ΠΕΡΙΛΥΠΟΣ ΕΣΤΙΝ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ
τότε λέγει αυτοίς ο Ιησούς· περίλυπός εστιν η ψυχή μου έως θανάτου· μείνατε ώδε και γρηγορείτε μετ᾿ εμού.
και προελθὼν μικρὸν έπεσεν επὶ πρόσωπον αυτού προσευχόμενος και λέγων· πάτερ μου, ει δυνατόν έστι, παρελθέτω απ᾿ εμού το ποτήριον τούτο· πλην ουχ ως εγὼ θέλω, αλλ᾿ ως συ.
Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο (26, 38-39)
• • •
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΣΜΟΣ ΣΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ
Καθηγητής στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ, ο Μάρτιν Κούλντορφ είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένος ειδικός στις λοιμώξεις και στην ασφάλεια των εμβολίων — «σούπερσταρ» στα αντικείμενα αυτά τον χαρακτήρισε συνάδελφός του στην Ιατρική Σχολή.
Παρά ταύτα, το Κέντρο Ελέγχου Λοιμώξεων (CDC) των ΗΠΑ ανακοίνωσε, στις 19 Απριλίου, ότι ο Κούλντορφ δεν θα συμμετάσχει πλέον στη συμβουλευτική επιτροπή για την ασφάλεια των εμβολίων, διότι διαφώνησε δημοσίως με την προσωρινή αναστολή του εμβολιασμού με το εμβόλιο της Johnson and Johnson.
Τέσσερις μέρες μετά, στις 23 Απριλίου, το CDC ανακοίνωσε ότι επιτρέπει τον εμβολιασμό με το J&J, χρησιμοποιώντας τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα που είχε διατυπώσει ο Κούλντορφ.
Ο Κούλντορφ είχε εκφράσει δημοσίως και στο παρελθόν διαφωνίες σχετικά με τη διαχείριση της πανδημίας, και ειδικότερα είχε διατυπώσει αντιρρήσεις για την αποτελεσματικότητα του λοκντάουν.
Αν ενδιαφέρει αυτή η ιστορία είναι γιατί δείχνει πόσο εύκολα καθαρά γνωμοδοτικές, επιστημονικές επιτροπές υιοθετούν τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» των κομμουνιστικών κομμάτων στη λειτουργία τους. Και πιθανόν μας επιτρέπει να καταλάβουμε κάπως και τη λειτουργία της δικής μας αντίστοιχης επιτροπής.
Πηγή: The Federalist
• • •
Ο ΓΚΡΑΜΣΙ ΤΟΥ ΠΑΖΟΛΙΝΙ
Στις 27 Απριλίου του 1937, ο Ιταλός κομμουνιστής ηγέτης, Αντόνιο Γκράμσι, πέθανε λίγο πριν από την αποφυλάκισή του ύστερα από 11 χρόνια φυλάκισης από το φασιστικό καθεστώς. Γλωσσολόγος, πολιτικός φιλόσοφος, δημοσιογράφος, και πάνω απ’ όλα αφοσιωμένος, χαρισματικός, διαυγής διανοητής, που έκοψε τα δεσμά με τον δογματισμό, τον οικονομικό ντετερμινισμό και τις γιακωβίνικες απόψεις για την κατάληψη της εξουσίας, ανοίγοντας τον δρόμο στον κριτικό μαρξισμό.
Η επιρροή αυτού του συμπαθούς και ακέραιου κομμουνιστή διανοούμενου φθάνει μέχρι τις μέρες μας. Διόλου περίεργο που ακόμη και οι αντίπαλοί του τον αντιμετωπίζουν με σεβασμό και τον διαβάζουν.
Όταν πριν από πολλά χρόνια σε μια συζήτηση τέθηκε το ερώτημα ποιος επηρέασε τον συγγραφέα και σκηνοθέτη Πιέρ Πάολο Παζολίνι, μια κριτικός απάντησε αμέσως «ήταν ο Γκράμσι». Ο σπουδαίος Παζολίνι πάλευε να συνταιριάξει το ζωικό πάθος του για τη ζωή με την επιταγή του Γκράμσι για ορθολογισμό, όπως διαβάζουμε σε ένα φημισμένο ποίημά του:
... – ήδη με το κοκαλιάρικο χέρι σου,
σκιαγράφησες το ιδεώδες που φωτίζει
(αλλά όχι για εμάς: εσύ, νεκρός, και εμείς
το ίδιο νεκροί, μαζί σου, σε τούτο τον υγρό
κήπο) αυτή τη σιωπή.
[Πιέρ Πάολο Παζολίνι, «Οι στάχτες του Γκράμσι», 1957]
• • •
Η ΑΥΤΟ-ΛΟΓΟΚΛΟΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΥΛ
Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ (1899 – 1980) πέθανε σαν σήμερα.
Δεν πήρε ποτέ Όσκαρ. Όχι ότι το είχε ανάγκη.
Πιστεύω πως μόνον ο Χίτσκοκ θα μπορούσε να πει αυτό: «Η αυτο-λογοκλοπή είναι στυλ»
• • •
ΠΙΚΑΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟΛΙΝΕΡ ΥΠΟΠΤΟΙ ΚΛΟΠΗΣ
Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν ότι ο συνωστισμός, που παρατηρείται μπροστά στη «Μόνα Λίζα» στο Λούβρο, οφείλεται εν πολλοίς στην κλοπή του πίνακα στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, και στον θόρυβο που επακολούθησε.
Το πρωί της 22ης Αυγούστου 1911, ο ζωγράφος Λουί Μπερού, που αντέγραφε διάσημους πίνακες, έφθασε στη θέση που εκτίθονταν ο πίνακας του ντα Βίντσι και αντίκρυσε τέσσερα σιδερένια στηρίγματα και όχι τον πίνακα.
Επικράτησε πανικός, το Λούβρο έκλεισε για μια βδομάδα, στα σύνορα γινόταν εξονυχιστικός έλεγχος, και ανακοινώθηκε ανταμοιβή 25.000 φράγκων για όποιον θα έδινε πληροφορίες που θα βοηθούσαν στην εύρεση του πίνακα.
Ο Πάμπλο Πικάσο και ο Γκιγιώμ Απολινέρ βρέθηκαν ψηλά στη λίστα των υπόπτων, εξαιτίας των πληροφοριών του κλέφτη έργων τέχνης, Ζοζέφ Ζερί Πιερέ (πρώην γραμματέα του Απολινέρ), ότι πούλησε δύο κλεμμένα αντικείμενα στον Πικάσο με τη μεσολάβηση του Απολινέρ. Όντως, ο Πικάσο τα είχε αγοράσει και πανικόβλητος τα πέταξε στον Σηκουάνα.
Τελικά, αμφότεροι σύρθηκαν στο δικαστήριο, αλλά απηλλάγησαν ακούγοντας μόνο μια αυστηρή επίπληξη από τον πρόεδρο του δικαστηρίου. Ύστερα από δύο χρόνια, συνελήφθη ο Ιταλός κλέφτης, και η Μόνα Λίζα επέστρεψε στο Λούβρο.
Υποθέτω πως θα πέρασαν αρκετά μέχρι ο Πικάσο να τολμήσει, αν το τόλμησε ξανά, να αγοράσει κλεμμένα έργα, έστω και μικρής αξίας.
