Κεν Λόουτς: Τo μελό στην υπηρεσία του πολιτικού σινεμά

Κεν Λόουτς: Τo μελό στην υπηρεσία του πολιτικού σινεμά Facebook Twitter
Η πορεία προδιαγράφηκε με κάποιον τρόπο από την καλή μας τηλεοπτική μαρτυρία και συνεχίσαμε να βρίσκουμε χρήματα για να γυρίζουμε ταινίες, με την προϋπόθεση, βέβαια, να μη γυρίζουμε σκουπίδια!
1

Ο Κεν Λόουτς μακαρίζει την τηλεόραση για την καριέρα του! Απίστευτο, βαρέως ειρωνικό, αλλά απολύτως αληθινό. «Στα μέσα της δεκαετίας του '60 το BBC είχε δώσει μικρό, αλλά ζωτικό χώρο σε νέους σεναριογράφους να μεταφέρουν τα plays τους, όπως τα λέγανε, στη μικρή οθόνη» εξηγεί. «Εγώ δεν γράφω, βέβαια, αλλά επωφελήθηκα σκηνοθετώντας έργα συγγραφέων, ειδικά για το κρατικό κανάλι. Ακούγεται αστείο, αλλά πάνω από μισό αιώνα πριν μπορούσαμε να κάνουμε καινούργια πράγματα και να βγούμε, μια φουρνιά δημιουργών, από έναν δίαυλο που δεν ήταν το σινεμά, έτσι ώστε να μεταπηδήσουμε σ' αυτό φυσιολογικά. Τσιμπήσαμε την ευκαιρία και λυπάμαι που οι κινηματογραφιστές που ακολούθησαν αμέσως μετά δεν είχαν τη συγκεκριμένη δυνατότητα. Χάθηκε! Αυτή η ανεκδοτολογική λεπτομέρεια απαντά στο ερώτημα για το αν έχουμε δυσχέρεια στην ανεύρεση πόρων. Η πορεία προδιαγράφηκε με κάποιον τρόπο από την καλή μας τηλεοπτική μαρτυρία και συνεχίσαμε να βρίσκουμε χρήματα για να γυρίζουμε ταινίες, με την προϋπόθεση, βέβαια, να μη γυρίζουμε σκουπίδια!»

Η συνέχεια είναι γνωστή. Από το Poor Cow μέχρι σήμερα, ο 83χρονος Βρετανός σκηνοθέτης των δύο Palme d'Or υπηρετεί με αξιοζήλευτη, σχεδόν ετήσια συνέπεια το δικό του ιδίωμα, ένα πολιτικοποιημένο μελόδραμα με ήρωες προλετάριους σε δυσχέρεια, ασκώντας δριμεία κριτική στον κρατικό αυταρχισμό και στον ασύδοτο καπιταλισμό. «Είναι θέμα επιλογής του καθενός» υποστηρίζει για το είδος κινηματογράφου που ένας σκηνοθέτης με κοινωνική συνείδηση καλείται να χρησιμοποιήσει. «Άλλοι φτιάχνουν μανιφέστα, κινηματογραφικές μπροσούρες ή ντοκιμαντέρ. Εμένα ανέκαθεν μου άρεσε το δράμα. Οι ιστορίες. Ο Σαίξπηρ πάνω απ' όλους. Αλλά και οι Ιταλοί νεορεαλιστές της δεκαετίας του '50 και μετά το '60. Το νέο κύμα του τσέχικου σινεμά...».

Άλλοι φτιάχνουν μανιφέστα, κινηματογραφικές μπροσούρες ή ντοκιμαντέρ. Εμένα ανέκαθεν μου άρεσε το δράμα. Οι ιστορίες. Ο Σαίξπηρ πάνω απ' όλους. Αλλά και οι Ιταλοί νεορεαλιστές της δεκαετίας του '50 και μετά το '60. Το νέο κύμα του τσέχικου σινεμά...

Στο Δυστυχώς, απουσιάζατε ένα ζευγάρι με δύο παιδιά νομίζει πως βρήκε τη χρυσή ευκαιρία να συντηρήσει το σπιτικό του με έναν νέο τύπο εργασίας, αλλά γρήγορα η ελπίδα δίνει τη θέση της στην αφόρητη πίεση και στο οικογενειακό αδιέξοδο. Ο πρωταγωνιστής γίνεται αυτοαπασχολούμενος συνεταίρος σε μια καθωσπρέπει εταιρεία παράδοσης δεμάτων και ο εποχούμενος ντελιβεράς ανακαλύπτει πως στο περιθώριο της καινοφανούς επιχειρηματικής λογικής τα δικαιώματά του δεν είναι περιορισμένα αλλά μηδενισμένα από τον ανταγωνισμό.


