Στο Βερολίνο, η κύρια συζήτηση ήταν η πιθανή επίσκεψη του Ρόμαν Πολάνσκι με ειδική άδεια που ζήτησε η γερμανική κυβέρνηση. Η απουσία του στην πρεμιέρα της ταινίας του ήταν ηχηρή, αλλά ο σταθερά ψύχραιμος Γιούαν ΜακΓκρέγκορ δεν πτοήθηκε από τη φιλολογία και τα επιχειρήματα περί ηθικής και τέχνης. Εδώ και καιρό έχει βάλει στοίχημα να γίνει ο κατ' εξοχήν αθόρυβος ηθοποιός που μαθαίνει κάτι εποικοδομητικό με κάθε του δουλειά, χωρίς να δίνει δικαιώματα.
Διάβασα το μυθιστόρημα αφού έκανα την πρώτη ανάγνωση στο σενάριο. Ειλικρινά, δεν υπήρχε λόγος, αφού ο συγγραφέας Ρόμπερτ Χάρις επιμελήθηκε το σκριπτ μαζί με τον Πολάνσκι, επομένως αποφάσισαν από κοινού να βάλουν στην ταινία τα απαραίτητα και καλύτερα κομμάτια. Μου άρεσε πολύ πάντως. Και όταν ο Πολάνσκι σου κάνει πρόταση για μια ταινία, απλά δεν μπορείς να αρνηθείς.
Δεν έχω τίποτε να πω για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Πολάνσκι. Είμαι ο τελευταίος που θα εκφράσω άποψη για την προσωπική ζωή κάποιου άλλου. Δεν είναι στον χαρακτήρα μου να κρίνω.
Ο Πολάνσκι είναι ιδιοφυής, αλλά δεν το αντιλαμβάνεσαι αμέσως. Μπορεί να περάσει ώρες επιμένοντας σε μια σκηνή, χωρίς να έχεις καταλάβει τι ακριβώς του φταίει. Δεν μπαίνει στον κόπο να σου εξηγεί τα πάντα, αλλά είμαι συνηθισμένος σε τέτοιας γραμμής σκηνοθεσία. Είναι παθιασμένος με τη λεπτομέρεια και την αναζήτηση της αλήθειας σε κάθε σκηνή. Ομολογώ πως στην αρχή εκνευρίστηκα με την εμμονή του να ελέγχει τα πάντα και να αλλάζει ακόμη και μικρά αντικείμενα στο σκηνικό, αν έκρινε πως κάτι δεν συμφωνούσε με τη γενικότερη εικόνα που είχε στο μυαλό του. Πολύ συχνά μου έδινε συμβουλές για μια μικρή χειρονομία, μια ανεπαίσθητη κίνηση, ένα βλέμμα. Και στους συναδέλφους έκανε το ίδιο φυσικά. Με ξάφνιαζε, όμως μετά από λίγη ώρα καταλάβαινα τι εννοούσε. Γνωρίζει τόσο καλά αυτό που θέλει να πετύχει, που σου προκαλεί δέος.
Ο συγγραφέας που υποδύομαι βασικά βαριέται να ασχοληθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα με κάτι. Κατά κάποιον τρόπο, έχω συλλάβει το πνεύμα του χαρακτήρα χωρίς να γνωρίζω πολλές λεπτομέρειες για τη ζωή του. Δεν χρειάζεται, στο φινάλε, να ξέρεις τα πάντα για έναν ρόλο, αρκεί να υποστηρίζεται σωστά από τις ενέργειες στο σενάριο και να μην κάνει του κεφαλιού του, πράγματα ασύμφωνα με το κινηματογραφικό του παρελθόν.
Δεν έχω γράψει σχεδόν τίποτε στη ζωή μου. Δεν φιλοδοξώ να γίνω συγγραφέας ούτε στα πιο άγρια όνειρά μου.
Ο συγγραφέας-φάντασμα δεν έχει και μεγάλη αγάπη στην πολιτική. Ταυτίζομαι απόλυτα μαζί του. Βαριέμαι όσο τίποτε άλλο την πολιτική και το ποδόσφαιρο. Φυσικά, στη γειτονιά μου, στην πόλη που μεγάλωσα, όλοι μου έλεγαν ότι για να γίνεις σωστός άνδρας και καθωσπρέπει πολίτης πρέπει να μιλάς γι' αυτά τα δυο. Προσπάθησα με το ποδόσφαιρο, αλλά μου προκαλεί ανία το θέαμα. Και η πολιτική είναι ένα άθλημα που παίζεται με διεφθαρμένους και μου προξενούν θλίψη οι επιπτώσεις των πράξεών τους στους πολίτες που ψηφίζουν και πληρώνουν τα λάθη τους.
σχόλια