Ο μήνας των μπλε διαβόλων και των αυτοκτονιών

Facebook Twitter
0

(Απόπειρα μετάφρασης του ποιήματος του Thomas Hood)

Ούτε ήλιος –ούτε φεγγάρι!

Ούτε αυγή  -ούτε απόγευμα

Ούτε δείλι -ούτε ξημέρωμα -χωρίς κανονικές ώρες η ημέρα

Ούτε ουρανός - ούτε ορίζοντας

Καμία απόσταση γαλάζια

Χωρίς τέλος οι δρόμοι

Χωρίς ενδείξεις για το πού να πας

Χωρίς να αναγνωρίζεις οικεία πρόσωπα

Δεν υπάρχουν ευγένειες – δεν τους ξέρεις!

Χωρίς ταξίδια – χωρίς μετακίνηση

Ούτε γράμματα – ούτε δέματα

Χωρίς νέα από μακρινές ακτές

Χωρίς παρέα – χωρίς αβρότητα

Χωρίς ζέστη, ή χαρά, ή ήρεμη ησυχία

Χωρίς άνεση στο σώμα

Ούτε σκιά, ούτε πεταλούδες, ούτε μέλισσες

Ούτε φρούτα, ούτε λουλούδια, ούτε φύλλα, ούτε πουλιά

Νοέμβριος!

Από τους Αγγλοσάξονες ονομάστηκε «ο μήνας του αέρα» ή «ο μήνας του αίματος», επειδή τότε έσφαζαν μεγάλο μέρος των κοπαδιών προκειμένου να βγάλουν οι άνθρωποι το χειμώνα. Στο αγγλικό βιβλίο «The book of Days» του 1864 ο μήνας περιγράφεται ως εξής:

«Στις 22 αυτού του μήνα, ο ήλιος εισέρχεται στον αστερισμό του Τοξότη, ο οποίος ευνοεί την κυριαρχία του κρύου το οποίο εισχωρεί στη γη και μειώνει τις δυνάμεις της φύσης.

Ο Νοέμβριος είναι ο πιο ζοφερός μήνας του χρόνου και είναι αλήθεια ότι η άντληση ευχαρίστησης είναι πιο δύσκολη σε σχέση με τους υπόλοιπους μήνες. Είναι ο μήνας των μπλε διαβόλων και των αυτοκτονιών. Μολυβένιος ουρανός, βροχή, συχνά μαζί με δυνατούς ανέμους, οι οποίοι ρίχνουν τα τελευταία φύλλα των δέντρων, είναι συνηθισμένα φαινόμενα το Νοέμβριο.»


 

Ο Νοέμβριος φέτος πονάει λόγω των έκτακτων εισφορών. Κατά τ’ άλλα είναι απλώς η αρχή του χειμώνα και αν τα πράγματα ήταν καλύτερα, θα μας άρεσε η ιδέα «κουβερτούλα-τσάι-χαζομάρες στην τηλεόραση».

Όταν κρυώνουμε, φοράμε πιο ζεστά ρούχα.  Αν κρυώνουμε περισσότερο, ανάβουμε το καλοριφέρ, αν χρειαστεί, ενισχύουμε με αερόθερμο και κλιματιστικό, αν το κρύο επιμένει, τυλιγόμαστε με πάπλωμα. Όταν χρειαστούμε φαγητό, πάμε και αγοράζουμε, και μετά το μαγειρεύουμε σε ηλεκτρική κουζίνα. Μπορούμε μεν να αγοράσουμε και να μαγειρέψουμε ό,τι μας κατέβει στο κεφάλι. Όμως αν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι ζούμε σε μία χώρα με πιο ευνοϊκό κλίμα –ή να νιώσουμε ευγνωμοσύνη για όσα έχουμε, μπορούμε αυτό το μήνα να τρώμε αυτά που φυτρώνουν, τα οποία εκτός του ηθικού πλεονεκτήματος, βρίσκονται και στην πιο νόστιμή τους κατάσταση:

Αγκινάρες, παντζάρια, σέλινο, κουνουπίδι, πράσα, πατάτες, κολοκύθες, αλμύρα, μήλα, κυδώνια, αχλάδια, αμύγδαλα, άγρια μανιτάρια, καρύδια και για τους μερακλήδες πάπια και λαγός.

Βιολογικό χασάπικο για σκύλους

Πριν από λίγους μήνες άνοιξε στο Μόναχο χασάπικο για σκύλους. Η Stefanie Fuchs, 28 χρονών, αναρωτιόταν γιατί οι τροφές σκύλων μύριζαν τόσο περίεργα, και αυτή η ερώτηση την έκανε να ανοίξει τη δική της επιχείρηση. Στην αρχή «ο κόσμος γελούσε» λέει η Stefanie αλλά τώρα έχει 100 πιστούς πελάτες. Το μυστικό της επιτυχίας της είναι ότι παρακολουθεί το προϊόν από την αρχή μέχρι το τέλος: αγοράζει το κρέας από φάρμες που σφάζουν τα ζώα σε ιδανικές και σωστές συνθήκες και τρέφονται σωστά. Κάθε σκύλος ζυγίζεται και αποκτά το δικό του πρόγραμμα διατροφής, το οποίο περιέχει επίσης άλατα, λαχανικά και δημητριακά. Το κόστος είναι μεταξύ 65 και 175 ευρώ το μήνα.

