«Πώς ένα σκυλάκι με έκανε vegan»

«Πώς ένα σκυλάκι με έκανε vegan» Facebook Twitter
Ειλικρινά, θεωρώ πως στις μέρες μας, παρά τις αρκετές δυσκολίες, γίνεται όλο και πιο εύκολο και ίσως επιτακτικό να ακολουθήσει κανείς έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO
15

Ζούμε στην εποχή που πολλοί προσπαθούν ή προσποιούνται πως ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής και αρκετοί τα καταφέρνουν. Καθημερινά, στα social media, χρήστες από κάθε γωνιά του πλανήτη ανεβάζουν χιλιάδες φωτογραφίες από αίθουσες γυμναστηρίων, πάρκα, συνεδρίες Yoga και Pilates αλλά και αμέτρητα motivational quotes που παρακινούν τους διαδικτυακούς φίλους να προβούν σε κάποια αλλαγή στην καθημερινότητά τους που θα τους οδηγήσει στη βελτίωση της εικόνας, της υγείας και της ζωής τους γενικά. Παρόμοια εικόνα συναντά κανείς και στις αναρτήσεις που σχετίζονται με τις διατροφικές συνήθειες των χρηστών. Τα hashtags τύπου #eatclean #eathealthy #healthyfood και πολλά ακόμη κάνουν πάταγο κάτω από φωτογραφίες με smoothies, μπολ δημητριακών με super foods, σαλάτες και πιάτα με λαχανικά ή οτιδήποτε θεωρεί κανείς υγιεινό και καθαρό τέλος πάντων. Δεν γνωρίζω αν όλο αυτό αποτελεί μια ακόμη μόδα των καιρών ή είναι απλώς η άμυνα των ανθρώπων απέναντι στη σκληρή καθημερινότητα και τον ανθυγιεινό τρόπο ζωής που άθελά μας ακολουθούμε. Το σίγουρο είναι πως χωρίς καν να το καταλάβω κατέληξα να ανήκω κι εγώ στην κατηγορία των ανθρώπων που έχουν κάνει καθημερινή συνήθεια την άθληση και αντιμετωπίζουν με υστερία το τι μπαίνει στο πιάτο τους.


Η αλήθεια είναι πως δεν φτάνει να ακολουθεί κανείς τη μόδα αλλά πρέπει και να αγαπά πραγματικά και να απολαμβάνει αυτού του είδους τις συνήθειες. Προσωπικά, θυμάμαι πως από μικρός ακολουθούσα έναν σχετικά καλό τρόπο ζωής. Όντας από παιδί λάτρης του αθλητισμού, πάντοτε έκανα κάποιο αγώνισμα, ενώ είχα την τύχη να μεγαλώσω σε ένα σπίτι όπου η μεσογειακή διατροφή θεωρούνταν δεδομένη. Συνεπώς, τροφές όπως όσπρια και λαχανικά –που πολλοί σιχαίνονται και μόνο το άκουσμά τους–, φρούτα και δημητριακά βρίσκονταν στο πιάτο μας σε καθημερινή βάση και μάλιστα τα απολαμβάναμε ιδιαιτέρως. Δεν έλειπαν βέβαια και τα σνακ ή τα γλυκίσματα, αλλά, αλήθεια, δεν νομίζω πως υπάρχει παιδί που θέλει ή προσπαθεί να τα αποφύγει. Επίσης, λίγο αργότερα, στην εφηβεία, συνήθειες όπως το τρέξιμο και η προπόνηση στο γυμναστήριο έγιναν καθημερινή συνήθεια, οπότε αναπόφευκτα η ρουτίνα μου άρχισε να συνδυάζεται με συγκεκριμένο πρόγραμμα διατροφής και σταδιακή αποφυγή αυτού που ονομάζουμε junk food.

Δεν γνωρίζω αν έχει συμβεί και σε άλλους, αλλά είναι τρομερή η αίσθηση του να ξαπλώνεις το βράδυ για να κοιμηθείς και να γνωρίζεις πως κανένα αθώο πλάσμα δεν θυσιάστηκε μόνο και μόνο για να καταλήξει στο στομάχι ή την ντουλάπα σου. 


