«Παραμονή Χριστουγέννων, μόνος»

«Παραμονή Χριστουγέννων, μόνος» Facebook Twitter
Αν ζούσε, μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα ένιωθε δικαιωμένος φέτος, με την ματαίωση των απανταχού πολυπληθών ρεβεγιόν. Από την άλλη βέβαια, σίγουρα θα τον ενοχλούσαν τα κλειστά μπαρ. Φωτ.: Ron Galella, Ltd./Ron Galella Collection via Getty Images/Ideal Image
0



ΑΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ το άγχος, τις προσδοκίες και τον εκνευρισμό που συχνά μεταφέρουν, αγαπώ τα πάντα σχεδόν στα Χριστούγεννα: τα δώρα, τις συγκεντρώσεις, τα πάρτι, τα γλυκά, τα ποτά, το κρύο έξω, τις μουσικές, τα καρτούν, τις «αμερικανιές», την ιδέα της θαλπωρής και του γιορτινού πνεύματος, τις ψευδαισθήσεις συναισθηματικής υπέρβασης. Πολλά από αυτά δεν επιτρέπεται να συμβούν φέτος ή θα συμβούν σε κλειστούς κύκλους και στη ζούλα.

Έχουν να συμβούν διάφορα τραγελαφικά και μπόλικες παρεξηγήσεις, φαντάζομαι, με αφορμή τα σουαρέ περιορισμένου αριθμού προσκεκλημένων, είτε αυτά γίνουν νωρίς είτε δέκα το βράδυ με πέντε το πρωί, πίσω από κλειστές πόρτες. Φαντάσου να αποκλειστείς σε κακό συναπάντημα και να μην μπορείς να φύγεις πριν από τις πέντε το πρωί.

Το σίγουρο είναι ότι όσοι περνούν μόνοι τέτοιες μέρες, είτε από επιλογή είτε από ανάγκη είτε από το ξερό τους το κεφάλι, θα νιώσουν πιο άνετα από άλλες χρονιές.

Ο Μπουκόφσκι ήταν ένας από εκείνους που είχαν μαλώσει με το «εορταστικό πνεύμα των Χριστουγέννων», δυσανεξία που ήταν φανερή σε πολλά γραπτά του – ποιήματα και πεζά. Αν ζούσε, μπορούμε να υποθέσουμε ότι θα ένιωθε δικαιωμένος φέτος, με την ματαίωση των απανταχού πολυπληθών ρεβεγιόν.

Από την άλλη βέβαια, σίγουρα θα τον ενοχλούσαν τα κλειστά μπαρ. Κάπου θα έβρισκε ίσως να χωθεί ως «δέκατος» παρείσακτος σε μια κλειστή ομήγυρη. Το πιο πιθανό όμως είναι να την πέρναγε μόνος στο σπίτι ή σε κάποιο δωμάτιο μοτέλ, γράφοντας «ευχετήριες κάρτες» ή επιστολές μίσους προς τα Χριστούγεννα, όπως τα δύο παρακάτω κομμάτια που τα χωρίζουν δύο δεκαετίες.

Παραμονή Χριστουγέννων, μόνος (1973)

Παραμονή Χριστουγέννων, μόνος,
σ' ένα δωμάτιο ξενοδοχείου
στην άκρη της ακτής...
κοντά στον Ειρηνικό –
τον ακούς;

προσπάθησαν να το ανακαινίσουν αυτό το μέρος
σε στυλ ισπανικό, με λάμπες και ταπισερί,
και η τουαλέτα
είναι καθαρή, με μικρά
ροζ σαπούνια.

δεν θα μας βρουν
εδώ:
ούτε τα πιράνχα ούτε οι κυρίες
ούτε οι ειδωλολάτρες

πίσω στην πόλη
έχουν μεθύσει, είναι σε πανικό
περνάνε με κόκκινο
ανοίγουν τα κεφάλια τους
τιμώντας τα γενέθλια
του Χριστού, τι όμορφα.

