειωτικές εκφράσεις, θα απαλλαγείς ως κοινωνία και από τον σεξισμό/την πατριαρχία ή τα έμπρακτα ή νοηματικά κατάλοιπά του/της. Εδώ γελάμε!
Η επιλογή των λέξεων και η έκφραση μπορεί να διαφέρει ανάλογα με το πλαίσιο και τον τρόπο που χρησιμοποιείται. Θα συμφωνήσω με τη Νανίνα σε αυτό. Δεν είναι όλες οι λέξεις πολιτικές δηλώσεις, μπορεί να είναι και εκατό χιλιάδες άλλα πράγματα, ανάλογα με την πρόθεση, την ανατροφή και την ιδιοσυγκρασία αυτού που τις χρησιμοποιεί. Ας πούμε το "Τί ωραίο γυναικάκι που είναι η τάδε", μπορεί να είναι από κακεντρεχές πέσιμο ως κομπλιμέντο. Το "αντράκι σκέτο αυτή η κοπέλα" μπορεί να είναι από έκφραση θαυμασμού ως υποτίμηση για το φύλο της. Αντίστοιχα, για έναν άντρα, κάποιος μπορεί να πει (αν και πιο σπάνια) "Αυτός έχει μυαλό γυναίκας" και να εννοεί ότι είναι πολύ παρατηρητικός/πονηρός/συναισθηματικός ή ότι είναι λαμόγιο/γκέι/χειριστικός. Και με τον ίδιο τρόπο: "Αυτός είναι άντρας με άλφα κεφαλαίο" και να εννοεί ότι είναι ντόμπρος/δυναμικός/στηρικτικός ή μαλάκας/μπουνταλάς/άνιωθος. Φυσικά και οι λέξεις έχουν συνδέσεις και προεκτάσεις. Όμως, ανάλογα με το πώς τις χρησιμοποιούμε, το χρώμα τους διαφέρει, και αυτό νομίζω πως εννοεί όταν λέει "ζωντανή γλώσσα".
@ NaninaΧαίρομαι που διατίθεσαι να μού συμπαρασταθείς. Εντούτοις δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο κλίμα, στις μεταξύ μας συνομιλίες, και θεμιτό θα ήταν να μην δημιουργηθεί ούτε και τώρα :-)Αν ήθελα να σε "προβοκάρω"; Όχι πολύ, απλά στα περί "λοβοτομημένης σκέψεως" - "πολιτικής ορθότητας" - "φασισμού (εύκολα χρησιμοποιείται αυτή η λέξη, τελικά) δυστυχώς μοιράζεσαι τις λέξεις (όχι τις σκέψεις) με άτομα που αισθάνονται "απίστευτη καταπίεση" -δήθεν- με το να μην εκφράζονται "ελεύθερα", αλλά συνήθως όχι για τον εαυτό τους: για τρίτους. Επίσης όσο εσύ εξανίστασαι με την "φασίζουσα" πολιτική ορθότητα, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο φασίζοντας μπορεί να εκλαμβάνεται ο αδαής λόγος (δεν αναφέρομαι σε σένα) και άλλο τόσο μπορεί να εξανίσταται κανείς με την ταμπέλα "λοβοτομημένη σκέψη" (αναφέρομαι ΚΑΙ σε σένα). Η αλήθεια είναι πως δεν συμφωνούμε ιδιαίτερα στο γλωσσικό, εικάζω πως βλέπουμε τον ελέφαντα από διαφορετική πλευρά. Πάντως κάποτε είχαμε κάνει και μία συζήτηση επ' αυτού και λέγαμε το κατά πόσο η επιλογή διαφορετικών λέξεων έχει μία αμφίδρομη ουσιαστική σχέση με την σκέψη. Ναι, γιατί να μην υπάρχει ένα "challenge" και στις λέξεις που έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε δηλαδή; Η κριτική εμπλοκή στην επιλογή του γλωσσικού, πάντως, σίγουρα βελτιώνει τα microaggresions που δέχονται τα υποκείμενα. Εδώ δεν γελάμε.