Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις

Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
0
Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO

Πόσο έχει αλλάξει η ζωή σου από τότε που άρχισες να γράφεις και θέατρο;

Δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα, απλά τρέχω περισσότερο και δεν είμαι πια τόσο πολύ λυπημένη. Δεν θα πω χαρούμενη αλλά, ναι, λιγότερο λυπημένη.


Το θέατρο σε ταξίδεψε περισσότερο από ό, τι η ποίηση;

Υπάρχει κάτι που σου το δίνει μόνο το θέατρο. Το γράφεις, το παίρνει ο Σκουρλέτης, το στήνει και το βλέπεις. Είναι κάτι μαγικό αυτό. Είναι θαύμα! Η άμεση αυτή υλοποίηση με τρελαίνει, γιατί βαθιά μέσα μου είμαι πολύ πρακτικός άνθρωπος. Δεν μπορώ κάτι που λειτουργεί σε βάθος χρόνου. Για μένα αυτό είναι η απόλυτη γοητεία του θεάτρου - ότι κάτι συντελείται άμεσα.

Εννοείς μια εικόνα, μια σκηνή, μια φράση που σκέφτηκες ένα βράδυ και βλέπεις άνθρωποι να του δίνουν πραγματική υπόσταση σε μία παράσταση, πολύ σύντομα αφότου το ονειρεύτηκες.

Αυτό ακριβώς!

 

Το «γυναικείο» το σιχαίνομαι πρώτα απ' όλα σαν έκφραση. Δεν μ' αρέσει να κατηγοριοποιώ τα πράγματα σε γυναικεία και αντρικά, δεν πιστεύω στο διαχωρισμό των φύλων - υπό οποιαδήποτε έννοια.

Μπήκε και η δημοσιότητα στη ζωή σου;

Το μίνι μάρκετ κάτω από το σπίτι μου δεν ξέρει ότι δραματουργώ... Οι πολύ στενοί μου φίλοι αστειεύονται μαζί μου και με κάνουν να θυμώνω.

Η φήμη σου πάντως έφτασε μέχρι τα μέρη σου. Συμμετείχες με έργο σου στο Φεστιβάλ Καβάλας.

Μόνο χαρά μου δίνει αυτό. Πάντα πίστευα ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που βλέπουν τον κόσμο με τη δική μου ματιά, κι έτσι το αντιμετωπίζω. Είναι νέοι φίλοι, νέοι άνθρωποι. Κάτι που δεν είχα τη δυνατότητα να το νοιώσω πριν. Όταν καταλαβαίνεις ότι κάτι που κάνεις το βλέπουν κι άλλοι με το δικό σου βλέμμα, πάλι θα πω την ίδια λέξη, είναι σα θαύμα!

Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO
Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO

Η Ραμόνα είναι βασισμένη στο Λεωφορείο ο Πόθος;

Δεν είναι διασκευή αλλά περισσότερο μία μεταγραφή με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο. Παίρνει σαν έναυσμα το Λεωφορείο ο Πόθος, αλλά γυρίζει γύρω από όλα αυτά...

Με βάση τα προσωπικά σου βιώματα, βέβαια.

Που είναι και παγκόσμια όμως.

Παγκόσμια και γυναικεία;

Μην λες λέξεις που δεν μ' αρέσουνε. Το «γυναικείο» το σιχαίνομαι πρώτα απ' όλα σαν έκφραση. Δεν μ' αρέσει να κατηγοριοποιώ τα πράγματα σε γυναικεία και αντρικά, δεν πιστεύω στο διαχωρισμό των φύλων - υπό οποιαδήποτε έννοια. Κομπλιμάν θα ήταν βέβαια να μου πουν ότι γράφω «αντρικά» αλλά δεν το επιζητώ, δεν είναι κάτι που βγαίνω να το φωνάξω. Δεν θέλω να μυρίζει το έργο μου καθόλου γυναικείο λόγο.

Παρόλ' αυτά είσαι γυναίκα και οι κυρίαρχες φιγούρες του Ραμόνα travel / Η γη της καλοσύνης είναι δύο γυναίκες που αλληλοσπαράζονται.

Δύο αδελφούλες αγαπημένες – έτσι θέλω εγώ να τις βλέπω.