σύντομα θα' χω τελειώσει αυτό το μπουκάλι
με το πορτορικάνικο ρούμι.
το πρωί θα κάνω εμετό, ντουζ
και θα οδηγήσω πίσω,
θα φάω κανένα σάντουιτς κατά τις μία
και μέχρι τις δύο θα είμαι στο δωμάτιο μου,
απλωμένος στο κρεβάτι,
περιμένοντας να χτυπήσει το τηλέφωνο,
που δεν θα απαντήσω,
οι διακοπές μου είναι μια αποφυγή,
η λογική μου όχι.

Μια χριστουγεννιάτικη κάρτα από τον Τσαρλς Μπουκόφσκι (1992)

Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά κινούνται
προς το μέρος μας
ξανά

αυτό το γνώριμο εμετικό
ντουέτο

οι μάζες ξεμυτάνε
από τις σπηλιές
με την τηλεόραση

οι οικογενειακές
συγκεντρώσεις

η απαίσια
μονότονη
ανυπαρξία,
τα ψεύτικα
μεθύσια,
τα ψεύτικα
χαμόγελα.
οι ψεύτικοι
άνθρωποι

θα το υπομείνουμε
κι αυτό
με κάποιο τρόπο
για άλλη μια
φορά.
Στήλες
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Θοδωρής Αντωνόπουλος / Για την έκφραση «Επάγγελμα ομοφυλόφιλος»

Αν θεωρήσουμε την ομοφυλοφιλία επάγγελμα, αξιότιμε κ. συνήγορε, τότε σίγουρα αυτό θα πρέπει να ενταχθεί στα βαρέα ανθυγιεινά. Τουλάχιστον για όσο μπορούν να δηλητηριάζουν τον δημόσιο λόγο κακοποιητικές απόψεις, αντιλήψεις και πρακτικές, σαν αυτές που είτε εκφέρετε είτε ενθαρρύνετε.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Δημήτρης Π. Σωτηρόπουλος / Γιατί το επίπεδο του δημοσίου διαλόγου είναι τόσο απελπιστικά χαμηλό;

Αντί να διαφωνήσουμε για το ένα ή το άλλο θέμα, όπως και είναι θεμιτό και αναμενόμενο σε μια δημοκρατία διαλόγου, το μόνο που ξέρουμε να κάνουμε είναι να εξευτελιζόμαστε οι ίδιοι και να εξευτελίζουμε τους άλλους, ωσάν να ήταν οι χειρότεροι εχθροί μας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Π. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ
O βούρκος των ημερών

Στήλες / O βούρκος των ημερών

Σήμερα: Μηνύματα στο αλεξίπτωτο • • • βουλευτική ηπιότητα • • • περιβαλλοντικη καταστροφή στο Ισραήλ • • • δύσκολες μέρες για τον Μακρόν • • • εμβολιαστική ευνοιοκρατία • • • ένας γενναιόδωρος πρώην οδηγός νταλίκας • • • η περιπέτεια της «μυστικής ομιλίας»
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Αρετή Γεωργιλή / Ψάχνοντας τις ευθύνες, ξεχάσαμε τους κακούς

Γιατί όλη αυτή η πολιτική χυδαιότητα που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και στρέφει τη συζήτηση σε μια στείρα κομματική αντιπαράθεση, στις πλάτες όλων αυτών των παιδιών, που το μόνο που ζητούν είναι δικαίωση και γαλήνη;
ΑΡΕΤΗ ΓΕΩΡΓΙΛΗ
Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Τι διαβάζουμε σήμερα: / Το δίλλημα με τον Κουφοντίνα

Σήμερα: Τα Ζεν της Βαϊκάλης • • • νίκη μεγαλοψυχίας • • • η βία δεν πτοεί (ακόμη) τους Βιρμανούς • • • μια πρώτη δικαίωση • • • οι επίμονοι Ινδοί αγρότες • • • δημοκρατία και πίτσα • • • ένας τιτάνας
ΚΩΣΤΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