Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Τέτοιο νερό δεν είχα ξαναδεί, τόσο λαχταριστό, με φόντο έναν τόπο με κυκλαδίτικο άγγιγμα βεβαίως, αλλά χωρίς τη μανιέρα άλλων μαρκέ νησιών. Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018

Κουφονήσια και ξερό ψωμί

2

Τα πάντα είναι θέμα φάσης, ειδικά οι διακοπές. Όταν πρωτοπήγα στα Κουφονήσια, παρότι ήμουν μετά βίας 20 χρονών, ήθελα να ανακαλύψω, όχι να γλεντήσω. Το ταξίδι στις Μικρές Κυκλάδες ήταν εξουθενωτικό: άπειρες ώρες με την κάπνα του φουγάρου στο κατάστρωμα, ατελείωτες στάσεις, κόσμος, τα γνωστά.

Αλλά η άφιξη λίγο μετά το χάραμα στο Αιγαίο, μια χρωματική συμφωνία σε παραλλαγές του γαλάζιου, σε ένα νησί ανέγγιχτο, unhip, καθαρό και απροσποίητο, όπως ήταν κάποτε τα Κουφονήσια, στα μέσα της δεκαετίας του '80.

Τα Κουφονήσια δεν τα είχαν πάρει ακόμα χαμπάρι τα πλήθη, τα εναλλακτικά ή τα πιο υποψιασμένα, που έκτοτε τα χρησιμοποιούν ως παρενθετικό άλλοθι/πέρασμα στις πιο «κανονικές» διακοπές τους. Και ήταν η μοναδική φορά που δεν είχα απολύτως τίποτα να κάνω, αλλά αισθανόμουν πως δεν μου έλειπε τίποτε.

Όχι μόνο δεν υπήρχαν ξενοδοχεία, ενοικιάσεις ποδηλάτων, θαλάσσια σπορ, ταβέρνες και μπαρ, αλλά το νησί, το άνω, γιατί το κάτω είναι σχεδόν ακατοίκητο, δεν είχε ηλεκτρικό. Ούτε καν λιμάνι! Στα '80s!

Με λάντζες πιάσαμε τον μόλο, ενώ τα παιδάκια των ντόπιων είχαν βουτήξει, γιατί οι ζέστες είχαν ήδη σφίξει στα μέσα του Ιουλίου. Βρήκαμε δωμάτια με τιμές σε δραχμές αντίστοιχες των ευρώ που έχω μάθει πως πληρώνουν πλέον όσοι το επισκέπτονται.

Το φως, από γεννήτρια. Ταβέρνα, μία, στο χωριουδάκι (βασικά, με μπιφτέκια και πατάτες). Και άλλη μία στον Φοίνικα. Ποτό δεν έψαξα, δεν μου έλειπε κιόλας. Παραλίες; Παντού. Τέτοιο νερό δεν είχα ξαναδεί, τόσο λαχταριστό, με φόντο έναν τόπο με κυκλαδίτικο άγγιγμα βεβαίως, αλλά χωρίς τη μανιέρα άλλων μαρκέ νησιών.

Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Τέτοιο νερό δεν είχα ξαναδεί, τόσο λαχταριστό, με φόντο έναν τόπο με κυκλαδίτικο άγγιγμα βεβαίως, αλλά χωρίς τη μανιέρα άλλων μαρκέ νησιών. Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018

Ήταν η πρώτη φορά που μέναμε με παρέα ώρες στην παραλία, από το πρωί ως το βράδυ, σπάζοντας την οκογενειακή παράδοση της επιστροφής στο σπίτι μετά το μεσημέρι.

Τα Κουφονήσια δεν τα είχαν πάρει ακόμα χαμπάρι τα πλήθη, τα εναλλακτικά ή τα πιο υποψιασμένα, που έκτοτε τα χρησιμοποιούν ως παρενθετικό άλλοθι/πέρασμα στις πιο «κανονικές» διακοπές τους. Και ήταν η μοναδική φορά που δεν είχα απολύτως τίποτα να κάνω, αλλά αισθανόμουν πως δεν μου έλειπε τίποτε.

Όλο το νησί το γυρνούσες σε μισή μέρα. Ανάλογα με τον αέρα, έκανες μπάνιο από τη μία ή την άλλη πλευρά. Στην άμμο ή παρκαρισμένος σε ένα βραχάκι, σε μία από τις πολλές φυσικές πισίνες που σχηματίζονται από τα πετρώματα. Αγαπημένη μου, η παραλία της Ιταλίδας, όταν η Ιταλίδα ζούσε εκεί, σε ένα ζηλευτό σπίτι, καλούσε καλοντυμένους guests και από σεμνοτυφία ή εμμονή στο dress code της γειτονιάς της μας κυνηγούσε να βάλουμε κάτι πάνω μας, όταν το μαγιό ήταν προαιρετικό, έως περιττό.

