Η «μπανάνα» του Κατελάν είναι σοβαρό έργο, αντίθετα από τις δημαγωγικές φάρσες του Banksy Facebook Twitter
Αφότου το Σάββατο ένας «performence artist» ξεκόλλησε το έργο και έφαγε την μπανάνα για να το κάνει αμέσως θέμα στο Instagram, τοποθετήθηκε μια άλλη στη θέση της για να αποσυρθεί κι αυτή αργά την Κυριακή εξαιτίας της φασαρίας και του συνωστισμού γύρω από το έργο.

Η «μπανάνα» του Κατελάν είναι σοβαρό έργο, αντίθετα από τις δημαγωγικές φάρσες του Banksy

10

Μπορεί να είναι «ο βίος βραχύς, η δε τέχνη μακρή», σύμφωνα με το ρητό του Ιπποκράτη, τίποτα όμως δεν είναι πιο εφήμερο από ένα φρούτο κολλημένο στον τοίχο, όπως η περιβόητη ήδη μπανάνα που παρουσίασε πριν μερικές μέρες ο Μαουρίτσιο Κατελάν ως έργο αξίας 120.000 δολαρίων στο ετήσιο πανηγύρι ματαιοδοξίας, σαμπάνιας και αδιάκοπων selfies της μεγάλης εικαστικής φουάρ Art Basel Miami Beach.

Τρία χρόνια μετά την χρυσή (18 καρατίων) και απολύτως λειτουργική λεκάνη που είχε εγκαταστήσει στις τουαλέτες του Μουσείου Guggenheim (και έκανε ουρές το κοινό για να την χρησιμοποιήσει), ο διάσημος για τα μεγαλειώδη εικονοκλαστικά γλυπτά του Ιταλός εικαστικός, επέστρεψε στη δημοσιότητα, προσφέροντας με την μπανάνα του το τέλειο όπλο για όσους πιστεύουν ότι η σύγχρονη τέχνη δεν είναι παρά μια τεράστια φάρσα.

Το έργο, που φέρει τον τίτλο "Comedian", βρέθηκε την περασμένη εβδομάδα δύο φόρες στις επικεφαλίδες των media ανά τον πλανήτη, την πρώτη όταν έκανε την εμφάνιση του στην έκθεση και την δεύτερη, όταν το Σάββατο που μας πέρασε ένας πεινασμένος για δημοσιότητα performance artist – ο David Datuna - έσκισε την μονωτική ταινία που συγκρατούσε την μπανάνα στον τοίχο και την καταβρόχθισε, θεωρώντας ότι έτσι κατέστρεψε ή ακύρωσε το έργο που όμως ήδη είχε ουσιαστικά «κατέβει», και κυρίως είχε ήδη πωληθεί ως concept σε τρεις αγοραστές.

Αφότου το Σάββατο ένας «performence artist» ξεκόλλησε το έργο και έφαγε την μπανάνα για να το κάνει αμέσως θέμα στο Instagram, τοποθετήθηκε μια άλλη στη θέση της για να αποσυρθεί κι αυτή αργά την Κυριακή εξαιτίας της φασαρίας και του συνωστισμού γύρω από το έργο.

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους της γκαλερί που φιλοξενούσε το έργο, αυτό ουδόλως καταστράφηκε ούτε έχασε την αξία του μετά την καταδρομή του Datuna. Οι τρεις αγοραστές που ξόδεψαν συνολικά 390.000 δολάρια για να το αποκτήσουν, αγόρασαν το concept του έργου και μαζί μ΄ αυτό ένα πιστοποιητικό αυθεντικότητας μαζί με οδηγίες εγκατάστασης. Λίγο αφότου έφαγε την αρχική μπανάνα (που ήδη είχε γίνει καφέ) ο Datuna, τοποθετήθηκε μια άλλη στη θέση της για να αποσυρθεί κι αυτή αργά την Κυριακή εξαιτίας της φασαρίας και του συνωστισμού γύρω από το έργο.

Σχετικά με τον τύπο που έφαγε την μπανάνα για να το κάνει αμέσως θέμα στο Instagram, μπορεί να νομίζει ότι ακολουθεί την μακρά παράδοση όσων είχαν επιχειρήσει να επαναφέρουν την εννοιακή τέχνη από τον κόσμο των ιδεών στην πεζή πραγματικότητα – όπως οι αναρίθμητοι καλλιτέχνες που ούρησαν στο «Σιντριβάνι» του Marchel Duchamp ή όπως ο Τζον Λένον που το 1966 άρπαξε και δάγκωσε ένα μήλο που είχε παρουσιάσει ως έκθεμα η Γιόκο Όνο στην πρώτη έκθεση της στο Λονδίνο και κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση τους.