Επειδή με ενδιαφέρει το θέμα, γιατί: "κολακεύεσαι ιδιαίτερα όταν σε αποκαλούν αντράκι"; (Έχω στο μυαλό μου κι άλλη εκδοχή για την οποία κολακεύεται ένα άτομο, αλλά δεν αφορά την πλειοψηφία), θα επιθυμούσα να ακούσω κι άλλες εκδοχές, αν υπάρχουν.@ ερωτευμένη τσούχτραΣυμφωνώ, ως ένα βαθμό, με το jist, αλλά το «γυναικάκι» είναι κατά βάση υποτιμητικό. Τώρα υπάρχει η περίπτωση να χρησιμοποιείται σαν υποκοριστικό ή σαν χαϊδευτικό, όπως υποκοριστικά και χαϊδευτικά μπορεί να προσφωνήσουμε κάποιον/α δικό μας άνθρωπο (όχι έναν ξένο όμως) ως …«σκατούλη/α μου». Πάντως το «γυναικάκι» σε άντρες δεν το βρίσκεις θετικά. Το «αντράκι», όπως είπα και πριν, έχει κυρίως θετικό πρόσημο [όχι…δεν το βρίσκεις ούτε στα καθόλα ευγενικά (γκουχ-γκουχ) λεσβιακά adds που συνηθίζουν κράζουν τις «αρρενωπές», αυτό κάτι λέει]. Για το «θηλυκό μυαλό», όσον αφορά τους άνδρες θα συμφωνήσω μαζί σου (βέβαια και το «πονηρός» έχει πρόσημο αμφί). Το παράδειγμα «άνδρας με Α κεφαλαίο», είναι διαφορετικό γιατί αφορά σε αμφισβήτηση/ειρωνεία του λεχθέντος, που δύνανται να παραπέμπει, χαλαρά, σε σεξιστικές αμφισβητήσεις (περί του πόσο άνδρας είναι αυτός, τελοσπάντων) και μπορεί να παραχθεί από πολλές λέξεις, μέχρι και τον πιο απλό συνδυασμό: είναι …«άντρας»....Και κλείνοντας, γενικώς:Κακά τα ψέματα από αλλού ξεκίνησε το πράγμα κι αλλού κατέληξε. Είχαμε μία κοπέλα (πράγματι νεαρής ηλικίας) που ανέφερε 100 φορές το πόσο «αντράκι» είναι -προφανώς- συνδέοντάς το με το γεγονός ότι ως «αντράκι» που είναι …πώς στην ευχή είναι δυνατόν να δαγκώσει την λαμαρίνα, για έναν γκόμενο. Δεν αντιλαμβάνομαι σε κανένα σημείο γιατί η διαπίστωση/ παρατήρηση της Λένας, ως προς την αλληλουχία των προβληματισμών δεν είναι επιτυχημένη.
Πενταγιώτισσα, συγκρίνεις την αγανάκτηση και τη διαμαρτυρία όσων εξανίστανται στον φασίζοντα λόγο με την αγανάκτηση και τη διαμαρτυρία όσων εξανίστανται στην φίμωση λόγου, δηλαδή στην ποινικοποίησή του; Γιατί μόνο εκεί έγκειται η αντίρρησή μου. Ε, ξέρεις, ανάμεσα σ' αυτές τις δύο διαμαρτυρίες υπάρχει μια ποιοτική διαφορά. Δε βρίσκεις; Το πρώτο αποτελεί διαμαρτυρία εναντίον ενός λόγου (της γλωσσικής έκφρασης) και το δεύτερο διαμαρτυρία εναντίον μιας πρακτικής/πράξης. Και, για να το αντιστρέψω, η ανοχή στον φασίζοντα λόγο και η ανοχή στην φασίζουσα πρακτική έχουν ασήμαντη διαφορά, κατά τη γνώμη σου;; Να δεχτώ βεβαίως ότι το ένα κατά κανόνα οδηγεί στο άλλο, αλλά δεν ταυτίζονται. Α! Και, όπως δε θεωρώ τη σκέψη μου, δε θεωρώ ούτε τις λέξεις μου φασιστικές ή σεξιστικές ούτε εύκολα ακραίες όπως λες. Για να διαχωρίσω τη θέση μου από τη δική σου και σ' αυτό το σημείο.Χρησιμοποιώ την έκφραση "λοβοτομημένη σκέψη", διότι τέτοιοι σφοδροί αφορισμοί στο λόγο (βλ. πολιτική ορθότητα) παραπέμπουν σε χειρουργική αφαίρεση φράσεων/εκφράσεων/λέξεων από το μυαλό με σκοπό την αποσόβηση νοημάτων (ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχουν), λες και έτσι θα προλάβουν την κακιά την σκέψη. Είναι κάπως ειρωνικό, αν το σκεφτείς... ουσιαστικά, η λοβοτομημένη είναι η αλληλουχία αυτού του συλλογισμού που οδηγεί και ξεκινάει την προκειμένη ψυχρή επέμβαση. Anyway. Δε θα τα χαλάσουμε εκεί. Aν θες, πες ότι αυτή η έκφραση ήταν αυθαίρετη/αποτυχημένη... big deal(!)."Η κριτική εμπλοκή στην επιλογή του γλωσσικού, πάντως, σίγουρα βελτιώνει τα microaggresions που δέχονται τα υποκείμενα. Εδώ δεν γελάμε."Ποιός διαφωνεί ή γελάει με κάτι τέτοιο; (όχι εγώ πάντως) H κριτική όμως είναι κριτική, δηλαδή πρόκειται για λόγο, κατάδειξη, ανάπτυξη επιχειρημάτων, αντιπαραθέσεις, δημιουργική ανταλλαγή απόψεων κλπ., και όχι επιβολές, κατασταλτικές απαγορεύσεις ή αναγορεύσεις λόγου σε taboo. Η κριτική εμπλοκή στην επιλογή του γλωσσικού, όπως και στην επιλογή του οτιδήποτε ασκείται δημόσια, δυνητικά βελτιώνει κακοτοπιές και καταπιέσεις που υφίστανται πολλά άτομα και ομάδες. Συμφωνώ. Κάτι τέτοιο, όμως, αποτελεί μια διαδικασία που συνδέεται με την παιδεία/εκπαίδευση, τις πολιτισμικές αναφορές, την ανάδυση και αναγνώριση νέων αξιών πιθανόν, την κατανόηση της σημασίας τους για την ποιότητα της ζωής μας/του συνόλου, αντίστοιχα κοινωνικά βήματα *κατάφασης*, και στη συνέχεια θεσμικά/συνταγματικά. Δυστυχώς, ακόμα και τόσο σημαντικές βελτιώσεις χρειάζονται πρώτα αυτή τη ζύμωση. Αλλιώς, κενό γράμμα θα λάβουμε."Επειδή με ενδιαφέρει το θέμα, γιατί: "κολακεύεσαι ιδιαίτερα όταν σε αποκαλούν αντράκι";"Μια χαρά τα εξήγησες στο σχόλιό σου για τις εκφράσεις με έμφυλο περιεχόμενο. Αυτή φαντάζομαι είναι η εξήγηση στο γιατί μου αρέσει και εμένα. Ποιό κρυμμένο μυστικό, δηλαδή, υποπτευόσουν ότι θα βρεις από πίσω της; Aυτή είναι η καταγωγή της έννοιας και από εκεί αποκτά θετικό πρόσημο. Και λοιπόν; Δε με απασχολεί να βγάλω από τη μύγα ξύγκι. Όπως προείπα σήμερα και σε κάποιο άλλο μου σχόλιο, η σχέση μας με τη γλώσσα είναι πρωτίστως βιωματική : ζυμωνόμαστε μαζί της, επενδύουμε εαυτόν στις λέξεις, εμπλεκόμαστε προσωπικά γιατί είμαστε ιστορικοί και πολιτιστικοί φορείς και αποδέκτες της - και μην ξεχνάς πως πολλές φορές απλά τις κληρονομούμε κιόλας και έτσι γίνονται δικές μας με έναν καινούργιο τρόπο, με άλλα μάτια και ένα διαφορετικό αίσθημα. Όπως και νά 'χει, είναι μεγάλη και ενδιαφέρουσα υπόθεση και δεν σου κρύβω ότι σαφώς μπορώ να καταλάβω το ιδιαίτερο, αλλά και το ειδικό, ενδιαφέρον σου.