Όσο για την αναχώρηση; Φλου! Όπως μου είχε πει και μια θαμώνας, όταν φυσάει, πλοίο δεν πιάνει. Διαβάζεις ένα βιβλίο και αγναντεύεις ή περιμένεις τον Σκοπελίτη για Νάξο, αν πραγματικά επείγεσαι.

Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018
Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018
Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018
Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018
Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018
Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018
Κουφονήσια και ξερό ψωμί Facebook Twitter
Φωτ.: Χρήστος Παρίδης, 2018

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΑΥΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΙΣ 17.7.2018

Ταξίδια
2

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος

Γεννήθηκα στην Αθήνα και μεγάλωσα στην Καλλίπολη του Πειραιά. Σπούδασα Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Επιστήμες Τύπου και Πληροφόρησης, με κατεύθυνση στον κινηματογράφο, στη Σορβόνη. Ξεκίνησα να δουλεύω ως κριτικός κινηματογράφου στο περιοδικό Σινεμά και τον ΑΝΤΕΝΝΑ και συνεργάστηκα με εφημερίδες και περιοδικά σε μόνιμη βάση. Εδώ και μια δεκαετία, κάνω κριτικές σε ταινίες, συνεντεύξεις, ανταποκρίσεις από τα μεγάλα φεστιβάλ και ρεπορτάζ για τη LIFO και τον ALPHA TV.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Μήλος: Σεληνιακές μαρέγκες και ηφαιστειακό αρνάκι σε τιρκουάζ νερά

Ταξίδια / Μήλος: Σεληνιακές μαρέγκες και ηφαιστειακό αρνάκι σε τιρκουάζ νερά

Το πέμπτο μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων έχει σχήμα πετάλου και μοιάζει με θεματικό πάρκο όσον αφορά τις φημισμένες παραλίες του, καθεμία πολύ διαφορετική από τις υπόλοιπες.
ΓΕΩΡΓΙΑ ΠΑΠΑΣΤΑΜΟΥ
Αντίπαρος: Πέρα από τα μάγια της Μανταλένας

Ταξίδια / Αντίπαρος: Πέρα από τα μάγια της Μανταλένας

Εδώ και πολλά χρόνια, εξαιτίας της γνωστής ταινίας, πολλοί νομίζουν ότι η Αντίπαρος είναι ο σκοτεινός –απέναντι– εαυτός της αιωνίως χαριέσσης Πάρου. Δεν είναι, όμως, παράπονο-νησί ή τόπος περισυλλογής και καταμέτρησης λαθών και απωθημένων. Έχει ζουμί και εναλλακτικές για όλους
ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
Φολέγανδρος: Αυτό το νησί μας έκανε ευτυχισμένους

Ταξίδια / Φολέγανδρος: Αυτό το νησί μας έκανε ευτυχισμένους

Ένα νησί που καταφέρνει με την αύρα του να κάνει ευτυχισμένους ένα πιτσιρίκι που κάθε βράδυ ψήνεται για μία ώρα στον πυρετό και μια μαμά που κλαίει τη μοίρα της δεν μπορεί παρά να είναι ένα ξεχωριστό νησί
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οδοιπορικό στην Τουρκία: Βαδίζοντας στα χνάρια του Αινεία

Ταξίδια / Τσανάκαλε, Αρχαία Τροία, Καταρράκτες Sütüven. Ένα οδοιπορικό στην Τουρκία

Από τον εντυπωσιακό ναό του Απόλλωνα Σμινθέα στο Γκιουλπινάρ μέχρι τον χολιγουντιανό Δούρειο Ίππο στο Τσανάκαλε, η Τουρκία ξεδιπλώνει έναν απολαυστικό χάρτη γεμάτο μύθο και… καλοκαιρινές εκπλήξεις.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Γειτονιές της Ελλάδας / Σε ένα μικρό χωριό στο Ζαγόρι έχουν γυριστεί 60 ταινίες μικρού μήκους

Η Βαγγελιώ Ρετάλη μιλά για το Zagoriwood, ένα φεστιβάλ που για λίγες μέρες κάθε καλοκαίρι μετατρέπει τα ήσυχα Κάτω Πεδινά σε επίκεντρο κινηματογραφικής συνάντησης και δημιουργίας.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ταξίδια / Ο Δημήτρης και ο Κερέμ κάνουν πράξη την ελληνοτουρκική φιλία