Η «μπανάνα» του Κατελάν είναι σοβαρό έργο, αντίθετα από τις δημαγωγικές φάρσες του Banksy Facebook Twitter
Ο Τζον Λένον το 1966 άρπαξε και δάγκωσε το μήλο που είχε παρουσιάσει ως έκθεμα η Γιόκο Όνο στην πρώτη έκθεση της στο Λονδίνο και κάπως έτσι ξεκίνησε η σχέση τους.

Όσον αφορά τώρα στο οντολογικό στάτους της μπανάνας ως έργο ή προϊόν τέχνης, θα πίστευε κανείς ότι έχουν ήδη επιλυθεί τέτοια ζητήματα. Αν αγοράσεις φωτιστική εγκατάσταση από τον Dan Flavin, κάποια στιγμή θα πρέπει να αντικατασταθούν οι καμένοι λαμπτήρες με καινούριους. Όπως είπε και ο Emmanuel Perrotin, ο dealer του Κατελάν, «όλοι αλλάζουμε τακτικά τα λουλούδια στο βάζο».

Τα ερωτήματα όμως για το κοινό παραμένουν: Μας δουλεύει ο Κατελάν; Είναι τέχνη αυτό το πράγμα; Κι αν ναι, έπρεπε να βρίσκεται κανείς εκεί για να εκτιμήσει το έργο;

Καταρχάς, θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν πρόκειται απλώς για μια «μπανάνα», αλλά για μια μπανάνα και μια μονωτική ταινία – είναι σημαντική αυτή η διευκρίνιση. Το "Comedian" δεν αποτελεί απλώς μια μονοδιάστατη ντανταϊστική 'εξαπάτηση' όπου ένα κοινό προϊόν ανακηρύσσεται έργο τέχνης – μια εικαστική πρακτική που μετρά ήδη ολόκληρο αιώνα. Είναι ένα γλυπτό που συνεχίζει τον μακρόχρονο δεσμό του Κατελάν με την ιδέα της ανάρτησης (ή του κρεμάσματος), της αφαίρεσης και της αναστολής ως εργαλείου με το οποίο το προφανές γίνεται παράλογο ή γελοίο, ξεφουσκώνοντας μ' αυτόν τον τρόπο την πομπώδη υποκρισία μεγάλου μέρους της καλλιτεχνικής δραστηριότητας.

Η «μπανάνα» του Κατελάν είναι σοβαρό έργο, αντίθετα από τις δημαγωγικές φάρσες του Banksy Facebook Twitter
Περί αναστολής: Στο έργο του"La Rivoluzione Siamo Noi" (2000), κρέμεται ο ίδιος ο Κατελάν με τη μορφή μιας μικροσκοπικής κούκλας

Όπως το έργο του "Novecento" (1900) του 1997, στο οποίο ένα ταριχευμένο άλογο κρέμεται από ένα μπαρόκ ταβάνι σαν πολυέλαιος, εκθέτοντας τόσο την μεγαλομανία της φασιστικής εικονογραφίας όσο και την ματαιότητα κάθε απόπειρας της μοντέρνας τέχνης να αναμετρηθεί με την κλασική αρχιτεκτονική. Ή το "La Rivoluzione Siamo Noi" (Η επανάσταση είμαστε εμείς) του 2000, όπου κρέμεται ο ίδιος με τη μορφή μιας κούκλας. Όταν το 2011 παρουσίασε την μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Guggenheim, o Κατελάν κρέμασε σε γάντζους όλα τα διάσημα γλυπτά του στο κέντρο της γκαλερί σα να ήταν μπουγάδα κρεμασμένη για να στεγνώσει.

