Ο Γκοντάρ αποθέωσε το πρόσωπο της Άννα Καρίνα, και αυτή ανταποκρίθηκε με μεταδοτική φυσικότητα στην αγάπη και την προσμονή του φακού του, χωρίς περιττούς ακκισμούς, συνείδηση της ομορφιάς της, ή φόβο για υπερβολές στην έκθεση του συναισθήματος.
Η Γκρέτα Γκάρμπο απεξαρτήθηκε γρήγορα από τον Σουηδό της δάσκαλο και μέντορα, τον Μάουριτς Στίλερ, υποκύπτοντας πανηγυρικά στη μεγαλοπρεπή μοναξιά της. Η Μάρλεν Ντίτριχ και ο Γιόζεφ φον Στένμπεργκ στραφτάλιζαν ποζάροντας στα κελεύσματα της studio αμερικανικής τους περιόδου. Ο ελπιδοφόρος Ζυλ Ντασέν έγινε ο Τζούλης με το που γνώρισε τη Μελίνα του και την υπηρέτησε ευπειθώς, με ύστερη αναλαμπή το Uptight. Τη μοναδική φορά που ο Όρσον Γουέλς μαγεύτηκε από γυναίκα, και όχι από το υπέροχο εγώ του, ήταν στην Κυρία από τη Σανγκάη: η Ρίτα Χέϊγουορθ ήθελε να γίνει ηθοποιός θυσιάζοντας την ερυθρά χαίτη, κι εκείνος βάσισε τη μοναδική του ταινία σε μια μοιραία σταρ, αλλά ήταν κάπως αργά για τη χειρονομία, και η σχέση τους είχε ήδη τελειώσει.
Η προσωπική και κινηματογραφική σχέση ανάμεσα στον Ζαν Λυκ Γκοντάρ και την Άνα Καρίνα είναι γεμάτη από αξιοσημείωτες και αξιοθαύμαστες παραδοξότητες. Η Δανή ηθοποιός, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών, απέρριψε έναν μικρό ρόλο (όχι τον πρωταγωνιστικό, της Τζιν Σλιμπεργκ, όπως συχνά αναγράφεται από λάθος) στο Με Κομμένη την Ανάσα, γιατί αρνήθηκε να εμφανιστεί χωρίς τα ρούχα της σε μια σύντομη σκηνή. Τι είχε συμβεί; 
Ο Ελβετός σκηνοθέτης την είχε δει, και μάλλον ακαριαία ερωτευθεί, σε ένα διαφημιστικό της Palmolive, και παρότι εκείνη τον διαβεβαίωσε πως ήταν καλυμμένη με σαπουνάδες μέχρι τον λαιμό, εκείνος επέμενε πως ήταν εντελώς γυμνή, προφανώς γιατί έτσι την φαντάστηκε! Από το Le Petit Soldat μέχρι το Alphaville γύρισαν μαζί 6 εξαιρετικές ταινίες, ίσως τις καλύτερες του σκηνοθέτη, συν το Made in USA αμέσως μετά το διαζύγιό τους, μετά από μόλις 5 χρόνια γάμου. Όπως δήλωσε αργότερα η Καρίνα, ήταν πολύ νέα, μόλις 21 και 10 χρόνια νεότερή του, όταν τον γνώρισε, και από ένα σημείο κι έπειτα βαρέθηκε να περιμένει πότε θα επέστρεφε στην εστία τους, μετά από απροειδοποίητες απουσίες που διαρκούσαν επί εβδομάδες.
Η θρυλική σκηνή του χορού στο Bande à Part του Γκοντάρ (1964)
Δεν κατάντησε ποτέ υπήκοος του βασιλιά της, ούτε ακριβώς η μούσα του- θα είναι άδικος ο χαρακτηρισμός για έναν τόσο οργανωμένο δημιουργό
Υποδυόμενη την Ανζελά στο Une Femme est une Femme, δικαιολογεί τον τίτλο της ταινίας, με την πεισματάρικη επιθυμία της να αποκτήσει παιδί, είτε με τον σύντροφο που δεν είναι έτοιμος για το επόμενο βήμα, είτε από πίκα, με τον υποψήφιο μνηστήρα, τον Ζαν Πολ Μπελμοντό, που την καταδιώκει καραδοκώντας διακριτικά. Στην παρατήρηση του πρώτου, του Ζαν Κλοντ Μπιαλί, πως είναι φριχτή, εκείνη του απαντά, όχι, είμαι γυναίκα, βάζοντας νωρίς τον Γκοντάρ στη θέση του κατηγορούμενου-αυτουργού.
