Η Δέσποινα και ο Τάσος πάνε αεροδρόμιο

Η Δέσποινα και ο Τάσος πάνε αεροδρόμιο

Γα να πάρουν συνέντευξη από τον 'Αγγλο συγγραφέα William Dalrymple (2009)

"Τέσσερις και τέταρτο το πρωί. Αυτός είναι ένα φρικτός τρόπος να ταξιδεύεις. 'Εχει σχεδόν ξημερώσει και στο πρώτο φέγγος της αυγής, μέσα από την αραιή ομίχλη, μεγάλες πεδινές εκτάσεις φωτίζονται αμυδρά. Οι σκαμμένοι δρόμο, το τονωτικό ταρακούνημα απ' τις προ πολλού πεθαμένες αναρτήσεις, το ροχαλητό του ανατολίτη χωρικού, όλα αυτά τα περιμένεις και μπορείς να τ' αντέξεις. Αυτό που είναι ανυπόφορο, είναι το καθεστώς της σκόπιμης στέρησης ύπνου που επιβάλλουν σε όλους τους επιβάτες ο οδηγός και το πρωτοπαλίκαρό του, ένας μουστακαλής Νεάντερταλ που παριστάνει τον ελεγκτή.

Κάθε μία ώρα σταματάμε σε κάποιο άθλιο κεμπαμπτζίδικο. Τα φώτα ξαφνικά ανάβουν για να ξυπνήσουμε έντρομοι απ' τη φωνή κάποιας τουρκάλας τραγουδίστριας που βγαίνει τόσο δυνατή και παραμορφωμένη απ' το ηχείο ώστε η μόνη μας επιλογή είναι να εκκενώσουμε αμέσως το λεωφορείο. [...]

Ο πουριτανοί ιερείς που επισκέπτονταν την 'Έδεσσα [Ούρφα σήμερα, τουρκική πόλη στη Νοτιοανατολική Ανατολία -σ.σ.] με τρόμο ανακάλυπταν ότι η Ορθοδοξία - η μία και μόνη αλήθεια για τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο- ήταν μία μόνο απ' τις αναρίθμητες επιλογές που είχε στη διάθεσή του ο πιστός και ότι όλες οι αιρετικές διδαχές αντιμετωπίζονταν με τον ίδιο σεβασμό περίπου.

Φαίνεται ότι στην 'Εδεσσα μπορούσε να ευδοκιμήσει οποιαδήποτε θρησκεία ή συνδυασμός από θρησκείες -αρκεί να ήταν ευφάνταστες ανορθόδοξες και υπερβολικά μπερδεμένες. Εκείνο όμως που φανερώνει η ύπαρξη και το πλήθος τους είναι ότι την αντίληψη που έχουμε σήμερα για το χριστιανισμό την οφείλουμε μόνο σε μια σειρά από τυχαία ιστορικά γεγονότα - ή στην επέμβαση του Αγίου Πνεύματος αν προτιμάτε-, τα οποία είχαν αποτέλεσμα να ενταχθούν στην κατηγορία των αιρέσεων ο μανιχαϊσμός, ο μαρκιωνιτισμός και ο γνωστικισμός. [...]

Μέσα στην αβεβαιότητα των πρωτοχριστιανικών χρόνων, ο μανιχαϊσμός ή ο γνωστικισμός θα μπορούσαν να έχουν τελικά επικρατήσει· κι έτσι τις Κυριακές θα ακούγαμε το Ευαγγέλιο του Φιλίππου (που δίνει μεγάλη έμφαση στην παθιασμένη ερωτική σχέση του Ιησού με τη Μαρία τη Μαγδαληνή) και θα υμνούσαμε τον καταραμένο 'Οφι· οι εκκλησίες δεν θα ήταν αφιερωμένες σε "αιρετικούς" σαν τον 'Αγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, αλλά σε μανιχαϊκές θεότητες όπως ο Υπέρτατος Νους και ο Πρωταρχικός 'Ανθρωπος. Ουδείς θα αμφέβαλλε για τη μετενσάρκωση και κάθε Κυριακή μετά τον Εσπερινό θα εκτελούσαμε τους μεσσαλιανικούς εξορκισμούς της βλέννας."

Ουίλλιαμ Νταλρίμπλ, Ταξίδι στη σκιά του Βυζαντίου
Εκδόσεις Ωκεανίδα, Μτφ. Κατερίνα Οικονομάκου, Αθήνα 2000