Ο πιο σημαντικός πρόγονος όμως της 'μπανάνας' – και ειδικότερα της χρήσης μονωτικής ταινίας ως μέσου αναστολής – στο έργο του Κατελάν είναι το "A Perfect Day" (Μια τέλεια μέρα) του 1997, για το οποίο είχε δέσει με μονωτική ταινία τον τότε dealer του, Massimo De Carlo και τον είχε κολλήσει σ' έναν λευκό τοίχο όπου παρέμεινε ολόκληρη τη μέρα εγκαινίων της έκθεσης. Σ' αυτό το πλαίσιο του πρότερου έργου του θα πρέπει να τοποθετηθεί και η μπανάνα, ως σύμβολο της αγοράς της τέχνης που κρεμιέται στον τοίχο, εκτεθειμένη, μαραμένη και αξιοθρήνητη.

Αυτή η υπονόμευση του ίδιου του συστήματος της σύγχρονης τέχνης που κατά καιρούς επιχειρεί ο Κατελάν γίνεται εκ των έσω και όχι με τη μορφή χονδροειδών προσβολών από κάποια κυνική απόσταση ασφαλείας. Μπορεί να εκλάβει κανείς ολόκληρη την καριέρα του ως μαρτυρία μιας έντονης πλην ανέφικτης επιθυμίας να δημιουργηθεί ειλικρινής τέχνη, χωρίς να παρεμποδίζεται είτε από το χρήμα είτε από τις αμφιβολίες του ίδιου του καλλιτέχνη.

Η «μπανάνα» του Κατελάν είναι σοβαρό έργο, αντίθετα από τις δημαγωγικές φάρσες του Banksy Facebook Twitter
Όταν το 2011 παρουσίασε την μεγάλη αναδρομική του έκθεση στο Guggenheim, o Κατελάν κρέμασε σε γάντζους όλα τα διάσημα προηγούμενα γλυπτά του στο κέντρο της γκαλερί σα να ήταν μπουγάδα κρεμασμένη για να στεγνώσει.

Υπ' αυτή την έννοια, ο Κατελάν λειτουργεί ως το άκρο αντίθετο του Banksy, ενός 'καλλιτέχνη του δρόμου', το (εξαιρετικά επικερδές) έργο του οποίου έχει ως μόνιμη βάση ένα είδος δημαγωγικού χλευασμού, είτε όταν παραδίδει έργο του σε οίκο πλειστηριασμού και κατά τη διάρκεια της δημοπρασίας αυτό 'αυτοκαταστρέφεται' είτε όταν βάζει τίτλο σε πωλητήριο ενός πίνακά του "I Can't Believe You Morons Actually Buy This Shit" (Δεν μπορώ να πιστέψω ότι είστε τόσο ηλίθιοι που αγοράζετε αυτή τη μαλακία). Η κωλοπαιδίστικη στάση του Banksy είναι υπολογισμένη για να ικανοποιήσει μια κοινή στις μέρες μας αντίληψη ότι όλοι οι καλλιτέχνες αλλά και οι υπεύθυνοι των μουσείων, οι επιμελητές των εκθέσεων, οι συλλέκτες και οι κριτικοί, είναι απατεώνες.

Οι αληθινοί καλλιτέχνες δεν αναζητούν τρόπους για να σε πιάσουν κορόιδο. Αυτό που κάνει τον Κατελάν ενδιαφέροντα και συναρπαστικό καλλιτέχνη – και συγχρόνως εκθέτει το πόσο κουραστικός και πολιτισμικά άκυρος φαρσέρ είναι ο Banksy – είναι ακριβώς η προθυμία του να εμπλέκει άμεσα τον εαυτό του στα οικονομικά, κοινωνικά και θεωρητικά συστήματα που συγκροτούν τον τρόπο με τον οποίο παρατηρούμε και αποδίδουμε αξία στην τέχνη. Μ' αυτή την έννοια, ο τίτλος του τελευταίου αυτού έργου του – "Comedian" – είναι βαθιά ειρωνικός, επειδή ο Κατελάν, όπως οι καλύτεροι κλόουν, κατά βάθος δεν είναι κωμικός, αλλά τραγωδός που επιχειρεί να δείξει ότι οι βεβαιότητές μας είναι τόσο γλιστερές και φευγαλέες όσο μια μπανανόφλουδα.

