Το μοναδικό κορίτσι στη χαοτική λυκοφωλιά του Rolling Stone

Το μοναδικό κορίτσι στη χαοτική λυκοφωλιά του Rolling Stone Facebook Twitter
0

Οταν η Ρόμπιν Γκριν μπήκε για πρώτη φορά στα γραφεία του Rolling Stone στο Σαν Φρανσίσκο για συνέντευξη προς αναζήτηση εργασίας ήταν 1970, το περιοδικό του Γιαν Βένερ είχε ήδη συμπληρώσει τρία χρόνια χαοτικά συναρπαστικής ύπαρξης ενώ η ίδια είχε κλείσει τα 25 και βολόδερνε στα πέριξ του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ ως αιώνια μεταπτυχιακή φοιτήτρια με αφηρημένες συγγραφικές φιλοδοξίες.

Στο περιοδικό το οποίο λειτουργούσε ως άναρχη λυκοφωλιά για μια κλειστή αντροπαρέα συντακτών που κάθε τόσο έσπαγε νέα ρεκόρ στην κλίμακα του τριπτύχου «sex & drugs & rock 'n' roll», είχε πάει με χαμηλές βλέψεις αναζητώντας μια θέση γραμματέως ή βοηθού (γενικώς), αλλά μετά τη συνέντευξη με τον Βένερ έφυγε εξασφαλίζοντας την πρώτη δημοσιογραφική της ανάθεση.

Το μοναδικό κορίτσι στη χαοτική λυκοφωλιά του Rolling Stone Facebook Twitter
Αθώες, ψυχεδελικές εποχές: Η Ρόμπιν δεν παρέλειψε να βιώσει κι εκείνη σε φουλ ένταση το ροκ lifestyle των συναδέλφων της όπως ο Χάντερ Σ. Τόμσον

Η αλήθεια είναι ότι κουβαλούσα πολύ εγωισμό για να παίρνω συνεντεύξεις από άλλους, όσο διάσημοι κι αν ήταν.

Θα ακολουθούσαν κι άλλες με αποτέλεσμα γρήγορα να κατοχυρωθεί στην πιάτσα ως η μοναδική γυναίκα – δημοσιογράφος της πάλαι πότε «βίβλου του ροκ και τους ελευθέριου lifestyle» (αλλά και του είδους της Νέας Δημοσιογραφίας με την επιφανή εξαίρεση της Τζόαν Ντίντιον φυσικά), τίτλο που θα κατείχε για τα επόμενα τρία χρόνια περίπου, διάστημα που καταγράφεται γλαφυρά στο βιβλίο με τα απομνημονεύματά της από εκείνη την «τρελή» εποχή και μόλις κυκλοφόρησε με τον προφανή τίτλο «Το μοναδικό κορίτσι» (The Only Girl).

Μεταξύ των πιο επιφανών ιστοριών, συνεντεύξεων και προφίλ που έκανε για το περιοδικό – συχνά με την συνοδεία της μετέπειτα διάσημης φωτογράφου Άνι Λίμποβιτζ – ήταν ένα μεγάλο ρεπορτάζ στα άδυτα της Marvel Comics, ένα «κυνηγητό» των Grateful Dead σε μία από τις περιοδείες τους και μια μάταιη πλην συναρπαστική απόπειρα συνέντευξης (ή έστω συνεννόησης) με τον εντελώς «καμένο» Ντένις Χόπερ στην έρημο του Νιου Μέξικο.

Συγχρόνως δεν παρέλειψε να βιώσει κι εκείνη σε φουλ ένταση το ροκ lifestyle των συναδέλφων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν «εμβληματικές» (και εμβληματικά χαμένες στη ναρκω-κοσμάρα τους) μορφές της Νέας Δημοσιογραφίας, όπως ο Χάντερ Σ. Τόμσον.

Το μοναδικό κορίτσι στη χαοτική λυκοφωλιά του Rolling Stone Facebook Twitter
Με τον σύζυγό της Μίτσελ Μπέρτζες (επίσης σεναριογράφο και παραγωγό) κρατώντας τα Emmy σεναρίου για τους Sopranos το 2003

Το τέλος ήρθε μάλλον άδοξα αν και όχι εντελώς απροσδόκητα. Ήταν στα μέσα του 1973 όταν αρνήθηκε να παραδώσει ένα μεγάλο στόρι που είχε αναλάβει με θέμα τα παιδιά του δολοφονημένου Ρόμπερτ Κένεντι.

