Η κάμερα μένει σταθερή στο κρεβάτι, στραμμένη προς το τσαλακωμένο σεντόνι. Το φόντο είναι αρχικά θολό και σταθερά αποκαλύπτεται πως η κλίνη κινείται σε διαδρόμους κλινικής. Η σιωπή παραχωρεί τη θέση της σε απανωτά κακά μαντάτα για την ασθενή, που σηκώνεται για να ακούσει πως έχει καρκίνο στο στήθος και θα χρειαστεί χημειοθεραπεία.
Το «θύμα» είναι η σκηνοθέτις και πρωταγωνίστρια του πρωτότυπα αυτοβιογραφικού δράματος που παίρνει ριζική απόσταση από τη μυθοπλασία: εν μέρει βλοσυρό ντοκιμαντέρ γεγονότων και βασικά γιορτή της ίδιας της τέχνης, το Serendipity προσπερνά τον προφανή οίκτο και τιμά την έννοια του τίτλου, δηλαδή την ευτυχία της συγκυρίας, της στιγμής. Και η Προυν Νουρί αξιοποιεί κάθε λεπτό της ιατρικής της οδύσσειας για να ενισχύσει με δημιουργικό τρόπο τη σταθερή έμπνευση του έργου της, το γυναικείο σώμα.
Η Νουρί, ωστόσο, ποτέ δεν έκρυψε πως δεν την πείραζε να μοιράζεται, καλλιτεχνικά, το κορμί της με τους δυνητικούς αποδέκτες. Επίσης, πιστεύει πως το σώμα είναι ένα παράδοξο σύστημα και ως τέτοιο το ανασυνθέτει στα έργα της, για να καταδείξει τις λειτουργίες, τη σημασία και τις προοπτικές του.
Η Γαλλίδα καλλιτέχνις, που σπούδασε στο Παρίσι και τον τελευταίο καιρό ζει και εργάζεται στο Μπρούκλιν, κάνει μια αναδρομή στις πρότερες δουλειές της, θυμίζοντας, εν είδει χιουμοριστικής εισαγωγής, το δείπνο για την εξωσωματική γονιμοποίηση, για να συνεχίσει με στοχασμό τη γλυπτική που προκύπτει από τα βήματα της θεραπείας της. Η απόπειρα μιας γυναίκας να απαθανατίσει όλα τα στάδια, ως concept, ακούγεται ανατριχιαστική στα χαρτιά.
Η Νουρί, ωστόσο, ποτέ δεν έκρυψε πως δεν την πείραζε να μοιράζεται, καλλιτεχνικά, το κορμί της με τους δυνητικούς αποδέκτες. Επίσης, πιστεύει πως το σώμα είναι ένα παράδοξο σύστημα και ως τέτοιο το ανασυνθέτει στα έργα της, για να καταδείξει τις λειτουργίες, τη σημασία και τις προοπτικές του. Από ανθρώπινες στιγμές, όπως όταν κόβει τα μαλλιά της λίγο πριν από τον βομβαρδισμό με ακτινοβολία, μέχρι τα αργά πλάνα που διακόπτουν τον πόνο και την αγωνία της με το αποτέλεσμα της εμπειρίας της, το Serendipity, που έκανε πρεμιέρα στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Βερολίνου και προβλήθηκε στην Ελλάδα στις 25ες Νύχτες Πρεμιέρας της Αθήνας, είναι μια ιστορία επιβίωσης τόσο μακριά από τις τυπικές κουβέντες παρηγοριάς, το κουράγιο, την παθητικότητα και τη μοιρολατρία, που μπορεί να δώσει την εντύπωση πως η Νουρί εκμεταλλεύεται το παραλίγο μοιραίο με σκοπό να επιδειχτεί ή να ικανοποιήσει μια αχόρταγη, άσπλαχνη ματαιοδοξία.
Με την επίμονη ματιά της καταφέρνει το αντίθετο: φτιάχνει κάτι εγκεφαλικό για να δηλώσει πως ό,τι συμβαίνει στο σώμα (άλλο ένα από τα weird, αν και σαφώς πιο ειρωνικό, περιστατικά που την απασχολούσαν μια ζωή) δεν είναι μια μεγαλόσχημη εκκίνηση αλλά η συνέχεια στη ζωή που έχει στρώσει ήδη για τον εαυτό του ο οποιοσδήποτε «άτυχος», αρκεί να δει καθαρότερα πώς θα γυρίσει την κακή συγκυρία προς όφελός του. Γι' αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο πως, λόγω θέματος και προσέγγισης, η Αντζελίνα Τζολί αγκάλιασε την ιδέα της και ανέλαβε την παραγωγή, μαζί με τον Ντάρεν Αρονόφσκι. Η Νουρί αφιερώνει το Serendipity σε όλες τις αγωνίστριες.
