Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές

Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
0

Όσους πρωτοαντίκρισαν τη Μύκονο τις δεκαετίες του '60 και του '70, όταν το νησί αποτελούσε ακόμα έναν μικρό, κρυμμένο, σχεδόν πρωτόγονο παράδεισο, η σημερινή του εικόνα θα τους σόκαρε. Το άλλοτε άγονο νησί (σπουδαίο μεταγωγικό κέντρο τέλη του 19ου αι.), ένα ανέμελο και απλό ψαροχώρι, τόπος απόδρασης για μποέμ κοσμοπολίτες, διάσημους και γκέι, είναι σήμερα ένα πολύβουο μελίσσι, με χιλιάδες αυτοκίνητα και μηχανάκια να το σαρώνουν απ' άκρη σ' άκρη. Μια αχανής βιομηχανία τουρισμού, σαν να μην έχει μείνει ούτε στρέμμα της ανεκμετάλλευτο, με ξενοδοχειακές μονάδες-μεγαθήρια και εμπορικά κέντρα να ορθώνονται παντού, τις παραλίες να έχουν καταληφθεί από ατελείωτα πανάκριβα beach bars και το διασημότερο (και πολυτελέστατο) σούπερ-μάρκετ του νησιού να διαθέτει ειδική κάβα ποικιλίας σαμπάνιας. Ένα παγκόσμιο θέρετρο ασυγκράτητου ευδαιμονισμού, το οποίο πολλοί χαρακτηρίζουν «Ντουμπάι του Αιγαίου»! Ο συγκεκριμένος χαρακτηρισμός τα τελευταία χρόνια ενισχύεται από τη μεγάλη προσέλευση Αράβων τουριστών.


Για την πλειονότητα των Ελλήνων είναι εντελώς απρόσιτη. Αν και τα τελευταία χρόνια μπορεί κανείς να την επισκεφθεί με πακέτο προσφορών πρακτορείων. Οι παλιότεροι λάτρεις της και όσοι εξακολουθούν να την αγαπούν θεωρούν ότι η κατάσταση έχει οδηγηθεί σε επίπεδα καταστροφικά για τον τόπο και το τοπίο, παρ' όλα αυτά, όπως σε όλα τα υπέροχα μέρη, μπορείς να βρεις τρόπο να περάσει καλά, χωρίς να παρασυρθείς από τις υπερβολές. Η Χώρα παραμένει μία από τις ωραιότερες των Κυκλάδων. Αφού σε καλωσορίσει (από το παλιό λιμάνι) το σεμνό ξενοδοχείο «Λητώ», ο γιαλός σε οδηγεί στα στενά δρομάκια με τις πανέμορφες γωνιές τους, ενώ το απαστράπτον φως του ήλιου αντανακλά επάνω στο λευκό των σπιτιών (τα ίδια που κάποτε συνεπήραν τον Λε Κορμπιζιέ τόσο, που χάθηκε ανάμεσά τους, να τα μελετά με τις ώρες) και των αναρίθμητων εκκλησιών. Παράλληλα, η βόλτα με τις βάρκες καθ' οδόν για τις παραλίες σού αποκαλύπτει τους αιώνιους βράχους, λαξεμένους από τους ασίγαστους αέρηδες, να λάμπουν κάτω από τον δυνατό ήλιο.

Όσο και να γεμίσει από λουόμενους, η Ελιά παραμένει μία από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, όσο και να ανέβουν τα ντεσιμπέλ στο Super Paradise, το κέφι παραμένει εκρηκτικό για τους χιλιάδες νέους και νέες που το κατακλύζουν, όσοι και να ανακαλύψουν τον Φωκό, το μέρος παραμένει μοναδικής ομορφιάς.


