Στη νότια Κρήτη, μακριά από τον συνωστισμό

Στη νότια Κρήτη, μακριά από τον συνωστισμό Facebook Twitter
Ηλιοβασίλεμα στον Κομμό. Φωτ.: Γιώργος Κολλιδάς
0

Κατανοώ όσους δεν αλλάζουν με τίποτα την ομορφιά των Κυκλάδων ή του Ιονίου, αλλά τα τελευταία χρόνια χρειάζομαι περισσότερη χαλαρότητα στις διακοπές μου και, κυρίως, να μην ανακυκλώνω πρόσωπα και καταστάσεις της χειμερινής Αθήνας.

Συνειδητοποιώντας, πέρσι, ότι ακόμα και στα μεγαλύτερα Κυκλαδονήσια, όπως η Νάξος, για να φας τον Αύγουστο χρειάζεσαι κράτηση παντού, είπα «ποτέ ξανά». Αναλογιζόμενος τη φετινή εκτόξευση των τιμών και τις ορδές ταξιδιωτών που θα καλύψουν κάθε σπιθαμή αυτών των νησιών, η λύση που ούτως ή άλλως συμπεριλάμβανα σχεδόν κάθε καλοκαίρι τα τελευταία χρόνια στο πρόγραμμά μου φάνταζε μονόδρομος.

Η νότια Κρήτη είναι ένας τόπος που, αν δεν τον επισκεφτείς, δεν μπορείς να πιστέψεις ότι υπάρχει στην Ελλάδα. Κατ’ αρχάς ο όρος «νότια Κρήτη» αποτελεί γενίκευση γιατί, πέρα από το κοινό χαρακτηριστικό πως ολόκληρη βρέχεται από το Λιβυκό Πέλαγος, πρόκειται για μια τεράστια έκταση που διαφέρει τρομερά από τον βορρά, αλλά και από τη δύση προς την ανατολή, ενώ δεν υπάρχει ενιαία οδική αρτηρία που να τη διατρέχει απ’ άκρη σ’ άκρη, όπως ας πούμε η διαδρομή Κίσαμος - Σητεία. Τα βουνά του νησιού που φτάνουν ως τον νότο τη σπάνε σε κομμάτια κι έτσι απαιτείται πάντα η διευκρίνιση: «Πού στη νότια Κρήτη;».

Έχοντας γυρίσει σχεδόν όλη τη νότια Κρήτη, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως οι παραλίες στον νότο του νησιού είναι ασύγκριτης ομορφιάς, σε σχέση με τον βορρά. Γενικά, αν έχεις διάθεση για οδήγηση, μπορείς να το διαπιστώσεις έχοντας ως βάση σου κάποια από τις πρωτεύουσες των νομών, όμως η διαμονή σε σημεία του νότου και η τριγύρω εξερεύνηση είναι η λύση που εγώ επιλέγω τα τελευταία χρόνια.

Λοιπόν, το δικό μου αγαπημένο σημείο είναι η Σούγια του νομού Χανίων, της πρώην επαρχίας Σελίνου. Αυτό το μικροσκοπικό χωριουδάκι που απέχει περίπου μιάμιση ώρα δρόμο από τα Χανιά (από τον έναν και μοναδικό δρόμο «διαφυγής», εναλλακτική δεν έχεις) βρίσκεται πάνω στη θάλασσα και δεν διαθέτει τίποτα περιττό. Δυο-τρία μαγαζιά για πρωινό, άλλα τόσα για αξιοπρεπές φαγητό και μια υπέροχη ακτογραμμή ενάμισι χιλιομέτρου που ξεκινά οργανωμένη, γίνεται ελεύθερη και καταλήγει γυμνιστών, μετά το σημείο που οριοθετεί ο μεγάλος βράχος, και ακόμα και στην ντάλα του Αυγούστου δεν ασφυκτιά.

Από το λιμανάκι της φεύγει πλοίο για Γαύδο, αλλά όχι καθημερινά, πρέπει να τσεκάρεις δρομολόγια. Το πιο κοντινό γνωστό σημείο είναι η πολύ εμπορικότερη και τουριστικότερη Παλαιόχωρα, στα 35 χιλιόμετρα. Πίσω στη Σούγια, να δοκιμάσεις τα καλτσούνια του Πολύφημου ή σουβλάκι τυλιχτό σε μαραθόπιτα στου Ηλία. Κάποια στιγμή, κάθε καλοκαίρι, γίνεται κι ένα μεγάλο βουκολικό ρέιβ πάρτι κάπου εκεί κοντά. Δεν το έχω πετύχει ακόμα.

Στη νότια Κρήτη, μακριά από τον συνωστισμό Facebook Twitter
Νύχτα στην παραλία της Σούγιας. Φωτ.: Γιώργος Κολλιδάς

Έχοντας γυρίσει σχεδόν όλη τη νότια Κρήτη, μπορώ να πω με βεβαιότητα πως οι παραλίες στον νότο του νησιού είναι ασύγκριτης ομορφιάς, σε σχέση με τον βορρά. Γενικά, αν έχεις διάθεση για οδήγηση, μπορείς να το διαπιστώσεις έχοντας ως βάση σου κάποια από τις πρωτεύουσες των νομών, όμως η διαμονή σε σημεία του νότου και η τριγύρω εξερεύνηση είναι η λύση που εγώ επιλέγω τα τελευταία χρόνια. Σ’ αυτές τις εξερευνήσεις αγάπησα κι άλλα κομμάτια του νότου και τοποθέτησα «πινέζες» στις οποίες επιστρέφω. 

