Πώς οι αθηναϊκές ταβέρνες πήραν ξανά τα πάνω τους

Πώς οι αθηναϊκές ταβέρνες πήραν ξανά τα πάνω τους Facebook Twitter
Είναι το φαγητό της μαμάς παράδοσης, είναι ο κεφτές με τον δυόσμο, η αληθινή πατάτα και το σουτζουκάκι, είναι η μνήμη του οικογενειακού φαγητού από τον τόπο σου που σε γυρίζει στη μητρική φροντίδα
1

Τις εποχές που ανθούσε αυτό που λέμε lifestyle γεννιούνταν το bar-restaurant και η λευκή νεο-ταβέρνα, η δημιουργική κουζίνα και το σούσι ήταν στα σπάργανα, οι πλούσιοι και οι in (όπως τους λέγαμε τότε) θεωρούσαν ντροπή μεγάλη να πουν ότι πού και πού πήγαιναν για κανένα παϊδάκι σε κάποιο εξοχικό ταβερνείο, με όρκο σιωπής και φόβο μην τους δει κανένα μάτι.

Τότε όλοι πιστεύαμε ότι η αθηναϊκή ταβέρνα είχε κοιμηθεί διά παντός μαζί με τους ιδιοκτήτες της, ένα είδος προς μελέτη για τους κοινωνιολόγους του μέλλοντος.

Τα νέα ήθη την ξέθαψαν από τη λήθη της, την έφεραν στο καθημερινό προσκήνιο, χίπστερ και μικρότερες ηλικίες αντιμετωπίζουν σαν κυνήγι του χαμένου θησαυρού το να βρουν το πιο χαμένο στη συνοικιακή λήθη κουτούκι, το πιο underground ταβερνάκι.

Τα νέα ήθη την ξέθαψαν από τη λήθη της, την έφεραν στο καθημερινό προσκήνιο, χίπστερ και μικρότερες ηλικίες αντιμετωπίζουν σαν κυνήγι του χαμένου θησαυρού το να βρουν το πιο χαμένο στη συνοικιακή λήθη κουτούκι, το πιο underground ταβερνάκι.

Ξαφνικά γύρω μας κυκλοφορεί μια εντυπωσιακή ταβερνολογία και είναι να απορείς πόσες ταβέρνες κατάφεραν να καβαντζάρουν τα κύματα του χρόνου και να επιβιώσουν.

Η ταβέρνα είναι μια εύκολη και φτηνή έξοδος, αλλά δεν είναι μόνο το πορτοφόλι που αποφάσισε το τέλος του δικού της Μεσαίωνα. Είναι το φαγητό της μαμάς παράδοσης, είναι ο κεφτές με τον δυόσμο, η αληθινή πατάτα και το σουτζουκάκι, είναι η μνήμη του οικογενειακού φαγητού από τον τόπο σου που σε γυρίζει στη μητρική φροντίδα, σε εποχές ασφαλείς, χωρίς χρέη και ανασφάλεια.

Το στοργικό φαγητό μαγειρεύεται απαράλλαχτο όπως παλιά, ξέρεις τη γεύση του πριν τη δοκιμάσεις, δεν πειραματίζεσαι όταν δεν το έχεις καθόλου όρεξη.

Επιπλέον, η ταβέρνα είναι σχεδόν πάντα μια οικογένεια. Έχει πρόσωπο και μπέσα, επιλέγοντας πάντα την καλύτερη πρώτη ύλη για να μην εκτεθεί στον μόνιμο θαμώνα, έχει αφεντικό με ονοματεπώνυμο που θα σε υποδεχτεί προσωπικά, ενίοτε κάνει ακόμη μόνη της το σπάνιο είδος βαρελίσιας ρετσίνας, μπορεί να συνδυάσει με επιτυχία στο ίδιο τραπέζι όλες τις γενιές, είναι χαλαρή και άμα πιάσει και το μπουζούκι εξελίσσεται σε ολοκληρωμένο γλέντι στη φιλικότερη τιμή.

Γεύση
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Κήπος»: Το ιστορικό καφέ των Χανίων που στέγαζε την κρητική Βουλή

Γεύση / «Κήπος»: Το ιστορικό καφέ των Χανίων που στέγαζε την κρητική Βουλή

Λειτουργεί αδιάκοπα από το 1870 και έχει φιλοξενήσει μεγάλες προσωπικότητες της πολιτικής, των γραμμάτων και των τεχνών, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Μάνος Χατζιδάκις και η Μαρία Κάλλας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μακαρούνες καρπάθικες με το «χερικό» της κυρίας Μαγκαφούλας

Γεύση / Μακαρούνες: Τα χειροποίητα ζυμαρικά της Καρπάθου

Η νοστιμιά του πιο παραδοσιακού καρπάθικου φαγητού αρχίζει να πλάθεται πολύ πριν το πιάτο με τα «χερίσια» ζυμαρικά –αρτυμένα με τριμμένο κεφαλοτύρι και «τσίκνωμα»– φτάσει στο τραπέζι μας.  
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Ένα αθηναϊκό ζαχαροπλαστείο με ζωή ενός αιώνα και βάλε

Radio Lifo / Ένα αθηναϊκό ζαχαροπλαστείο με ζωή ενός αιώνα και βάλε

Ο Βασίλης Ασημακόπουλος, ένας από τους εκπροσώπους της τρίτης γενιάς, εξηγεί στη Μερόπη Κοκκίνη πώς το ζαχαροπλαστείο Αδελφοί Ασημακόπουλοι της Χαριλάου Τρικούπη κατάφερε να επιβιώσει και να μετεξελιχθεί στο σήμερα σαν μια κλασική αξία.
ΜΕΡΟΠΗ ΚΟΚΚΙΝΗ
«Μια Ρaloma για μένα παρακαλώ, ευχαριστώ»

Γεύση / Είναι η Paloma το νέο τζιν τόνικ; Στην Αθήνα σίγουρα

Το απλό κοκτέιλ που πρωτοεμφανίστηκε στο Μεξικό τη δεκαετία του '50 δεν εκτιμήθηκε ποτέ όσο του αξίζε. Μέχρι που η Αθήνα το ξαναέφερε στην επιφάνεια και το έμαθε σε μερικά από τα σημαντικότερα μπαρ του κόσμου.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