Με στοιχεία από τους New York Times

 

Εικαστικά
10

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τρεις εκθέσεις για την Κέτε Κόλβιτς που κατέγραψε τις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρώπινης εμπειρίας

Εικαστικά / Μέσα στο '24 θα τρέξουν όχι μία, όχι δύο, αλλά τρεις εκθέσεις για την Κέτε Κόλβιτς

Τρεις μεγάλες εκθέσεις αποκαλύπτουν τις πολλές μορφές του έργου μιας καλλιτέχνιδας που κατέγραψε τις πιο σκοτεινές στιγμές της ανθρώπινης εμπειρίας και αψήφησε την κατηγοριοποίηση.
NEWSROOM
ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΜΑΡΤΙΟΣ 2024

Εικαστικά / 28 εκθέσεις για έναν Μάρτιο γεμάτο τέχνη

Η συλλογή του Νίκου Αλεξίου στο Μουσείο Μπενάκη, ακόμα περισσότερες γυναίκες καλλιτέχνιδες στο ΕΜΣΤ, Marcel Duchamp στην Eleftheria Tseliou Gallery, Martin Margiela στην Bernier/Eliades, τρεις νέες προτάσεις στην Breeder και πολλές ακόμα επιλογές στο κορύφωμα της φετινής εικαστικής σεζόν.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich

Εικαστικά / Οι πολύχρωμοι κήποι της Hadassah Emmerich ανθίζουν στο ΕΜΣΤ

Η διεθνής καλλιτέχνιδα και δημιουργός της πολύχρωμης τοιχογραφίας «Επικούρειος Εδέμ» περιγράφει όσα κρύβονται στην εξωτική βλάστηση και στα λαμπερά χρώματα των έργων της, μιλά για την ερωτική τους διάσταση και απαντά στο αν την ενοχλεί που κάποιοι χαρακτηρίζουν τη δουλειά της περισσότερο ως διακοσμητική.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Στην πρώτη έκθεση με έργα του Μarcel Duchamp στην Ελλάδα

Εικαστικά / Στην πρώτη έκθεση με έργα του Μarcel Duchamp στην Ελλάδα

Η έκθεση «Re(a)Duchamp» μας προσκαλεί σε μια διανοητική συζήτηση με τα έργα του Duchamp, που περισσότερο από κάθε άλλου καλλιτέχνη του 20ού αιώνα επηρέασαν και συνεχίζουν να επηρεάζουν τους σύγχρονους δημιουργούς σε ένα ευρύ και σύνθετο πνευματικό πεδίο.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ

Εικαστικά / O σουρεαλισμός κλείνει τα 100 και ο κόσμος μας μοιάζει πιο σουρεαλιστικός από ποτέ

Ένας αιώνας συμπληρώνεται φέτος από το «Σουρεαλιστικό Μανιφέστο» του Μπρετόν και μια σειρά από εκθέσεις και εκδηλώσεις ανά την υδρόγειο γιορτάζουν την επέτειο αναζητώντας τα ίχνη του κινήματος στις παράξενες μέρες μας.
THE LIFO TEAM
ΕΠΕΞ Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα

Εικαστικά / Η συναρπαστική ζωή της Λίζα Πόντι και τα σχέδιά της που θα δούμε στην Αθήνα

Ακολουθώντας το μότο της ζωής της «δεν χρειάζεται να κάνεις πολλά», η κόρη του διάσημου Ιταλού αρχιτέκτονα και εκδότη Τζίο Πόντι έκανε σχέδια που παρουσιάζονται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στην γκαλερί The Breeder.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Bijoy Jain, ο αρχιτέκτονας της γης και της φιλοσοφίας του ελάχιστου

Εικαστικά / Bijoy Jain, ο ασυμβίβαστος αρχιτέκτονας της γης και της φιλοσοφίας του ελάχιστου

Οι καρέκλες του πωλούνται για χιλιάδες ευρώ, το έργο του παρουσιάζεται σε διεθνείς μπιενάλε και σε συλλογές μεγάλων μουσείων. Αντίθετα με τους αρχιτέκτονες-σταρ, ο Bijoy Jain δουλεύει μόνο με πελάτες που αποδέχονται τους όρους του και συνεργάζονται με ντόπιους τεχνίτες.
THE LIFO TEAM
Πέτρινες, μεταλλικές, εικαστικές: Οι πολυτραγουδισμένες γοργόνες της Ελλάδας

Εικαστικά / Πέτρινες, μεταλλικές, εικαστικές: Οι πολυτραγουδισμένες γοργόνες της Ελλάδας

Από την εντοιχισμένη στην πολυκατοικία της λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας μέχρι αυτή στις Καβουρότρυπες Χαλκιδικής που της έκοψαν πρόστιμο, στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές, συχνά παραγνωρισμένες γοργόνες.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ

σχόλια

5 σχόλια
"Οι αληθινοί καλλιτέχνες δεν αναζητούν τρόπους για να σε πιάσουν κορόιδο"Νομιζω οσα σεντονια δηθεν επιχειρηματων γραφτουν δε μπορουν να αναιρεσουν το γεγονος οτι μιλαμε για μια μπανανα κολλημενη με μονωτικη σε ενα τοιχο και σε καμια περιπτωση δε θα επρεπε να αξιζει $120.000 ή να γινεται τοση συζητηση.Σε λιγο θα μας παρουσιασουν την κουραδα του Χ μοντερνου καλλιτεχνη πανω σε μια ασπρη βαση για $500.000 και σεντονια επι σεντονιων αναλυσεις για την "ζυμωση", την "προσπαθεια" και την "σκεψη" που κατεβαλε ο καλλιτεχνης για να δικαιολογησουν τα αδικαιολογητα.
canned shit - done that - (Artist's Shit) το 1961.το να αξιολογησεις κατι σαν τεχνη ή όχι σίγουρα θελει το context τα συμφραζομενα και την εποχη. Απο την αλλη το ιδιο επαναλαμβανομενο αστειο επι 100 και πλεον χρονια (χελοοου 1916 και νταντα) ειναι και σημαδι στασιμοτητας.
O Manzoni το έχει κάνει ήδη από το '60 και οι τιμές κάθε κουτιού πάνε γύρω στα 150.000. Υπάρχουν ελάχιστα πράγματα που δεν έχουν γινει πλέον στην τέχνη και απορω πραγματικά με αυτούς που σοκάρονται από τις τιμές που κυκλοφορουν. Μέτρια έργα του Σεζαν πωλούνται εδώ και μια δεκαετία για εκατοντάδες εκατομμύρια, σαχλαμαριτσες του Νταλί σπάνε ρεκόρ, ενώ ο Salvator Mundi, ένας "σχεδόν Λεονάρντο" πωλήθηκε μισό δις, ενώ κατά την καλύτερη περίπτωση είναι έργο του εργαστηρίου του. https://wikipedia.org/wiki/Artist's_Shit
Πριν κάνει τη μπανάνα ο Κατελάν έχει δημιουργήσει έργο μεγάλης πνοής και ευρηματικότητας που ξεπαρνάει κατά πολύ τις κατά καιρούς-σκόπιμες, συνειδητές και προκλητικές-"χαβαλεδιάρικες" εμφανίσεις του. Θέλω να πώ ότι μπορεί και να αδικείται αν κρίνεται μόνο από τη περιβόητη πιά "μπανάνα" του. Για πατήστε στο έργο του "La Nona Ora" και θα δείτε ένα συναρπαστικό έργο, ρηξικέλευθο, τεχνικά άρτιο και ταυτόχορονα ανελέητα ριζοσπαστικό στην εκφορά νοήματος και μηνύματος, ιδιαίτερα μέσα από το ανατρεπτικό μέχρι αποκαθηλώσεως ιερών και οσίων ΒΕΒΗΛΟ ΧΙΟΥΜΟΡ του.
Συγχωρηστε την αφελεια μου, αλλα ποιος πληρωσε 120.000 $ για μια μπανανα κολλημενη σε ενα ασπρο τοιχο; Σιγα το κονσεπτ!Ετσι ξερω κι εγω να κανω τεχνη...Τι να πω, τελικα το παν ειναι οι δημοσιες σχεσεις κι ενας καλος μανατζερ. Γιατι αν το εκανα εγω αυτο, ουτε 50 λεπτα δεν θα με πληρωναν...
Τς.. τς… τς… Τι λες ρε φίλε…Το άτομο τολμά να συγκρίνει πραγματική τέχνη και μάλιστα τέχνη του δρόμου που ήδη έχει γράψει Ιστορία, με ..βλακείες που απαιτούν κάτι σελίδες άλλων ανοησιών για να δικαιολογήσουν την ανούσια ύπαρξή τους.Πού μπορούν να φτάσουν κάποιοι με τις προκλήσεις τους για λίγη δημοσιότητα!!Είναι γεγονός πως στη συντριπτική τους πλειοψηφία, τα έργα της σύγχρονης τέχνης είναι για τα σκουπίδια. Παρά την εξαιρετική μιντιακή δικτύωση όλων όσων «τρέφονται» από αυτήν, ήδη οι τιμές πολλών τέτοιων κατασκευασμάτων δήθεν καταξιωμένων «καλλιτεχνών» έχουν πάρει την κατιούσα και το σύστημα που τη συντηρεί τρέμει γιατί θα χάσει (ήδη χάνει) τεράστια ποσά. Πρόβλημά του.