Ο νομός Ρεθύμνου απαιτεί πολλές στάσεις, που ευτυχώς μπορούν να ενωθούν σε μία διαδρομή. Το μικρό Αμμούδι, κοντά στον Πλακιά, είναι ένας πανέμορφος προστατευμένος όρμος, που όμως τα τελευταία χρόνια μάλλον παραέγινε γνωστός.

Η εκδρομή στην Πρέβελη αξίζει όχι μόνο για να τεστάρεις τις αντοχές σου στην ανάβαση της επιστροφής αλλά κυρίως για να περπατήσεις στη διαδρομή με το φοινικόδασος που απλώνεται δίπλα στο ποτάμι και εισχωρεί μέσα στο φαράγγι. Πράσινο και μπλε σε όλες τις πιθανές αποχρώσεις.

Οι παραλίες στις Λίγκρες, την Τριόπετρα και τον Άγιο Παύλο (και η ταβέρνα με τα πεντανόστιμα μαγειρευτά πάνω από τις Λίγκρες) είναι μια τριπλέτα που χαρακτηρίζεται από εντυπωσιακούς αμμόλοφους (αλλά και ενοχλητική αμμοβολή, όταν ο άνεμος έχει συγκεκριμένη κατεύθυνση και ταχύτητα). 

Στη νότια Κρήτη, μακριά από τον συνωστισμό Facebook Twitter
Η παραλία Μικρό Αμμούδι στον νομό Ρεθύμνου. Φωτ.: Γιώργος Κολλιδάς

Στον νομό Ηρακλείου το τοπίο, όσο κινείσαι προς τα ανατολικά, αλλάζει εντελώς και θυμίζει Φαρ Ουέστ. Το σημείο που προσωπικά ξεχωρίζω είναι ο Κομμός στον δήμο Φαιστού, μια ανάσα από τα Μάταλα, μια αχανής παραλία που βρίσκεται ακριβώς κάτω από τον ομώνυμο αρχαιολογικό χώρο στο νοτιοδυτικό άκρο της πεδιάδας της Μεσαράς.

Η εντελώς δυτική κατεύθυνση της παραλίας, που είναι, εκτός των άλλων, μάλλον η πιο gay friendly ολόκληρου του νησιού, προσφέρει ένα από τα πιο εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα που έχω δει όταν εκεί, γύρω στις 19:30 με 20:00 τα αυγουστιάτικα απογεύματα, μπορείς να χαζέψεις τον ήλιο να βουτάει κυριολεκτικά μέσα στη θάλασσα και να χάνεται μέσα σε μερικά λεπτά. 

Στη νότια Κρήτη, μακριά από τον συνωστισμό Facebook Twitter
Το φοινικόδασος και η παραλία της Πρέβελης. Φωτ.: Γιώργος Κολλιδάς

Κι αν το Λασίθι είναι ο λιγότερο τουριστικός νομός της Κρήτης, αυτό δεν του στερεί πόντους γοητείας – ίσα ίσα. Θεωρώ πως το καλύτερο φαγητό όλου του νησιού το βρίσκεις στον νομό Λασιθίου, ψάχνοντας σε παραθαλάσσιες ταβέρνες πιο πέρα από την Ιεράπετρα, τη νοτιότερη πόλη της Ευρώπης, προς τον Μακρύ Γιαλό. Σημειώστε την Πιπεριά στο χωριό Πεύκοι και τον Ροβινσώνα στον Κουτσουρά.

Για το τέλος αφήνω το καλά κρυμμένο μυστικό της παραλίας του Ξερόκαμπου που ανακάλυψα μόλις πέρσι. Το νοτιοανατολικό άκρο της Κρήτης μπορεί να θέλει υπομονή για να φτάσεις, καθώς απέχει μία ώρα από τη Σητεία και μιάμιση από την Ιεράπετρα, αλλά αυτή η μαγική ακτογραμμή που αποτελείται από καμιά δεκαριά διακριτές, μικρότερες παραλίες με πεντακάθαρα νερά, η μία καλύτερη από την άλλη, αξίζει και με το παραπάνω. Σε κάποιες από αυτές μπορείς να δοκιμάσεις και λασπόλουτρο. 

Είναι εντυπωσιακό πόσο το ίδιο νησί διαθέτει τέσσερα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους τμήματα, που φέρουν άλλα χρώματα, άλλες εικόνες κι άλλους ανθρώπους – πόσο ηρεμεί το βλέμμα από το άγριο τοπίο των Χανίων καθώς προχωράς ανατολικά, πόσο χαμηλώνει η βλάστηση μετά το Ρέθυμνο και πόσο πιο κοντά στα Δωδεκάνησα είναι το Λασίθι. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι ένα αυτοκίνητο και μέρες στη διάθεσή σου.

Στη νότια Κρήτη, μακριά από τον συνωστισμό Facebook Twitter
Ο δρόμος για την Τριόπετρα. Φωτ.: Γιώργος Κολλιδάς
Στη νότια Κρήτη, μακριά από τον συνωστισμό Facebook Twitter
Μάταλα. Φωτ.: Γιώργος Κολλιδάς
Στη νότια Κρήτη, μακριά από τον συνωστισμό Facebook Twitter
Το χωριό Πεύκοι στο Λασίθι. Φωτ.: Γιώργος Κολλιδάς
Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM