Ιστορίες Εγκλεισμού: H Berlinale στον ρυθμό του κορονοϊού

Ιστορίες Εγκλεισμού: H Berlinale στον ρυθμό του κορονοϊού Facebook Twitter
O Ρασούλοφ παρέμεινε σε κατ' οίκον περιορισμό στη χώρα του, καθώς οι Αρχές τού έχουν απαγορεύσει όχι μόνο να μεταβεί σε άλλο κράτος αλλά και να συμμετέχει σε συναθροίσεις και εκδηλώσεις, όπως επίσης και να σκηνοθετεί!
0

Το Βερολίνο παρέμεινε τευτονικά ψύχραιμο κατά τη διάρκεια του πρόσφατου φεστιβάλ. Όταν έπεσε σύρμα από Αθήνα «φέρε όσα μπουκαλάκια απολυμαντικού βρεις» στον δυτικό τομέα της πόλης, βρήκα τα ράφια γεμάτα, αλλά λίγες ημέρες αργότερα, φαρμακεία και σχετικά καταστήματα στο ανατολικό, σαφώς πιο τουριστικό και γεμάτο Έλληνες φεστιβαλιστές τμήμα παρουσίαζαν σοβαρή έλλειψη.

Στο περιθώριο των ταινιών του διαγωνιστικού σκεφτόμουν αντανακλαστικά και δημοσιογραφικά παλιότερες ταινίες, «πανδημικά» προσανατολισμένες: το Contagion του Σόντερμπεργκ, με το όμορφο κρανίο της άπιστης Γκουίνεθ χαιρέκακα διάπλατο σε ένα από τα πιο αστραπιαία ξεπαστρέματα στο σινεμά. Το 28 ημέρες μετά και το εξίσου τρομερό σίκουελ με το ερημωμένο Λονδίνο, το I am legend, με τα ανατριχιαστικά, αν και εφετζίδικα, ερείπια της Νέας Υόρκης να αποτελούν την καθημερινότητα του κυνηγού και ταυτόχρονα πολιορκημένου Γουίλ Σμιθ. Και, βέβαια, τον πιο πιστό στο μυθιστόρημα του Ρίτσαρντ Μάθεσον προκάτοχό του, το Omega Man, με τον Τσάρλτον Ίστον, που είχε διαπρέψει στον πρωτότυπο, κλασικό Πλανήτη των Πιθήκων, παρεμφερή παραβολή για την εξαφάνιση του πληθυσμού και τις συνέπειες μιας ποικιλόμορφης επιδημίας.

Η συνήθης τροπή μιας τέτοιας υπόθεσης είναι η μεταμόρφωση των προσβεβλημένων σε ζόμπι, μια δραματική υπέρβαση προς το φανταστικό που υπερβάλλει στη σύλληψη, αλλά προειδοποιεί, χωρίς απαραίτητα να υποκύπτει στον εύκολο πειρασμό της διδακτικότητας.

Μπορεί να μην απειλούμαστε από τη βουβωνική πανώλη ή τον λοιμό του Περικλή, αλλά δεν έχουμε απομακρυνθεί όσο νομίζουμε από τον ισπανική γρίπη του 20ού αιώνα, κάτι που οι σεναριογράφοι και σκηνοθέτες αντιλαμβάνονται, ανάλογα με το ταλέντο, τη γραφή τους και τον διαθέσιμο προϋπολογισμό.

Στον 21ο αιώνα οι μετα-αποκαλυπτικές ταινίες έδωσαν το στίγμα του φόβου μπροστά σε μια υπερψηφιακή σιγουριά, ποντάροντας στο κενό που δημιουργείται από την εμπιστοσύνη στην ανάπτυξη και στην παράλληλη έλλειψη επαρκών προφυλάξεων.

Από το Road του Χίλκοουτ ως το Light of my Life του Κέισι Άφλεκ, η ματιά εξελίχθηκε σε μια φιλοσοφική ανησυχία, περισσότερο υπαρξιακή και μελαγχολική, χωρίς να λείπουν τα χορταστικά θεάματα, όπως το προβληματικό στην παραγωγή του, αλλά όχι και τόσο απογοητευτικό World War Z του Μαρκ Φόρστερ, με τον Μπραντ Πιτ.

Μπορεί να μην απειλούμαστε από τη βουβωνική πανώλη ή τον λοιμό του Περικλή, αλλά δεν έχουμε απομακρυνθεί όσο νομίζουμε από τον ισπανική γρίπη του 20ού αιώνα, κάτι που οι σεναριογράφοι και σκηνοθέτες αντιλαμβάνονται, ανάλογα με το ταλέντο, τη γραφή τους και τον διαθέσιμο προϋπολογισμό.

