Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά;

Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά; Facebook Twitter
2

«Ερευνώντας το γαστρονομικό τοπίο βρίσκεις τις αναλογίες του με το αρχιτεκτονικό: μέτρο, ρυθμός, αναλογία, ειλικρίνεια, οκονομία, διαχείριση των υλικών. Μια πίτα είναι το αντίστοιχο ενός πολυόροφου κτιρίου. Με την τροφή είμαστε πιο εξοικειωμένοι. Σε μαθησιακό επίπεδο μπορούμε να ξεκινήσουμε από αυτή την εξοικείωση για να διδάξουμε στα παιδιά ένα άγνωστο πεδίο. Οι υποψήφιοι αρχιτέκτονες μέσα από τη διαδικασία της μαγειρικής μπορούν να κατανοήσουν με σωματικό τρόπο τα μυστικά μιας κατασκευής» λέει ο Αλέξανδρος Ψυχούλης.

Και οι φοιτητές του στην Αρχιτεκτονική του Βόλου μαθητεύουν με το νοστιμότερο τρόπο στον τρόπο που θα χτίζονται οι πολυκατοικίες του μέλλοντος με workshops όπου αντί να χρησιμοποιούν τη σκληρή γλώσσα των οικοδομικών υλικών, τη μεταφράζουν και την παραφράζουν μέσα από τη ζάχαρη, το αβγό, το τυρί, το σοτάρισμα και το ψήσιμο, για να βγάλουν ζεστές από το φούρνο ιδέες που τρώγονται-στο βάθος, όμως, κατοικούνται.

Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά; Facebook Twitter

Στις «Μέρες Γαστρονομίας» το M.U.S.H. Rooms αγάπησε το μανιτάρι. Ρώτησε τα πάντα γι’αυτό, μυήθηκε στη μυθολογία και την πραγματικότητά του, πώς τρώγεται, πώς ψήνεται, πώς καλλιεργείται, τί αγαπάει και πώς σκέφτεται. Πέντε ομάδες με δυό παιδιά η καθεμιά, ρώτησαν παραγωγούς και γνωστούς σεφ, μετά αψήφισαν την πληροφορία και έπλασαν το δικό τους μανιτάρι να το φάμε διαφορετικό στο πιάτο.

Ο Βασίλης Καλλίδης περνά για μια συμβουλή, στο μάτι του διακρίνω μια γλυκιά ζήλια, πως η κοιλιά του αρχιτέκτονα-που δεν έχει ιδέα από κουζίνα-μπορεί να «κατεβάσει» μια ιδέα που έρχεται κατευθείαν από το μενού της μοριακής γαστρονομίας. Όταν κατασταλλάζει το μενού, οι φοιτητές της σχολής Le Monde έρχονται να προσθέσουν τη δική τους εμπειρία, να αγγίξει το πιάτο και τον ουρανίσκο εκτός από τον εγκέφαλό μας. Οι δυό ειδικότητες μπλέκονται σε μια δημιουργική ώσμωση, στο τέλος οι μάγειρες μιλούν σαν αρχιτέκτονες, οι αρχιτέκτονες σκέφτονται σαν μάγειρες.

Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά; Facebook Twitter

Μια σκέψη κοινή, αφού «οι τρόποι που διαχειρίζεται κανείς ακατέργαστα υλικά, μπορούν εύκολα να μεταφερθούν στην αρχιτεκτονική, αν απλά σκεφτείς ένα κτίριο σαν ένα γεύμα», όπως λέει και ο D. Hambeukers. Στον τελικό, το μανιτάρι λειτουργεί σαν ατόφια πέτρα, τρίβεται σαν μαρμαρόσκονη, κολλάει σαν γύψος, λιώνει σαν μέταλλο, σπάει σαν ξύλο, διαστρωματώνεται σαν κονίαμα, τρώμε τα κτίρια.

Σε τρεις μέρες και πέντε πιάτα τα παιδιά αποκαθηλώνουν τον Φεράν Αντριά άθελά τους και εν αγνοία τους. Αστεράτοι σεφ και απλοί οικοδόμοι, ταυτόχρονα. Φάγαμε τα μανιταρόσπιτά τους ελπίζοντας κάποτε να τα κατοικήσουμε.  

