Και όμως δεν είναι φωτογραφίες

 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter
10

Ο Yigal Ozeri δημιουργεί κινηματογραφικά πορτραίτα νέων γυναικών, που με την πρώτη όψη μπορεί να σας ξεγελάσουν και να νομίσετε πως είναι  φωτογραφίες.

 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter

Ο νεουορκέζος ζωγράφος, με ρίζες σπό το Ισραήλ, χρησιμοποιεί την τεχνική της ελαιογραφίας, και παίζει ανάμεσα στην πραγματικότητα και την φαντασία με έναν εξαιρετικό τρόπο, δίνοντας έμφαση στην λεπτομέρεια.

 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter

Τα πορτραίτα του δίνουν την αίσθηση ένός έντονου ρεαλισμού και μιας αυστηρής ομορφιάς.

 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter

Οι χιλιάδες μισκροσκοπικές πινελιές δίνουν κίνηση και ζωντάνια στις ζωγραφιές του.

 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter
 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter
 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter
 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter
 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter
 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter
 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter
 Και όμως δεν είναι φωτογραφίες Facebook Twitter

 

Design
10

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

ADM 2025: The Urban Issue / Ανδρέας Κούρκουλας: «Η μεγάλη απειλή είναι να γίνει η πόλη ένα μεγάλο ξενοδοχείο»

Γεννήθηκε στο Χαλάνδρι, ζει στον Λυκαβηττό. Από την απόρριψη του κατεστημένου και την πίστη στη χωρική εμπειρία έως τις προκλήσεις της Αθήνας και το μέλλον των νέων δημιουργών, ο διακεκριμένος αρχιτέκτονας μιλά με πάθος για την ουσία, τις ευκαιρίες και τις πληγές της σύγχρονης πόλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O Φασιανός στο Svenskt Tenn: Πώς βρέθηκε ο Έλληνας ζωγράφος στο πιο exclusive Σκανδιναβικό brand;

Design / Πώς βρέθηκε ο Φασιανός στο πιο exclusive Σκανδιναβικό brand;

Μια αναπάντεχη πρόταση κατέληξε σε μια έκθεση στο Svenskt Tenn, τον «βασιλιά» του Σκανδιναβικού design, που τιμά τον σπουδαίο Έλληνα καλλιτέχνη. Εκεί, κάτω από την ίδια στέγη, τα έργα του συνομιλούν με αυτά του Γιόζεφ Φρανκ, υμνώντας τη χαρά της ζωής.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Concrete Aesthetic: Γιατί βλέπουμε τόσο γκρι στην Αθήνα;

ADM 2025: The Urban Issue / Concrete Aesthetic: Γιατί βλέπουμε τόσο γκρι στην Αθήνα;

Το εμφανές σκυρόδεμα και οι γκρι τόνοι επανέρχονται στον αθηναϊκό αστικό ιστό, μεταφέροντας μαζί τους ένα φορτίο αισθητικής ιστορίας, κοινωνικών μετατοπίσεων και ψηφιακής επιρροής. Από τον μπρουταλισμό στην εποχή των hashtags, πότε η χρήση του γκρι είναι ζήτημα λειτουργίας, πότε συνήθειας και πότε συνειδητής εικόνας για το τι σημαίνει σύγχρονο;
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΗ
Μια «πράσινη» Αθήνα ως ερώτηση. Ας δούμε το κενό αλλιώς.

ADM 2025: The Urban Issue / Μια «πράσινη» Αθήνα ως ερώτηση. Ας δούμε το κενό αλλιώς.