«Θέλαμε εδώ και χρόνια να κάνουμε μια ταινία, ο σεναριογράφος μου, ο Πολ Λάβερτι, κι εγώ με θέμα την κατάρρευση της ασφάλειας στην εργασία. Χάθηκε ο σωστός μισθός, ο ικανός να ταΐσει τα στόματα μιας οικογένειας. Πολύ δύσκολα πείσαμε κάποιους οδηγούς οχημάτων παράδοσης δεμάτων να μας μιλήσουν. Φοβούνταν. Όχι ακριβώς μη χάσουν τη δουλειά τους, όπως συνέβαινε παλιά, αλλά αυτό το "μυθικό συμβόλαιο", που υποτίθεται πως τους δίνει μερίδιο στα κέρδη, αλλά δεν τους καλύπτει σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στις απαιτήσεις της καθημερινή τους εργασία.

Η κατάσταση χειροτερεύει εξαιτίας του ανταγωνισμού. Από τη στιγμή που κάποια εταιρεία μειώσει το κόστος, και κυρίως το κόστος εργασίας, οι άλλες μοιραία θα ακολουθήσουν το φτηνότερο μοντέλο για να επιβιώσουν. Συνεπώς, το τίμημα καλείται να πληρώσει η νέα κάστα των αυτοαπασχολούμενων εργατών. Γίνονται υπεύθυνοι για ζημιές των φορτηγών, αν πρέπει να λείψουν για προσωπικούς λόγους ή για πρόβλημα υγείας οφείλουν να βρουν αντικαταστάτη, δεν δικαιούνται αργίες ή ρεπό. Δυστυχώς, αυτό είναι το μοντέλο εργασίας που επιζητεί η ελεύθερη αγορά».

 

Το «Δυστυχώς, απουσιάζατε» κυκλοφορεί στις ελληνικές αίθουσες στις 7/11.

 

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Οθόνες
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Οθόνες / «Made in Vain»: Γιατί ένας άνθρωπος θέλει να γίνει bodybuilder;

Ένα αποκαλυπτικό ελληνικό ντοκιμαντέρ που αποτυπώνει την ωμή αλήθεια για το άθλημα του bodybuilding –έναν κόσμο όπου δοκιμάζονται τα όρια σώματος και πνεύματος– έρχεται στις αίθουσες την Πέμπτη 29 Μαΐου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Είναι η «Κιούκα» η «ελληνική ταινία της χρονιάς»;

The Review / Τι είναι αυτό που κάνει την ταινία «Κιούκα» να συζητιέται τόσο;

O Χρήστος Παρίδης συνομιλεί με τη Βένα Γεωργακοπούλου για την ταινία «Κιούκα: Πριν το τέλος του καλοκαιριού» του 31χρονου Κωστή Χαραμουντάνη. Πώς καταφέρνει το όραμα ενός millennial σκηνοθέτη να ξεχωρίζει στο σύγχρονο ελληνικό σινεμά — και γιατί αξίζει την προσοχή μας;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Οθόνες / Ρίτσαρντ Γκιρ: Η αβάσταχτη γοητεία της σεμνότητας 

Με αφορμή την έξοδο του «Oh, Canada» στις εγχώριες αίθουσες, ανατρέχουμε στο σύνολο της καριέρας ενός σταρ που οι περισσότεροι θεωρούμε δεδομένο, ίσως επειδή όσα κάνει στην οθόνη φαντάζουν τόσο ανεπιτήδευτα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ανταπόκριση από τις Κάννες / Κάν’ το όπως ο Γκοντάρ

Ως άλλος Αμερικανός στο Παρίσι του ’60, ο Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ με τη φετινή του συμμετοχή, το ασπρόμαυρο «Nouvelle Vague», αποτίνει φόρο τιμής στον θρυλικό auteur του γαλλικού Νέου Κύματος, υπενθυμίζοντάς μας την τέχνη (και το θράσος) της νεότητας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Οθόνες / Στις σχολικές γιορτές ο Θοδωρής Σελέκος ζήλευε τα φτερά αγγέλου που είχε ο φίλος του ο Παναγιώτης