«Πενταγιώτισσα, συγκρίνεις την αγανάκτηση και τη διαμαρτυρία όσων εξανίστανται στον φασίζοντα λόγο με την αγανάκτηση και τη διαμαρτυρία όσων εξανίστανται στην φίμωση λόγου, δηλαδή στην ποινικοποίησή του;»Υπάρχει τέτοιου είδους ποινικοποίηση, υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο ή μήπως φοβόμαστε χίμαιρες; Η μόνη ποινικοποίηση που γνωρίζω, εν Ελλάδι τουλάχιστον, αφορά στον λόγο του μίσους (hate speech) του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου.Ερρ...Τι άλλο θα μπορούσε να ποινικοποιηθεί; Να πεις μία γυναίκα/ άντρα "κότα"; Εκεί -προφανώς- αν υπάρχουν κι άλλα θέματα-κατηγορίες-ύβρεις, θα μπορούσε να στοιχειοθετηθεί κάτι σαν "προσβολή προσωπικότητας".Τι συγκρίνω λοιπόν:Το δικαίωμα του να ακούσει ο κάθε π.χ. ...Κασιμάτης έναν (μαζικό dolby digital sourround) αντίλογο, εφόσον ο κάθε Κασιμάτης εκφράζεται όπως του δίδεται το βήμα να κάνει τις απόψεις του ευρέως γνωστες.Το δικαίωμα του να μην αναγάγεται, από τρίτους, αυτός ο αντίλογος ως έμεση ή άμεση "φίμωση" του κάθε ...π.χ. Κασιμάτη.Το δικαίωμα του να μην είναι ο κάθε ...π.χ. Κασιμάτης στο απυρόβλητο, όταν πετά βατράχια, επικαλούμενος "ελευθερία του λόγου". Ελευθερία του λόγου είναι και ο αντίλογος, obv."Ποιό κρυμμένο μυστικό, δηλαδή, υποπτευόσουν ότι θα βρεις από πίσω της;"Επειδή:http://www.troll.me/images/ancient-aliens-guy/i-have-reason-to-believe-you-are-an-alien.jpg...Όχι, η ερώτησή μου, δεν έχει κάποια "κρυμμένη" ατζέντα. Σίγουρα είμαστε πλήθος ανθρώπων, μπορεί να υπάρχουν κι άλλα insights επί του θέματος.
Aπορώ και ξύνομαι. Δε θεωρείς φίμωση λόγου την (ενδεχόμενη) ποινικοποίηση του hate speech; Αλλά τί τη θεωρείς; Αντίλογο; Διαμαρτυρία; Εποικοδομητική κριτική; (Μήπως δεν κατάλαβα καλά κάτι στο σχόλιό σου; Δε διαμαρτυρήθηκα εν προκειμένω ότι προσπαθείτε να με φιμώσετε, αν αυτό εξυπονοείς. lol Ούτε θεωρώ ότι εμπίπτω στην κατηγορία των hate speakers για να φοβάμαι κάτι ιδιοτελώς.)Από τη δική μου πλευρά, είμαι σαφώς αντίθετη στη δίωξη κάποιου εξαιτίας της χρήσης οποιουδήποτε είδους και μορφής γλωσσικής έκφρασης - συμπεριλαμβανόμενης και της εξύβρισης/φραστικής προσβολής προσωπικότητας, φυσικά (η οποία διώκεται και σε τρέχοντα χρόνο)! Χωρίς, βέβαια, να μου προκαλεί πλέον την παραμικρή εντύπωση η ύπαρξη τέτοιων αντιλήψεων, βρίσκω την ιδέα και την πρακτική της τιμωρίας του λόγου μεσαιωνική : μεταξύ άλλων σημαντικών, ακριβώς επειδή μπορεί - και πρέπει, όπου νιώθει κανείς πως χρειάζεται - να υπάρξει αντίλογος. Μόνο η πράξη δύναται να επισείει τη δίωξη και την τιμωρία του προσώπου που την ασκεί. Eπειδή αναφέρθηκες στη χώρα μας, σχετικά με τον dolby surround αντίλογο στον... Κασιμάτη, αν αυτός δεν υφίσταται, η λύση δεν είναι να μην έχει λόγο ο Κασιμάτης. Σημαίνει ότι αυτή είναι η κουλτούρα μας· το κόμμα που εξελέγη τρίτο (και στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές) το είδαμε όλοι. Η αιτία που μόλις τα τελευταία χρόνια αναδύθηκε με τέτοια ποσοστά, με φυσικό αποτέλεσμα να αρθρώνει πλέον ανοιχτά και δημόσια το λόγο του δικού του επιπέδου και αυτός να αναπαράγεται, δεν είναι η αλλαγή της κουλτούρας μας προς το φασιστικότερον/σεξιστικότερον. Είναι η ποιοτική ένδειά της, που τώρα χρησιμοποιεί αυτό το δρόμο. Ανέκαθεν έτσι (δεν) σκεφτόμασταν, σα λαός. Απλώς, λόγω της βαθιάς οικονομικής κρίσης, της μεγάλης υποβάθμισης των συνθηκών διαβίωσης και όλων των ακολούθων δεινών και συνεπειών που επέφερε, τώρα αυτή η πραγματικότητα (δηλαδή η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ κρίση που βίωνε πάντα ο τόπος) αποτυπώθηκε και σε έναν αδιαμφισβήτητο, ορατό δείκτη. Και καθίσταται ιδιαιτέρως εμφανής.Έχεις την ψευδαίσθηση ότι η έλλειψη κοινωνικής παιδείας, που όλα γύρω μας υποδεικνύουν, θα εξαλειφθεί με απαγορευτικό νόμο;
“Δε διαμαρτυρήθηκα εν προκειμένω ότι προσπαθείτε να με φιμώσετε, αν αυτό εξυπονοείς. lol Ούτε θεωρώ ότι εμπίπτω στην κατηγορία των hate speakers για να φοβάμαι κάτι ιδιοτελώς”....Καλέ, εννοείται!Ανέφερα αυτά τα πράγματα επειδή ξαφνικά, στο 12.3.2015 | 01:17, βρέθηκες να μιλάς για "ποινικοποίηση του λόγου" ενώ (έχω την εντύπωση πως) δε είχε τεθεί τέτοιο θέμα. Μιας και που το πιάσαμε όμως, ναι, είμαι υπέρ της ποινικοποίησης του λόγου του μίσους, ειδικά αν πληροί κάποια δεδομένα χαρακτηριστικά συστηματικότητας και έντασης, και *ταυτόχρονα* δεν έχω απολύτως καμία ψευδαίσθηση για την έλλειψη κοινωνικής παιδείας, τους κοινωνικούς αυτοματισμούς, τον εκφασισμό και την γενικότερη "ανθρωποφαγία".Οπότε, μάλλον, θα πρέπει να το κλείσουμε συμφωνώντας ότι διαφωνούμε, σ' αυτό το θέμα τουλάχιστον. (Όχι τίποτε άλλο, να μην αισθάνονται οι φίλτατοι συναναγνώστες μας ότι τους υποβάλουμε σε εισπνοή βενζίνης και παράγωγων :-)
Όπως αποδείχτηκε, δεν ήμουν και τόσο εκτός θέματος μιας και, όλως τυχαίως (not), τίθεσαι υπέρ της φίμωσης λόγου - υπό προϋποθέσεις, ασφαλώς.Επί της ουσίας, μόνο αυτό έχω να προσθέσω : Aν δεν πιστεύουμε στην ελευθερία της έκφρασης για ανθρώπους που απεχθανόμαστε, τότε δεν πιστεύουμε καθόλου σ' αυτήν.
#7 Και στις πέντε ερωτήσεις σου, η απάντηση είναι ναι. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό πως δεν είσαι έτοιμη να σκεφτείς την προοπτική οικογένειας. Εφόσον δεν έχεις κατακτήσει ακόμα το επίπεδο ωριμότητας που θα σου επέτρεπε να ξέρεις τί θέλεις, με τί κριτήρια να το αναζητάς και πώς να το παίρνεις, τα στοιχεία που ελέγχεις στους υποψήφιους γκόμενούς σου ούτως ή άλλως δε θα έβρισκαν αντίκρισμα προς το παρόν, δηλαδή σου είναι άχρηστα τώρα - συνεπώς μάλλον είσαι χαζά επικριτική. Αλλά αυτός θα ήταν ο τελευταίος επιθετικός προσδιορισμός που θα προσέδιδα στην κρίση σου. Ο πρώτος θα ήταν άγουρη. Ο δεύτερος αγχωμένη. Εννοείται ότι δεν έχεις ερωτευτεί ακόμα, γιατί αν είχες θα το ήξερες. Δε θα περίμενες να σου το πει κανένας άλλος και καμία άλλη. Πόσο μάλλον κάποια που δε σε γνωρίζει.
#4 Ξηγήσου αντρίκια!! Έτσι έχεις μια τελική απάντηση χωρίς να βασανίζεσαι με τις πιθανότητες. Αν σε θέλει κάτσε και απόλαυσέ το, αν δεν σε θέλει φύγε. Ξεκάθαρα πράγματα.