Κι ενώ η Berlinale έβαινε προς το τέλος της και περιμέναμε την ταινία που θα διεκδικούσε τη Χρυσή Άρκτο από το First Cow της Κέλι Ράιχαρτ, που μου άρεσε πολύ, και το Never rarely sometimes always της Ελίζα Χίτμαν, που άρεσε σε όσους το πρόλαβαν, τις τελευταίες ημέρες προβλήθηκε το There is no evil του Μοχάμεντ Ρασούλοφ. Με το που το είδα, σιγουρεύτηκα πως θα έφευγε με το πρώτο βραβείο, για πολιτικούς και καλλιτεχνικούς λόγους.

Η ταινία, όχι ο ίδιος: ο Ρασούλοφ παρέμεινε σε κατ' οίκον περιορισμό στη χώρα του, καθώς οι Αρχές τού έχουν απαγορεύσει όχι μόνο να μεταβεί σε άλλο κράτος αλλά και να συμμετέχει σε συναθροίσεις και εκδηλώσεις, όπως επίσης και να σκηνοθετεί! Δεν είναι η πρώτη φορά που το Φεστιβάλ Βερολίνου ανταμείβει με την υψηλότερη διάκριση τιμωρημένο Ιρανό δημιουργό. Το 2015 ο Τζαφάρ Παναχί γύρισε αντάρτικα το Ταξί, το έστειλε κρυφά στο πρόθυμο να το προβάλει φεστιβάλ και η ανιψιά του παρέλαβε την Άρκτο αντ' αυτού.

Το There is no evil είναι μια πιο ενδιαφέρουσα, σοβαρή και απαιτητική ταινία σε σχέση με το Ταξί. Πραγματεύεται 4 διαφορετικές ιστορίες στρατιωτικών που αναγκάζονται να υπακούσουν, αλλά αμφισβητούν την ορθότητα και τη σκοπιμότητα των καθηκόντων τους.

Ιστορίες Εγκλεισμού: H Berlinale στον ρυθμό του κορονοϊού Facebook Twitter
H ηθοποιός Baran Rasoulof, παρέλαβε τη Χρυσή Άρκτο εκ μέρους του πατέρα της, Mohammad Rasoulof (τον οποίο βλέπουμε στην οθόνη του κινητού να κάνει δηλώσεις).

Με άλλα λόγια, ο Ρασούλοφ μιλά για τη δική του περίπτωση, χρησιμοποιώντας ανώνυμους «υπαλλήλους» του κράτους. Το ζήτημα που προέκυψε μετά τη βράβευση ήταν αν ο Ρασούλοφ θα έπρεπε να υποστεί τις συνέπειες της παράνομης πράξης του ή θα τη γλίτωνε με κίτρινη κάρτα – άλλωστε, οι Ιρανοί διαμαρτύρονται όποτε θίγονται, όπως συνέβη με το Argo, αν και, εκ των πραγμάτων, δεν θα μπορούσαν να επιβάλουν ποινή στο Χόλιγουντ.

Το πρόβλημα είναι πως ο Ρασούλοφ είχε καταδικαστεί ήδη με αναστολή, άρα η πρώτη παρατήρηση αυτόματα μετατράπηκε σε κόκκινη κάρτα. Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε πως θα οδηγηθεί στις φυλακές και η παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα έσπευσε να τον υπερασπιστεί, ζητώντας την άμεση απαλλαγή του.

Ο ίδιος έστειλε μια ανακοίνωση που, ανάμεσα σε άλλα, αναφέρει: «Η κλήση μου να εκτίσω ποινή στις ιρανικές φυλακές απλώς φανερώνει ένα μικρό δείγμα της έλλειψης ανεκτικότητας και του θυμού που χαρακτηρίζει το καθεστώς της χώρας μου απέναντι στην κριτική. Πολλοί ακτιβιστές στον χώρο του πολιτισμού έχουν φυλακιστεί γιατί ασκούν κριτική στο καθεστώς. Ο διαδεδομένος και ανεξέλεγκτος κορονοϊός στις ιρανικές φυλακές απειλεί σοβαρά την υγεία τους. Οι παρούσες συνθήκες απαιτούν άμεση αντίδραση από τη διεθνή κοινότητα».