Όμως η πραγματική αλλαγή στον τρόπο ζωής μου έγινε σχετικά πρόσφατα, συγκεκριμένα πριν από περίπου τρία χρόνια. Ήταν η μέρα που άνοιξε η πόρτα του σπιτιού και μπήκε στο σπίτι η μητέρα μου με ένα τετράποδο κουταβάκι, το οποίο ίσα που ξεπερνούσε σε μέγεθος την παλάμη της. Τότε άρχισε να αλλάζει εντελώς η αντίληψή μου σχετικά με το τι σημαίνει υγιεινή διατροφή. Ζώντας και φροντίζοντας καθημερινά το σκυλάκι, άρχισα να νιώθω, χωρίς να το επιδιώκω, μια αποστροφή κάθε φορά που έβλεπα κρέας στο πιάτο μου. Άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο να το αφαιρέσω σταδιακά από τη διατροφή μου. Κάπως έτσι, δίπλα στη λέξη «υγιεινή» θα έμπαινε σύντομα και η λέξη «ηθική» όσον αφορά τη διατροφή.

Και όταν λέμε ηθική διατροφή δεν αναφερόμαστε μόνο σε ό,τι σχετίζεται με το πιάτο μας αλλά και σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, μια ολόκληρη κοσμοθεωρία που ξεκινά από την πεποίθηση πως ο άνθρωπος δεν είναι πλασμένος για να καταναλώνει άλλα έμβια όντα ή τα παράγωγά τους. Όταν μπαίνει κανείς σε αυτό το μονοπάτι, η αλλαγή, εκτός από το πιάτο του, επεκτείνεται και σε άλλους τομείς της καθημερινότητάς του, όπως το ντύσιμο, η έννοια και η φροντίδα για το περιβάλλον κ.λπ. Τότε ήταν που αποφάσισα λοιπόν κι εγώ πως θα αφαιρούσα μια για πάντα το κρέας και τα ζωικά παράγωγα από τη διατροφή μου και θα άλλαζα ριζικά την καθημερινότητά μου.


Υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις ανθρώπων που προσπάθησαν δοκιμαστικά να αφαιρέσουν το κρέας ή γενικότερα τα ζωικά προϊόντα από τη διατροφή τους. Ωστόσο, πολλοί εξ αυτών απέτυχαν, αφού αντιμετώπισαν αρκετές δυσκολίες και σε σωματικό και σε ψυχολογικό επίπεδο. Η αλήθεια είναι πως η αλλαγή που αντιμετωπίζει το σώμα σε μια τέτοια προσπάθεια είναι απότομη και δεν αποκλείεται να εμφανιστούν κάποια δυσάρεστα συμπτώματα όπως ζαλάδες, αίσθηση εξάντλησης, ατονία κ.λπ. Ωστόσο, όσον αφορά την προσωπική μου εμπειρία, δεν συνέβη κάτι τέτοιο παρά μόνο σε πολύ μικρό βαθμό. Η αλήθεια είναι πως χωρίς να έχω υπάρξει ποτέ ιδιαίτερα θρήσκος, τα τελευταία χρόνια επέλεγα πάντα να ακολουθώ πιστά τη νηστεία της Σαρακοστής αλλά και κάποιων άλλων περιόδων, όπως τις ημέρες πριν από τον Δεκαπενταύγουστο, περισσότερο για λόγους αποτοξίνωσης. Αυτή η συνήθεια με βοήθησε, ώστε η αλλαγή να μου φανεί παιχνιδάκι, αφού το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν να μη σταματήσω τη νηστεία μου ποτέ. Το πραγματικά ευτυχές όμως ήταν πως πραγματικά δεν ένιωθα να μου λείπει τίποτα. Καθημερινά ξυπνούσα με περισσότερη ενέργεια και όρεξη, ενώ η διάθεσή μου ανέβηκε κατακόρυφα. Το κυριότερο όμως ήταν ότι άρχισα να νιώθω πολύ καλύτερα με τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν γνωρίζω αν έχει συμβεί και σε άλλους, αλλά είναι τρομερή η αίσθηση του να ξαπλώνεις το βράδυ για να κοιμηθείς και να γνωρίζεις πως κανένα αθώο πλάσμα δεν θυσιάστηκε μόνο και μόνο για να καταλήξει στο στομάχι ή την ντουλάπα σου.

