Δάφνις + Χλόη: Το ποιμενικό ρομάντζο του 3ου αι. στη Μικρή Επίδαυρο

Δάφνις + Χλόη: Το ποιμενικό ρομάντζο του 3ου αι. στη Μικρή Επίδαυρο Facebook Twitter
Πρωταγωνιστές είναι η Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη και ο Δημήτρης Πασσάς. Φωτο: Γιάννης Ζάχος
0

Το βουκολικό ρομάντζο του Λόγγου Δάφνις και Χλόη υπήρξε ένα από τα πρώτα μυθιστορήματα στην ιστορία του δυτικού πολιτισμού. Γραμμένο στη Λέσβο τον 3ο αι. μ.Χ. στην ελληνιστική κοινή, χωρίς να γνωρίζουμε ακριβή χρονολογία, αποτελείται από 4 βιβλία και υπήρξε ένα από τα πιο αγαπημένα αναγνώσματα της εποχής του. Ιδιαίτερα δημοφιλές στις αρχοντοπούλες της Μήθυμνας και στα σαλόνια της Κεντρικής Ευρώπης αργότερα, την εποχή της Αναγέννησης, η πρώτη του μετάφραση στα γαλλικά εντοπίζεται το 1550, ενώ στη συνέχεια μεταφράστηκε στα γερμανικά, στα ιταλικά και σε άλλες γλώσσες.


Με φόντο τη φύση του νησιού, τους λόγγους, τα ρυάκια, τα βουνά και τα λαγκάδια, δημιουργείται ένα αμόλυντο, ειδυλλιακό, ποιμενικό σύμπαν, όπου δύο έφηβοι μεγαλώνουν μαζί. Ο Δάφνις και η Χλόη, δύο παιδιά που οι βοσκοί Λάμων και Δρύας βρήκαν στην ύπαιθρο και τα υιοθέτησαν, βόσκουν τα κατσίκια και τα πρόβατά τους, αλλά σιγά σιγά ανακαλύπτουν τον έρωτα. Συγχρόνως, γίνονται αντικείμενο ενδιαφέροντος και διεκδίκησης από άλλους κι έτσι ζουν μια περιπέτεια, που όμως έχει αίσιο τέλος.


Η αναζήτηση του χαμένου παραδείσου, ο εξιδανικευμένος τόπος μιας μακρινής εποχής, η αναζήτηση της Αρκαδίας, είλκυε την ευρωπαϊκή κοινωνία, που όλα αυτά τα έβλεπε ως προέκταση της μεγάλης αρχαιοελληνικής κληρονομιάς. Κατά την Αναγέννηση, αλλά και αργότερα, μετά τον Διαφωτισμό, δημιουργήθηκε μια ολόκληρη τάση για μια φανταστική ενατένιση του ιδανικού αυτού τοπίου. Οι καλλιτέχνες ονειρευόντουσαν κοιλάδες, λίμνες, ψηλά βουνά, καταρράκτες και ποτάμια, ανάμεσα στα οποία θα κυκλοφορούσαν νεράιδες και ο θεός Πάνας, παίζοντας τον αυλό του. Η παρουσία δύο αγνών νέων που ερωτοτροπούν συμπλήρωνε το ειδυλλιακό αυτό σκηνικό.

Έψαχνα ένα έργο που στη Μικρή Επίδαυρο θα αλληλεπιδρούσε με το περιβάλλον. Το αρχαίο θέατρο έχει μεταποιηθεί και έχει διασωθεί η ρωμαϊκή βερσιόν του. Μπροστά του αντικρίζεις ένα σπιτάκι 100 ετών, τα δέντρα γύρω μας είναι 200 και 300 ετών, πιο κάτω βρίσκεται η θάλασσα. Όλο αυτό το τοπίο είναι σαν να εκπροσωπεί την ελληνική ιστορία.


