Προσευχή για τους Refuseniks
Μικρού μήκους ταινία του Ζαν-Λυκ Γκοντάρ
Το 2004, ο Γκοντάρ απευθύνει δύο κινηματογραφικές επιστολές στους νεαρούς Ισραηλινούς στρατιώτες που αρνούνται να επέμβουν στα κατεχόμενα.
Η πρώτη από τις δύο προσευχές για τους refuzeniks είναι η επανάληψη της σκηνής από την ταινία Les Carabiniers (1963), όπου ο Μιχαήλ Άγγελος, στρατολογημένος στη λεγεώνα Condor, συμμετέχει στην εκτέλεση μιας λενινίστριας αγωνίστριας. Όπως και στην ταινία του 1963, η σκηνή τελειώνει με την κάρτα "Δεν υπάρχει νίκη. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι και σημαίες που πέφτουν". Το τραγούδι L'Oppression του Léo Ferré καλύπτει ένα μεγάλο μέρος των διαλόγων στο τέλος της σκηνής, με αποτέλεσμα οι αναφορές στον Λένιν και τον Μαγιακόφσκι να μην ακούγονται καθαρά, και να εντείνεται έτσι μία αίσθηση τραγικού λυρισμού.
Η δεύτερη προσευχή, πιο σύντομη, 3'30 έναντι 6'40, ξεκινά με σχέδια με πινέλο που σχηματίζουν στο τελος έναν εβραϊκό σταυρό. Συμβολικές φωτογραφίες από συγκρούσεις στην Παλαιστίνη, το Βερολίνο ή την Κίνα μπερδεύονται μεταξύ τους. Η σύγκριση των δύο καρτών: "Το Βερολίνο χορεύει με τον θάνατο" και "Η Ιερουσαλήμ χορεύει με τον θάνατο" φαίνεται να υποδηλώνει ότι η αραβοϊσραηλινή σύγκρουση είναι σήμερα για τον Γκοντάρ το επίκεντρο όλων των διεθνών πολιτικών προβλημάτων του πλανήτη, όπως ήταν η άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία τη δεκαετία του 1930.
Film-Documentaire
"Ισραήλ σταμάτα, ο χορευτής σου είναι ο θάνατος"