«Πώς ένα σκυλάκι με έκανε vegan» Facebook Twitter
Υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις ανθρώπων που προσπάθησαν δοκιμαστικά να αφαιρέσουν το κρέας ή γενικότερα τα ζωικά προϊόντα από τη διατροφή τους. Ωστόσο, πολλοί εξ αυτών απέτυχαν, αφού αντιμετώπισαν αρκετές δυσκολίες και σε σωματικό και σε ψυχολογικό επίπεδο. Φωτό: Πάρις Ταβιτιάν/LIFO

Υπάρχουν πολλοί vegans που τρέφονται αποκλειστικά με βιολογικά, όσο το δυνατόν πιο φρέσκα και μη τυποποιημένα προϊόντα. Εν μέρει προσπαθώ κι εγώ να επιλέγω φρέσκες τροφές, όπως φρούτα και λαχανικά, χωρίς να λείπουν και οι ατασθαλίες βέβαια, και να αποφεύγω τα συσκευασμένα και τυποποιημένα τρόφιμα, ειδικότερα αυτά στων οποίων τις ετικέτες αναγράφονται συστατικά που δεν γνωρίζω. Από την άλλη, υπάρχουν πολλοί που επιλέγουν να μη βλάπτουν τα ζώα μέσω της διατροφής τους, παρ' όλα αυτά λατρεύουν το junk food. Εξάλλου η ζάχαρη, τα αναψυκτικά αλλά και πολλά από τα δεκάδες κέικ, παγωτά και άλλα σκευάσματα που βρίσκεις σε διάφορα καταστήματα που πωλούν σχετικά προϊόντα προέρχονται από φυτικά υλικά. Και αν τα καταστήματα που διαθέτουν τέτοιου είδους τρόφιμα ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο σαν τα μανιτάρια και διευκολύνουν τη ζωή μας, δεν συμβαίνει το ίδιο με τα εστιατόρια. Χρειάζεται αρκετή αναζήτηση και πολλή υπομονή για να καταφέρει κάποιος vegan να βρει κάποιο εστιατόριο ή ζαχαροπλαστείο που να καλύπτει τις ανάγκες του. Εκτός από κάποια αμιγώς χορτοφαγικά εστιατόρια που συναντά κανείς στο κέντρο της Αθήνας, είναι ελάχιστα αυτά που έχουν καταχωρίσει στο μενού τους επιλογές για χορτοφάγους. Από την άλλη, ευτυχώς που η ελληνική κουζίνα έχει αρκετές τέτοιες επιλογές, οπότε σε κάποια μαγειρεία ή ταβέρνες μπορεί κανείς να σταθεί πιο τυχερός και να βρει επιλογές όπως λαδερά, όσπρια κ.λπ.

Αν φαντάζεται, πάντως, κανείς πως το δύσκολο στο να ακολουθήσει τον vegan τρόπο ζωής είναι η εύρεση τροφής και εστιατορίων είναι γελασμένος. Ο πραγματικός Γολγοθάς ξεκινά τη στιγμή που αρχίζει να μιλά γι' αυτό στους γύρω του, σε φίλους και συγγενείς. Προσωπικά, πέρα από κάποιες επιφυλάξεις που είχαν οι κοντινοί μου άνθρωποι, μπορώ να πω πως ήμουν τυχερός και δεν αντιμετώπισα ιδιαίτερες αντιδράσεις γι' αυτή μου την επιλογή. Βέβαια, το πιο αστείο που έχει να αντιμετωπίσει κανείς είναι οι αντιδράσεις της παρέας όταν αποφασίσει να βγει για φαγητό. «Μα, καλά, σαλάτα θα φας; Τι είσαι, αγελάδα; Φάε λίγο κρέας να λιγδώσεις» είναι μερικές από τις φράσεις που ακούς πολύ συχνά, αλλά αρκεί μια μικρή δόση χιούμορ για να τις αντιμετωπίσεις. Επίσης, συχνά δίνονται και συμβουλές, αφού όλοι μετατρέπονται αυτομάτως σε γιατρούς: «χρειάζεσαι το κρέας για να νιώσεις υγιής», «ο Θεός έπλασε τα ζώα για να τα τρώμε». Οι συμβουλές που αφορούν την τσέπη σου, του τύπου «αυτά που τρως είναι πανάκριβα», «δεν σε συμφέρει, πώς τα βγάζεις πέρα;», θεωρώ πως είναι οι πιο συνηθισμένες που μπορεί να ακούσει κανείς. Πάντως, η δικαιολογία πως μια τέτοιου είδους διατροφή μπορεί να κοστίσει ακριβά είναι το μεγαλύτερο ψέμα, αφού μια βόλτα στους διαδρόμους ενός σούπερ-μάρκετ ή στο μανάβικο της γειτονιάς είναι ικανή για να πείσει τον καθένα πως τροφές όπως οι πατάτες, το ρύζι, τα όσπρια και τα φρούτα έχουν πολύ χαμηλές τιμές και βρίσκονται παντού σε αφθονία.

