Τα 7 ελαφρύτερα τηγανητά της πόλης.

Τα 7 ελαφρύτερα τηγανητά της πόλης. Facebook Twitter
1

Ο γιατρός σύστησε στη μαμά μου να βάλει το ψάρι στη διατροφή της και να αποφεύγει τα τηγανητά, άμα θέλει να κατατροπώσει τη χολιστερίνη της. Και κείνη έγινε φίλη με το μπακαλιάρο και τα κουτσομουράκια. Τα οποία, εννοείται, καταναλώνει τηγανητά.

Με άλλα λόγια, το τηγάνι είναι τόσο βαθιά ριζωμένο στη γεύση του Έλληνα που ακόμη κι ο φόβος της αρρώστιας δεν καταφέρνει να σβήσει τη φλόγα του. Κι όμως, παρά τον έρωτα, ο Έλληνας δεν έχει καταφέρει να εξευγενίσει το τηγανητό του, με τον τρόπο της γιαπωνέζικης τεμπούρα, ας πούμε.

Το σωστό τηγάνι μοιάζει σαν το πάτημα της μπαλαρίνας. Ένα αιθέριο σύννεφο-καυτού λαδιού-που αφήνει άθικτη τη μαγεία της ουσίας-που κρύβεται μέσα σε μια γαρίδα, μια μαρίδα ή έναν κεφτέ. Καθότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη απογοήτευση από το τσουνάμι της λαδίλας όταν έρχεται να πνίξει στο πιάτο το ιώδιο του γάβρου μέσα σε ένα κύμα πανιασμένης βαρύτητας.

Γιατί το τηγάνι, μέσα στην απόλυτη λιτότητα του λαδιού και της πρώτης ύλης κρύβει την απόλυτη δυσκολία των απλών πραγμάτων: την σχεδόν μεταφυσική μάχη με τις απειροελάχιστες λεπτομέρειες της θερμότητας, της φωτιάς.

Τα μικρά μεγάλα τίποτα που δεν χωρούν σε λέξεις και περιγραφές, αυτά που καλλιεργεί η πείρα και, ίσως, το ταλέντο.

Στροφή (Πέραμα, 2104416456) Αυτό που κάνει τραγανή την κρούστα κρατώντας ολόλευκο και ζουμερό το εσωτερικό μιας μικρούλας και ευαίσθητης κατσούλας που τηγανίζεται σε βούτυρο.

Ψαροταβέρνα του Πατηνειώτη (Πυθαγόρα 7 & Μ. Αλεξάνδρου, Πειραιάς, 2104126713-2104131183) Στη γαριδόψυχα, στο μικρό γαριδάκι, στο φρέσκο καλαμάρι, ακόμη κι αν περάσεις το χέρι σου από την πιατέλα δεν θα σου μείνει ίχνος λάδι. Αρκεί να τον αποφύγεις τις μέρες του θαλασσινού χαμού, όπως λέμε Μ. Παρασκευή και Καθαρά Δευτέρα.

Mόσχος (2103466355, Λ. Ειρήνης 19, Ταύρος) Θα επιστρέψεις στο παλιά Ελλάδα πεζοδρόμιό του ξανά και ξανά, για τον ζουμερό τραγανό γάβρο, το μπακαλιαράκι, την κουτσομουρίτσα, την αρωματική κρούστα του τηγανητού καλαμαρακίου.

Μπακαλιαράκια του Δαμίγου (Κυδαθηναίων 41, Πλάκα, 2103225084) Χοντροκομμένος μπακαλιάρος, νόστιμος, όσο ακριβώς ψημμένος πρέπει να είναι για να διατηρήσει τους χυμούς του μέσα στην ελαφροτηγανισμένη, τραγανή του κρούστα. Ιδανικός! Κι αφού έχεις τσεκάρει ότι το κατάστημα διαπρέπει στο τηγάνισμα, αποκλείεται να αφήσεις παραπονεμένα τα αρωματικά κεφτεδάκια και τη φρέσκια, κομμένη σε ροδέλες πατατούλα.

Ψαροκόκκαλο (Β. Ουγκώ  &  Τσακάλωφ, Αμφιάλη, 2104002559) Μαρίδα σαν λουκουμάς αλάδωτος, μπακαλιάρος και τηγανητή πατάτα κομμένη στο χέρι.

