Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό»

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως αυτό το τρένο πρέπει να το μάθουν και οι Έλληνες γιατί είναι πραγματικά μια εντελώς διαφορετική εμπειρία στη γειτονική μας Ιταλία.
0

ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΡΙΑ ΚOΦΟΥ

 

Και όμως, υπάρχει ο Ιταλικός «Υπερσιβηρικός». Μεταξύ των δύο νομών Abruzzo και Molise, βρίσκεται καλά κρυμμένο το ιστορικό τρένο Transiberiana Italiana, ένα τρένο που για πολλά χρόνια διέσχιζε κομμάτι των Απέννινων ορών, μια οροσειρά που ουσιαστικά "πιάνει" ολόκληρη την Ιταλία. Καθώς ένα από τα χωριά στα οποία κάνει στάση το τρένο έχει υψόμετρο 1268  μέτρα, το τοπίο είναι πραγματικά σα να βρίσκεσαι στη Σιβηρία, τόσο λόγω του χιονιού όσο και των πολικών θερμοκρασιών.

Το συγκεκριμένο τρένο λοιπόν διασχίζει ένα από τα πιο όμορφα - και άγνωστα στους τουρίστες, μέρη της Ιταλίας, περνώντας από εθνικά πάρκα, από τα Απέννινα όρη, από πανέμορφα χωριουδάκια που το χειμώνα είναι ακόμα πιο γοητευτικά λόγω του χιονιού που τα καλύπτει. Η συνολική διαδρομή Sulmona - Isernia είναι κάτι περισσότερο από οκτώ ώρες στο σύνολό της μαζί με τις στάσεις για βόλτα και φαγητό.

Mαζί με άλλα ιστορικά ιταλικά τρένα ο Υπερσιβηρικός της Ιταλίας δέχεται τουρίστες ταξιδεύοντάς τους μέσα από μια άλλη εποχή -το τρένο έχει διατηρηθεί στην παλιά του μορφή τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά- σε μερικά από τα πιο ορεινά μέρη της χώρας.

Λίγη ιστορία

Η συγκεκριμένη σιδηροδρομική γραμμή ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1892 και ολοκληρώθηκε πέντε χρόνια πιο μετά. Σκοπός της δημιουργίας αυτής της γραμμής ήταν να ενώσει τρεις νομούς, την Καμπανία (Νάπολη) με το Μολίζε και το Αμπρούτσο. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μεγάλο κομμάτι της καταστράφηκε και χρειάστηκε αρκετό διάστημα για να ξαναφτιαχτεί. Ξαναλειτούργησε το 1960 ενώ το 2010 ήταν ο τελευταίος χρόνος επίσημης λειτουργίας της. Παρόλο που η γραμμή αυτή καταργήθηκε, οι κάτοικοι της επαρχίας Ισέρνια μαζί με τους λάτρεις των ιστορικών τρένων και το σύλλογο φίλων τρένου Le Rottaie, με πολύ κόπο κατάφεραν να βάλουν το τρένο και πάλι σε λειτουργία το 2014 αλλά πλέον καθαρά για τουριστική χρήση.

Από το 2014 λοιπόν και μαζί με άλλα ιστορικά ιταλικά τρένα ο Υπερσιβηρικός της Ιταλίας είναι μέλος του προγράμματος «Binari senza tempo» («Σταθμοί χωρίς εποχή») και δέχεται τουρίστες ταξιδεύοντάς τους μέσα από μια άλλη εποχή -το τρένο έχει διατηρηθεί στην παλιά του μορφή τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά- σε μερικά από τα πιο ορεινά μέρη της χώρας.

Κάθε μήνα, υπάρχουν διαφορετικές θεματικές διαδρομές όπως η Ημέρα της Άνοιξης, η Ημέρα του μαζέματος μανιταριών, η Ημέρα της Ελευθερίας, Το τρένο των ποταμών, Το πασχαλινό τρένο, Το τρένο των χριστουγεννιάτικων αγορών, Των ερωτευμένων και άλλα πολλά τα οποία βρίσκονται στην επίσημη σελίδα του συλλόγου. Κάθε διαδρομή είναι διαφορετική και "ντύνεται" ανάλογα με την θεματική ενότητα.

Πρόσβαση στο τρένο

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Η συνολική διαδρομή Sulmona - Isernia είναι κάτι περισσότερο από οκτώ ώρες στο σύνολό της μαζί με τις στάσεις για βόλτα και φαγητό.

