@ NaninaΧαίρομαι που διατίθεσαι να μού συμπαρασταθείς. Εντούτοις δεν νομίζω ότι υπάρχει τέτοιο κλίμα, στις μεταξύ μας συνομιλίες, και θεμιτό θα ήταν να μην δημιουργηθεί ούτε και τώρα :-)Αν ήθελα να σε "προβοκάρω"; Όχι πολύ, απλά στα περί "λοβοτομημένης σκέψεως" - "πολιτικής ορθότητας" - "φασισμού (εύκολα χρησιμοποιείται αυτή η λέξη, τελικά) δυστυχώς μοιράζεσαι τις λέξεις (όχι τις σκέψεις) με άτομα που αισθάνονται "απίστευτη καταπίεση" -δήθεν- με το να μην εκφράζονται "ελεύθερα", αλλά συνήθως όχι για τον εαυτό τους: για τρίτους. Επίσης όσο εσύ εξανίστασαι με την "φασίζουσα" πολιτική ορθότητα, άλλο τόσο και ακόμη περισσότερο φασίζοντας μπορεί να εκλαμβάνεται ο αδαής λόγος (δεν αναφέρομαι σε σένα) και άλλο τόσο μπορεί να εξανίσταται κανείς με την ταμπέλα "λοβοτομημένη σκέψη" (αναφέρομαι ΚΑΙ σε σένα). Η αλήθεια είναι πως δεν συμφωνούμε ιδιαίτερα στο γλωσσικό, εικάζω πως βλέπουμε τον ελέφαντα από διαφορετική πλευρά. Πάντως κάποτε είχαμε κάνει και μία συζήτηση επ' αυτού και λέγαμε το κατά πόσο η επιλογή διαφορετικών λέξεων έχει μία αμφίδρομη ουσιαστική σχέση με την σκέψη. Ναι, γιατί να μην υπάρχει ένα "challenge" και στις λέξεις που έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε δηλαδή; Η κριτική εμπλοκή στην επιλογή του γλωσσικού, πάντως, σίγουρα βελτιώνει τα microaggresions που δέχονται τα υποκείμενα. Εδώ δεν γελάμε.Επειδή με ενδιαφέρει το θέμα, γιατί: "κολακεύεσαι ιδιαίτερα όταν σε αποκαλούν αντράκι"; (Έχω στο μυαλό μου κι άλλη εκδοχή για την οποία κολακεύεται ένα άτομο, αλλά δεν αφορά την πλειοψηφία), θα επιθυμούσα να ακούσω κι άλλες εκδοχές, αν υπάρχουν.@ ερωτευμένη τσούχτραΣυμφωνώ, ως ένα βαθμό, με το jist, αλλά το «γυναικάκι» είναι κατά βάση υποτιμητικό. Τώρα υπάρχει η περίπτωση να χρησιμοποιείται σαν υποκοριστικό ή σαν χαϊδευτικό, όπως υποκοριστικά και χαϊδευτικά μπορεί να προσφωνήσουμε κάποιον/α δικό μας άνθρωπο (όχι έναν ξένο όμως) ως …«σκατούλη/α μου». Πάντως το «γυναικάκι» σε άντρες δεν το βρίσκεις θετικά. Το «αντράκι», όπως είπα και πριν, έχει κυρίως θετικό πρόσημο [όχι…δεν το βρίσκεις ούτε στα καθόλα ευγενικά (γκουχ-γκουχ) λεσβιακά adds που συνηθίζουν κράζουν τις «αρρενωπές», αυτό κάτι λέει]. Για το «θηλυκό μυαλό», όσον αφορά τους άνδρες θα συμφωνήσω μαζί σου (βέβαια και το «πονηρός» έχει πρόσημο αμφί). Το παράδειγμα «άνδρας με Α κεφαλαίο», είναι διαφορετικό γιατί αφορά σε αμφισβήτηση/ειρωνεία του λεχθέντος, που δύνανται να παραπέμπει, χαλαρά, σε σεξιστικές αμφισβητήσεις (περί του πόσο άνδρας είναι αυτός, τελοσπάντων) και μπορεί να παραχθεί από πολλές λέξεις, μέχρι και τον πιο απλό συνδυασμό: είναι …«άντρας»....Και κλείνοντας, γενικώς:Κακά τα ψέματα από αλλού ξεκίνησε το πράγμα κι αλλού κατέληξε. Είχαμε μία κοπέλα (πράγματι νεαρής ηλικίας) που ανέφερε 100 φορές το πόσο «αντράκι» είναι -προφανώς- συνδέοντάς το με το γεγονός ότι ως «αντράκι» που είναι …πώς στην ευχή είναι δυνατόν να δαγκώσει την λαμαρίνα, για έναν γκόμενο. Δεν αντιλαμβάνομαι σε κανένα σημείο γιατί η διαπίστωση/ παρατήρηση της Λένας, ως προς την αλληλουχία των προβληματισμών δεν είναι επιτυχημένη.