Πίσω από αυτόν τον αλληλοσπαραγμό κρύβεται, λες, η αγάπη;

Πίσω από οτιδήποτε είναι τα πάθη των ανθρώπων.

Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO

Είχες συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων και καταστάσεις στο μυαλό σου όταν άρχισες να το γράφεις;

Όχι. Καταρχήν ήταν παραγγελία του Γιάννη Σκουρλέτη και της Bijoux de kant. Όταν γράφω, δεν ξέρω που θα με πάει το κείμενο. Γι' αυτό και πιστεύω ότι όταν κάποιος δημιουργεί, συντελείται κάτι έξω από αυτόν. Εγώ είμαι απόλυτα πεπεισμένη γι' αυτό. Δεν ξέρω τι είναι, ούτε θέλω να μάθω, αλλά σε τρέχουν οι λέξεις. Αυτές σε φτάνουν κάπου.

Δηλαδή δεν τις έχει δει ποτέ αυτές τις δύο γυναίκες εκεί που ζεις, στο παζάρι της Ξάνθης ας πούμε ή στα χωριά εκεί γύρω;

Σίγουρα είναι ένα μωσαϊκό από πάρα πολλούς ανθρώπους, που δεν είναι γυναίκες υποχρεωτικά. Δηλαδή η Ραμόνα είναι και δέκα άντρες που ξέρω. Και ο Ζλάταν είναι τρεις φίλες μου, όσο και αν ακούγεται παράξενο κι ας είναι ένας ματσό Βούλγαρος. Τα φύλα είναι λίγο περίεργη ιστορία. Δεν θα γράψω έναν ρόλο αντρικό σε πρότυπα αντρικά.

Και η σεξουαλικότητα των ρόλων;

Θέλω πάντα η σεξουαλικότητα να υπερβαίνει τα φύλα. Να μην είναι ξεκάθαρα αντρική ή γυναικεία. Γενικώς δεν θέλω τα πράγματα να είναι τόσο ξεκάθαρα και οριοθετημένα. Ας μιλήσουμε για το ανθρώπινο είδος που είναι μια μεγάλη κατηγορία.

Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO
Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO

 

Αν και επιζητείς μια οικουμενικότητα, απ' ότι καταλαβαίνω, στη Ραμόνα ακούγεται η συγκεκριμένη ντοπιολαλιά της Θράκης, που η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη γνωρίζει λόγω καταγωγής της από εκείνα τα μέρη και αποδίδει καταπληκτικά.

Όντως, αλλά πρέπει να σου πω ότι το έργο δεν γράφτηκε σε αυτήν τη ντοπιολαλιά. Ήταν σκηνοθετική επιλογή του Σκουρλέτη στην οποία συμφώνησα βέβαια, και που ήταν μια έκπληξη για μένα γιατί δεν είχα δει πρόβες πριν την πρεμιέρα του έργου.

Γλυκερία Μπασδέκη

Οπότε δεν το τοποθετούσες απαραίτητα στον Βορρά;

Ήταν ένας Βορράς ευρύτερος, ό, τι μπορεί να συμβολίζουν τα όρια των χώρων και των ανθρώπων. Υπήρχαν βέβαια γεωγραφικές συντεταγμένες, μιλάνε στο έργο για το Διδυμότειχο, υπάρχουν συγκεκριμένα γεωγραφικά στοιχεία, αλλά θα μπορούσαν και να λείπουν. Θα μπορούσε να διαδραματίζεται και στα όρια του Νότου. Απλά η Καρυοφυλλιά και οι δικές της προσωπικές μνήμες έπαιξαν ρόλο στη συγγραφή του έργου. Τη σκέφτηκα πάρα πολύ όταν το έγραφα. Έμαθα πράγματα γι' αυτήν που τα εκμεταλλεύτηκα.

Θα λέγαμε ότι είναι ένα έργο γραμμένο επάνω στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη;

Δεν είναι γραμμένο επάνω στην Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, αλλά ήταν ένα αρχέτυπο γυναίκας για μένα.

Οπότε συνεπακόλουθα ξέροντας ότι τον Ζλάταν θα τον έπαιζε ο Κρις Ραντάνοφ, τον έκανες Βούλγαρο.