Έλιωσα με το "κατά τη γνώμη τους". Ευφυές. Έτσι δε θα έχουν περιθώριο για τα γνωστά:Αλήθεια δεν ξέρω τι έγινε. Εκεί που με είχε πάρει γλυκά γλυκά ο ύπνος στον καναπέ, άρχισε να με φωνάζει αναίσθητο και κάτι άλλα. Μωρό μου συγνώμη που ροχάλιζα. τυχαία θα πω δυο αρχικά Ν & Μ.
Τον άκουγα στο ραδιόφωνο όταν ήμουν γυμνάσιο.Μεγαλεία σου λέω.'Ο,τι έχω μάθει για τις γυναίκες,αυτός το δίδαξε.Όπως επίσης και να μη χρησιμοποιώ λιπαντικά που δεν έχουν βάση το νερό γιατί διαλύονται τα προφυλακτικά.Ο γιέα!Και δώσ'του https://www.youtube.com/watch?v=8SbUC-UaAxEξανά και ξανά.
Kαλέ, τί μου λες; Σε νιώθω. Εγώ όταν αυτός μεσουρανούσε στην tv είχα ακόμα κρεμασμένη στον τοίχο μου την αφίσα της Shannen Doherty. Ημίγυμνος άνδρας δεν είχε μπει στο δωμάτιό μου ακόμα ούτε σε εικόνα.
Α! Εδώ θα τα χαλάσουμε. Αυτό το χαμένο κορμί ο Dylan - και καλά ο prince charming της σειράς μη χέσω - δε μου έκανε κούκου φυσικά. Την Shannen Doherty αντικατέστησε στον τοίχο ο Brian Austin Green (ο David, αν θυμάσαι). ΗΜΙΓΥΜΝΟΣ! Επιτέλους! Ακολούθησε ο Αntonio Banderas, και μετά δε θυμάμαι. http://en.wikipedia.org/wiki/Brian_Austin_Green Πάντως, τώρα όλους αυτούς ούτε που να τους φτύσω (η Brenda εξαιρείται).
@5. Αυτό είναι το ψωμί που τους θρέφει....εσύ να ρωτάς, αυτές να μην αποκαλύπτουν, να νομίζουν ότι εσύ δεν κοιμάσαι το βράδυ και σκας από τη ζήλια σου. Μόνο ένα είναι το φάρμακο. Δεν ξαναρωτάς ποτέ τίποτα τις ίδιες αλλά τις διπλανές τους. Αδιαφορείς πλήρως για το τι φοράνε "αυτές". Τότε από τη λύσσα τους θα αρχίσουν να λένε από μόνες τους όχι μόνο τι μάρκα είναι και από που το πήραν αλλά και πόσο έκανε, τι καιρό είχε τη μέρα που το αγόρασαν, τι χρώμα είχαν τα μάτια της πωλήτριας και αν ο Ερμής περνούσε πάνω απ'τον αχλαδόκαμπο εκείνη την ημέρα.
Ωχαμάν!(συμβουλή του Κωστή του Μυλωνά ήταν,η οποία,όπως ανέφερε ο ίδιος,έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα μεταξύ γυναικών,άσχετα με την ηλικία τους,lol ό,τι να'ναι)
Aυτό για την ανταγωνιστικότητα των γυναικών που λες εννοώ! Δεν ξέρω για ποιό λόγο το συζητούσε - δεν το θυμάμαι αυτό. Αλλά τον θυμάμαι να αναλύει την ανταγωνιστική γυναικεία ψυχολογία, έτσι αραχτός. LOL. Μπορεί να το επαναλάμβανε συχνά (να ήταν το αγαπημένο του θέμα ξέρω 'γω) και μάλλον γι' αυτό εσύ το άκουσες στη ραδιοφωνική του εκπομπή ενώ εγώ στην τηλεοπτική. lol. Mεγάλο καφενείο ο τύπος.
'Ηταν ένα θέμα που προέκυπτε συχνά,καθώς έπαιρναν τηλ. στην εκπομπή τύποι που ήθελαν συμβουλή για τα διαδικαστικά..Μου διαφεύγει εντελώς αυτή τη στιγμή το όνομα της επομπής,για να το γελάγαμε λίγο.