Βρε τον Κατελαν ... Και τον είχαμε παρεξηγήσει. Πραγματικά οι αληθινοί καλλιτέχνες δεν αναζητούν τρόπους για να σε πιάσουν κορόιδο....Όπως λ.χ. το να πουλήσεις το ίδιο έργο (concept) σε 3 διαφορετικούς αγοραστές για 130.000 δολλάρια και το μόνο που θα τους προσφέρεις παραπάνω από όσους το είδαν χωρίς να το αγοράσουν, θα είναι ότι τους παρέχεις ...οδηγίες χρήσης για το πώς να κολλήσουν την μπανάνα με συνηθισμένη κολλητική ταινία στον τοίχο.Τι είμαστε δηλαδή; Απατεώνες είμαστε; (Που θα έλεγε και μια ψυχή)
Η πώληση του κόνσεπτ δεν έχει καμιά πρακτική διαφορά από την πρακτική του Ροντέν που πούλησε τον Σκεπτόμενο, τον Άντρα που περπατάει και το Φιλί καμιά κατοσταριά φορές με αποτέλεσμα κάθε σοβαρό μουσείο να έχει πλέον και ένα σκεπτόμενο του ροντέν.
Δεν καταλαβαίνω τι κακό υπάρχει με την ανατύπωση των έργων τεχνης. Υπάρχουν μορφές στις εικαστικές τέχνες που εξυπηρετούν την ανατύπωση επίτηδες ώστε να μπορούν πολλοί άνθρωποι να πάρουν το έργο στα χέρια τους (Πχ χαρακτική) . Το θέμα προς συζήτηση είναι άλλο. Αν είναι σοβαρή τέχνη αυτό που κάνει ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης άξια λόγου και σκέψης και τι ακριβώς εξυπηρετεί. Και εδώ κατά την γνώμη μου σίγουρα εξυπηρετεί πρώτα απ όλα την τσέπη την δική του, του μανατζερ, της γκαλερί κτλ. Αναρωτιέμαι τι σχέση έχει το νόημα αυτου του έργου τέχνης με την πραγματικότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας των ανθρώπων σήμερα που βιώνουν φτώχεια, ανεργία, πόλεμο κτλ. Μάλλον καμμία και προφανώς δεν απευθύνεται σε αυτούς. Ας μην αναρωτιέται κανείς λοιπόν μετά γιατί η μεγάλη πλειοψηφία θεωρεί αυτο το είδος τέχνης "σαχλαμάρα". Μάλλον κάτι τέτοια φταίνε σε ένα βαθμό και για την απαξίωση της τέχνης γενικώς στα μάτια πολλών άλλων ανθρώπων.
Δεν υπάρχει κανένα απολύτως κακό. Αλλά υπάρχει κόσμος που προαφανώς δεν καταλαβαίνει την εννοιολογική τέχνη και το πώς αυτή αναπαράγεται. Για αυτό και συγκρίνω την αναπαραγωγή έργων του Ροντέν με την αναπαραγωγή του Κατελάν..Τώρα, γιατί πρέπει η μπανάνα να είναι σχόλιο για τον πόλεμο; Δεν μπορεί να είναι απλά μια ειρωνία για αυτούς που είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν αδρά για την κατοχη της; άλλωστε ο Κατελάν έχει τεράστιο έργο που ασχολείται και με τα θέματα που θίξατε. Τώρα για το τί θεωρεί η μεγάλη πλειοψηφία τέχνη αυτό είναι σχετικό. Το 99% δεν θα αναγνώριζε τίποτα πέρα από την Μόνα λίζα, την Αφροδίτη της Μήλου, ίσως την Νίκη και κανένα Μικελάντζελο. Εδώ και αιώνες ένα μεγάλο τμήμα της εικαστική παραγωγής χρηματοδοτείται από τις ανώτερες τάξεις - εκεί κατέληξε να πουλάει και ο Banksy