Και να μην το ήξερα πάλι Βούλγαρο θα τον έκανα, γιατί η Βουλγαρία αποτελεί επίσης ένα μεγάλο κομμάτι δικό μου. Οι περίφημες εκδρομές που έκαναν οι γονείς μου σε εποχές που η Βουλγαρία ήταν μια πολύ κλειστή κοινωνία, και επέστρεφαν με δίσκους βουλγάρικης μουσικής ή με εκείνα τα μπουκαλάκια με το βαρύ άρωμα από τριαντάφυλλο - το αναφέρω μέσα στο έργο. Μου μύριζε Βουλγαρία από την αρχή.

Ο αμερικανικός Νότος και η Νέα Ορλεάνη είναι ο ελληνικός Βορράς και το Διδυμότειχο;

Ναι, μπορείς να το πεις κι αυτό.

Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO

 

Πώς νοιώθεις που η Ραμόνα αυτή τη στιγμή παίζεται στο Θέατρο της οδού Κυκλάδων στη σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή;

Απίστευτη συγκίνηση! Και ένα είδος ευλογίας που δόθηκε στη Ραμόνα.

Η σχέση σου με το θέατρο διαφοροποίησε τη σχέση σου με την ποίηση; Σε απελευθέρωσε ή σε μετατόπισε λογοτεχνικά;

Δεν φοβάμαι πια καμία λέξη, κανέναν τρόπο. Το γεγονός ότι δεν ήξερα και δεν ξέρω πώς γράφεται το θέατρο, αυτό το πράγμα ήταν πολύ μεγάλο άνοιγμα. Ό, τι έγραψα το έγραψα θεωρώντας ότι έτσι «πρέπει να γράφεται». Είδα ότι τελικά δεν υπάρχουν μέθοδοι και τρόποι. Πάντοτε το πίστευα αλλά τώρα είμαι απόλυτα βέβαιη.

Εγκατέλειψες την ποίηση οριστικά;

Δεν ήμουν ποτέ πολυγραφότατη. Ας πούμε ότι έστειλα την ποίηση ένα ταξίδι. Αλλά όλα ποίηση είναι, όλα λέξεις είναι. Νομίζω ότι πάντα ποίηση γράφω, ακόμα και αν κάνω μια αίτηση στο δημόσιο σαν ποίηση το αντιμετωπίζω, σαν να γράφω χαϊκού. Ευχαριστώ το Θεό που δεν ξέρω πώς γράφεται ούτε η ποίηση, ούτε το θέατρο, ούτε τίποτα άλλο.

Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO
Η Ραμόνα συνεχίζει την περιπλάνησή της για λίγες παραστάσεις Facebook Twitter
Φωτό: Πάνος Μιχαήλ / LIFO

Info

Ραμόνα travel / Η γη της καλοσύνης

Θέατρο Οδού Κυκλάδων, Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη, 210 8217877

Mέχρι 2/11, Κυρ. 7 μ.μ. Τετ.-Σάβ. 9 μ.μ.

Εισ.: € 18, 12, 10, 5.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Ούρλιχ Ράσε και το παρασκήνιο της ιστορίας της Ισμήνης

Θέατρο / Η σκηνή του Ούρλιχ Ράσε στριφογύριζε - και πέταξε έξω την Ισμήνη

Στην παράσταση που άνοιξε την Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης επέλεξε να ανεβάσει μια Αντιγόνη χωρίς Ισμήνη. Η απομάκρυνση της Κίττυς Παϊταζόγλου φωτίζει τις λεπτές –και άνισες– ισορροπίες εξουσίας στον χώρο του θεάτρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μέσα στη γοητεία και στον τρόμο του Δράκουλα

Πρώτες Εικόνες / Dracula: Η υπερπαραγωγή που έρχεται το φθινόπωρο στην Αθήνα

Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου μιλά αποκλειστικά στη LiFO για την πιο αναμενόμενη παράσταση της επερχόμενης σεζόν, για τη διαχρονική γοητεία του μύθου που φαντάστηκε ο Μπραμ Στόκερ στα τέλη του 19ου αιώνα, για το απόλυτο και το αιώνιο μιας ιστορίας που, όπως λέει, τον «διαλύει».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ερωτευμένος με τον Κρέοντα

