Ευτυχώς, παρόλο που αποτελεί έναν από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς, τόσο για Έλληνες όσο και για ξένους, δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα. Παραμένει λιλιπούτεια, αμόλυντη και πανέμορφη! Από τότε που την επισκέφτηκα για πρώτη φορά απέκτησε και ασφαλτόδρομο, καθιστώντας πιο εύκολη τη διακίνηση από τη μια άκρη στην άλλη, δηλαδή από τη Χώρα ως την Αιγιάλη, το δεύτερο λιμάνι του νησιού, που έχει τη δική του ζωή.
Η Αμοργός ήταν ανέκαθεν, από εκείνη την εποχή, χωρισμένη στα δύο, δηλαδή οι φανατικοί επισκέπτες της χωρίζονταν σε οπαδούς, τους Καταπολιανούς και τους Αιγιαλιανούς. Και δεν σήκωναν κουβέντα οι μεν και οι δε για το ποια από τις δύο πλευρές ήταν η καλύτερη. Για τον καθέναν ήταν εκείνη που του μιλούσε στην καρδιά του. Πάντως, τότε η Αιγιάλη είχε περισσότερο χίπικο χαρακτήρα, μεγαλύτερη ελευθεριότητα, ήταν χύμα.
Η Αμοργός ήταν ανέκαθεν, χωρισμένη στα δύο, δηλαδή οι φανατικοί επισκέπτες της χωρίζονταν σε οπαδούς, τους Καταπολιανούς και τους Αιγιαλιανούς. Και δεν σήκωναν κουβέντα οι μεν και οι δε για το ποια από τις δύο πλευρές ήταν η καλύτερη.
Για να φτάσεις στην Αμοργό, είτε πάρεις φέρι είτε sea jet, πάνω-κάτω θα πιάσει από επτά έως εννέα ώρες, καθώς πραγματοποιούνται αρκετές στάσεις σε διάφορα νησιά. Αν επιλέξεις την Αιγιάλη, είναι η πολυσύχναστη πλευρά της Αμοργού, με πολλά μπαρ, πολύ νεαρόκοσμο και μια μεγάλη αμμουδερή παραλία. Τα Κατάπολα είναι πιο ήσυχα, αλλά δεν διαθέτουν σπουδαία παραλία.
Διασχίζοντας τον κεντρικό δρόμο των Καταπόλων προς την αντίθετη κατεύθυνση, στα δεξιά μας, στο κάθετο δρομάκι συναντάς το δημοτικό κάμπινγκ και στο τέλος του δρόμου βρίσκεται το Ξυλοκερατίδι. Εκεί βρίσκεται –εκείνο το πρώτο καλοκαίρι που πήγα, μόλις είχε ανοίξει– το πιο ατμοσφαιρικό μπαρ του νησιού, δίπλα στη θάλασσα, το Moon bar της Κατερίνας, που το πρωί λειτουργεί και σαν καφενείο. Στη μέση δεσπόζει ένα τεράστιο αρμυρίκι. Έχει πολύ ωραίο πρωινό, με φρεσκοζυμωμένο ψωμί και κέικ. Συχνά φιλοξενεί μπάντες και διοργανώνει τέλειες μουσικές βραδιές.
Αν είσαι του περπατήματος –και η Αμοργός ενδείκνυται γι' αυτό–, συνεχίζεις τον δρόμο μετά το μπαρ της Κατερίνας και σε ένα εικοσάλεπτο φτάνεις στο εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα. Εκεί απολαμβάνεις βουτιές από τα βράχια και ξάπλα στη σκιά ενός αρμυρικιού.
