Στις 6 Ιουνίου, το απόγευμα, στην κεντρική σκηνή του Plisskën ανέβηκε ο Mike Hadreas, o Perfume Genius δηλαδή.
Είναι μια εμφάνιση που αξίζει να μην περάσει απαρατήρητη. Όχι επειδή κυκλοφόρησε το «Too Bright», ένα από τα καλύτερα άλμπουμ του 2014, αλλά επειδή είναι από τα πιο ενδιαφέροντα ονόματα για να δεις ζωντανά αυτήν τη στιγμή. Γράφει μια χρήστης στο YouTube κάτω από μια εμφάνισή του:
«Είναι τόσο σαγηνευτικός ερμηνευτής! Σχεδόν παρόμοιος με την Joanna Newsom, με την έννοια ότι φαίνεται να βγάζει τις λέξεις βαθιά από μέσα του, σαν κάτι σωματικό που διστάζει να αφήσει. Και όταν αυτό γίνεται, φαίνεται στο πρόσωπό του και στο στόμα του με έναν παράξενο και πολύ ενδιαφέροντα τρόπο, τόσο έντονο».
Είναι ένας καλλιτέχνης που πριν από μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει ένα βίντεο στο οποίο αγκάλιαζε τον γκέι πορνοστάρ Arpad Miklos (λίγο πριν φύγει από τη ζωή). Φορούσαν μόνο τα εσώρουχά τους και αυτό θεωρήθηκε ακατάλληλο υλικό από το YouTube!
Και ισχύει. Τα περισσότερα κομμάτια που γράφει ο Hadreas είναι αυτοβιογραφικά. Προέρχονται συχνά από βασανιστικά βιωματικά περιστατικά και σκοτεινά σημεία που του έχουν σημαδέψει τη ζωή. Πολλές φορές δίνει την εικόνα ενός καταραμένου καλλιτέχνη. Σε μικρή ηλικία έπεσε θύμα κακοποίησης και bullying, όταν μεγάλωνε στο Σιάτλ της Αμερικής. Δεν είναι περίεργο που το έριξε στις καταχρήσεις κάθε είδους για να ξορκίσει τους δαίμονές του. Τον έσωσε το γεγονός ότι άφησε τη Νέα Υόρκη για να πάει να μείνει με τη μητέρα του.
Τα τραγούδια του είναι πολύ προσωπικά και φορτισμένα συναισθηματικά. Στην αρχή ντρεπόταν να τα βγάλει προς τα έξω. Τον ενθάρρυναν όμως οι φίλοι του. Ανέβασε τα πρώτα δείγματα της δουλειάς του το 2008 στο Myspace και δεν πέρασε απαρατήρητος. Τουλάχιστον όχι από τον Beirut, που τον έβαλε να ανοίγει τις συναυλίες του, ή τον κόσμο, με συγκλονιστικά κομμάτια σαν το «Mr. Peterson», που μιλάει για την απαγορευμένη σχέση που είχε έφηβος με έναν καθηγητή του.
Το «Too Bright» είναι ο τρίτος του δίσκος μετά το «Learning» του 2009 και το «Put your back N 2 it» του 2012. Σε αυτόν αφήνει κατά μέρος τον μινιμαλισμό των προηγούμενων δίσκων του και η μουσική του αποκτά μεγαλύτερο βάθος, με περισσότερα ηχητικά στρώματα. Ακούγεται, επίσης, πολύ οργισμένη ορισμένες στιγμές.
Η ψυχολογία του όμως φαίνεται πως έχει αλλάξει. Πρόκειται για έναν δίσκο στον οποίο βρίσκει πάτημα να μιλήσει για το πόσο η ατομικότητα αποτελεί πρόβλημα για ορισμένους ανθρώπους και για τη στοχοποίηση οποιουδήποτε διαφορετικού στοιχείου. Είναι «ενοχλητικό» και εξαιρετικό ταυτόχρονα. Στο κομμάτι «Queen» ξεδιπλώνει την αυτοπεποίθηση και τη δύναμη που έχει αποκτήσει μετά το bullying που έχει δεχτεί τόσα χρόνια για τη σεξουαλικότητά του.
Είχε δηλώσει για το συγκεκριμένο κομμάτι κατά την προώθηση του άλμπουμ:
«Πάντοτε με πικραίνει το γεγονός ότι κάτι που δεν μπορώ να ελέγξω κάνει τον κόσμο να νιώθει άβολα. Έτσι, αυτό το κομμάτι είναι κάτι σαν ένα "άντε γ...ε" από μέρους μου. Πάντοτε είχα την ελπίδα ότι κάποια στιγμή οι άλλοι θα ένιωθαν άβολα αντί για μένα. Αν μου έκανε καλό αυτό; Καμιά φορά, το να κάνω τον κόσμο να αισθάνεται άβολα ήταν το μόνο που είχα, οπότε έπρεπε να βρω έναν τρόπο να το εκμεταλλευτώ».
Σίγουρα δεν μασάει τα λόγια του για το ποιος είναι και απαιτεί δικαιωματικά την αποδοχή. Είναι επίσης ένας καλλιτέχνης που πριν από μερικά χρόνια είχε κυκλοφορήσει ένα βίντεο στο οποίο αγκάλιαζε τον γκέι πορνοστάρ Arpad Miklos (λίγο πριν φύγει από τη ζωή). Φορούσαν μόνο τα εσώρουχά τους και αυτό θεωρήθηκε ακατάλληλο υλικό από το YouTube!
Στην καταπληκτική του εμφάνιση στον Letterman, την πρώτη του σε μεγάλο δίκτυο, φανέρωσε μια ειλικρινή ταραχή που προσπαθούσε να ελέγξει για να περάσει άφοβα το δικό του μήνυμα κατά της ομοφοβίας. Μετά από αυτό, το μέλλον του διαγράφεται ακόμη πιο λαμπρό.