Με το που βουτάς στα παγωμένα και πεντακάθαρα νερά της Μυκόνου νομίζεις ότι αναβαπτίζεσαι. Κάθε παραλία διαθέτει διαφορετικό χαρακτήρα και όλες μαζί συμβάλλουν στη μοναδικότητα αυτού του νησιού με τη διεθνή φήμη. Όσο και να γεμίσει από λουόμενους, η Ελιά παραμένει μία από τις ωραιότερες παραλίες της Ελλάδας, όσο και να ανέβουν τα ντεσιμπέλ στο Super Paradise, το κέφι παραμένει εκρηκτικό για τους χιλιάδες νέους και νέες που το κατακλύζουν, όσοι και να ανακαλύψουν τον Φωκό, το μέρος παραμένει μοναδικής ομορφιάς. Σήμερα, οι περισσότερες παραλίες της Μυκόνου όντως ξεχειλίζουν από κόσμο και η ακρίβεια τις κάνει ασύμφορες για τους περισσότερους, αλλά ευτυχώς κάποιες παραμένουν ανοργάνωτες, χωρίς ομπρέλες, όπως ο Άγιος Σώστης, η Μυρσίνη, η Φτελιά, η Κάππαρη, η Φραγκιά. Στον αντίποδα αυτών η Ψαρρού, ο Πάνορμος, η Παράγκα, η Ελιά, το Αγράρι, η Λια, το Καλό Λιβάδι και η Αγία Άννα με τα εκκεντρικά και πανάκριβα beach bars τους, το Principauté de Mykonos, το Saint Anna, το Scorpios. Σχεδιασμένα to see and be seen.

Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Η παραλία του Super Paradise όπως φαίνεται από το Jackie O' Beach Bar & Restaurant

Όσο περισσότερα χιλιόμετρα διανύεις, τόσο ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν πλευρές της Μυκόνου που παραμένουν άγνωστες και σχετικά απομονωμένες. Πόσοι, λόγου χάρη, έχουν επισκεφτεί τα παλιά εγκαταλελειμμένα μεταλλεία με το μνημείο πεσόντων εργατών; Από την άλλη, εκείνη η εποχή δεν απέχει έτη φωτός από τη σημερινή, που το νησί θεωρείται από τους πιο ακριβούς προορισμούς του πλανήτη; Βέβαια, σε αυτό συνέβαλαν η γενιά του '70 και οι απελευθερωμένοι μποέμ που κατέφθαναν κάθε καλοκαίρι να περάσουν τις διακοπές τους χωρίς σεξουαλικούς περιορισμούς, με ολονυχτίες στα αυτοσχέδια μπαράκια της εποχής, στοιχεία που έφτιαξαν τη «μαγιά» του σημερινού προφίλ του νησιού. Δυστυχώς, η νεοσυντηρητική τάξη πραγμάτων τα έχει εξοβελίσει και περιθωριοποιήσει, προβάλλοντας τη Μύκονο κυρίως ως θέρετρο του διεθνούς τζετ σετ κι έτσι καθημερινά καταφθάνουν κρουαζιερόπλοια, από τα οποία ξεχύνονται στα σοκάκια χιλιάδες φιλοπερίεργοι τουρίστες που ψωνίζουν στα γρήγορα σουβενίρ, πίνουν ένα φρέντο στις καφετέριες του γιαλού και ξαναμπαρκάρουν για να αφήσουν χώρο για τη νυχτερινή Μύκονο, όπου τα δεκάδες μαγαζιά τιγκάρουν με νέους που διασκεδάζουν μέχρι πρωίας, όπως και τα φαστφουντάδικα και τα γυράδικα γύρω από την κεντρική πλατεία της Μαντώς, τη μοναδική εκδοχή φτηνού τουρισμού λίγο πριν ή μετά το ξενύχτι στο Cavo Paradiso των διάσημων DJs.