Αν συνεχίσεις το περπάτημα, μπορείς να φτάσεις μέχρι το Μαλτέζι, οργανωμένη παραλία με ξαπλώστρες και καντίνα και μουσικές. Στην ίδια παραλία μπορείς να φτάσεις και με καραβάκι που φεύγει από το λιμάνι των Καταπόλων, όπως και για τις Πλάκες, που βρίσκονται μέσα στον κόλπο και δεν είναι άλλο από επίπεδους βράχους, ιδανικούς για βουτιές. Το Μαλτέζι και η Καλοταρίτισσα είναι οι πιο οργανωμένες παραλίες της Αμοργού, όπου, ευτυχώς, δεν έχει ευδοκιμήσει η μόδα των beach bars και της ξαπλώστρας.
Τώρα, όσον αφορά το καλό φαγητό, στο Ξυλοκερατίδι έχει το Δυοσμαρίνι και τον Νίνο για ψάρι, ενώ στο λιμάνι πολύ συμπαθητικά μαγαζιά είναι το καφενείο του Πρέκα, ο Μίνος με τα μαγειρευτά του και το Μουράγιο για ψάρι. Ωραίο πρωινό έχει το Καμάρι, ακριβώς μπροστά απ' όπου αράζουν τα καραβάκια και όπου μέχρι πρότινος άραζε ο Σκοπελίτης που ταξίδευε καθημερινά ως τα Κουφονήσια.
Η Χώρα, η οποία παραμένει, αν όχι η ωραιότερη, από τις ωραιότερες των Κυκλάδων, βρίσκεται ψηλά πάνω από τα Κατάπολα και η διαδρομή μέχρι εκεί με αυτοκίνητο είναι γύρω στα 10 λεπτά. Στη μικρή πλατεΐτσα, εκεί όπου κάνουν στάση τα λεωφορεία, υπάρχει το γραφικό καφενείο του Πάρβα και λίγο παραπέρα το Μπαγιόκο για καφέ αλλά και για φαγητό και ποτό.
Το καλύτερο πρωινό, όμως, με τις πιο νόστιμες ομελέτες το έχει το Jazzmin, που διαθέτει και υπέροχη θέα. Επίσης, ωραία μουσική, φρέσκοι χυμοί, αλλά χρειάζεται να έχεις υπομονή, όπως άλλωστε σε πολλά μαγαζιά στην Αμοργό, καθώς λειτουργεί με τους δικούς της ρυθμούς.
Αλλά, για να είμαι δίκαιος, τι να κάνουν όταν όλα τα τραπέζια μέσα, έξω και πάνω είναι μονίμως γεμάτα; Το βράδυ λειτουργεί σαν μπαρ και οργανώνει εξαιρετικές live μουσικές βραδιές. Στη διαδρομή, κάνε μια στάση στο λιλιπούτειο εργαστήριο/κοσμηματοπωλείο της Μυρτώς που φτιάχνει μικρά αριστουργήματα από ασήμι και χρυσό.
Στο δρομάκι για τη λόζα (την πλατεία της Χώρας) βρίσκονται στη σειρά διάφορα εστιατόρια, ενώ για βραδινή εξόρμηση ενδείκνυνται η Botiglia και ο Ήλιος. Καλά εστιατόρια θεωρούνται το Τσαγκαράδικο και ο Φωτοδότης, που από φέτος τον έχουν αναλάβει η Αναστασία και η Αγγελική, Θεσσαλονικιές και μόνιμες κάτοικοι του νησιού εδώ και χρόνια. Στη λόζα κάθε χρόνο τον Αύγουστο γίνεται η γιορτή του παστελιού.
Για θεαματικό μπάνιο, αν πάρεις τον δρόμο για τη Βρούτση, αργά ή γρήγορα θα πέσεις στην εξαιρετική, μικρή παραλία της Αγίας Άννας. Θα πας είτε πολύ νωρίς το πρωί είτε πολύ αργά μετά το μεσημέρι για να βρεις να ξαπλώσεις πάνω σε βράχια ή στα βότσαλα. Είναι ίσως η πιο διάσημη «παραλία» του νησιού –εκεί άλλωστε έγιναν πολλά από τα γυρίσματα του «Απέραντου Γαλάζιου», που φέτος γιορτάζει επέτειο 30 χρόνων– και είναι ιδανική για βουτιές από τα βράχια. Εκεί βρίσκεται και το συγκλονιστικό Μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας, γαντζωμένο σαν αετοφωλιά στους απόκρημνους βράχους. Θα ανέβεις πολλά σκαλιά για να φτάσεις, αλλά αξίζει τον κόπο.