Έχοντας φτάσει στον κεντρικό σταθμό των τρένων Termini Roma, παίρνεις το τρένο από την αποβάθρα 20Bis με προορισμό την Ισέρνια (2.5 ώρες διαδρομή). Η πόλη Isernia βρίσκεται στο νομό Μολίζε, ένα νομό σχεδόν άγνωστο στους τουρίστες, ο οποίος βρίσκεται ουσιαστικά στο κέντρο της Ιταλίας και είναι καταπράσινος, γεμάτος με φυσικά πάρκα, υπέροχα γραφικά χωριουδάκια από πέτρα, βουνά και φυσικά την ιστορική γραμμή του εν λόγω τρένου Ferrovia Sulmona-Isernia. Φτάνοντας λοιπόν στο σταθμό της Ισέρνια, εκεί ακριβώς θα ξεκινήσεις και τη διαδρομή σου με το ιστορικό τρένο. Εναλλακτικά πρέπει να φτάσεις στη Sulmona για να ξεκινήσεις από εκεί τη διαδρομή. Αυτό κανονίζεται ανάλογα τη θεματική διαδρομή που ακολουθεί κάθε φορά το τρένο.

Η εμπειρία μου

Πριν δύο χρόνια, είχα και εγώ την ευκαιρία να γνωριστώ με την ομάδα φίλων του τρένου "Le Rotaie" που οργανώνει τις μονοήμερες εκδρομές με το ιστορικό τρένο και να απολαύσω μια από τις πιο ιδιαίτερες διαδρομές με τρένο στην Ιταλία.


Αφού κάθισα αποσβολωμένη για μερικά δευτερόλεπτα στο σταθμό του τρένου να κοιτάω το κοκκινοπράσινο τρένο να φτάνει στην αποβάθρα, η σφυρίχτρα του σταθμάρχη με έβγαλε από το "όνειρο" και με έκανε να τρέξω για να προλάβω να μπω στο βαγόνι μου. Το εσωτερικό του τρένου ήταν το ίδιο εντυπωσιακό όπως το εξωτερικό. Ξύλινα καθίσματα, ασπρόμαυρα καδράκια, βαριές κουρτίνες όλα προσεγμένα και καθαρά σε μεταφέραν αυτόματα σε μια άλλη εποχή, κάπου εκεί στο Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο που το τρένο ήταν το κύριο μέσο μεταφοράς, επιβατών, τραυματιών αλλά και εμπορευμάτων.


Στο βαγόνι μου, όπως και σε κάθε βαγόνι, ένας εκ των εθελοντών της ομάδας θα μας εξηγούσε λίγα πράγματα για το τρένο, τη διαδρομή, τις στάσεις που θα κάναμε.

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Η συγκεκριμένη σιδηροδρομική γραμμή ξεκίνησε να φτιάχνεται το 1892 και ολοκληρώθηκε πέντε χρόνια πιο μετά.

Πρώτη στάση Palena

Μετά περίπου από 2 ώρες διαδρομή, η πρώτη μας στάση ήταν το χωριουδάκι Παλένα όπου έξω από το σταθμό των τρένων είχαν στηθεί πάγκοι με παραδοσιακές λιχουδιές συνοδευόμενες από ζεστό γλυκό κρασί για να μας ζεστάνει και να μας παρηγορήσει από το ανέλπιστο κρύο που είχε πέσει ξαφνικά. Στην παρέα μας ήταν και το συγκρότημα Lupi della Majella οι οποίοι με παραδοσιακή μουσική από το Αμπρούτσο φρόντιζαν και εκείνοι με τη σειρά τους να μας ζεστάνουν με τη μουσική τους.

Επόμενη στάση Pescocostanzo

Ναι, αυτό το χωριό είναι το χωριό με το υψηλότερο υψόμετρο, το πιο κρύο, το πιο χιονισμένο χωριό της διαδρομής. Οι επιλογές ήταν δύο, είτε να κατέβω εδώ και να εξερευνήσω το μέρος μέχρι τη μία είτε να συνεχίσω για τον τελικό προορισμό της σημερινής διαδρομής, το χωριό Roccaraso.

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Το Pescocostanzo είναι το πιο χιονισμένο χωριό της διαδρομής.

Επόμενη στάση Campo di Giove

Μετά από περίπου σαράντα λεπτά φτάσαμε στον τελευταίο μας προορισμό πριν την επιστροφή στη Sulmona. Το συγκεκριμένο χωριό λέγεται Campo di Giove. Χτισμένο αμφιθεατρικά και με σκεπές κάτασπρες από το χιόνι, το συγκεκριμένο μέρος σε προκαλούσε να βγάλεις άπειρες φωτογραφίες. Άνοιξα το Internet στο κινητό μου για να διαβάσω μερικά πράγματα για το χωριό αυτό και αφού διάβασα πως είναι αγαπημένο μέρος των σκιέρ περπάτησα μέχρι να ανακαλύψω το παλιό κέντρο το οποίο κατά τη γνώμη μου ήταν και το πιο όμορφο σημείο του χωριού.