Οι λόγοι ήταν σοβαροί – είχε καταλήξει στο κολεγιακό κρεβάτι («στρώμα νερού» για την ακρίβεια) του Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ και κατά συνέπεια θεώρησε ότι είχε πληγεί σοβαρά η δημοσιογραφική ακεραιότητα του άρθρου – ο Γιαν Βένερ όμως την έβγαλε αμέσως από την ταυτότητα των επίλεκτων συνεργατών του εντύπου.

Για καιρό έμοιαζε χαμένη και χωρίς καμιά διάθεση να επιστρέψει στη δημοσιογραφία. Εκ των υστέρων όμως, η ίδια δηλώνει ευγνώμων γι' αυτή την εξέλιξη. Και δικαίως, αφού η απόλυσή της από το Rolling Stone έγινε η αρχή μιας νέας πορείας που θα την οδηγούσε στο σενάριο τηλεοπτικών σειρών και μάλιστα των πιο έγκριτων από αυτές με αποκορύφωμα τη συμμετοχή της στο γράψιμο των Sopranos, δραστηριότητα για την οποία τιμήθηκε και με το βραβεία Emmy το 2001, το 2003 και το 2004.

«Έτσι κι αλλιώς είχα τελειώσει με τη δημοσιογραφία και με το Rolling Stone» θυμάται σήμερα. «Ακόμα και τώρα δυσκολεύομαι να το παραδεχτώ, αλλά η αλήθεια είναι ότι κουβαλούσα πολύ εγωισμό για να παίρνω συνεντεύξεις από άλλους, όσο διάσημοι κι αν ήταν. Ήθελα ιδανικά τα πάντα – και κυρίως το γράψιμο – να περιστρέφονται γύρω από μένα. Υπήρχε πάντα αυτό το κομμάτι του εαυτού μου που απαιτούσε να είμαι εγώ η σταρ. Ακούγεται φριχτό, αλλά είναι η αλήθεια. Από την άλλη, όσες φορές φαινόταν να συμβαίνει μια τέτοια αναγνώριση, με έπιανε τρόμος. Ειρωνικό, το ξέρω...»

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

100 βιβλία που ξεχωρίσαμε για αυτό το καλοκαίρι

Βιβλίο / 100 βιβλία να διαβάσεις κάτω από ένα αρμυρίκι ή στην πόλη με το κλιματιστικό στο φούλ

Κλασική λογοτεχνία, σύγχρονοι συγγραφείς, δοκίμια, ιστορία, αυτοβελτίωση, βιβλία για το «μικρό» να μην είναι όλη την ώρα στο iPad. Kάτι για όλους για να περάσει όμορφα, ήσυχα και ποιοτικά το καλοκαίρι.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΡΙΑ ΔΡΟΥΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Βιβλίο / Κι όμως, πέρασε μισός αιώνας από την αυγή των Talking Heads

Τέτοιες μέρες πριν από πενήντα χρόνια, το γκρουπ έκανε το ντεμπούτο του στην σκηνή του θρυλικού κλαμπ CBGB στη Νέα Υόρκη, κι ένα νέο βιβλίο ακολουθεί την πορεία τους από τις πρώτες τους ημέρες μέχρι το είδος εκείνο της επιτυχίας που συνήθως έρχεται με τα δικά της προβλήματα
THE LIFO TEAM
Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Βιβλίο / Η βιογραφία του Μίλαν Κούντερα κυκλοφόρησε μόλις στα ελληνικά

Η Γαλλίδα κριτικός λογοτεχνίας της «Monde», Φλοράνς Νουαβίλ, στο «Μίλαν Κούντερα: Γράψιμο... Τι ιδέα κι αυτή!», αποκαλύπτει καίριες στιγμές και συγγραφικές αλήθειες του καλού της φίλου, αναιρώντας όλες τις κατηγορίες που συνδέονταν με το όνομά του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Πάουλο Σκoτ

Βιβλίο / Πάουλο Σκoτ: «Στη Βραζιλία ο ρατσισμός είναι παντού, στη λογοτεχνία, στους στίχους της σάμπα»

Πότε ρεαλιστικό, πότε στρατευμένο, πότε αστυνομικής υφής, πότε μια τρελή και ξεκαρδιστική σάτιρα. Οι «Φαινότυποι» του Πάουλο Σκοτ είναι ένα αξιοσημείωτο βιβλίο. Μιλήσαμε με τον Βραζιλιάνο συγγραφέα για τη λογοτεχνία, την κατάσταση στη Βραζιλία και την αξία των λογοτεχνικών βραβείων.
ΒΕΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Κώστας Σπαθαράκης, εκδότης.