Παλιά φάβα (Αχαιών 38, Π. Φάληρο, 2109311994) Ό,τι κι αν βγει από τα χέρια της θεάς κυρίας Ντίνας ή αλλιώς τη μαγείρισσα που θα ονειρευόταν να είναι η κάθε μαμά της επικράτειας έχει τη σφραγίδα του Θεού: και ο κεφτές και ο ντοματοκεφτές και ο όλος αρώματα κολοκυθοκεφτές και ο γάβρος επίσης.

Σαρδελάκι (Φοίβης 15, 21114021195) Ίσως το πιο «άπαιχτο» τηγάνι της πόλης, κάτι που θα βιώσεις στον φιλεταρισμένο τηγανητό γάβρο, στα πιο τραγανά δεν γίνεται κολοκυθάκια και τις υπέροχες τηγανητές πατάτες.

 

Γεύση
1

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Agora symi

Γεύση / Agora: Η πιο γραφική ανηφόρα της Σύμης οδηγεί σε μια κουζίνα με χαρακτήρα

Σε ένα μικρό μπαλκόνι με θέα τα παστέλ αρχοντικά της Σύμης, ο Χρήστος Σιδηρόπουλος σερβίρει μια ελληνική κουζίνα που συνομιλεί με το παρελθόν χωρίς να το αντιγράφει – μιλάει χαμηλόφωνα, αλλά ακούγεται καθαρά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Οι ανθοί της cucina povera

Γεύση / Κολοκυθανθοί: Τα λουλούδια της φτωχής αλλά σοφής κουζίνας

Τα άνθη που είτε βουτιούνται στο κουρκούτι είτε γίνονται τροφαντός ντολμάς κρύβουν φθαρτή ομορφιά και μεγάλη γευστική παράδοση — πολύ πριν ο οδηγός Michelin αναδείξει τάσεις σαν το zero waste και το «από το χωράφι στο τραπέζι».
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Το κρασί με απλά λόγια / Αμπέλι, άστρα και συναίσθημα: Ο Θοδωρής Κοντογιάννης και η βιοδυναμική οινοποίηση

Πώς επηρεάζει η αστρονομία τις καλλιεργητικές πρακτικές στο αμπέλι; Η Υρώ Κολιακουδάκη και ο Παναγιώτης Ορφανίδης σε μια συζήτηση με τον Θοδωρή Κοντογιάννη για τη σχέση του ανθρώπου με τη γη, την τεχνολογία και το κρασί, έξω από τα συνηθισμένα.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ
Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM

σχόλια

1 σχόλια
Πάντα τόσο μα τόσο εύστοχη η Ελένη στα θέματα που επιλέγει! Ειδικά για εμάς που δεν βρισκόμαστε στην πρώτη νεότητά μας, το "βαρύ τηγάνι" εκτός από άνοστο, είναι φυσικά και εξαιρετικά δύσπεπτο - γεγονός που συνήθως το καταλαβαίνεις το πρωινό της επόμενης ημέρας, όταν πρέπει να τρέξεις για να κάνεις χίλια-δυο πράγματα, ενώ παράλληλα, οι ερυγές [ιατρικός όρος για να το θέσουμε "ευγενικά" :))], σού θυμίζουν επίμονα τι έφαγες εχθές.Ήθελα ωστόσο να κάνω και μία ερώτηση: Τελικά, ποιο είναι το κατάλληλο λάδι για το τηγάνι (κυρίως του ψαριού). Κάποιοι επιμένουν απόλυτα στο παρθένο ελαιόλαδο. Αρκετές φορές όμως, έχω φάει εξαιρετικό ψάρι από τηγάνι όπου χρησιμοποιήθηκε ηλιέλαιο. Επίσης, ήθελα να ρωτήσω αν είναι επιβλαβές το παλαιού τύπου τηγάνι από αλουμίνιο (νομίζω ότι αυτό χρησιμοποιείται σε αρκετά μαγαζιά, πιθανά για λόγους ανθεκτικότητας - δεν είμαι και σίγουρος). Καλή όρεξη, πάντα με καλό ψαράκι - την υγιέστερη των (μη χορτοφαγικών) τροφών - όπως κι αν μαγειρευτεί!