Σε όσους είχαμε δει την τελευταία ταινία του Νίκου Τριανταφυλλίδη πριν ακόμη βγει στις αίθουσες, η επικείμενη έκδοση του soundtrack της αναμενόταν με ζωηρό ενδιαφέρον, όχι μόνο για την πρωτότυπη μουσική του The Boy, που δικαίως τιμήθηκε με το ανάλογο βραβείο της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, αλλά κυρίως για τις μουσικές ''εμμονές'' του γνωστού μουσικόφιλου σκηνοθέτη, οι οποίες περιείχαν πολλά και ετερόκλητα πράγματα.

 

Κατ'αρχάς ο σκόπελος που ξεπεράστηκε τελικά σε ένα τέτοιο πολυσυλλεκτικό soundtrack είναι οι άδειες από εταιρείες - και που να τις βρεις τις άλλες εταιρείες τη σήμερον ημέρα...Εν ολίγοις, χρησιμοποιήθηκαν καλλιτέχνες και ηχογραφήματα από τον κατάλογο της MINOS EMI, των labels της και της ''συγχωνευμένης'' Universal, αλλά και από τον μουσικό διάκοσμο, φυσικά, της ταινίας του Τριανταφυλλίδη.

 

Διόλου υπερβολικός ο χαρακτηρισμός του soundtrack των ''Αισθηματιών'' του Νίκου Τριανταφυλλίδη ως το πλέον πολυσυλλεκτικό της χρονιάς που μας αφήνει σε λίγες μέρες.

 

Έτσι, επιτεύχθηκε η συνύπαρξη του Enrico Caruso με τη θρυλική ηχογράφηση του ''Je crois entendre encore'' από την όπερα ''Αλιείς μαργαριταριών'' του Georges Bizet, με τη Λίτσα Σακελλαρίου, της Τζένης Βάνου με τους Rehearsed Dreams και της Αλέκας Κανελλίδου με τους Yell O Yell! Του Γιάννη Τατασόπουλου επίσης με τους Κόρε.Ύδρο. - οι τελευταίοι συμμετέχουν με το κομμάτι ''Χωρίς επίκληση'' (από το εξαίρετο άλμπουμ ''Όλη η αλήθεια για τα παιδιά του ΄78''), που ο Τριανταφυλλίδης χρησιμοποίησε με ευφάνταστο τρόπο μεσ' στην ταινία!

 

 

Οι δύο καλλιτέχνες, όμως, που ξανάρχονται στην επικαιρότητα με τους ''Αισθηματίες'' επί της οθόνης και με το soundtrack επί του CD-player, είναι αναμφισβήτητα ο Νίκος Γούναρης (1915 - 1965) και ο Λευτέρης Μυτιληναίος. Του πρώτου η μορφή γίνεται σχεδόν εμβληματική μέσω του αγάλματος του που παίζει στην ταινία και κατά ένα τρόπο επηρεάζει την ψυχοσύνθεση των ηρώων της, εκεί που ο δεύτερος εμφανίζεται αυτοπροσώπως να ερμηνεύει play back τη μεγάλη επιτυχία του, ''Συγχώρα με που φεύγω'', των Γιώργου Κατσαρού - Κώστα Ρουβέλα. Για την ακρίβεια, ενώ στην ταινία ακούγονται αρκετά κομμάτια του Γούναρη, το τραγούδι που θα διεκδικούσε το βραβείο...Revival της χρονιάς είναι αυτό του Μτιληναίου!

 

Άφησα για το τέλος την πρωτότυπη μουσική του The Boy. Εξαιρουμένου του υπέροχου κομματιού ''Staring'' που αποσπάστηκε από το ''Timemachine'', εκείνο το άλμπουμ του με τη Mary και τον Felizol του 2009, ο νέος συνθέτης έγραψε το ατμοσφαιρικό ομότιτλο τραγούδι της ταινίας, παρουσίασε το remix του σε ένα παλιό τραγούδι του Αττίκ με την Κάκια Μένδρη, κατέθεσε το δικό του οργανικό φόρο τιμής στον ''Νίκο Νικολαΐδη'', θυμίζοντας τον καλό κινηματογραφικό Σπανουδάκη, ενώ με το ''Απόψε θέλω παρέα'', το τραγούδι του που ερμήνευσε η Kat Papahristou των Tango With Lions, μας έδωσε ένα από τα ομορφότερα δείγματα μελωδικής τραγουδοποιίας του.

 

Με όλα αυτά, διόλου υπερβολικός ο χαρακτηρισμός του soundtrack των ''Αισθηματιών'' του Νίκου Τριανταφυλλίδη ως το πλέον πολυσυλλεκτικό της χρονιάς που μας αφήνει σε λίγες μέρες.