Η ειρωνεία είναι πολλαπλή: επαγγελματίες απ' όλο τον κόσμο βρέθηκαν σε έναν χώρο για να γίνουν κοινωνοί ταινιών απ' όλο τον κόσμο, εν μέρει αψηφώντας μια επιδημία που τότε ξεκινούσε τα φονικά της βήματα στην Ευρώπη, και απουσίαζε εκείνος που έμελλε να κερδίσει το κορυφαίο βραβείο. Τώρα, ο νικητής βρίσκεται σε κίνδυνο, εξαιτίας των ιδεολογικών και πολιτικών του διαφορών με το καθεστώς, αναγκασμένος να υπακούσει και να περάσει τουλάχιστον έναν χρόνο, έγκλειστος, στο άνδρο της επιδημίας...

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Οθόνες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ανταπόκριση από το Βερολίνο: Ποζάροντας για την τέχνη

Οθόνες / Ανταπόκριση από το Βερολίνο: Ποζάροντας για την τέχνη

Το εναρκτήριο φιλμ της 70ής Berlinale, «My Salinger Year», καθώς και το «Minamata» με πρωταγωνιστή τον Τζόνι Ντεπ, προσεγγίζουν την τέχνη χρησιμοποιώντας δυο σταρ της λογοτεχνίας και του σινεμά αντίστοιχα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θανάσης Βαλτινός: Η νουβέλα «Η Κάθοδος των Εννιά» του διακεκριμένου συγγραφέα

Οθόνες / «Η Κάθοδος των Εννιά»: Η διάσημη νουβέλα του Θανάση Βαλτινού

Πεθαίνει σαν σήμερα ο διακεκριμένος Έλληνας συγγραφέας. Αυτή είναι η ιστορία ενός από τα εμβληματικότερα βιβλία του και η βραβευμένη μεταφορά της στον κινηματογράφο, το 1984, από τον Χρίστο Σιοπαχά.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ
Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Οθόνες / Η Ιζαμπέλ Ιπέρ έπαιξε σε 120 ταινίες. Σε αυτές τις 10 ξεπέρασε τον εαυτό της

Με αφορμή το αφιέρωμα που ετοίμασε το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για μία από τις σπουδαιότερες ηθοποιούς της εποχής μας, επιλέγουμε 10 ταινίες της, στις οποίες έχει αποτυπωθεί η τεράστια υποκριτική της δυναμική και η ικανότητά της να μεταμορφώνεται εσωτερικά με κάθε ρόλο.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Οθόνες / Βιμ Βέντερς: Τι θα δούμε στο μεγάλο αφιέρωμα που έρχεται στη Στέγη

Ένα μοναδικό μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο δημιουργό για ένα τριήμερο σε όλους τους χώρους της Στέγης, με προβολές των ταινιών του, ένα masterclass και μια συζήτησή του με την Αφροδίτη Παναγιωτάκου στην Κεντρική Σκηνή.
M. HULOT
Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι να παραμένεις καλός άνθρωπος»

Οθόνες / Steve Blame: «Το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή είναι η καλοσύνη»

Υπήρξε από τις πιο αναγνωρίσιμες διεθνώς τηλεοπτικές περσόνες, όντας ο κεντρικός παρουσιαστής του MTV. Σήμερα ο 66χρονος τηλεοπτικός παραγωγός, συγγραφέας και σεναριογράφος ζει πλέον μόνιμα στην Αθήνα, όμως ο έρωτας με την Ελλάδα κρατάει από πολύ παλιά. Ο Steve Blame αφηγείται τη ζωή του στη LifO.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Oι 10 Καλύτερες Ελληνικές Ταινίες των ‘20s μέχρι τώρα

Η λίστα / Oι 10 καλύτερες ελληνικές ταινίες των '20s μέχρι τώρα

Ποιες ελληνικές ταινίες της τρέχουσας δεκαετίας έχουν ξεχωρίσει μέχρι στιγμής; Ρωτήσαμε 20 κριτικούς κινηματογράφου, ανθρώπους του ευρύτερου κινηματογραφικού χώρου και αθεράπευτους σινεφίλ και σας παρουσιάζουμε το top 10 που προέκυψε μέσα από το συναρπαστικό, σύνθετο μωσαϊκό του σύγχρονου ελληνικού σινεμά.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
«Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να εξηγήσω απόλυτα γιατί επιστρέφω διαρκώς εκεί»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Επιστρέφοντας, μπορεί να πιάσουμε πάλι το νήμα»

Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος μας μιλά για το χωριό όπου γεννήθηκε, το Αρματολικό στη νότια Πίνδο, αλλά και για το νέο του ντοκιμαντέρ, «Τα τέρματα του Αυγούστου», που διαδραματίζεται εκεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιούλη Τσαγκαράκη: «Κάθε σπίτι έχει τον δικό του Νετανιάχου, τον δικό του Τραμπ»

Οθόνες / Γιούλη Τσαγκαράκη: Η θεία Σταματίνα από τις «Σέρρες» του Γιώργου Καπουτζίδη μιλά στη LifO

Η ταλαντούχα ηθοποιός με τον ρόλο της ίντερσεξ θείας έσπασε ταμπού και άνοιξε ξανά μια σειρά συζητήσεων για το φύλο, την LGBTQI+ κοινότητα, τα ανθρώπινα δικαιώματα. Πώς ετοιμάστηκε για το ρόλο; Πώς βλέπει τις αντιδράσεις;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Οθόνες / Το Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έχει τα πιο ψαγμένα αφιερώματα

Από μια ρετροσπεκτίβα στην Ιζαμπέλ Ιπέρ μέχρι έναν πλήρη οδηγό του έργου του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και από το spotlight στον Μαρσέλ Πανιόλ μέχρι μια ανατρεπτική ματιά στην έννοια του plot twist, οι θεματικές ενότητες του φεστιβάλ διατηρούν αμείωτο το ενδιαφέρον μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Σινεμά / Τι θα δούμε στο 66ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης

Η νέα ταινία της Ιζαμπέλ Ιπέρ, φιλμ που έρχονται από τις Κάννες, πρεμιέρες, οι μικρού μήκους του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και οι ελληνικές συμμετοχές των διαγωνιστικών τμημάτων είναι μερικοί από τους λόγους που θα μας στείλουν και φέτος στις αίθουσες του αγαπημένου κινηματογραφικού θεσμού.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Pulp Fiction / Το αμερικανικό σινεμά δίνει τη μία μάχη μετά την άλλη

Προτροπή για αντίσταση ή παραίνεση για τρομοκρατία; Το αριστούργημα του Πολ Τόμας Άντερσον «Μια μάχη μετά την άλλη», οι εξαιρετικές πρόσφατες αλληγορίες «Weapons» και «Eddington», αλλά και οι αξέχαστες κινηματογραφικές αναφορές τους απασχολούν τον Θοδωρή Κουτσογιαννόπουλο και τον αρχισυντάκτη της LiFO Γιάννη Πανταζόπουλο.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Ιδέες / Επιτρέπεται να θαυμάζουμε σήμερα τη Λένι Ρίφενσταλ;

Με αφορμή το νέο ντοκιμαντέρ για μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες του 20ού αιώνα, ξαναθυμόμαστε τι είχαν απαντήσει στη LiFO οι Πέπη Ρηγοπούλου, Θωμάς Μοσχόπουλος, Δημήτρης Στεφανάκης, Θάνος Παπακωνσταντίνου, Πάνος Κούτρας και Θεόφιλος Τραμπούλης.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
«Boots»: Μια σειρά για το τι σημαίνει «να είσαι gay στον στρατό»

Οθόνες / «Boots»: Kάτι καλό θα κάνει αυτή η σειρά για να την αποκαλούν «woke σκουπίδι»

H τηλεοπτική σειρά οκτώ επεισοδίων του Netflix, που έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις, προσεγγίζει με μοναδικό και συγκινητικό τρόπο το θέμα της ομοφοβίας στον στρατό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Η Ειρήνη Παπά μέσα από 9 ταινίες και 1 ντοκιμαντέρ

Οθόνες / Ειρήνη Παπά: Οι σημαντικότερες ταινίες της για ένα πενθήμερο στην Ταινιοθήκη

Την αποκάλεσαν «Καρυάτιδα», συνέβαλε στο να φτάσει το αρχαίο δράμα στο Χόλιγουντ, υπήρξε μια αληθινή σταρ. Αυτή την εβδομάδα μπορούμε να δούμε ξανά την «Αντιγόνη», τις «Τρωάδες», το «Ζ» και άλλες ταινίες που η Ειρήνη Παπά σφράγισε με την ερμηνεία της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Daily / Η αιώνια και οικουμενική θεία Μπεμπέκα

Η αναγγελία του θανάτου της Άννας Κυριακού προκάλεσε βαθιά συγκίνηση και θλίψη καθώς πολλοί έμοιαζαν να πενθούν όχι τόσο την απώλεια της ίδιας της ηθοποιού όσο του χαρακτήρα της στις «Tρεις Χάριτες», κι ας έχουν περάσει τρεις δεκαετίες από τότε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