Δεν είναι τυχαίο ότι οι δύο ήρωες ενέπνευσαν πολλούς ζωγράφους, ανάμεσά τους ο Σεμπαστιάν Μπουρτόν, ο Φρανσουά Ζεράρ, ο Ραφαέλ Κολέν, ο γλύπτης Ζαν-Πιερ Κορτό, ο Μαρκ Σαγκάλ, μετά από ανάθεση του Τεριάντ, ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας. Κι αφού ο Ζακ Όφενμπαχ το 1860 συνέθεσε όπερα βασισμένη σε θεατρική εκδοχή του 1849, ο Ντιάγκιλεφ ανέθεσε το 1909 στον Μορίς Ραβέλ να γράψει ένα μπαλέτο επάνω στον μύθο. Το μπαλέτο Δάφνις και Χλόη παρουσιάστηκε από τα Ballets Russes στο Théâtre du Châtelet του Παρισιού το 1912 σε χορογραφία Μισέλ Φοκίν και σκηνικά-κοστούμια Λεόν Μπακστ, με πρωταγωνιστές τον Βάσλαβ Νιζίνσκι και την Ταμάρα Καρσάβινα. Ήταν μια θρυλική παράσταση που έγραψε ιστορία.

Δάφνις + Χλόη: Το ποιμενικό ρομάντζο του 3ου αι. στη Μικρή Επίδαυρο Facebook Twitter
Ο Γιάννης Φέρτης και η Έλλη Πασπαλά εμφανίζονται σε εμβληματικούς ρόλους. Φωτο: Γιάννης Ζάχος


Η διαδρομή του ρομάντζου του 3ου αι. συνεχίστηκε στην Ελλάδα, όταν το 1931 ο σκηνοθέτης Ορέστης Λάσκος γύρισε την πρώτη του ταινία εμπνευσμένη από αυτό, πετυχαίνοντας μερικές καινοτομίες σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Χρησιμοποίησε «παγχρωματικό» φιλμ που έδινε πολλές αποχρώσεις του ασπρόμαυρου, μετακίνησε την κάμερά του, ενώ για πρώτη φορά μια ευρωπαϊκή ταινία έδειχνε γυμνό. Τα κοστούμια, πάντως, ήταν δανεικά από τις Δελφικές Εορτές του Άγγελου Σικελιανού και τα γυρίσματα έγιναν στην Αγιάσο της Λέσβου και στη λίμνη της Βουλιαγμένης με ερασιτέχνες ηθοποιούς, την Ελληνοαμερικανίδα χορεύτρια Λούση Ματλή και τον «αρχαιοελληνικής κατατομής» Απόλλωνα Μαρσύα. Ο ίδιος ο δημιουργός της τής πρόσθεσε ήχο δύο χρόνια μετά, αλλά η ταινία για πολλά χρόνια θεωρούνταν χαμένη, μέχρι που εντοπίστηκε μια κόπια στην Αμερική και το 1992 έγινε αποκατάστασή της υπό την επίβλεψη του Λάσκου, ο οποίος είχε γυρίσει μια ακόμα εκδοχή το 1969.


Σε θεατρική μορφή έχει ανέβει ελάχιστες φορές. Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος αποπειράται να ανεβάσει το έργο στη Μικρή Επίδαυρο, έχοντας κάνει μια διασκευή βασισμένη στη νέα μετάφραση της Τζιάνας Τσαϊλακοπούλου. Πρωταγωνιστές είναι η Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη και ο Δημήτρης Πασσάς, ενώ ο Γιάννης Φέρτης, ο Ντέιβιντ Λιντς και η Έλλη Πασπαλά εμφανίζονται σε εμβληματικούς ρόλους.


Συναντηθήκαμε κατά τη διάρκεια των προβών και μιλήσαμε για το ενδιαφέρον εγχείρημα. Είπε: «Πρόκειται για μια αρχετυπική ιστορία. Σε αντίθεση, όμως, με όλους τους άλλους μεγάλους έρωτες, που για να καταγραφούν είτε στην Ιστορία είτε στη δραματουργία έπρεπε να έχουν άδοξο τέλος, εδώ μιλάμε για έναν έρωτα ιδανικό. Το βλέπω σαν ένα prequel όλων των μεγάλων ερώτων που καταλήγουν άδοξα. Το ίδιο το κείμενο δεν έχει τις τρομερές αρετές που έχουν τα μεγάλα αρχαία δράματα ή ο Σαίξπηρ, ίσως γιατί ο Λόγγος προσπαθεί να τα χωρέσει όλα. Ακροβατεί μεταξύ των περιγραφών των τοπίων και παράλληλα θέλει να εξελίσσει την ιστορία του, χρησιμοποιώντας τη δράση.

Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο, και αυτό που με έκανε να ασχοληθώ με το έργο, είναι ότι καταρρίπτει την ηθική που έχουμε καταχωρισμένη στο υποσυνείδητό μας. Μπορεί οι ήρωες να παλεύουν ταξικά, αλλά ο έρωτας, που είναι το βασικό θέμα του έργου, δεν έχει όρια. Το ζευγάρι απειλείται από επιθέσεις πειρατών, αρπαχτικά, μνηστήρες, ερωμένες, και όλα αυτά δεν γνωρίζουν κανένα σύνορο. Εμφανίζεται ο Δόρκωνας, που διεκδικεί τη Χλόη, και αργότερα ο Γνάθων, που διεκδικεί τον Δάφνι, κι αυτό συμβαίνει με απόλυτη φυσικότητα. Οι ήρωες είναι τελείως ελεύθεροι μέσα στη φύση».


«Γιατί αυτή η επιλογή;» «Έψαχνα ένα έργο που στη Μικρή Επίδαυρο θα αλληλεπιδρούσε με το περιβάλλον. Το αρχαίο θέατρο έχει μεταποιηθεί και έχει διασωθεί η ρωμαϊκή βερσιόν του. Μπροστά του αντικρίζεις ένα σπιτάκι 100 ετών, τα δέντρα γύρω μας είναι 200 και 300 ετών, πιο κάτω βρίσκεται η θάλασσα. Όλο αυτό το τοπίο είναι σαν να εκπροσωπεί την ελληνική ιστορία. Ήθελα, λοιπόν, ένα έργο που να αντιστοιχεί χρονικά στο θέατρο, ώστε να κάνω μια site sensitive παράσταση. Χρησιμοποιούμε σε αρκετά στέρεη βάση το κείμενο, που είναι πολύ μεγάλο, και γι' αυτό και ανεβαίνει σπάνια στο θέατρο».

Δάφνις + Χλόη: Το ποιμενικό ρομάντζο του 3ου αι. στη Μικρή Επίδαυρο Facebook Twitter
Πρόκειται για μια αρχετυπική ιστορία. Σε αντίθεση, όμως, με όλους τους άλλους μεγάλους έρωτες, που για να καταγραφούν είτε στην Ιστορία είτε στη δραματουργία έπρεπε να έχουν άδοξο τέλος, εδώ μιλάμε για έναν έρωτα ιδανικό. Φωτο: Γιάννης Ζάχος


«Επιστρατεύεις έναν βετεράνο ηθοποιό, όπως ο Γιάννης Φέρτης, την τραγουδίστρια Έλλη Πασπαλά και τον μουσικό Ντέιβιντ Λιντς. Πώς τους εντάσσεις στο έργο;» «Το μυθιστόρημα ξεκινάει με έναν αφηγητή που λέει ότι επισκέφθηκε αυτόν τον τόπο, όπου είδε μια ιστορία σαν ζωγραφιά. Ο Φέρτης επιστρέφει στον τόπο όπου κάποτε έζησε έναν μεγάλο έρωτα. Όσον αφορά την Πασπαλά, αυτό που ήθελα να κάνω με τη μουσική ήταν να δραματοποιήσω το θεϊκό στοιχείο. Υπάρχει πολλή θεϊκή καθοδήγηση στην ιστορία. Επομένως, ο Λιντς αναλαμβάνει τον ρόλο του Πάνα και η Έλλη είναι η νύμφη, η καλή νεράιδα του παραμυθιού, δηλαδή οι δύο βασικοί προστάτες του ζευγαριού».

Μου δείχνει ένα σκηνικό από άνθη με φωτάκια. Μου εξηγεί: «Ανάμεσά τους σχηματίζεται ένα ρυάκι από σκάφες και γύρω από τον βωμό θα υπάρχουν αντίγραφά του με καθρέφτες, το νυμφαίο άντρο από το οποίο ξεκινάνε όλες οι δράσεις. Η συνθήκη μέσα στην οποία ζωντανεύει το έργο είναι τα παιδικά παιχνίδια. Η τελευταία φράση του είναι "η Χλόη ξάπλωσε δίπλα στον Δάφνι, έγινε γυναίκα και κατάλαβε ότι όσα έκαναν μέχρι τότε ήταν μονάχα παιχνίδια παιδικά". Και τα 4 βιβλία του έργου ταξιδεύουν μέσα από συνθήκες των ελληνικών παιχνιδιών της αλάνας. Κουτσό, πατητό, αμπάριζα, παιχνίδια που θυμάμαι από τα καλοκαίρια μου σε χωριό της Νάξου».