Φυσικά, δεν νοείται Μύκονος χωρίς gay bar και drag show. Τα τελευταία μιας μεγάλης παράδοσης συμπεριλαμβάνουν το Jackie O' Beach Bar & Restaurant στο Super Paradise, όπως και το συνώνυμό του στην Παραπορτιανή στη Χώρα, τα δημοφιλή 54 και Babylon, αλλά και τα μικρότερα Porta Bar και Lola Bar. Στη Μικρή Βενετία, μία από τις παλιότερες γειτονιές του νησιού, μπορείς να πιεις και να φας δίπλα στο κύμα που χτυπάει στις εισόδους των παλιών αρχοντικών, αγναντεύοντας αξέχαστα ηλιοβασιλέματα. Καλό φαγητό; Καταρχάς, στα διάσημα μαγαζιά για υψηλά βαλάντια, όπως ο Νίκος, ο Κουρσάρος, το Interni, το Katrin's, το ΝΚ και το νεόφερτο Ling Ling Mykonos by Hakkasan με ασιατική κουζίνα. Αλλά υπάρχουν και πολύ καλά εστιατόρια με ελληνική κουζίνα με πιο φυσιολογικές τιμές, όπως το Μαερειό στη Χώρα με ντόπιες γεύσεις, στην Άνω Μερά ο Βαγγέλης, το Τσαφ για ψάρι, το Ό,τι απόμεινε. Αλλά και κλασικά μαγαζιά σε παραλίες, όπως το Καλώστα στον Πάνορμο, το Kiki's στον Άγιο Σώστη, τα Alemayon και Φάρμα στη Φτελιά, η ταβέρνα του Λευτέρη στον Ορνό, τα διάφορα ταβερνάκια στον Άγιο Στέφανο και η ταβέρνα του Φωκού. Και επειδή το πρωινό στη Μύκονο έχει τη δική του παράδοση, δοκιμάστε καφέδες και ομελέτες στο Kosmos, κοντά στη Fabrika.

 
Όσοι αγαπάτε τη σύγχρονη τέχνη, περάστε από την γκαλερί Δυο Χωριά στην πλατεία της Παναγιάς της Πανάχρας, όπως και από το πρόσφατα ανακαινισμένο Αρχαιολογικό Μουσείο και το Ναυτικό Μουσείο, αλλά κυρίως αφιερώστε ένα πρωινό (τα πλοιάρια αναχωρούν νωρίς) για να επισκεφτείτε τη Δήλο, αυτή την ελληνική «Πομπηία» με τα ψηφιδωτά, τα γλυπτά και τις αρχαίες επαύλεις που διασώζονται μέχρι σήμερα, ενώ το παλιό μουσείο της συμπληρώνει με την ενδιαφέρουσα συλλογή του την επίσκεψη.

Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Tο Kiki's στον Άγιο Σώστη. Φωτο: Jenny Zarins
Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
O γιαλός στη Χώρα σε οδηγεί στα στενά δρομάκια με τις πανέμορφες γωνιές τους, ενώ το απαστράπτον φως του ήλιου αντανακλά επάνω στο λευκό των σπιτιών. Φωτο: Jenny Zarins
Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Όσο περισσότερα χιλιόμετρα διανύεις, τόσο ανακαλύπτεις ότι υπάρχουν πλευρές της Μυκόνου που παραμένουν άγνωστες και σχετικά απομονωμένες. Φωτο: Jenny Zarins
Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Scorpios. Φωτο: Jenny Zarins
Μύκονος: Πολυτέλεια και ξεχασμένες ομορφιές Facebook Twitter
Μπροστά στη θάλασσα στη Χώρα. Φωτο: Jenny Zarins

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Ταξίδια
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μύκονος- Μια μυθολογία

Long Stories / Μύκονος- Μια μυθολογία

Ένας βετεράνος dj του νησιού από τα 70s της απόλυτης ανεμελιάς και ελευθεριότητας (πριν το aids, το νεοσυντηρητισμό, την τρύπα του όζοντος και τη glamorous πόζα), περιγράφει το ατέλειωτο πάρτυ του στην Ναταλί Χατζηαντωνίου και προδημοσιεύει αποσπάσματα από το βιβλίο του.
ΝΑΤΑΛΙ ΧΑΤΖΗΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ένα cult classic του Νίκου Μαστοράκη στη Μύκονο, επιστρέφει σε αποκατεστημένο 2Κ

Lifo Picks / Ένα cult classic του Νίκου Μαστοράκη στη Μύκονο, επιστρέφει σε αποκατεστημένο 2Κ