Ο ένας Έλληνας, ο άλλος Τούρκος. Δύο άνθρωποι που γνωρίστηκαν, έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν χώρο που να αποτυπώνει όλα όσα τους συνδέουν − και όχι όσα τους χωρίζουν. Το «Meraki Café» στην Κωνσταντινούπολη. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Μπορεί να μην είναι ρόδινα τα πράγματα στην επαρχία, αλλά και πού είναι;»

Η Ευγενία Μαστοράκη άφησε την Αθήνα για την Οκτωνιά, ένα μικρό, γραφικό χωριό στην Εύβοια, όπου ζει με τον σύζυγό της και τα δυο τους παιδιά. Της λείπουν πολλά πράγματα, αλλά εκεί ανασαίνει καλύτερα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η επαρχία έχει ανάγκη όλους εκείνους που κάθε Χριστούγεννα, Πάσχα ή καλοκαίρι επιστρέφουν στους τόπους τους και λένε: «Τι ωραία θα ήταν να γυρνούσα μόνιμα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η κατάσταση στο Μεσολόγγι σήμερα είναι δύσκολη αλλά και ελπιδοφόρα»

Ο Αλέξανδρος Παναγιωτόπουλος επέστρεψε στο Μεσολόγγι και δημιούργησε την ομάδα Messolonghi by Locals με στόχο να επαναφέρει στο προσκήνιο την αξία τού να μένεις, να ζεις και να δημιουργείς στον τόπο σου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Η παλιά Ελλάδα που νομίζαμε πως χάθηκε ζει ακόμα σε τόπους σαν τη Νίσυρο»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη Νίσυρο οι άνθρωποι δουλεύουν - αλλά υπάρχει χρόνος και για την ψυχή»

Τη στιγμή που η Καλαμάτα άρχισε να του θυμίζει την Αθήνα, ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος μετακόμισε σε έναν τόπο όπου δεν χρειάζεται να περιμένει τις διακοπές, μια και έχει το καλοκαίρι έξω από την πόρτα του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Ταξίδια / Οδοιπορικό στη «Στέγη του Κόσμου», το Θιβέτ

Σ’ αυτόν τον τόπο, ανάμεσα σε πανύψηλες χιονοσκέπαστες κορφές και απύθμενες χαράδρες, ο χρόνος και ο χώρος διαστέλλονται, ενώ στους απέραντους αγριότοπους όπου κατοικεί ο Θεός επιζεί ακόμα η γαλήνη ενός χαμένου παραδείσου.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ
Η Ελένη Νέρουππου άφησε την Αθήνα και βλέπει πια τους κόπους μιας χρονιάς στο Βασιλικό Ευβοίας να ανταμείβονται σε ένα μπουκάλι κρασί

Γειτονιές της Ελλάδας / «Στη φύση, καθετί που παράγεις νιώθεις ότι είναι παιδί σου»

Η Ελένη Νέρουππου άφησε το Παγκράτι για να καλλιεργεί αμπέλια στο Βασιλικό Ευβοίας, για να ζήσει σε έναν τόπο όπου «οι ρυθμοί είναι πιο αργοί και σου επιτρέπουν να απολαύσεις ό,τι κάνεις».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Ταξίδια / Ανακαλύπτοντας την ξεχασμένη ελληνική κοινότητα της Αντίς Αμπέμπα 

Οι σκηνοθέτες Χρόνης Πεχλιβανίδης και Μαρία Γιαννούλη, κάνοντας έρευνα για το νέο τους ντοκιμαντέρ στην Αιθιοπία, ήρθαν σε επαφή με τα απομεινάρια της άλλοτε ένδοξης ελληνικής παροικίας. 
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
«Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τρέλα θέλει το βουνό και ενέργεια»

Από τα Σεπόλια έως την Τρίπολη και το καταφύγιο του Μαινάλου, ο Άρης Γιαννούκος αφηγείται την 20χρονη πορεία του μακριά από την πρωτεύουσα και πώς βρήκε στο βουνό πνευματική ηρεμία, λιγότερο άγχος και καθαρό μυαλό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους

Ταξίδια / Γιατί τα ταξίδια δεν έφεραν πιο κοντά τους ανθρώπους;

Τα ταξίδια στο εξωτερικό αυξάνονται εδώ και δεκαετίες σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο όμως και ο εθνικισμός. Όπως φαίνεται, μόνο ο Μαρκ Τουέιν πίστεψε ότι «τα ταξίδια σκοτώνουν την προκατάληψη, τη μισαλλοδοξία και τη στενομυαλιά».
THE LIFO TEAM