Κώστας Σπαθαράκης / Κώστας Σπαθαράκης: «Δεν έχουμε αφηγήσεις για τις ερωτικές μας σχέσεις, για τα νιάτα μας»

Για τον άνθρωπο πίσω από τις εκδόσεις αντίποδες, το μεγαλύτερο όφελος ήταν ότι, ενώ του άρεσε να είναι χωμένος μέσα στα βιβλία – μια μοναχική και ίσως ναρκισσιστική συνήθεια –, στην πορεία έμαθε να τη μετατρέπει σε εργαλείο κοινωνικότητας και επαφής με τους γύρω του.
M. HULOT
Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού

Βιβλίο / Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες: «Ζούμε το τέλος του ανθρωπισμού»

Ο πολυβραβευμένος Κολομβιανός συγγραφέας μιλά στη LiFO για τη βία που στοιχειώνει τη χώρα του, τη δύναμη της λογοτεχνίας να ανασύρει όσα κρύβει η Ιστορία, αλλά και για την αρχαιοελληνική φιλοσοφία ως σταθερή επιρροή του.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
H Gen Z όχι μόνο διαβάζει αλλά συγχρόνως αλλάζει και την ίδια την έννοια της ανάγνωσης

Βιβλίο / Η Gen Z δεν διαβάζει απλώς· επαναπροσδιορίζει την ανάγνωση

Οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς λατρεύουν την απόδραση, παίρνουν την λεγόμενη fan fiction τόσο σοβαρά όσο και τη λίστα Booker, αναβιώνουν κλασικά βιβλία από την Τζέιν Όστεν έως τον Ντοστογιέφσκι και μοιράζονται ιστορίες στις δικές τους κοινότητες.
THE LIFO TEAM
Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Βιβλίο / Γιατί ο Πέρσιβαλ Έβερετ πήρε το Πούλιτζερ με το «James»

Ο Πέρσιβαλ Έβερετ έγραψε ένα άκρως επίκαιρο, δεδομένων των τελευταίων ημερών, βιβλίο, που ταυτόχρονα φιλοδοξεί να καταστεί κλασικό, για τον ρατσισμό και τη χαμένη ανθρωπιά, και κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Λογοτεχνίας των ΗΠΑ και το Πούλιτζερ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη, κιθαρίστα και σκιτσογράφο Κώστα Μπέζο, που ξαναγράφει την ιστορία της Ελλάδας πριν από το 1940

Βιβλίο / «Πάμε στη Χονολουλού»: Ένα βιβλίο για τον μποέμ ρεμπέτη Κώστα Μπέζο

Τη δεκαετία του ’30 άνθισε στην Ελλάδα ένα μουσικό είδος «διαφυγής» από τη σκληρή πραγματικότητα, οι χαβάγιες. Ο Κώστας Μπέζος, αινιγματική μορφή μέχρι πρόσφατα και σημαντικός ρεμπέτης και σκιτσογράφος, έγραψε μια ανείπωτη ιστορία, διαφορετική από αυτή που η επίσημη ιστορία έχει καταγράψει για την εποχή του Μεσοπολέμου.  
M. HULOT
Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Βιβλίο / Εύα Μπαλταζάρ: «Η αγάπη που σε φυλακίζει δεν είναι αγάπη»

Η Καταλανή συγγραφέας, που έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς της σύγχρονης queer λογοτεχνίας, μεταφράζεται παγκοσμίως και τη θαυμάζει ο Αλμοδόβαρ, μιλά στη LiFO για το τι σημαίνει να ζεις ελεύθερα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Βιβλίο / Φάνη, ψηλά το κεφάλι!

Το πρώτο βιβλίο του Φάνη Παπαδημητρίου είναι μια συγκινητική εξομολόγηση για το ατύχημα στα 19 του που τον καθήλωσε σε αμαξίδιο, την πάλη του με τον τζόγο και τον αγώνα που έδωσε να ξαναφτιάξει τη ζωή του «μετά το τσουνάμι που ήρθε και τα σάρωσε όλα».
M. HULOT
«Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Το πίσω ράφι  / «Τι ωραίο πλιάτσικο!»: Όταν η «αργόσχολη» τάξη εργάζεται σκληρά για το Κακό

Πιστή στην κλασική μορφή του μυθιστορήματος, αλλά ταυτόχρονα ανατρεπτική και μεταμοντέρνα, η καυστική σάτιρα του Τζόναθαν Κόου για τη βρετανική άρχουσα τάξη των αρχών της δεκαετίας του ’90 διαβάζεται μονορούφι.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