H πισίνα του Διαβόλου: Κολυμπώντας στους απόκρημνους καταρράκτες της Βικτωρίας στη Ζάμπια της Αφρικής

H πισίνα του Διαβόλου: Κολυμπώντας στους απόκρημνους καταρράκτες της Βικτωρίας στη Ζάμπια της Αφρικής Facebook Twitter
0

Υπάρχει ένα σημείο, μεταξύ Ζάμπιας και Ζιμπάμπουε, που ο ποταμός Ζαμβέζης χύνεται σε ένα βάραθρο τεράστιο 1.708 μέτρων. Εκεί σχηματίζονται οι Καταρράκτες της Βικτώριας. Την περίοδο του Φεβρουαρίου μέχρι τον Μάιο,που είναι η περίοδος των βροχών και ο Ζαμβέζης πλημμυρίζει, το ύψος του σύννεφου που σηκώνεται από την πτώση των νερών φτάνει τα 400 μέτρα και είναι ορατό από απόσταση 50 χιλιομέτρων. Είναι ένα υπερθέαμα που μόνο με τους καταράκτες της Αργεντινής μπορεί να αντιπαραβληθεί. 

Όχι άδικα, από το 1989 η UNESCO περιέλαβε τους καταρράκτες στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς.

H πισίνα του Διαβόλου: Κολυμπώντας στους απόκρημνους καταρράκτες της Βικτωρίας στη Ζάμπια της Αφρικής Facebook Twitter
Το μέγιστο ύψος τους φτάνει τα 108 μέτρα και το πλάτος τους τα 1708 μέτρα, ενώ ο όγκος του νερού που πέφτει φτάνει κατά μέσο όρο τα 1088 m³/s (κυβικά μέτρα/δευτερόλεπτο).

Σε μια μικρή κοιλότητα που ουσιαστικά κρέμεται στην απόκρημνη άκρη πάνω από το βάραθρο, οι παράτολμοι ταξιδιώτες κάνουν μπάνιο σα να ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Πολλοί τραβάνε σέλφις. Στο ίνσταγκραμ υπάρχει πλήθος από σχετικές φωτογραφίες. Ατύχημα πάντως δεν έχει σημειωθεί ποτέ.

Οι Καταρράκτες της Βικτωρίας (αγγλικά: Victoria Falls) ή Mosi-oa-Tunya ( "Ο καπνός που βροντά") ονομάστηκαν έτσι από τον πρώτο Ευρωπαίο που τους αντίκρισε, τον Ντέιβιντ Λίβινγκστον, στις 17 Νοεμβρίου του 1855, στη διάρκεια του ταξιδιού του στον άνω Ζαμβέζη. Η ύπαρξή τους ήταν γνωστή στις ντόπιες φυλές, και ίσως και στους Άραβες. Ο Λίβινγκστον, που εντυπωσιάστηκε από τους καταρράκτες, τους έδωσε το όνομα της βασίλισσας Βικτωρίας της Αγγλίας. 

Υπάρχουν διάφορα ρεύματα που ξεχύνονται, όλα εντυπωσιακά, και με χτυπητά ονόματα, π.χ. Νερό που πηδά, ή Καταρράκτες του Ουράνιου τόξου. Αυτό όμως που κάνει ελκυστικό το σημείο στους σημερινούς ταξιδιώτες της περιπέτειας είναι ο διαβόητος καταρράκτης του Διαβόλου, ή Πισίνα του Διαβόλου. 

H πισίνα του Διαβόλου: Κολυμπώντας στους απόκρημνους καταρράκτες της Βικτωρίας στη Ζάμπια της Αφρικής Facebook Twitter
Aτύχημα δεν έχει σημειωθεί ποτέ, περιέργως...

Σε μια μικρή κοιλότητα που ουσιαστικά κρέμεται στην απόκρημνη άκρη πάνω από το βάραθρο, οι παράτολμοι ταξιδιώτες κάνουν μπάνιο σα να ισορροπούν σε τεντωμένο σκοινί. Πολλοί τραβάνε σέλφις. Στο ίνσταγκραμ υπάρχει πλήθος από σχετικές φωτογραφίες. Ατύχημα πάντως δεν έχει σημειωθεί ποτέ.

H πισίνα του Διαβόλου: Κολυμπώντας στους απόκρημνους καταρράκτες της Βικτωρίας στη Ζάμπια της Αφρικής Facebook Twitter
Μετά τους καταρράκτες το ποτάμι συνεχίζει την πορεία του μέσα από 7 διαδοχικά φαράγγια.
H πισίνα του Διαβόλου: Κολυμπώντας στους απόκρημνους καταρράκτες της Βικτωρίας στη Ζάμπια της Αφρικής Facebook Twitter
Ενώ μπορείτε να έχετε πρόσβαση στην Πισίνα του Διαβόλου από την πλευρά της Ζάμπια, η θέα είναι καλύτερη από την πλευρά της Ζιμπάμπουε.

Και ορισμένες πληροφορίες για όσους ψήνονται σχετικά: Τρόπος να πάτε μόνοι σας δεν υπάρχει.  Ο μόνος τρόπος είναι ως μέρος των Livingstone Island tours, που διοργανώνονται στο νησάκι Livingstone (πάνω στους καταρράκτες), και ξεκινούν από το Royal Livingstone Hotel.

Ενώ μπορείτε να έχετε πρόσβαση στην Πισίνα του Διαβόλου από την πλευρά της Ζάμπια, η θέα του Βικτώρια Falls είναι καλύτερη από την πλευρά της Ζιμπάμπουε. 

Η Πισίνα του Διαβόλου δεν είναι προσβάσιμη όλο το χρόνο. Συνήθως η πρόσβαση επιτρέπεται από τον Αύγουστο έως τον Ιανουάριο, όταν τα νερά του ποταμού είναι πολύ λιγότερα. Ο Οκτώβριος και ο Νοέμβριος είναι οι καλύτεροι μήνες.

Δείτε ένα εντυπωσιακό βίντεο για του λόγου το αληθές:

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 14.5.2019

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αναζητώντας τα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Radio Lifo / Το οδοιπορικό μου στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Ο Χρήστος Τζούτης, εκδότης του ταξιδιωτικού περιοδικού «Lamda 3», περιγράφει στη Μερόπη Κοκκίνη το οδοιπορικό που έκανε στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου και δίνει χρήσιμες συμβουλές σε όσους θελήσουν να τα επισκεφθούν.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