Με λένε Χριστίνα
"Δεν υπάρχουν παιδιά σαν και μένα"
ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΕΚΔΡΟΜΗ...
Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, πριν πολλά χρόνια, λίγο πριν την έλευση του καινούργιου αιώνα, κατεβήκαμε παρέα με τον Σπύρο Δευτεραίο και τη Χαρά Νέζερ τα σκαλιά του υπογείου - όχι του θεάτρου τέχνης (τόσα χρόνια τόσο Κάτια Γέρου δεν αντέχεται)- αλλά του νυχτερινού κέντρου "Αννέτας'', επί της οδού Αχαρνών. Το πρώτο τραγούδι η αρχηγός του καταστήματος Χριστίνα Δελλή το ερμήνευσε μέσα από τα καμαρίνια, και το σοκ το δικό μας ήταν μεγάλο για το πόσο σταρ και πρωτοποριακή καλλιτέχνης είναι η Χριστίνα, ενώ το δεύτερο σοκ ήταν το ίδιο το τραγούδι της έναρξης. Βασισμένη στις αρχές της μαοϊκής πολιτιστικής επανάστασης ότι ο πολιτισμός είναι κτήμα όλων, τραγούδησε το Θεός αν είναι του Μπρέγκοβιτς δημιουργώντας μια συγκίνηση στους φίλους μου, ενώ εγώ που δεν είμαι και τόσο των γραμμάτων, κόντεψα να χάσω τις αισθήσεις μου... Παναγιά μου, είπα μέσα μου, αλλιώς το ήξερα αυτό το κορίτσι, όταν δουλεύαμε μαζί στον "Τοξότη'' της Πέτρου Ράλλη, όπου δημιουργούσε το αδιαχώρητο και έσπερνε πανικούς στους θαμώνες. Πως μου την κατάντησαν έτσι? ήθελα να' ξερα με ποιες κακές παρέες έμπλεξε και την έβγαλαν από τον ίσιο δρόμο, γιατί καλή η Νικολακοπούλου, αλλά με Λίνα δεν την παίρνουμε την πόλη. Να σου πω εγώ, που ξέρω την πιάτσα, τι θα συμβεί με αυτή την τακτική? Θα σου φύγουν τα καλά τραπέζια, θα τα μαζέψουν οι πιο ξύπνιες απ' τα γειτονικά μαγαζιά, και άντε να περιμαζέψεις στο μαντρί μετά όλα τα θύματα... Η Δελλή, ένα κορίτσι όμορφο, την θυμάμαι σαν μια από τις πιο ενδιαφέρουσες συνεργασίες, φωνάρα για μένα, που πρέπει να επιστρέψει για να αποκτήσει η νύχτα αυτό που οι διανοούμενοι συζητούν και αναπολούν... Ενας αγαπημένος φίλος, ο Σαράντης Παπαχριστόπουλος, όταν μου είπε κάτι από το παρελθόν της, το ακουστικό έπεσε από τα χέρια μου... Η Χριστίνα λοιπόν κάνει πρόβα σ' ενα υπέροχο μαγαζί που έχει γίνει για πάρτη της και που αργότερα στον ίδιο χώρο θα γίνει χαμός με τα προγράμματα του Βουτσινά και της Λίνας με Πρωτοψάλτη - Αρβανιτάκη. Είναι η "Λεωφόρος" επί της Συγγρού και την ώρα που η Δελλή κάνει πρόβα το Ερεθίζομαι, έρχεται η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Σου λέει καλό το Ερεθίζομαι για να κρατήσω όλη την λαχαναγορά, αλλά για να αρπάξω και το κοινό της Ελευθερίας, θα τους φέρω τον Μεγάλο Ερωτικό...Καλεί λοιπόν τον αγαπημένο μας Δημήτρη Ψαριανό για μια πιθανή συνεργασία και την ώρα που πίνουν τα ουισκάκια τού προτείνει να αναβιώσουν ως ντουέτο το τραγούδι Απ' όλα τ' αστρα τ' ουρανού, ένα είναι που σου μοιάζει, εκείνο δηλαδή το αθάνατο αριστούργημα σε μουσική Μάνου Χατζιδάκι που ερμήνευσε με την Φλέρυ Νταντωνάκη. Ο Δημήτρης δεν είπε τίποτα. Λένε πώς μετά απ' αυτό, για να διεκπεραιώσει τις δουλιές του, επέλεγε την παράλληλη οδό της Λεωφόρου Συγγρού... Κι όμως αυτή τη στιγμή που γράφω, σκέφτομαι, πως αν είγε γίνει, θα είχαμε ένα σπάνιο ντοκουμέντο και ίσως κάποιοι απ' τους νέους μουσικούς, θα πρέπει να σκεφτούν αυτή την μαγική εκδοχή... Ποσοστά δεν θα θα ζητήσω, παρά μόνο την αγάπη σας...
Θάνος Αλεξανδρής