 
Ειλικρινά, θεωρώ πως στις μέρες μας, παρά τις αρκετές δυσκολίες, γίνεται όλο και πιο εύκολο και ίσως επιτακτικό να ακολουθήσει κανείς έναν τέτοιο τρόπο ζωής. Πέρα από τα οφέλη που μπορεί να έχει σε σωματικό και ψυχολογικό επίπεδο, είναι το συνολικό κέρδος που μετρά περισσότερο. Ένας κόσμος με λιγότερη βία, αγάπη για τα ζώα και το περιβάλλον, αλλά και με πίστη σε ένα καλύτερο μέλλον, σε έναν πλανήτη στον οποίο κανένα έμβιο ον δεν θα βιώνει τον πόνο και τη βία.

Στήλες
15

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ

σχόλια

12 σχόλια
Μέχρι αυτήν την στιγμή έχουν γραφτεί 11 σχόλια στο άρθρο, και 4 από αυτά - με ειρωνικό υφάκι - ρωτάνε αν το σκυλάκι είναι βήγκαν. Η επισημαίνουν ότι το σκυλάκι δεν έχει πρόβλημα να φάει κρέας.Εκείνο που δεν λένε (αλλά προφανώς εννοούν) είναι ότι αφού το σκυλάκι δεν έχει πρόβλημα να φάει κρέας, θα έπρεπε να το μιμηθεί ο βήγκαν ιδιοκτήτης του.Το ίδιο επιχείρημα - κλισεδάκι, το έχουμε ακούσει 1000δες φορές. Αφού το λιοντάρι τρώει την γαζέλα, η γάτα το ποντίκι και ο λύκος το αρνάκι, τότε όλοι οι βήγκαν είναι λάθος και εγω μπορώ να φάω την μπριζολίτσα μου άνετος.Για να μείνω στο σκυλάκι: το σκυλάκι ναι μεν τρώει - με μεγάλη ευχαρίστηση - κρέας, αλλά επίσης χέζει στο πεζοδρόμιο και κατουράει σε όλες τις γωνίες. Αν είναι να το μιμηθούμε, να το μιμηθούμε παντού, όχι μόνο στο φαγητό.Επίσης το πολυαναφερθέν σκυλάκι, άμα δει καμμιά ορεκτική σκυλίτσα στον δρόμο, την πηδάει επί τόπου - δεν την ρωτάει καν. Γιατί δεν το μιμούμαστε άραγε;Όσο για τους λύκους, τα λιοντάρια και τις τίγρεις, ναι είναι αλήθεια ότι τρώνε κρέας και σκοτώνουν τα θηράματα τους. Αλλά όλα αυτά τα ζώα τρώνε 1Χ την βδομάδα, ίσως και πιο σπάνια. Δεν σηκώνουν το κινητό να παραγγείλουν πιτόγυρα ντιλήβερυ, ούτε ψωνίζουν σπαλομπριζόλες από το σουπερμάρκετ.Κοντολογίς (και ελπίζω να ξεμπερδέψουμε κάποτε σ' αυτόν τον αιώνα με αυτό το ανόητο επιχείρημα), δεν έχω καμμία αντίρρηση να μιμηθούμε την φύση και να ακολουθήσουμε τα αρχέγονα ένστικτα μας. Αλλά να το κάνουμε παντού, όχι μόνο εκεί που μας συμφέρει.
Μα οι βίγκαν θεωρούν ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε άνθρωπο και ζώο, ότι δεν υπάρχει ηθική διαφορά ανάμεσα στο να σκοτώσεις ένα ζώο και να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. Το σχόλιο περί βίγκαν σκύλου είναι ειρωνικό γιατί είναι ανακόλουθο για τους ίδιους τους βίγκαν. Οι παμφάγοι σαφώς ξεχωρίζουμε τον άνθρωπο από τα ζώα, τις ανθρώπινες από τις ζωώδεις συμπεριφορές, γι'αυτό και δεν θεωρούμε ότι η ηθική μάς δεσμεύει απέναντι στα ζώα, μόνο απέναντι στους ανθρώπους.
Νομίζω, ότι η ερώτηση "Τι τρώει το σκυλάκι;" έχει διαφορετικό νόημα από αυτό που απάντησες. Το πρόβλημα/ αντίφαση που βιώνουμε εμείς που είμαστε χορτοφάγοι και ταυτόχρονα έχουμε κατοικίδια ζώα είναι ότι αναγκαζόμαστε να τα ταΐζουμε με κρέας άλλων ζώων. Δηλαδή, με το να έχω σκύλο ως κατοικίδιο, αναγκαστικά προκαλώ τη δολοφονία κοτόπουλων, μοσχαριών, αρνιών κτλ για να ταΐσω το σκύλο ή τη γάτα μου. Δυστυχώς, είναι μια αντίφαση