Ένα Σπίτι Από Μανιτάρια Ή Ένα Πιάτο Από Οικοδομικά Υλικά; Facebook Twitter
Γεύση
2

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι ιδιαίτερες γεύσεις του καλοκαιριού στο Αιγαίο

Γεύση / Σαρδέλες Καλλονής, Φούσκες, Σκίζα. Αυτή είναι η γεύση του Αιγαίου

Οι μένουλες Καρπάθου, το σπινιάλο Καλύμνου, η σκίζα της Μήλου και η μόστρα της Μυκόνου: Από τον ιωδιούχο αφρό του Αιγαίου ως τα μητάτα των Κυκλάδων, η γεύση του καλοκαιριού αποτυπώνεται σε προϊόντα που φέρουν την ιστορία και το φως των νησιών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Ελένη Σαράντη

Γεύση / Ελένη Σαράντη: «Κυνήγησα πράγματα που τελικά δεν είχαν σημασία»

Μετά από μια δύσκολη στιγμή, κατάλαβε πως η μόνη επιβράβευση που μετρά δεν είναι τα αστέρια, αλλά το “φάγαμε καταπληκτικά”. Όταν την αποκαλούν σεφ, απαντά απλά: «Εγώ μαγειρεύω». Η υπερήφανη μαγείρισσα που προκαλεί ουρές στην οδό Σαλαμίνος, στον Κεραμεικό, είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Το κρασί με απλά λόγια / Από τη γαλλική bistronomie στο σαμιώτικο αμπέλι: Η συναρπαστική διαδρομή του Βασίλη Αλεξίου

Ο σεφ και οινοποιός μας ταξιδεύει από τη Σαντορίνη στο Παρίσι, στο Μarais, όπου είχε μια πολύ επιτυχημένη μακρόχρονη πορεία ως ένας από τους δημιουργούς του ρεύματος του bistronomie. Τώρα βρίσκεται στη Σάμο όπου φτιάχνει κρασιά τα οποία εκφράζουν την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του, με σκοπό να τα απολαμβάνει ο κόσμος με το φαγητό του, μαζί με άλλους ανθρώπους.
THE LIFO TEAM
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τραπέζι κάτω από την κληματαριά

Γεύση / Τραπέζια κάτω από βαθύσκιωτες κληματαριές. Αυτό είναι το καλοκαίρι

Σκάροι με μπάμιες μαγειρεμένα στον χυμό των ανώριμων σταφυλιών από την κληματαριά της αυλής μας, σκορπιοί μακαρονάδα με ρόγες των ώριμων τσαμπιών, καθώς και αρνάκι κοκκινιστό με γλυκόξινες αγουρίδες. Αυτές είναι οι γεύσεις που αξίζουν τον ίσκιο της κληματαριάς.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Το κρασί με απλά λόγια / Αν ζούσε ο Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος, το ελληνικό κρασί θα ήταν διαφορετικό

Ένα podcast από την Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και τον Παναγιώτη Ορφανίδη αφιερωμένο σε έναν πιονέρο του ελληνικού αμπελώνα, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
THE LIFO TEAM
Τα μυστήρια της κουζίνας του λιμανιού

Γεύση / Mε τα«δώρα» του λιμανιού θα μαγειρέψεις τα ωραιότερα φαγητά

Κάβουρες από τα βαθιά νερά, φλογάτες σκορπίνες, μαγιάτικα στον φούρνο και άλλα ψάρια που δεν φτάνουν στον πάγκο του ιχθυοπώλη. Η βόλτα στο λιμάνι είναι πηγή έμπνευσης για τους σπιτικούς μάγειρες.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ

σχόλια

2 σχόλια
Ο Αμερικανός αρχιτέκτοναςGreg Lynn έχει να πει κάποιες ενδιαφέρουσες απόψεις για τους τρεις διαφορετικούς τρόπους που μπορείς να αναμείξεις τα διαφορετικά στοιχεία στην μαγειρική. Πρώτα είναι το χτύπημα ή το ανακάτεμα των ομογενών υλικών σε ένα καινούργιο ομοιόμορφο συστατικό (αλάτι, μαγιά, νερό και αλεύρι γίνονται ζύμη). Δεύτερος τρόπος είναι η ανάμειξη διαφορετικών συστατικών σε ένα μίγμα στο οποίο τα στοιχεία διακρίνονται και τα γεύεσαι ξεχωριστά (αγγούρι, τομάτα, αλάτι, πιπέρι, λάδι, ξύδι και μαρούλι γίνονται ένα μπολ σαλάτας). Ο τρίτος τρόπος είναι το δίπλωμα, η απαλή ανάμειξη διαφορετικών συστατικών χωρίς ανακάτεμα ή χτύπημα με τέτοιο τρόπο ώστε τα μεμονωμένα χαρακτηριστικά των συστατικών να διατηρούνται αν και δημιουργούν ένα νέο συστατικό. Αυτοί οι τρόποι που διαχειρίζεται κανείς ακατέργαστα υλικά μπορούν εύκολα να μεταφερθούν στην αρχιτεκτονική εάν απλώς σκεφτείς ένα κτίριο σαν ένα γεύμα.