Θέατρο / Ο Rasche αγάπησε τον Κρέοντα περισσότερο από την Αντιγόνη

«Η εκφορά του λόγου παραδίδεται αμαχητί σε μια άκρατη δραματικότητα, σε ένα υπερπαίξιμο, σε μια βεβιασμένη εμφατικότητα, σε έναν στόμφο παλιακό που θα νόμιζε κανείς πως έχει εξαλειφθεί πλέον. Η σοβαροφάνεια σε όλο το (γοερό) μεγαλείο της». Έτσι ξεκίνησε φέτος η Επίδαυρος.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στο ζόφο του πολέμου

Θέατρο / Πολεμικοί Ανταποκριτές: Ψάχνοντας την αλήθεια μέσα στον ζόφο του πολέμου

Σε μια περίοδο που ο πόλεμος αποτελεί βασικό συστατικό της καθημερινότητάς μας, μια παράσταση εξετάζει όσα μεσολαβούν μεταξύ γεγονότος και πληροφορίας και πώς διαμορφώνουν την τελική καταγραφή και την ιστορική μνήμη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Θέατρο / Η τραγική ιστορία και η άγρια δολοφονία μιας θαρραλέας περφόρμερ

Όταν η Πίπα Μπάκα ξεκίνησε να κάνει oτοστόπ από την Ιταλία για να φτάσει στην Ιερουσαλήμ δεν φαντάστηκε ότι αυτό το ταξίδι-μήνυμα ειρήνης θα κατέληγε στον βιασμό και τη δολοφονία της. Mια παράσταση που θα δούμε στο Φεστιβάλ Αθηνών αναφέρεται στην ιστορία της.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Θέατρο / Ο Σίμος Κακάλας ξορκίζει τα χάλια μας με μια κωμωδία γέλιου και αίματος

Τα «Κακά σκηνικά» είναι «μια κωμική κόλαση» αφιερωμένη στη ζοφερή ελληνική πραγματικότητα, μια απόδραση από τα χάλια της χώρας, του θεάτρου, του παγκόσμιου γεωπολιτικού γίγνεσθαι, ένα ξόρκι στην κατάθλιψη.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χρήστος Παπαδόπουλος: «Κάθε μορφή τέχνης χρειάζεται το εσωτερικό βάθος»

Θέατρο / Χρήστος Παπαδόπουλος: «Mε αφορά πολύ το "μαζί"»

Το «τρομερό παιδί» από τη Νεμέα που συμπληρώνει φέτος δέκα χρόνια στη χορογραφία ανοίγει το φετινό 31ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας με τους Dance On Ensemble και το «Mellowing», μια παράσταση για τη χάρη και το σθένος της ωριμότητας.  
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Κάνεις χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη σου ανάγκη

Χορός / «Κάνουμε χορό γιατί αυτή είναι η μεγάλη μας ανάγκη»

Με αφορμή την παράσταση EPILOGUE, ο διευθυντής σπουδών της σχολής της Λυρικής Σκηνής Γιώργος Μάτσκαρης και έξι χορευτές/χορεύτριες μιλούν για το δύσκολο στοίχημα τού να ασχολείται κανείς με τον χορό στην Ελλάδα σήμερα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μαρία Κωνσταντάρου: «Ερωτεύτηκα αληθινά στα 58»

Οι Αθηναίοι / Μαρία Κωνσταντάρου: «Δεν παίζω πια γιατί δεν υπάρχουν ρόλοι για την ηλικία μου»

Μεγάλωσε χωρίς τη μάνα της, φώναζε «μαμά» μια θεία της, θυμάται ακόμα τις παιδικές της βόλτες στον βασιλικό κήπο. Όταν είπε πως θέλει να γίνει ηθοποιός, ο πατέρας της είπε «θα σε σφάξω». Η αγαπημένη ηθοποιός που έπαιξε σε μερικές από τις σημαντικότερες θεατρικές παραστάσεις αλλά και ταινίες της εποχής της είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ο Γιάννος Περλέγκας ανεβάζει τον «Κατσούρμπο» του Χορτάτση

Θέατρο / Γιάννος Περλέγκας: «Ο Κατσούρμπος μας είναι μια απόπειρα να γίνουμε πιο αθώοι»

Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Χορτάτση στο πλαίσιο του στο πλαίσιο του Κύκλου Ρίζες του Φεστιβάλ Αθηνών. Τον συναντήσαμε στις πρόβες όπου μας μίλησε για την αξία του Κρητικού συγγραφέα και του έργου του και την ανάγκη για περισσότερη λαϊκότητα στο θέατρο. Κάτι που φιλοδοξεί να μας δώσει με αυτό το ανέβασμα.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Βασίλης Παπαβασιλείου

Απώλειες / Βασίλης Παπαβασιλείου (1949-2025): Ένας σπουδαίος διανοητής του ελληνικού θεάτρου

«Αυτό, λοιπόν, το οφείλω στο θέατρο: τη σωτηρία από την κακομοιριά μου»: Ο σκηνοθέτης, μεταφραστής, ηθοποιός και δάσκαλος Βασίλης Παπαβασιλείου πέθανε σε ηλικία 76 ετών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΕΠΕΞ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΚΟΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Θέατρο / Δημήτρης Γκοτσόπουλος: «Ήμουν ένα αγρίμι που είχε κατέβει από τα βουνά»

Ο ταλαντούχος ηθοποιός φέτος ερμηνεύει τον Νεοπτόλεμο στον «Φιλοκτήτη» του Σοφοκλή. Πώς κατάφερε από ένα αγροτικό περιβάλλον να πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες τηλεοπτικές επιτυχίες και γιατί πέρασε ένα ολόκληρο καλοκαίρι στην Πολύαιγο, διαβάζοντας «Βάκχες»;
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Θέατρο / Γιάννης Χουβαρδάς: «Το κοινό που έρχεται να σε δει είναι ο καθρέφτης σου»

Ο κορυφαίος Έλληνας σκηνοθέτης διασκευάζει φέτος τις τραγωδίες του Οιδίποδα σε ένα ενιαίο έργο και μιλά στη LiFO, για το πώς η μοίρα είναι μια παρεξηγημένη έννοια, ενώ σχολιάζει το αφήγημα περί «καθαρότητας» της Επιδαύρου, καθώς και τις ακραίες αντιδράσεις που έχει δεχθεί από το κοινό.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
ΓΙΑ 28 ΜΑΙΟΥ Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Θέατρο / Elena Souliotis: Η Ελληνίδα που θα γινόταν η επόμενη Κάλλας 

Σαν σήμερα, το 1943, γεννήθηκε η Ελληνίδα σοπράνο που διέπρεψε για μια ολόκληρη δεκαετία στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά κάηκε εξαιτίας μιας σειράς ιδιαίτερα απαιτητικών ρόλων, τους οποίους ερμήνευσε πολύ νωρίς. Ο κόντρα τενόρος Άρης Χριστοφέλλης, ένας από τους λίγους στην Ελλάδα που γνωρίζουν σε βάθος την πορεία της, περιγράφει την άνοδο και την πτώση της.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Θέατρο / Δημήτρης Καπουράνης: «Το αόρατο νήμα που ενώνει τα παιδιά μεταναστών είναι το πένθος»

Από τους Αγίους Σαράντα της Αλβανίας μέχρι τη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου, η ζωή του βραβευμένου ηθοποιού, τραγουδιστή και σεναριογράφου είναι μια διαρκής προσπάθεια συμφιλίωσης με την απώλεια. Η παράσταση «Μια άλλη Θήβα» τον καθόρισε, ενώ ο ρόλος του στο «Brokeback Mountain» τού έσβησε κάθε ομοφοβικό κατάλοιπο. Δηλώνει πως αυτό που τον ενοχλεί βαθιά είναι η αδράνεια απέναντι σε όσα συμβαίνουν γύρω μας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μιχαήλ Μαρμαρινός: Το έπος μάς έμαθε να αναπνέουμε ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΑΡΚΕΤΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ

Θέατρο / Μιχαήλ Μαρμαρινός: «Από μια κοινωνία της αιδούς, γίναμε μια κοινωνία της ξεδιαντροπιάς»

Με τη νέα του παράσταση, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Οδύσσεια και στον Όμηρο και διερευνά την έννοια της φιλοξενίας. Αναλογίζεται το «απύθμενο θράσος» της εποχής μας, εξηγεί τη στενή σχέση του έπους με το βίωμα και το θαύμα που χάσαμε και παραμένει σχεδόν σιωπηλός για τη νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Αθηνών.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