Αν ισχύει η μετενσάρκωση ελπίζω να ξαναγεννηθώ ως σκύλος στο Μόναχο παρά ως αγελάδα, ακόμα κι αν είναι στην Ινδία. 

Γεύση
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Aspasia: Πώς η Σταυριανή Ζερβακάκου έστησε ένα εστιατόριο-προορισμό

Γεύση / Aspasia: Ένα εστιατόριο που ανταμείβει κάθε στροφή του δρόμου προς τη Μάνη

Στο απόγειο της φήμης της, η Σταυριανή Ζερβακάκου αποφάσισε να επιστρέψει σε έναν τραχύ τόπο και να στήσει ένα εστιατόριο-προορισμό σε έναν μικρό ορεινό οικισμό, αξιοποιώντας στην κουζίνα της όσα άγρια της δίνει το μέρος.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η άνοιξη και το καλοκαίρι της ρίγανης

Γεύση / H ρίγανη που δίνει γεύση στα καλοκαίρια μας

Είναι το πιο δημοφιλές μυριστικό της Aνατολικής Μεσογείου και δίνει ιδέες για μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά καλοκαιρινά εδέσματα, όπως η ριγανάδα, ο ντάκος, η χωριάτικη σαλάτα και οι ριγανάτες σαρδέλες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini «στου Ηλία» Μαρινάκη 

Γεύση / Quinn’s: Γιατί όλοι πίνουν Dry Martini στου Ηλία Μαρινάκη 

Στην πιάτσα των Ιλισίων, σε ένα μέρος όπου όλα είναι μελετημένα, ένας πολύπειρος και προσγειωμένος μπάρμαν μας καλεί να χαθούμε στον «Κήπο των επίγειων απολαύσεων», συζητώντας και πίνοντας κλασικά αλλά αναβαθμισμένα κοκτέιλ.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, DELI

Γεύση / Ο μεγάλος οδηγός του Αθηναίου καλοφαγά: Τα 51 πιο νόστιμα σημεία της πόλης

Εξειδικευμένα παντοπωλεία, deli με αλλαντικά και τυριά από την Ελλάδα και τον κόσμο, χασάπικα για κρέατα άριστης ποιότητας, κάβες και φούρνοι με ψωμιά παραδοσιακά αλλά και νέας εποχής, σε μια λίστα που μπορεί να είναι ο παράδεισος του foodie.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία στην Αθήνα;

Γεύση / Είναι η τούρτα αμυγδάλου του Μπόζα η πιο ωραία τούρτα της Αθήνας;

Όσο και αν η τέχνη της ζαχαροπλαστικής έχει κάνει άλματα στη χώρα μας, δεν έχουμε πάψει ποτέ να αγαπάμε τα «παλιά γλυκά» που μας θυμίζουν παιδικά χρόνια, οικογενειακές συγκεντρώσεις, γενέθλια και γιορτές.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ωδή στην pure σεβεντίλα: Ένα σπίτι που μοιάζει με μικροοργανισμό.

Γεύση / Ένα σπίτι στο Παλαιό Φάληρο που αποθεώνει τα απίθανα '70s

Το σπίτι του Γιώργου Κελέφη, εκδότη του περιοδικού ΟΖΟΝ, στο Παλαιό Φάληρο ‒σχεδιασμένο από τους σπουδαίους αρχιτέκτονες Δημήτρη και Σουζάνα Αντωνακάκη‒ μοιάζει με χρονοκάψουλα που σε μεταφέρει στη δεκαετία του ’70.
ΤΖΟΥΛΗ ΑΓΟΡΑΚΗ
Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Το κρασί με απλά λόγια / Τα κρασιά της Κεφαλονιάς: Ρομπόλα, Μαυροδάφνη και άλλες εξαιρετικές ποικιλίες

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης ταξιδεύουν στους αμπελώνες της Κεφαλονιάς, με οδηγό τον οινοποιό Ευρυβιάδη Σκλάβο. Μαθαίνουμε για τις γνωστές, αλλά και τις πιο σπάνιες ποικιλίες του νησιού, καθώς και για τον ρόλο που παίζει το βουνό Αίνος στην αμπελουργία του.
THE LIFO TEAM
Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Γεύση / Στο ΚΙΝΩΝΩ στο Κουκάκι που περνάει την πιο νόστιμη φάση του

Ο Βαγγέλης από το «Σπιρτόκουτο» –δηλαδή ο Γιάννης Βουλγαράκης– άφησε τα Κύθηρα για την Αθήνα και ανανέωσε, με τις λιτές του γεύσεις, έναν χώρο όπου κάποτε αράζαμε για ποτά και τώρα πηγαίνουμε για φρέσκες παπαρδέλες και σφακιανόπιτα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