Μπορούμε να δούμε την Αθήνα ως ένα δίκτυο με «πάρκα», συνεπή όμως απέναντι στη φύση και στην ουσία της πόλης; Πολύ περισσότερο από ένα βιβλίο, το «Για το “αττικό τοπίο” σήμερα» του Δημήτρη Φιλιππίδη είναι μια πηγή έμπνευσης που μας δίνει μια άλλη οπτική για την πόλη και το πράσινό της.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΗ
Συνθετική ακρίβεια και χωρική ενσωμάτωση στο αστικό τοπίο

ADM 2025: The Urban Issue / Συνθετική ακρίβεια και χωρική ενσωμάτωση στο αστικό τοπίο

Με σεβασμό στον χαρακτήρα του κάθε τόπου και μακριά από την τυποποίηση, το γραφείο gnb architects προτείνει συνθέσεις που ισορροπούν ανάμεσα στη μορφολογική καθαρότητα, τη λειτουργική πληρότητα και την κατασκευαστική ακρίβεια. Η διαρκής αναζήτηση για μια νέα, αυθεντική αφήγηση καθιστά το έργο τους σύγχρονο και βαθιά συνδεδεμένο με τον άνθρωπο και το περιβάλλον.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ARCHISEARCH.GR
«Η Σταδίου χρειάζεται την αναγέννηση»

ADM 2025: The Urban Issue / «Η Σταδίου χρειάζεται την αναγέννηση»

Καθώς η Στοά Αρσακείου αναδύεται ξανά μετά από χρόνια εγκατάλειψης, ο Θωμάς Αμαργιανός, principal architect του γραφείου BETAPLAN, εξηγεί πώς εντάσσεται αυτό το έργο αποκατάστασης σε μια ευρύτερη συζήτηση για το μέλλον του ιστορικού κέντρου της πόλης.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΑΝΑΗ ΜΑΚΡΗ

σχόλια

6 σχόλια
Εγώ που δεν κατέχω από τέχνη βρίσκω τη δουλειά του εξαιρετική και εννοείται ότι ζηλεύω το ταλέντο του. Μια χαρά καλλιτέχνης μου φαίνεται και είτε τα έργα του είναι ρεαλιστικά είτε όχι γουστάρω αυτό που βλέπω και πολύ ευχαρίστως θα αγόραζα κάτι δικό του( αν ειχα τα λεφτά) γιατί βλέποντας τα έργα του αισθάνομαι όμορφα. Επαναλαμβάνω ότι δεν κατέχω από τέχνη αλλά τι σημαίνει "η απαιτηση για ρεαλισμο τελειωσε με την εφευρεση της φωτογραφιας"; Επειδη δηλαδη "εφευρεθηκε" η ποπ μουσικη, η κλασικη πρεπει να μπει στην ακρη; Η μηπως στον κινηματογραφο υπαρχει μονο μια ταση και ενα ειδος μονο σκηνοθεσιας; Ο καθε καλλιτεχνης επιλεγει τα μεσα και την τεχνικη με τα οποια θα δουλεψει με στοχο να επικοινωνησει με το κοινο του. Αν εμενα δεν μ αρεσει η τεχνικη, τα μεσα και το υφος του, εχω το δικαιωμα να τον υποβιβασω απο "καλλιτεχνη" σε "τεχνιτη"; Πολυ στενομυαλο μου ακουγεται.
Αν πετούσε φάτσα φόρα κανέναν κώλο ή τίποτα χειρότερο θα σου 'λεγα εγώ πως θα τον θεωρούσαν καλλιτέχνη όλοι εδώ μέσα. Προφανώς πλέον το γυμνό είναι μόνο τέχνη σε κάθε μορφή του.
Νομίζω πως κάποιος που τραβάει φωτογραφίες και στη συνέχεια τις ξεπατικώνει σε πίνακες τετραγωνακι τετραγωνάκι μοιάζει πιο πολύ με τεχνίτης. Εντάξει για άσκηση καλό είναι, αλλά ας μην το συγκρίνουμε και με την κλασσική μουσική....
Είναι αξιοθαύμαστη η τεχνική του και το μέγεθος του ταλέντου του.Αλλά υπάρχει μόνο τεχνοτροπία, δεν παράγει τέχνη τη στιγμή που με τέτοιες δυνατότητες, θα μπορούσε να είχε δημιουργήσει οτιδήποτε άλλο πέραν της φιγούρας.