Αν ο άνθρωπος σταματήσει εντελώς να τρώει κρέας ή παράγωγα ζώων, όλα τα ζώα (ή τέλος πάντων τα πιο πολλά) που τώρα εκτρέφονται για αυτό το λόγο θα πάψουν να υπάρχουν. Δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν μόνα στη φύση.Μια σχετικά ηθικά στάση απέναντι στα ζώα είναι να τρως αποκλειστικά κρέας ή παράγωγα ζώων που εκτρέφονται για αυτό το σκοπό και θανατώνονται με σχετικά ανώδυνο τρόπο. Αποκλείονται τα ψάρια και θαλασσινά ελεύθερης αλιείας, το κυνήγι και κρέας από οικόσιτα ζώα που σφάζονται στις αυλές.
Εγω ανηκω στην κατηγορία που θα σατιρίσω εναν vegan όταν εκεινος/νη ξεκινησει να προσπαθει να με προσυλητήσει με ηθικοπλαστικα/ενοχικα επιχειρηματα, "αχ αυτο ήταν ζωάκι και είχε ψυχη".. Εκει δεν δείχνω ελεος ή συμπονια οπως δεν δείχνω σε κανεναν ηθικοπλάστη της μοναδικης αληθειας/τροπου/συμπεριφορας. Εχω ανθρώπους που είναι χορτοφάγοι και vegan, με όσους δεν αρχίζουν τα ηθικοπλαστικα περνάμε ζαχαρη και θα μπω στον κοπο σε τραπεζοματα να εχουν να φανε(πραγμα σπανιο να είναι αμφιδρομο, εγω "πρεπει να φτιαξω χορτοφαγικο μεζε για τον καλεσμενο, αλλα αμα εγω είμαι καλεσμενος....μαντεξτε; αλλαζουν οι κανονες του "σεβασμου στον καλεσμενο") κτλ, οι υπολοιποι με το συμπάθειο αλλα επειδη πατε μεσω Λαμιας όλο χαρη και χαμογελο να μας πείτε λιγοτερο ανηθικους απο εσας...θα απαντάμε, η σατιρα στους Vegan δεν ξεκινησε ανευ λογου....είναι αντιδραση σε ολη αυτη την "αχ μωρε είμαι τοοοοοσο ευαισθητος/η που δεν μπορω να κανω αυτο που εσυ κανεις, ακολουθησε με και εσυ μην είσαι φονιας!" ή το αγαπημενο μου "μην τρως μπροστα μου κρεας, δεν με σεβεσαι". Οταν λετε επι της ουσίας το 95% της ανθρωπότητας φονιαδες διχως ηθος αλλα με τι χαμογελο και τι χαρη, μαντεξτε τι θα εισπραξετε. Πριν καιρο η Lifo εβαλε αρθρο που ελεγε αν θυμαμαι καλα οι απολυτα χορτοφάγοι είναι περι του 5% του παγκόσμιου πληθυσμου. Ας δουμε σε βαθος 4-5 γενεων σε δειγμα δεκαδων χιλιάδων ανθρώπων αμιγως vegan διατροφης τα βιολογικα αποτελεσματα στα δυσεγγονα και να δουμε εαν η vegan ή η παμφαγια (με μετρο) είναι η πιο υγιηνη διατροφη.Καλα κανεις ανθρωπέ μου, δεν μου πεφτει λογος, αλλα ασε το εμμεσο ηθικο πλεονεκτημα στην ακρη. Δεν δολοφονουμε ζωακια, είμαστε μερος της φυσης, για την υπερκαταναλωση είμαι 100% συμφωνος. Και προπάντως σταματήστε να μιμηστε το κρεας με σογια, είναι υλικο για σατιρα....υπάρχουν μια χαρα αυτουσια απολαυστικοτατα χορτοφαγικα .Υ.Γ. Πραφανως μιλαω για αυτους που θα σκασουν αν δεν αρχισουν την ρητορικη περι vegan, οι υπολοιποι είστε μια χαρα.