Αφού έκαναν μια κοινή εμφάνιση στο κλασικό Cleo de 5 a 7 της Ανιές Βαρντά, γύρισαν το Vivre sa Vie, το πορτρέτο μιας ελεύθερης γυναίκας, νέας και αδέσμευτης, τραγικής στις επιλογές της. Στο πεντανόστιμο αδέσποτο Bande a Part, μια ωδή στην παραβατική ανεμελιά, η συγκρατημένη Οντίλ παρακινείται από τον Σάμι Φρέϊ και βλέπει τη ζωή με άλλα μάτια.
Η πρώτη περίοδος του Γκοντάρ αποδόμησε το στιλ, υμνώντας τη θεματική, του καθαρού αμερικανικού σινεμά, όπως ο σκηνοθέτης το αντιλαμβανόταν και το θαύμαζε. Η εγκεφαλικότητα των κατασκευών του εξανθρωπιζόταν θεαματικά μέσα από τον καταλυτικό, άλλοτε αινιγματικό, ενίοτε συγκινητικό, πάντα μαγνητικό ρόλο της Καρίνα σε αυτές.
Στον Τρελό Πιερό, την καλύτερη ταινία του, οι ανορθόδοξες, συχνά σπαρταριστές λεκτικές ανταλλαγές μεταξύ του Μπελμοντό και της Καρίνα καταλήγουν στην αγανάκτησή της, όταν πλέον δεν αντέχει τη ζωή που της επιβάλλει και παίρνει τις αποφάσεις στα χέρια της, χωρίς πάντα να χρειάζεται να απολογείται.
Αν θεωρήσουμε πως ο Γκοντάρ ήταν ο αρχιτέκτονας της nouvelle vague, η σέξι και ατίθαση Άννα Καρίνα ήταν το πρόσωπό της, όχι ακριβώς ένα φυτίλι φεμινισμού στα 60ς, αλλά η συνισταμένη της γυναικείας ψυχοσύνθεσης της νέας δεκαετίας, στο περιθώριο της εκρηκτικής περσόνα της Μπριζίτ Μπαρντό, πολύ πριν από την Darling της Τζούλι Κρίστι και το «κουνιστό» Λονδίνο.
Όπως ο Φρεντ Αστέρ έδινε class στην Τζίντζερ Ρότζερς κι εκείνη του ανταπέδιδε το «σεξ» που του έλειπε, ο Γκοντάρ αποθέωσε το πρόσωπο της Άννα Καρίνα, και αυτή ανταποκρίθηκε με μεταδοτική φυσικότητα στην αγάπη και την προσμονή του φακού του, χωρίς περιττούς ακκισμούς, συνείδηση της ομορφιάς της, ή φόβο για υπερβολές στην έκθεση του συναισθήματος. Όμως, δεν κατάντησε ποτέ υπήκοος του βασιλιά της, ούτε ακριβώς η μούσα του- θα είναι άδικος ο χαρακτηρισμός για έναν τόσο οργανωμένο δημιουργό.
Λίγο μετά τον χωρισμό τους, ο Γκοντάρ ανακάλυψε και ερωτεύθηκε, όπως ξαναθυμηθήκαμε στο Redoutable του Μισέλ Χαζαναβίσιους, την Chinoise του, την Άν Βιαζεμσκί, και η Καρίνα ακολούθησε την δική της πορεία, στο σινεμά, το τραγούδι και τη λογοτεχνία, ιδρύοντας μάλιστα τη δική της εταιρεία παραγωγής, χωρίς ωστόσο μεγάλη σημασία…
