Δεν είναι τυχαίο που ο Στάνλεϊ Ντόνεν καταπιάστηκε τόσο συστηματικά με το μιούζικαλ. Περιγράφοντας την παιδική του ηλικία, έχει μόνο αρνητικά να θυμηθεί, ως εβραιόπουλο που μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη της Καρολάινα, χωρίς προσλαμβάνουσες ή ευκαιρίες.
Στα 9 του χρόνια είδε τον Φρεντ Αστέρ να πετάει στο φιλμ Flying to Rio. Μαγεύτηκε και αποφάσισε να γίνει χορευτής. «Όταν χόρευε ο Αστέρ, ο κόσμος γινόταν τέλειος» δήλωσε αργότερα, όταν τον ρώτησαν για τις επιρροές στην καριέρα του.
Ωστόσο, η μοίρα τα έφερε έτσι ώστε ο σπουδαιότερος συνεργάτης του, ο Τζιν Κέλι, να είναι το αντίπαλο δέος του Αστέρ, σε στιλ και δημοφιλία.
Μαζί χορογράφησαν το Βύρα τις Άγκυρες, το 1945, και η μεγάλη επιτυχία της μουσικοχορευτικής ταινίας με τον Κέλι και τον Φρανκ Σινάτρα οδήγησε τον παραγωγό Άρθουρ Φριντ να τους εμπιστευτεί τη σκηνοθεσία ενός ακόμη μιούζικαλ.
Το On the Town του 1949 υπήρξε το πρώτο δείγμα του είδους που έβγαλε τη μουσική και τον χορό έξω από τα πλατό και την ασφάλεια του στούντιο, μια και πλέον δεκαετία πριν από το West Side Story.
Ο Ντόνεν υπέγραψε πολυετές συμβόλαιο με την παντοδύναμη MGM και το 1952 συνυπέγραψε, πάλι μαζί με τον Κέλι, το Τραγουδώντας στη Βροχή.
Την τελευταία 20ετία της ζωής του, ήταν σύντροφος της εμβληματικής κωμικού Ιλέιν Μέι, στην οποία έκανε πρόταση γάμου 100 φορές, αποσπώντας ισάριθμες αρνητικές απαντήσεις!
Παρά το γεγονός πως η εντυπωσιακή γιορτή του αμερικανικού μιούζικαλ δεν έλαβε την οσκαρική αναγνώριση που της άξιζε (η Τζιν Χέιγκεν προτάθηκε για τον ρόλο της χαζής ενζενί), ενδεχομένως και λόγω της πλημμύρας των βραβείων που δέχθηκε την αμέσως προηγούμενη χρονιά το Ένας Αμερικανός στο Παρίσι, το Singing in the Rain δικαίως θεωρείται μια από τις καλύτερες και διαχρονικότερες ταινίες όλων των εποχών.
Η σχέση του με τον Κέλι δεν ήταν ρόδινη και κανείς δε μπορεί να πει με σιγουριά ποιος από τους δύο είναι περισσότερο χορογράφος και ποιος ο ουσιαστικός σκηνοθέτης, αν και η πορεία των δυο ανδρών δείχνει πως μόνος του ο Κέλι υπήρξε ιστορικά πιο αδύναμος και σίγουρα πιο άτολμος δημιουργός – βλέπε Hello Dolly.
Μετά το It's Always Fair Weather, όπου οι σχέσεις τους ψυχράνθηκαν για τα καλά, ο Ντόνεν συνέχισε, ελεύθερος από τον «βραχνά» του διάσημου παρτενέρ του, να γυρίζει μιούζικαλ, συνήθως μεταφέροντας θεατρικές επιτυχίες, όπως το 7 Νύφες για 7 Αδέλφια, το Pajama Game και το Damn Yankees, με τον Τζορτζ Άμποτ, για τη μεγάλη οθόνη.
Το Funny Face με την Όντρεϊ Χέμπορν τον δυσκόλεψε πολύ, λόγω των εξωτερικών γυρισμάτων στο Παρίσι, και στο μεταξύ, ο Κάρι Γκραντ τον εμπιστεύτηκε για δυο ταινίες του.
Μια από τις πιο διάσημες σκηνές του «Singing in the Rain»
Το σκηνοθετικό στιλ του Ντόνεν ήταν... να μην έχει στιλ: όποτε κάποιος του έκανε φιλοφρόνηση για την εξαιρετική τεχνική του στην κάμερα, ο Αμερικανός σκηνοθέτης αναρωτιόταν τι έκανε λάθος και φάνηκαν ο τρόπος και οι επιλογές του, έχοντας πάντα ως πρότυπό του την αβίαστη, αιθέρια κίνηση του Φρεντ Αστέρ, τον οποίο σκηνοθέτησε στο κλασικό Royal Wedding, με την ανεπανάληπτη σεκάνς με τη χορευτική περιστροφή 360 μοιρών μέσα σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου.
Αυτός ο συνεχιστής των μιούζικαλ της δεκαετίας του '30 σε μια πιο σύγχρονη εκδοχή, χωρίς τάσεις υπονομευτικού ρεβιζιονισμού, αγαπήθηκε από τους νεοκυματικούς Βρετανούς κινηματογραφιστές και κατάφερε να φρεσκάρει τη δυναμική του, με μια σειρά από χαριτωμένες, ρομαντικές κομεντί στη δεκαετία του '60, όπως το Two for the Road με την Όντρεϊ Χέμπορν και τον Άλμπερτ Φίνεϊ και το ωραιότατο Bedazzled με τον Ντάντλεϊ Μουρ, καθώς και δυο εξαιρετικούς, ελαφρείς σινέ-χιτσκοκισμούς, το Charade και το Arabesque.
Η τελευταία του επιτυχία ήταν το Blame it on Rio, αν και είχαν προηγηθεί εμπορικές καταστροφές, όπως το αβυσσαλέο science fiction Saturn 3 με τον Κερκ Ντάγκλας και τη Φάρα Φόσετ, το Movie Movie και το ενδιαφέρον Little Prince.
Οι Γάλλοι θεωρητικοί τον επαίνεσαν, θεωρώντας τον σπουδαιότερο ίσως και από τον Βινσέντε Μινέλι, και τα Όσκαρ τον αγνόησαν δίνοντας του μόνο ένα τιμητικό βραβείο, το οποίο παρέλαβε χορεύοντας και τραγουδώντας.
Την τελευταία 20ετία της ζωής του, ήταν σύντροφος της εμβληματικής κωμικού Ιλέιν Μέι, στην οποία έκανε πρόταση γάμου 100 φορές, αποσπώντας ισάριθμες αρνητικές απαντήσεις!
σχόλια