Αιμομιξίες, κτηνοβασία και σφαγή αρνιού, απαγχονισμοί, κουτάλια με ηρωίνη, golden showers, αποκεφαλισμοί ομοφυλοφίλων με χατζάρα ή μπουλντόζα, απανθράκωση ανθρώπου με φλογοβόλο αεροζόλ (!), νυμφομανείς και ασβεστόλακοι... ― ένα πανηγύρι διαστροφικής φαντασίας που τελικά έχει πολλή πλάκα.
ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Ταξίδια / Η καθημερινή ρουτίνα ενός πλοίου της γραμμής τον χειμώνα

Πήραμε το πλοίο της γραμμής για να κάνουμε το δρομολόγιο που κάνουν οι ναυτικοί μετ’ επιστροφής, χωρίς να κατέβουμε σε κάποιο λιμάνι. Η διαδρομή μας ήταν Πειραιάς – Κύθνος – Σέριφος – Σίφνος – Κίμωλος – Μήλος και πίσω, ενώ άλλες μέρες προστίθενται κάποιοι ακόμα προορισμοί, με τερματικό λιμάνι εκείνο της Σαντορίνης. Στις περίπου 17 ώρες προσπαθήσαμε να δούμε και να καταγράψουμε τη ζωή τον χειμώνα μέσα σε ένα από τα πολλά πλοία που ταξιδεύουν αδιάκοπα στις ελληνικές θάλασσες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Ταξίδια / Adrère Amellal: Μια μέρα στο ξενοδοχείο που φωτίζεται με κεριά στην όαση της Σίβα

Σε έναν αλλόκοτο υπερμεγέθη όγκο που ορθώνεται στην έρημο θυμίζοντας σεληνιακό τοπίο λειτουργεί ένα οικολογικό και απόλυτα μίνιμαλ αισθητικής ξενοδοχείο χωρίς ίντερνετ, ούτε τηλέφωνο, ούτε καν ερ-κοντίσιον.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Ο τόπος μου, ο Κάμπος της Χίου

Γειτονιές της Ελλάδας / H ζωή μου στον Κάμπο της Χίου, εκεί που οι λαλάδες κοκκινίζουν τη γη

Η Μάρω Χατζελένη περιγράφει την καθημερινότητά της στον τόπο που μεγάλωσε και επέστρεψε, σε ένα μέρος όπου αρχοντικά, περιβόλια και στέρνες με πηγάδια συνυπάρχουν μαγικά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Καλοσκοπή

Γειτονιές της Ελλάδας / Mπορεί να ξαναζωντανέψει ένα χωριό είκοσι ατόμων στο βουνό της Γκιώνας;

Μια ομάδα κατοίκων φιλοδοξεί να αναζωογονήσει ένα ορεινό χωριό με άπλετο πράσινο, με άφθονα τρεχούμενα νερά και πηγές, την Καλοσκοπή Φωκίδας που βρίσκεται μόλις δυόμιση ώρες μακριά από την Αθήνα. Και δείχνει να τα καταφέρνει!
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, οι Λειψοί

Γειτονιές της Ελλάδας / Η ζωή μου στους ακριτικούς Λειψούς, εκεί που σταματά ο χρόνος

Ο Κωνσταντίνος Μπουράκης μας μιλά για τη ζωή στο νησί που κερδίζει την υπογεννητικότητα και αποτελεί έναν από τους πιο ποιοτικούς οικολογικούς προορισμούς της Ελλάδας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ο τόπος μου, η Βίνιανη

Γειτονιές της Ελλάδας / Βίνιανη: Πώς ένας καθηγητής προσπαθεί να ξαναδώσει ζωή σ' ένα χωριό στα Άγραφα

Μια συζήτηση με τον Νίκο Μπελαβίλα, καθηγητή Πολεοδομίας και Ιστορίας της Πόλης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς αυτό για το ιστορικό χωριό Βίνιανη των Αγράφων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Αναζητώντας τα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Radio Lifo / Το οδοιπορικό μου στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου

Ο Χρήστος Τζούτης, εκδότης του ταξιδιωτικού περιοδικού «Lamda 3», περιγράφει στη Μερόπη Κοκκίνη το οδοιπορικό που έκανε στα ορεινά καταφύγια της Ηπείρου και δίνει χρήσιμες συμβουλές σε όσους θελήσουν να τα επισκεφθούν.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