Πιο κάτω, μετά την Αγία Άννα, υπάρχει η παραλία του Μούρου με τις σπηλιές. Στην κορυφή έχει μια πολύ συμπαθητική ταβέρνα. Κατεβαίνεις τα σκαλιά και φτάνεις στα υπέροχα μπλε νερά. Καλή ιδέα είναι να έχεις μαζί σου φρούτα και άφθονο νερό, γιατί το ανέβασμα με τη λάβρα είναι πολύ κουραστικό.
Μετά τις βουτιές, φαγητό στου Γεωργαλίνη με την πολύ όμορφη αυλή και τα παραδοσιακά φαγητά. Ολόκληρο το καλοκαίρι η οικογένεια Γεωργαλίνη τρέχει μέσα-έξω στην κουζίνα, στις παραγγελίες και στο σερβίρισμα, προσφέροντας την καλύτερη δυνατή εξυπηρέτηση.
Αν συνεχίσεις τη διαδρομή, θα φθάσεις στο κολπάκι της Καλοταρίτισσας με τις ξαπλώστρες της, τις ψάθινες ομπρέλες, τη χύμα ωραία ατμόσφαιρα. Έχει και μια καντίνα με φοβερές τυρόπιτες, μπίρες, σαλάτες. Στην αποβάθρα της δυο καραβάκια κάνουν καθημερινά ανά μία ώρα τη διαδρομή μέχρι το πανέμορφο ερημονήσι της Γραμβούσας με τις δύο παραλίες, μια μεγάλη και μια μικρότερη στην πίσω μεριά. Σκιά δεν υπάρχει, οπότε είναι καλή ιδέα να έχεις μαζί σου ομπρέλα.
Στην Κάτω Μεριά ωραία παραλία είναι και τα Παραδείσια, αλλά μαζεύουν ντόπιο πληθυσμό και αν φτάσεις αργά το μεσημέρι δεν θα βρεις ούτε μια γωνίτσα ελεύθερη.
Άλλες παραλίες που θα βρεις με κατεύθυνση την Αιγιάλη είναι ο Άγιος Παύλος και η Νικουριά. Μικρό ξερονήσι, ακριβώς απέναντι από την ακτή του Αγίου Παύλου, όπου φτάνεις με καραβάκι.
Στη μεριά της Αιγιάλης υπάρχουν και τα τρία ορεινά χωριά: ο Ποταμός με ωραιότατα μονοπάτια και υπέροχη θέα, τα Θολάρια για κεφτεδάκια και βλίτα στην Καλή Καρδιά και ποτό στο Σελάδι και η Λαγκάδα, όπου κάθε χρόνο στις 14 Αυγούστου στήνεται μεγάλο πανηγύρι για τον εορτασμό της Παναγίας.
Εκείνη τη μέρα αργά το απόγευμα ακολούθησε τον δρόμο και τον ήχο των βημάτων του κόσμου που κατευθύνονται προς την Παναγιά την Επανοχωριανή για ν' ανάψουν ένα κερί και να κεραστούν ρεβιθάδα και ρακή. Εστιατόρια καλά στην Αιγιάλη είναι ο Αμοργιαλός και το ΤρανζιστοΡάκι. Μετά την Αιγιάλη, ένας στενός κατηφορικός δρόμος οδηγεί στην υπέροχη παραλία της Λεβροσού, όπου τα αρμυρίκια προσφέρουν άφθονη σκιά, ενώ στην κορυφή υπάρχει μια ταβέρνα με σπουδαία θέα και καλό φαγητό.
σχόλια