Ο Θοδωρής Σελέκος μεγάλωσε στο Νέο Ηράκλειο και ασχολείται με τον κινηματογράφο . Στα πρώτα του βήματα ήταν μέρος της κολεκτίβας ATH KIDS. Έχει σκηνοθετήσει βιντεοκλίπ για καλλιτέχνες όπως ο Ethismos, ο Saske, οι Sworr και διαφημιστικά για brands όπως η Muerte Inc. Παλιότερα άκουγε περισσότερη hip-hop μουσική. Τώρα ακούει jazz και soul. Η πρώτη ταινία μικρού μήκους του ονομάζεται «Can you water a garden with tears?». Του αρέσει η ησυχία και οι αργές ταινίες.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Κάννες 2025 / Χολιγουντιανή απόβαση στην Κρουαζέτ, μια πολιτική διαμαρτυρία αλλά και «ψαλίδι» στο γυμνό

Στην τελετή έναρξης του Φεστιβάλ Καννών, ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο εξαπέλυσε για ακόμη μία φορά σφοδρή κριτική κατά της αμερικανικής πολιτικής, μια μικρή γαλλική ταινία εγκαινίασε το φεστιβάλ, ενώ οι λαμπερές σταρ υποχρεώθηκαν να περιορίσουν τις ημίγυμνες εμφανίσεις τους στο κόκκινο χαλί.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Ποιος είναι τελοσπάντων αυτός ο Λεός Καράξ;

Οθόνες / Λεός Καράξ: Ποιος είναι ο σκηνοθέτης του Holy Motors;

«Δεν είμαι εγώ», δηλώνει ο ασυμβίβαστος Γάλλος δημιουργός στον τίτλο της φιλμικής του αυτοβιογραφίας, εντείνοντας το μυστήριο γύρω από το πρόσωπό του και προσθέτοντας ακόμη μία ψηφίδα σε ένα συναρπαστικό καλλιτεχνικό work in progress.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Μυθολογίες / «Όποτε θέλω να κλάψω, βλέπω το The Hours»: Οι 10 αγαπημένες ταινίες του Ένκε Φεζολλάρι

Το πρώτο ερωτικό σκίρτημα ήρθε με το Persona του Μπέργκμαν. Όταν είδε το Happy Together του Wong Kar-Wai, ήθελε να ουρλιάξει. Τα παθιασμένα συναισθήματα έχουν τον πρώτο λόγο στην κινηματογραφική λίστα του ηθοποιού και σκηνοθέτη.
«Becoming Led Zeppelin»: Το χρονικό του βαρύτερου ροκ συγκροτήματος όλων των εποχών

Pulp Fiction / Led Zeppelin: Ένα ντοκιμαντέρ για το «βαρύτερο» ροκ συγκρότημα όλων των εποχών

Το ντοκιμαντέρ «Becoming Led Zeppelin» του Μπέρναρντ ΜακΜάχον παρουσιάζει την ιστορία του θρυλικού hard rock συγκροτήματος, φωτίζοντας το background των μελών του και τις περιστάσεις που οδήγησαν στην ίδρυσή του, φτάνοντας μέχρι και την κυκλοφορία του δεύτερου άλμπουμ τους και την απαρχή της απόλυτης δόξας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
movies

Οθόνες / Η Σταχτοπούτα αλλιώς και 5 ακόμα λόγοι για να πάτε σινεμά

Το διάσημο παραμύθι γίνεται ταινία τρόμου, εφηβικά δράματα και η καινούργια σκηνοθετική δουλειά του διεθνούς φήμης Έλληνα διευθυντή φωτογραφίας Φαίδωνα Παπαμιχαήλ – Τι παίζει από σήμερα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
THE LIFO TEAM
Φαίδων Παπαμιχαήλ: «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Pulp Fiction / «Παντού με περνούν για ξένο, δεν έχω πλέον μητρική γλώσσα»

Με αφορμή τη νέα του ταινία, ο σημαντικός διευθυντής φωτογραφίας και σκηνοθέτης Φαίδων Παπαμιχαήλ αφηγείται στον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο τη συναρπαστική διαδρομή της ζωής του από τα πρώτα του βήματα μέχρι τις μεγαλύτερες στιγμές της καριέρας του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

1 σχόλια