Συγγνώμη που θα σε στεναχωρήσω, φίλε μου, αλλά κάθε φορά που οι θεριζοαλωνιστικές μηχανές μπαίνουν στα σταροχώραφα για να μαζέψουν το σιτάρι για να φτιάξουμε το ψωμί μας, εκατομμύρια έντομα, τρωκτικά και μικρά θηλαστικά βρίσκουν τραγικό θάνατο από τις λεπίδες τους. Εκατομμύρια πουλιά και θηλαστικά χάνουν τη ζωή τους στις ρόδες από τις νταλίκες που μεταφέρουν τα ροδάκινα (σαν κι αυτό που κρατάς) από την Ημαθία και τα ρόδια (σαν κι αυτό που κρατάς) από το Ιράν στην Αθήνα. Εκατομμύρια πουλιά, ψάρια και οστρακοειδή πεθαίνουν από τη μόλυνση των ουρανών και των ωκεανών, που προκαλείται από τα αεροπλάνα κάργκο και τα τάνκερ που κουβαλούν οργανική κινόα από τη Βολιβία και τους ανανάδες και τις μπανάνες (σαν αυτά που κρατάς) από τη Βραζιλία στον μανάβη της γειτονιάς σου. Στην Ινδία, οι πιστοί της θρησκείας των Τζάιν φτυαρίζουν το χώμα μπροστά από τα πόδια τους μην τυχόν και πατήσουν κάποιο έντομο, κάτι που εμείς το κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη, είτε περπατώντας είτε οδηγώντας τα αυτοκίνητά μας. Επίσης, οι Τζάιν, αποφεύγουν τη βρώση βολβών γιατί ο βολβός είναι η ψυχή του φυτού και το να τρως βολβό ισοδυναμεί με το να σκοτώνεις το φυτό. Οι Τζάιν τρώνε μόνο φύλλα και καρπούς, κι αυτό, μόνο εφόσον το φυτό από το οποίο προήλθαν δεν καταστρέφεται. Αν σου αρέσει να σκέφτεσαι, κάθε φορά που πέφτεις για ύπνο, ότι κανένα ζώο δεν σκοτώθηκε για να φας το φαγητό σου, πλανάσαι πλάνην οικτράν.
Το σκυλάκι τι τρώει; Αυτό το μικρό, γλυκό πλασματάκι έχει στο DNA του γραμμένη την πληροφορία να βρίσκει λαγούς.Όπως και ο άνθρωπος είναι παμφάγος. Στο κρέας οφείλεται σε μεγάλο βαθμό η εξέλιξη του είδους και η ανάπτυξή του. Από εκεί και πέρα, η σχέση που έχουν οι vegans με την δίαιτά τους, με το vegan lifestyle γενικότερα, είναι σχεδόν θρησκευτική. Καθόλου τυχαίο το παράδειγμα με την νηστεία. Απλά κάνουν μια ζωή νηστεία. Ζουν τη ζωή τους με βάση τα πιστεύω τους. Αξιοπρόσεκτο, αλλά υπάρχουν αντιφάσεις και περιορισμοί.Δεν μπορείς να ελέγξεις όλα τα προϊόντα που καταναλώνεις και ούτως ή άλλως μέσω της παραγωγικής αλυσίδας, κάποιοι θα την πληρώσουν κάποια στιγμή, άνθρωποι ή ζώα. Για την ταμπακιέρα; Για το σύστημα παραγωγής που έλεγε κι ο Ρουσσόπουλος; Πως πάμε στην επανάσταση χωρίς κρέας;
Καλημέρα! Συμφωνώ με όσα γράφεις αλλά έχω μια ερώτηση που με έχει προβληματίσει κι εμένα ως προς τις γάτες μου. Στο σκύλο σου τι τροφή δίνεις; (Δεν τρολάρω...ειλικρινά έχω προβληματιστεί!)
Αχ, τι μου θυμησες! Μολις ειχα παρει το σκυλακι μου κουταβακι, και το ειχα ερωτευτει. Εβλεπα και καταλαβαινα την προσωπικοτητα του, την αναγκη του να ταυτιστει με μενα, το αισθημα μοναξιας που του γεννουσε το καινουργιο του περιβαλλον, τους φοβους του, τις ιδιοτροπιες του κ.λ.