Όντως το καλύτερο! Έχουμε στη δουλειά συνάδελφο που επί πέντε χρόνια που τη γνωρίζω δεν έχει έρθει ποτέ μα ποτέ στη δουλειά με τα ίδια ρούχα - παπούτσια και ζούσε για τη στιγμή που θα της λέγαμε ''Α! τι ωραίο αυτό;Από που το πήρες;'' ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!! ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΟΜΩΣ! Όταν το καταλάβαμε δεν της το ξαναείπαμε και άρχισε μόνη της να λέει ''Σ'αρέσει αυτό; Μου πάει το άλλο; '' Νομίζω οτι το φαινόμενο έχει μια δόση ψυχοπαθολογίας χωρίς να είμαι ειδική!
Πάντως πέρα από την πλάκα, ο Μυλωνάς στο ραδιόφωνο το βράδυ έπαιζε μουσικάρες. Τον άκουγα με τις ώρες στο επάνω κρεβάτι της κουκέτας που κοιμόμουν με την αδελφή μου, γελούσα με τις αφιερώσεις και η αδελφή μου από κάτω φώναζε "σκάσε".....Μετά άκουγα μόνο τη "Νύχτα της επόμενης μέρας"...τι ωραίες εποχές....τι με θύμησες γιαβρί μου.....βαι βαι βαι
Ναι, μου είπε πως εκείνη προτιμά τα RPG, τα Manga και το space opera από λογοτεχνία και δεν τις αρέσουν τα διάφορα forum γιατί προτιμά να διαβαζει από να τσακώνεται για το ποιος είναι καλύτερος κυβερνήτης, ο Picard ή o Kirk (Ο KIRK hands down) . Μου λέει "Δεν ρωτάς και την Α-μπα που έχει καλές ιδέες;"
Γιάγκο τι λες; Γίναμε λάμψη; Τι εννοείς Γιάγκο, είναι αλήθεια ότι γίναμε λάμψη; Μίλα ξεκάθαρα.. Μη γίνουμε πάμε πακέτο με τις αφιερώσεις, Γιάγκο, ή ακόμα χειρότερα μη γίνουμε σαν την εκπομπή της Σελήνης με τις δημόσιες συγνώμες
#5νομιζουν οτι αυτα ειναι τα χαρισματα τους κι επειδη αποκτωνται ευκολα αν τα αγορασεις, δεν θελουν αλλα αντιτυπα τους στην αγορα, να τις ανταγωνιζονται...
#4"Να κλοτσήσω αυτόν τον αντιπερισπασμό και να τον αφήσω να πάει στην ευχή; Ή να ανοίξω τα φύλλα της καρδιάς μου και να με πάρει εμένα η ευχή; "τι αλλο θα μπορουσες να κανεις? να τον δεσεις σε μια καρεκλα, να μην σου φευγει?ολο αυτο το γραπτο για να ρωτησεις γιατι καποιος που θελεις πολυ, δεν σε θελει το ιδιο?συμβαινει συχνα... και οχι, δεν φταιει το οτι δεν του αποκαλυψες ποσο τον θελεις. φαινεται. το εχει καταλαβει. he is just not that into you..
#4 επειδη εισαι μονο 19 θα σου πω οτι σε λιγα χρονια που θα μεγαλώσεις θα δεις ότι κανένας δεν "φοράει την μάσκα του μαλάκα" αλλά είναι όντως μαλάκας. Η Λένα έχει απόλυτο δίκιο, τύπωσε την απάντηση και κόλλησε την στο ψυγείο.Α και μην ξανανοιξεις στον γείτονα.
Ε, ναι. Αυτό το "φοράει τη μάσκα του μαλάκα" είναι ένα βήμα πριν το "δε θέλει να με βαράει, κατά βάθος μ' αγαπάει". Είναι εντυπωσιακό πώς εμείς τα κοριτσάκια (ή και όχι μόνο εμείς) ψάχνουμε πάντα να βρούμε μια "βαθύτερη αιτία" για την αδιάφορη/κακή συμπεριφορά. Η σκέψη που θα έπρεπε να έρχεται πρώτη έρχεται πάντα τελευταία.