Τα βήματά μου με οδήγησαν σε ένα μικροσκοπικό μαγαζάκι-μπαρ όπου ένας συμπαθητικός κύριος έφτιαχνε panini με prosciuto crudo. Φυσικά και σταμάτησα, αγόρασα και του έπιασα την κουβέντα. Κάπως έτσι έμαθα πως λόγω της τελευταίας ημέρας του Καρναβαλιού έπρεπε να περάσω από την πλατεία για να πάρω μια γεύση γιορτής. Η επιστροφή μας με βρήκε να χαζεύω τα χιονισμένα τοπία δίπλα στον μηχανοδηγό ενώ υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως αυτό το τρένο πρέπει να το μάθουν και οι Έλληνες γιατί είναι πραγματικά μια εντελώς διαφορετική εμπειρία στη γειτονική μας Ιταλία.

Λεπτομέρειες

Αν θες να μάθεις περισσότερα για το πρόγραμμα και τα δρομολόγια του συγκεκριμένου τρένου δεν έχεις παρά να μπεις εδώ όμως καθώς για την ώρα το website είναι μόνο στα ιταλικά, μπορείς είτε να μπεις στη σελίδα τους στο facebook όπου εκεί θα σου απαντήσουν στα αγγλικά. Το εισιτήριο για τη μονοήμερη εκδρομή κοστίζει 30 με 35 ευρώ και ανάλογα με την περίοδο συνοδεύεται με διαφορετικές θεματικές διαδρομές, με στάση για φαγητό, ξενάγηση σε πάρκα, χωριά και φεστιβάλ που διοργανώνονται καθ'όλη τη διάρκεια του χρόνου.


Μην το σκέφτεσαι και πολύ. Μπορείς να πετάξεις μέχρι τη Ρώμη και αφού μείνεις 2-3 ημέρες εκεί, να συνεχίσεις προς την Isernia και τον ιταλικό Υπερσιβηρικό.

Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Η επιστροφή μας με βρήκε να χαζεύω τα χιονισμένα τοπία δίπλα στον μηχανοδηγό.
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Το εισιτήριο για τη μονοήμερη εκδρομή κοστίζει 30 με 35 ευρώ.
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Το το κοκκινοπράσινο τρένο στη αποβάθρα.
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Το εσωτερικό του τρένου ήταν το ίδιο εντυπωσιακό όπως το εξωτερικό.
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξιδεύοντας με τον ξεχασμένο Ιταλικό «Υπερσιβηρικό» Facebook Twitter
Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Η εργασία έχει πάψει να είναι μόνο τρόπος επιβίωσης και έχει γίνει κομμάτι του τρόπου που επιλέγω να ζω»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ο κόκοράς μας τραγουδάει, λες και κάνει soundcheck σε φεστιβάλ»

Η Κατερίνα Ζέρβα δημιούργησε, μαζί με φίλους της, το Evergreen Project, μια ιδιαίτερη κοινότητα στη Φθιώτιδα, όπου «οι ανατολές είναι ζωγραφιά» και όλα συνυπάρχουν «σαν μια μεγάλη, αγαπημένη οικογένεια».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η εικόνα που κυκλοφορεί για τα χωριά ως απομονωμένες κοινότητες κάπου στην Άγρια Δύση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα».

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Χριστίνα βρήκε το χωριό των ονείρων της, με έναν τρόπο που θα ζήλευε κι ο Κοέλιο

Όλο το σύμπαν συνωμότησε, ώστε η Χριστίνα Πιλαβίδου και ο σύζυγός της, σε μια παρόρμηση της στιγμής, να αφήσουν την Αθήνα για το Αργυροχώρι Φθιώτιδας. Σήμερα μεγαλώνουν τα τρία τους παιδιά με τρόπο όσο το δυνατόν πιο αυτάρκη και καταρρίπτουν όλα τα κλισέ για την επαρχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Σπάρτη

Ταξίδια / 48 ώρες στη Σπάρτη

Στη Λακωνική πρωτεύουσα με το νεοκλασικό παρελθόν, ξεκινάμε τη βόλτα μας από το δημοφιλές άγαλμα του Λεωνίδα, επισκεπτόμαστε το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης, ενώ εξορμούμε και στην ξακουστή καστροπολιτεία του Μυστρά και το πανέμορφο κεφαλοχώρι Γεράκι.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«H απόφαση να επιστρέψω στον Τυρό με έφερε πιο κοντά σε ό,τι έχει πραγματική αξία για μένα, μου έδωσε ελπίδα πως κάτι μικρό μπορεί να έχει μεγάλο αποτύπωμα, όταν γίνεται με αγάπη και συνέπεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Ελισάβετ υφαίνει τα υφαντά της στον Τυρό Αρκαδίας