π Με αλλα λογια ενιωθα οτι ειχα ενα αλλο προσωπο διπλα μου, με μουσουδα μεν, αλλα αξιο καθε σεβασμου. Πανω κει στον ερωτα μου, γυρνωντας απ' τη δουλεια οδηγωντας και περιμενοντας με ανυπομονησια να γυρισω σπιτι να δω το κουταβακι μου, πεφτει το ματι μου σ' ενα αυτοκολλητο του μπροστινου αυτοκινητου. Ειχε πανω-πανω ενα σκυλακι, ενα γατακι κι εναν παπαγαλο κι απο κατω εγραφε: "SOME ANIMALS WE CALL THEM PETS" επειτα ειχε ενα αρνακι ενα κατσικακι κι ενα μοσχαρακι. Ολα τα ζωακια ηταν ομορφα, παιχνιδιαρικα, χαρουμενα και ζωηρα. Χαλογελασα και σκεφτηκα οτι τελικα αυτο που νιωθουμε ψαχνουμε να το βρουμε και στο περιβαλλον μας, τι ωραια που ειναι τα ζωακια! Ετσι, μεσα στην καλη χαρα, πεφτει το ματι μου και σ'αυτο που εγραφε μετα το αρνακι το κατσικακι και το μοσχαρακι: "AND SOME ANIMALS WE CALL THEM FOOD". Χωρις να υπερβαλω, μου ηρθε στο μυαλο η εικονα καποιου που εκοβε το κουταβακι μου μπριζολες ενω αυτο κοιταζε με τρομο κι απορια και επαθα gag reflex, μου ανεβηκε το φαι στο στομα και ηθελα να ξερασω και υδρωσα. Μετα απ' αυτο το περιστατικο αρχισα να νιωθω αηδια οταν εβλεπα κρεας μαγειρεμενο. Σταδιακα, σταματησα να μπορω να το μαγειρευω εγω, ας πουμε να πλαθω μπιφτεκια και τελικα σταματησα να το τρωω. Βασικα, βρηκα την υγεια μου! Sorry για τα ορθογραφικα.
Για τον ίδιο λόγο σταμάτησα να τρώω κρέας. Από εκεί σταδιακά εξελίχθηκε σε προσέχω τα υλικά των προϊόντων κλπ, ποιες εταιρείες κάνουν πειράματα στα ζώα. Απέφευγα και συνεχίζω να αποφεύγω να λέω πως είμαι χορτοφάγος, δεν καμαρώνω πως είμαι ανώτερη, το ξεκαθαρίζω γιατί σε γενικεύσεις κατηγορούνται οι χορτοφάγοι για αυτό. Παρόλα αυτά όταν το λέω/ έμαθαν κάποιοι άκουσα τα κλασικά για την υγεία, όπου είχαν γνώμη ως γιατροί. Ακόμη και χρόνια μετά με ρωτούσαν εάν ακόμη δεν τρώω κρέας κάτι που προφανώς είναι το ίδιο ενοχλητικό με το να λες με καμάρι πως είσαι βίγκαν. Δεν κριτικάρω κάποιον που τρώει κρέας και θέλω να δείξει τον ίδιο σεβασμό για τη δική μου επιλογή.
Θα συμφωνήσω αλλά και θα διαφωνήσω με ορισμένα σημεία του άρθρου. Είναι αλήθεια ότι η υπερκατανάλωση κρέατος, και μάλιστα κόκκινου, μπορεί να προκαλέσει διάφορα προβλήματα υγείας. Οι σύγχρονοι άνθρωποι δεν τρώνε πολλά φρούτα και λαχανικά και αυτό είναι κακό. Εγώ που παρόλο δεν υπήρξα ποτέ αθλητικός τύπος, είμαι και υπέρβαρος σε δίαιτα, ευτυχώς έχω μια ιδιαίτερη προτίμηση στα λαχανικά, κάτι που με έχει βοηθήσει απίστευτα στη δίαιτα, μια και τρώω άνετα και χωρίς δυσκολία μπρόκολα, κουνουπίδια, κολοκυθάκια, λάχανα, καρότα κλπ σε μεγάλες ποσότητες και με λίγες θερμίδες. Θα διαφωνήσω, όμως, ότι ο άνθρωπος δεν είναι γεννημένος να τρώει κρέας, κρέας τρώει από τότε που εμφανίστηκε στη γη και είναι παμφάγο ον. Όπως αν το παρακάνουμε στο κρέας είναι ανθυγιεινό έτσι και αν τρεφόμαστε μόνο με φρούτα και λαχανικά θα έχουμε σημαντική έλλειψη σε βιταμίνες και πρωτεΐνες που υπάρχουν μόνο σε ζωικά προϊόντα (αυτός είναι και λόγος που επειδή δεν τρώω συχνά κρέας λόγω δίαιτας παίρνω κάθε μέρα και μια πολυβιταμίνη). Η καλύτερη διατροφή είναι η ισορροπημένη διατροφή, πλούσια σε φρούτα, λαχανικά και όσπρια αλλά και μερικές φορές το μήνα είναι απαραίτητο να περιλαμβάνει και κρέας σε λελογισμένες ποσότητες.
α) Δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να βρίσκεται μόνο σε ζωικά προιόντα. Όλα, μα όλα όσα χρειάζεται ο ανθρώπινος οργανισμός μπορούν να βρεθούν 100% στην βηγκαν διατροφή. Μην ξαναπιάσουμε τώρα το κλισεδάκι με την Β12, το έχουμε εξαντλήσει εξαντλητικότατα σε εξαντλητικό βαθμό (και εδώ στην lifo).β) Συμφωνώ φυσικά στο ότι η καλύτερη διατροφή είναι η ισορροπημένη. Το μεγάλο ερώτημα είναι πως ορίζουμε την ισορροπία. Ισορροπία ΔΕΝ είναι να τρως 3Χ λαχανικά και μετά 3Χ κρέας. Ισορροπία είναι να ρυθμίζεις τι βάζεις στον οργανισμό σου με την τροφή σου. Πήγαινε σε ένα τυχαίο σουπερμάρκετ και κάνε μια σύγκριση τιμών ανάμεσα σε 1 κιλό κρέας και 1 κιλό φασόλια. Θα δεις ότι το κρέας έχει παραπλήσια (η και χαμηλότερη τιμή) από τα φασόλια. Ένα κανονικό, φυσιολογικό κομμάτι κρέας θα έπρεπε λογικά να έχει 15πλασια έως 20πλασια τιμή από τα λαχανικά. Για να παχύνει ένα γουρούνι κατά 1 κιλό, χρειάζεται 17 κιλά λαχανικών. Συν τα κόκκαλα, το αίμα, τα εσωτερικά όργανα, συν το νερό, οι στάβλοι, τα σφαγεία, συν οι εκτάσεις, συν, συν, συν...Πως είναι δυνατόν με τόσα παραπανίσια έξοδα, το κρέας να κοστίζει σχεδόν το ίδιο με τα λαχανικά; (spoiler alert: δεν πρόκειται για κρέας)Αναρωτήσου πως γίνεται αυτό. Η απάντηση βρίσκεται στην μαζική παραγωγή κρέατος, στην εξωφρενική συμπίεση του κόστους και στις τεράστιες επιδοτήσεις. Ολα αυτά σημαίνουν ότι αυτό που ο κόσμος ονομάζει "κρέας", μόνο κρέας δεν είναι. Υπάρχει μια τεράστια (καλοπληρωμένη και κατευθυνόμενη) συσκότιση γύρω από το θέμα. Οι καταναλωτές νομίζουν ότι τρώνε το ίδιο κρέας όπως οι παππούδες τους που έσφαζαν ένα κατσικάκι. Δεν είναι έτσι. Δοκίμασε να μπεις σε ένα εκτροφείο (ιδίως πουλερικών) και σε ένα σφαγείο. Μετά αναρωτήσου γιατί δεν μπορείς. Η ισορροπία δεν βρίσκεται λοιπόν στο 3Χ έτσι και 3Χ αλλιώς. Η ισορροπία βρίσκεται στις ουσίες που βάζεις μέσα σου. Ναι, είναι δύσκολο να κρατήσεις ισορροπία - ακόμα και αν είσαι βηγκαν.γ) Ακόμα και αν όοοοοολα τα υπόλοιπα ήταν ΟΚ, το να είσαι βήγκαν είναι πάνω απ' όλα μια ηθική στάση ζωής. Δεν θέλεις να σφαγιάζονται ζώα προκειμένου να φας εσύ (για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες σφαγιάζονται ας μη μιλήσουμε καλύτερα).Μπορεί ο άνθρωπος να είναι παμφάγος, αλλά έχει (και πρέπει να έχει) ηθικές επιλογές. Η ηθική επιλογή των βήγκαν είναι να προξενούν όσο γίνεται λιγότερους θανάτους (δυστυχώς δεν μπορούν να τους αποφύγουν εντελώς).Από εκεί και μετά, το αν η ισορροπημένη διατροφή είναι καλό ή κακό πράγμα είναι δευτερεύον ερώτημα. Στο κάτω κάτω, κανένας μας δεν ζει με φυσικό τρόπο σήμερα.