Από την αλλη βέβαια ουτε είναι και απαραίτητα μαλάκας οποιος δεν μας θέλει... Γιατί απο την ερώτηση κάτι τετοιο καταλαβαίνω. Καλυτερα να βλεπουμε την πραγματικοτητα και να μη βρίσκουμε δικαιολογίες για τα παντα.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΤΩΝ Α,ΜΠΑHOLICS Για όσους δεν κατάλαβαν την πραγματική σημασία της ερώτησης 7.1, παραπέμπουμε στα σχόλια της περασμένης Παρασκευής:"She said yes, she said yes!"ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΧΟΛΙΟ:Η Λένα έκανε τη συμβολική κίνηση και το σωματείο των Α,μπαholics πανηγυρίζει (γιούπι!). Μένει να οργανωθούμε. Η γραμματεία (το μαίηλ μου, δηλ., χαχα) του σωματείου είναι ανοιχτή 24/7 και περιμένει τις ιδέες/προτάσεις σας για ένα αξέχαστο τραπέζι, όποτε βολέψει αυτό για όλους. Όσοι πιστοί Α,μπαholics προσέλθετε, λοιπόν.Το σημαντικό είναι ότι έχουμε το ΟΚ της Λένας, όλα τα άλλα είναι λεπτομέρειες που θα διευθετηθούν καταλλήλως, ευελπιστώ.Υ.Γ. Λένα, το ξέρεις γιατί στο'χω πει πολλές φορές, αλλά θα στο πω άλλη μία: Σ'αγαπώ πάρα πολύ! Μουατς!:)))))
Κάνε κλικ στο προφίλ της Σανάνθης, εκεί έχεις την δυνατότητα να της στείλεις (ή ο οποιοσδήποτε σχολιαστής ή αναγνώστης θέλει να συμμετέχει ) ένα μέηλ.
Δεν είπα ότι δεν την ανεχόμαστε,προς θεού!Είπα ότι θα σε κοροϊδέψουμε αν τη φοράς και σε κάλτσες.Έτερον εκάτερον.'Ελα εσύ και βλέπουμε.Φέρε και το παγουρίνο σου.
Θα γίνει το όνειρό μας πραγματικότητα;Θα δούμε τη Λένα απο κοντά;Σανάνθη μου, μού έφτιαξες τη μέρα. Χαμογελάω γιατί μας έχω κάνει ήδη εικόνα. Χαλάλι το ταξίδι γιατί ανυπομονώ να γνωρίσω και όλους εσάς.
#4 Το δίπολο "άντρας-δυνατός, γυναίκα-αδύναμη" μου θύμισε κάτι που είπε η Betty White: I don't understand why they say "grow some balls". Balls are soft and sensitive. They should say "grow a vagina". That thing can take a pounding.
@ "Αντράκι του 4"Αν δεν έχεις κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου, εξακολουθείς να είσαι "ούσα" και όχι "όντας"...Δεν λέω, προφανώς, ότι εφαρμόζεται στην περίπτωση της γράφουσας, αλλά αυτό που λες δεν ισχύει -απαραίτητα- advocate' s client: http://www.lifo.gr/lifoland/epistoles/59775?comment=1235550#1235550
Θα ήθελα να διευκρινίσω.Το σχόλιο αυτό ήταν απλώς ένα λογοπαίγνιο.Η γράφουσα είναι γυναίκα και κάπου μέσα στην ερώτησή της αναφέρει τη φράση "Όντας μικρή και άμυαλη". Το σωστό γραμματικά είναι "Ούσα μικρή και άμυαλη". Συνδυασμένο με το ότι χαίρεται ίσως που την αποκαλούν "αντράκι", προέκυψε το παραπάνω σχόλιο.Τίποτα παραπάνω πέραν αυτού.
#4 Καλέ, τι πρόλογος και τούτος;Επίσης το "αντράκι" αναρωτιέται γιατί δάγκωσε την λαμαρίνα με κάποιον, ενώ θα έπρεπε να στύβει "αντρικά" τις "αντρικές" καρδιές των άλλων σαν λεμονόκουπες, για την παρασκευή σάλτσας "αντρικού" αυγολέμονου;
εμείς τα αντράκια είμαστε κατά βάθος ευαίσθητοι. Πίσω από το σκληρό, ηλιοκαμμένο, σκαμμένο πρόσωπο μας βρίσκεται μια τρυφερή παιδική καρδιά που αναζητά αγάπη.
Ε, πώς λέγεται αυτός που έχει τρυφερή παιδική καρδιά και την κρύβει πίσω από το σκληρό, ηλιοκαμμένο, σκαμμένο πρόσωπό του; Εμάς μας φούσκωσε τα μυαλά η Βουγιουκλάκη κι εσάς ο Κούρκουλος.