«Οπότε, πρόκειται για μια μεταγραφή των παιδικών σου χρόνων στη Νάξο;» «Προφανώς, όταν σκέφτομαι αγρούς και λαγκάδια, δεν σκέφτομαι τη Λέσβο αλλά τη Νάξο. Τα παιχνίδια τα οπτικοποιώ κάτω από τη λάμπα της ΔΕΗ». «Έχει ενδιαφέρον αυτό, γιατί όλα τα παιδικά παιχνίδια κρύβουν ένα παιχνίδι με το σεξ» παρατηρώ και απαντάει: «Δεν μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό, αλλά τώρα που τα μελετάω και τα παρατηρώ, ο ερωτισμός σαν να είναι παντού. Είναι μια παράσταση από σώματα για σώματα και έχουμε επενδύσει πολύ σε αυτό. Περισσότερο σωματοποιούνται οι σκηνές παρά περιγράφονται. Όσον αφορά τη μουσική, επέλεξα τον Ντέιβιντ Λιντς γιατί είναι αυθεντία στα πνευστά στην Ελλάδα. Είναι το μόνο ουσιαστικά απτό βουκολικό στοιχείο και έχει μπει με έναν χειροποίητο τρόπο. Σωλήνες, σκάφες και κουδούνες λειτουργούν ως κρουστά και γίνονται οι μουσικοί μας».

Info

Δάφνις + Χλόη του Λόγγου

Μικρο Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου

19-20/7, 21:30

 

Σκηνοθεσία - διασκευή - σκηνογραφία: Δημήτρης Μπογδάνος

Μετάφραση - δραματολογία: Τζιάνα Τσαϊλακοπούλου

Κινησιολογία: Μαριάννα Καβαλλιεράτου

Μουσική: Ντέιβιντ Λιντς

Κοστούμια: Άγγελος Μέντης

Σχεδιασμός φωτισμών: Σάκης Μπιρμπίλης

Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Κουνέλλας

Βοηθός σκηνογράφου: Φώτης Κομεσσάριος

Ειδική συνεργάτις: Κατερίνα Έσσλιν

Μουσικός επί σκηνής ο Ντέιβιντ Λιντς

Διεύθυνση παραγωγής: Μανόλης Σάρδης/Pro4

Βοηθός διευθυντή παραγωγής: Χριστίνα Πολυχρονιάδου

Με την υποστήριξη της Σχολής Μωραΐτη, της Bunker και του Ωδείου «Φίλιππος Νάκας»

Ερμηνεύουν: Γιάννης Φέρτης, Έλλη Πασπαλά, Δημήτρης Μάριζας, Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Φωτεινή Παπαχριστοπούλου, Δημήτρης Πασσάς, Λυδία Τζανουδάκη, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, Σωσώ Χατζημανώλη

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Θέατρο
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσια ένα τραπέζι με φίλους

Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας / Beytna: Μια παράσταση χορού που είναι στην ουσία ένα τραπέζι με φίλους

Ο σπουδαίος λιβανέζος χορευτής και χορογράφος Omar Rajeh, επιστρέφει με την «Beytna», μια ιδιαίτερη περφόρμανς με κοινωνικό όσο και γαστριμαργικό αποτύπωμα, που θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του φετινού 31ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Η νύφη και το «Καληνύχτα, Σταχτοπούτα»

Θέατρο / Η Καρολίνα Μπιάνκι παίρνει το ναρκωτικό του βιασμού επί σκηνής. Τι γίνεται μετά;

Μια παράσταση-περφόρμανς που μέσα από έναν εξαιρετικά πυκνό και γοητευτικό λόγο, ένα κολάζ από εικόνες, αναφορές, εξομολογήσεις, όνειρα και εφιάλτες μάς κάνει κοινωνούς μιας ακραίας εμπειρίας, χωρίς να σοκάρει.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ακούγεσαι Λυδία, Ακούγεσαι ίσαμε το στάδιο

Επίδαυρος / «Ακούγεσαι, Λυδία, ίσαμε το στάδιο ακούγεσαι»

Κορυφαίο πρόσωπο του αρχαίου δράματος, συνδεδεμένη με εμβληματικές παραστάσεις, ανατρέχει σε δεκαπέντε σταθμούς της καλλιτεχνικής της ζωής στην Επίδαυρο και αφηγείται προσωπικές ιστορίες, επιτυχίες και ματαιώσεις, εξαιρετικές συναντήσεις και συνεργασίες, σε μια πορεία που αγγίζει τις πέντε δεκαετίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