Food Daily: Πώς σκέφτονται όσοι κατορθώνουν να παραμένουν αδύνατοι...

Facebook Twitter
3

Διαβάζω όλες τις δίαιτες που πέφτουν στα χέρια μου, μερικές μάλιστα, τις ακολουθώ. Όμως μοιραία, κάθε φορά καταφέρνω να ξαναπαχύνω. Τουλάχιστον πλέον έχω βρει την Απάντηση. Ζώντας δεκατέσσερα χρόνια με έναν άντρα που δεν παίρνει ούτε ένα γραμμάριο, ό,τι και να του σερβίρω, κατάλαβα τι είναι αυτό που τον διατηρεί αδύνατο: σκέφτεται διαφορετικά. Οι διαφορές των αδύνατων ανθρώπων με τους χοντρούς είναι οι εξής:

Οι αδύνατοι-

  • Αποφεύγουν τα ποπ κορν στο σινεμά επειδή τους λαδώνει τα χέρια
  • Μοιράζονται μία πίτσα με τρεις φίλους
  • Πιστεύουν ότι τα μπισκότα είναι για παιδιά
  • Τρώνε ένα κάσιους τη φορά
  • Πιστεύουν ότι τα ντόνατ δεν χωνεύονται εύκολα
  • Διαβάζουν βιβλία που πρέπει να κρατάνε με δύο χέρια
  • Παρασύρονται τόσο από τα χόμπι τους που ξεχνάνε να τρώνε
  • Καταπολεμούν τη μεσημεριανή νύστα με ύπνο και όχι με τσουρέκι
  • Αλλάζουν την φριτέζα που έλαβαν ως δώρο τα Χριστούγεννα και παίρνουν ρολόι –ραδιόφωνο
  • Όταν είναι στενοχωρημένοι χάνουν την όρεξή τους
  • Κρατάνε τα αποφάγια για να φτιάξουν σούπες
  • Πετάνε τα μπαγιάτικα πατατάκια
  • Τρώνε συγκεκριμένη σοκολάτα που υπάρχει σε ένα μόνο μαγαζί
  • Πιστεύουν ότι είναι πολύς κόπος να πάνε σε ένα συγκεκριμένο μαγαζί για να αγοράσουν σοκολάτα
  • Δεν γιορτάζουν το γεγονός ότι έχασαν ένα κιλό τρώγοντας παγωτό
  • Ζεσταίνονται πίνοντας σκέτο καφέ αντί για σοκολάτα με σαντιγί
  • Κάνουν τόσο ενδιαφέρουσες συζητήσεις στα πάρτι που δεν προλαβαίνουν να πάνε στο μπουφέ
  • Νομίζουν ότι το μπανάνα σπλιτ είναι παιχνίδι.
Γεύση
3

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Γλυκιά Σύρος: Ζαχαροπλάστες, συνταγές και μνήμες από το παρελθόν της Ερμούπολης

Γεύση / Γλυκιά Σύρος: Παραδοσιακά ζαχαροπλαστεία και συνταγές από την Ερμούπολη

Αμυγδαλωτά, χαλβαδόπιτες, νουγκατίνες, σφολιάτσες και πολλά ακόμη παραδοσιακά γλυκά, μαζί με μια ιστορία 200 χρόνων, αναδεικνύουν την Ερμούπολη σε βασίλισσα της ζαχαροπλαστικής.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Η Ταβέρνα «Πλάτων» στο Βούπερταλ

Γεύση / «Kάθε φορά που μυρίζω ούζο, θυμάμαι την ταβέρνα Πλάτων στο Βούπερταλ»

Ο Παύλος και η Ελένη, μετανάστες στη Γερμανία, δημιούργησαν μια αυθεντική ελληνική ταβέρνα, που εδώ και τρεις δεκαετίες σερβίρει απλά αλλά πεντανόστιμα πιάτα και είναι διάσημη για τον λεπτοκομμένο χειροποίητο γύρο της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η αγκινάρα

Γεύση / «Ο καλύτερος μεζές είναι η κεφαλή της άγριας αγκινάρας»

Χοιρινό με αγκιναρόφυλλα κοκκινιστά στη Σητεία, κεφαλές αγκινάρας γεμιστές με ρύζι στην Κάσο και αγκινάρες-μουσακά στην Άνδρο: η αγκινάρα δίνει τόσο πολλά τη στιγμή που διεκδικεί μόνο το ελάχιστο.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

3 σχόλια
Φτιάχνω μαρμελάδες εσπεριδοειδών ή καλοκαιρινών φρούτων ή τριαντάφυλλων, χωρίς ζάχαρη ή μ' ελάχιστη καστανή, γλυκό σταφύλι ή σύκο χωρίς ΚΑΘΟΛΟΥ ζάχαρη, γλυκά άγλυκα, σοκολατάκια πικρά με μάρτζιπαν, τούρτες λεμόνι με ξύσμα περγαμόντο και παντελώς άγλυκη σαντιγύ, δοκιμάστε και θα δείτε. Τα γλυκά του ζαχαροπλαστείου ή των παραδοσιακών νοικοκυρών με τα καντάρια ζάχαρη είναι αηδιαστικά. Μια αηδία. Και καταστρέφουν. Υπάρχει τρόπος για υπέροχα εδέσματα, απείρως ωραιότερα από τα συνήθη, έργα τέχνης κάποιες φορές, και χωρίς τις χιλιάδες θερμίδες. Ίσως και μ' ελάχιστες. Όσο για το επιχείρημα ότι η ζάχαρη είναι απαραίτητη ως συντηρητικό, ας μη συντηρηθούν! Και τί έγινε; Υπάρχουν και τα ψυγεία άλλωστε.Πάντως η στέρηση κι η καταπίεση δεν είναι η μοναδική οδός για ν' αδυνατίσει κανείς ή να μένει λεπτός. Το ίδιο και με τη γυμναστική που οι περισσότεροι βαριόμαστε. Ο χορός όμως π.χ. είναι απόλαυση. Το γρήγορο περπάτημα επίσης. Προς τί λοιπόν η ταλαιπωρία στα γυμναστήρια;Το άρθρο κάπως σα να ήθελε να πει ότι οι αδύνατοι είναι ανώτερης μορφής άνθρωποι. Σιγά..
ακόμα καλύτερα, έχουν επίκτητη δυσανεξία στη λακτόζη: παγωτά, τούρτες, σοκολάτες, σαντιγί και φυσικά γάλα, όλα κομμένα. αλλιώς αδειάζει όλο το έντερο σε υγρή μορφή.