#4 Μπορεί να φοράει τη μάσκα του μαλάκα, ή μπορεί και να είναι, όμως δε σε αφορά: Σε αφορά ότι συμπεριφέρεται σα μαλάκας μαζί σου, είτε σε γουστάρει, είτε όχι. Αν έχει πραγματικά καλή ψυχή, ίσως μερικό καιρό (μέρες; μήνες; χρόνια;) αργότερα, να χτυπάει το καφάλι του στον τοίχο, σαν τον αξιαγάπητο κύριο της 7.1. Αλλά πάλι, επειδή τίποτα δεν προδικάζεται, δεν μπορείς να το συγχωρέσεις προκαταβολικά, αφού από ότι καταλαβαίνω, δε βλέπει να κάνει κάποιο λάθος, βλέπει απλά να "είναι ο εαυτός του". Όπερ, έχεις τις εξής δύο επιλογές. Πρώτη, να μείνεις στην επιφάνεια. Να προσπαθήσεις να καταλάβεις τί συμβαίνει με την πάρτη του, να μύρίζεις τα νύχια σου για να υποψιαστείς τί θέλει ή τι δε θέλει, και να κολυμπάς αναλόγως, με ό,τι βάσανα και ταλαιπωρία μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Με πιθανότερο φυσικά αποτέλεσμα, μια μέρα να μην αντέξεις και να τον σιχτιρίσεις. Δεύτερη, να το δεις όλο αυτό σαν μια ευκαιρία να ενσκύψεις στον εαυτό σου. Η απάντηση της Λένας είναι μια καλή αφετηρία για να το πετύχεις, αλλά εγώ θέλω να σου προσθέσω να ξεκινάς πάντα από την πανανθρώπινη αλήθεια ότι διαστρεβλωνόμαστε, ντυνόμαστε ρόλους, καταπατάμε, καταπατιόμαστε με την ελπίδα (όχι ότι τα καταφέρνουμε, αν και το υποσυνείδητό μας πολλές φορές έτσι νομίζει) να βιώσουμε αγάπη (και την ασφάλεια, την αποδοχή, την ηρεμία που αυτή συνήθως-ακόμα και αν όχι πάντα- μπορεί να προσφέρει). Έτσι, θα αποφύγεις το αυτομαστίγωμα, την ανώφελη ενοχή και τα χαζά διλήμματα. Με πιθανότερο αποτέλεσμα να καταλάβεις τί πραγματικά σε ελκύει στον συγκεκριμένο άνθρωπο, και να αναπτύξεις τα υγιέστερα και δημιουργικότερα κομμάτια αυτής της σχέσης, τόσο μέσα στον εαυτό σου, όσο και στις επόμενες σχέσεις που θα δομήσεις. Είτε ο συγκεκριμένος χτυπηθεί από κάποιον αόρατο κεραυνό (μεταξύ μας: απίθανο) και αλλάξει τροπάρι, είτε φυσιολογικά και χωρίς πόνο μια μέρα ξυπνήσεις άνετη κι ελαφριά, και αποφασίσεις να προχωρήσεις.