Η Ελισάβετ Ροδοπούλου επέστρεψε από το εξωτερικό στο χωριό της για να ασχοληθεί με μια τέχνη που χάνεται: την παραδοσιακή τσακώνικη υφαντική. Η σκέψη της πηγαίνει συχνά στη γιαγιά της, που ξεκίνησε να υφαίνει στον αργαλειό μόλις στα εννιά της χρόνια.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στην Καστοριά

Ταξίδια / 48 ώρες στην Καστοριά

Με ορμητήριο τη διάσημη λίμνη της Καστοριάς, θαυμάζουμε τις βυζαντινές εκκλησίες και τα αρχοντικά της που μοιάζουν ανεξάντλητα και ανακαλύπτουμε μια άγνωστη Ελλάδα στον νεολιθικό οικισμό του Δισπηλιού και τα εγκαταλελειμμένα χωριά Κορέστεια.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ/ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Γειτονιές της Ελλάδας / «Κολωνάκια και καφετέριες θα βρεις παντού. Mια καλή ζωή όχι»

Μετά από μια κοσμοπολίτικη ζωή, ο Φίλιππος Παπαδημητρίου αποφάσισε να εγκατασταθεί στην Αγριλίτσα Αργολίδας και να συστήσει την πρωτοβουλία «Ανασυγκρότηση των Κοιλάδων Δυτικής Αργολίδας», που προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ερημοποίηση των χωριών της περιοχής. Πιστεύει σαφώς πως το μέλλον μας είναι η αποκέντρωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Γειτονιές της Ελλάδας / Η Φωτεινή γύρισε στο χωριό και έφτιαξε μια εφημερίδα από το μηδέν

Η 28χρονη Φωτεινή Γάλλου εκδίδει την εφημερίδα «Τα Χωριάτικα» στον παραδοσιακό οικισμό της Πρώτης Σερρών, όχι για να καλύψει ένα κενό στην αγορά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις. Απολαμβάνει τη ζωή στο χωριό και δεν τη βρίσκει ούτε πισωγύρισμα ούτε αποτυχία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιώργος Καπουτζίδης: «Στη Νέα Ζηλανδία είδα πραγματικά ευτυχισμένους ανθρώπους»  «Στη Νέα Ζηλανδία είσαι πάρα μα πάρα πολύ μακριά από οτιδήποτε» Ο Γιώργος Καπουτζίδης θα μπορούσε να ζήσει για πάντα στη Νέα Ζηλανδία

Γιώργος Καπουτζίδης / «Στη Νέα Ζηλανδία δεν εκνευρίζονται, δεν κορνάρουν»

O γνωστός σεναριογράφος και ηθοποιός ταξίδεψε ως την άλλη άκρη του κόσμου για να γνωρίσει από κοντά μια χώρα που, πέρα από την επιβλητική της φύση, φαίνεται να έχει επιλέξει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής. Και με το που προσγειώθηκε, τον υποδέχτηκε… μία Καρυάτιδα.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στο Μέσο Γερακάρι Ζακύνθου, η Αθήνα δεν είναι καν στον ορίζοντα»

Για 15 χρόνια, ο Ανδρέας Γεωργίου πηγαινοερχόταν στη δουλειά του, από ένα χωριό της Κορινθίας ως το κέντρο της Αθήνας. Η απόφαση να μετακομίσει σε ένα χωριό της Ζακύνθου δεν ήταν εύκολη. Μια φράση της κόρης του όμως τον έπεισε κι έτσι τώρα πια ζει σε ένα μέρος με ατελείωτους ελαιώνες και μεγάλη αγάπη για την ποίηση και το παραδοσιακό τραγούδι.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Ταξίδια / Μονοπάτια Αγίου Όρους: Ανάμεσα στη φύση και την πνευματικότητα

Οι διαδρομές ανάμεσα σε επιβλητικά μοναστήρια και σκήτες, όπως και η φροντίδα για την προστασία τους, ενώνουν ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο: έναν Αυστραλό δικαστή, έναν Βέλγο τραπεζικό, έναν ψυχίατρο από το Ομάν, έναν Άγγλο εκδότη και έναν Έλληνα μηχανικό αεροσκαφών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Οι επαρχίες μας / «Στο χωριό καταλάβαμε για πρώτη φορά πως ο φορτιστής του κινητού κάνει θόρυβο»

Η Δέσποινα Τζιουβάρα άφησε την Αθήνα για τον Βουτσαρά, ένα από τα Κουρεντοχώρια, και ευελπιστεί να βοηθήσει την περιοχή να περάσει σε μια νέα εποχή μετά την απότομη ερήμωση.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