Θα μπορούσε να υπάρξει ελληνικό «The Crown»;

Θα μπορούσε να υπάρξει ελληνικό «The Crown»; Facebook Twitter
Βασιλική οικογένεια, περ.1914. Απεικονίζονται σε δείπνο οι Βασιλιάς Κωνσταντίνος, Βασίλισσα Σοφία, Γεώργιος Β', Αλέξανδρος Α', Πριγκίπισσα Ελένη, Παύλος Α', Πριγκίπισσα Ειρήνη και Πριγκίπισσα Αικατερίνη. Φωτ: Boehringer Athen
0

Τα αφιερώματα που συνόδευσαν τον θάνατο του πρίγκιπα Φιλίππου περιείχαν πολλές αναφορές στον ελληνικό βασιλικό οίκο, μέλος του οποίου ήταν ο αποθανών, κατά τη γέννησή του. Η γέννηση στην Κέρκυρα, η εξορία μετά την μικρασιατική καταστροφή, η ταραγμένη σχέση των γονιών του, η παραίτηση από τους ελληνικούς τίτλους του ήταν μέρος των αφηγήσεων για τη ζωή και τη διαδρομή του.

Κάποια από αυτά είχαν αναφερθεί στη δημοφιλή σειρά «Τhe Crown», η οποία, χωρίς αμφιβολία, συνέβαλε στο να έρθει πολύς κόσμος σε επαφή όχι μόνο με τα τεκταινόμενα της βρετανικής μοναρχίας την περίοδο της Ελισάβετ, αλλά και με τη βρετανική ιστορία αυτών των δεκαετιών, έστω και επιδερμικά, με τις απλουστεύσεις ή παραμορφώσεις που εμπεριέχει μια τηλεοπτική διασκευή. 

Το ερώτημα αν θα μπορούσε να υπάρξει ένα ελληνικό «The Crown» προκύπτει αβίαστα. Και χωρίς αμφιβολία, σε επίπεδο δραματουργίας, η διαδρομή της ελληνικής δυναστείας θα μπορούσε να τροφοδοτήσει με υλικό μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σειρά.

Οι βασιλιάδες –όπου υπάρχουν ακόμα– πρέπει απλώς να βασιλεύουν. Όχι να κυβερνούν, όχι να παράγουν ιστορία και συγκρούσεις, με τον τρόπο που το έκαναν οι δικοί μας.

Σκεφτείτε επεισόδια: Η έξωση του Όθωνα και η ενθρόνιση του Γεωργίου Α’ ως προϊόν γεωπολιτικού ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων της εποχής.

Ο «ατυχής πόλεμος» του 1897. Το κίνημα στο Γουδί. Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο διπλασιασμός της χώρας με αρχιστράτηγο τον τότε διάδοχο Κωνσταντίνο.

Η δολοφονία του Γεωργίου Α’ στη Θεσσαλονίκη λίγους μήνες μετά τη στιγμή της απόλυτης δόξας με την απελευθέρωση της πόλης. Η ρήξη του Κωνσταντίνου Α’ με τον Βενιζέλο και ο τραυματικός Εθνικός Διχασμός.

Η εξορία του Κωνσταντίνου Α’. Η βασιλεία του Αλεξάνδρου. Οι συγκρούσεις του με την οικογένεια, που τον θεωρούσε σφετεριστή του θρόνου του πατρός του. Ο μοργανατικός γάμος (σ.σ.: ο γάμος γαλαζοαίματου με θνητό), κόντρα σε όλους, με την Ασπασία Μάνου. Ο θάνατος του Αλέξανδρου από το δάγκωμα της μαϊμούς και οι πολιτικές εξελίξεις που δρομολόγησε.

Οι εκλογές της 1ης Νοεμβρίου 1920, η ήττα του Βενιζέλου και η επιστροφή του Κωνσταντίνου Α’. Η μικρασιατική καταστροφή, το κίνημα των Πλαστήρα, Γονατά, Φωκά, η παραίτηση του Κωνσταντίνου Α’ και η νέα εξορία του στο Παλέρμο.

Η Παλινόρθωση του 1935. Η «βασιλική» δικτατορία Μεταξά. Η Ελλάδα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η κατάρρευση του μετώπου, η διαφυγή στο Κάιρο. Το δημοψήφισμα του 1946 και η επιστροφή του Γεωργίου Β’.

Το (προπολεμικό) διαζύγιο του Γεωργίου Β’ και η ζωή του με την επί χρόνια ανεπίσημη ερωμένη του Τζόις Μπρίταν Τζόουνς. Ο Εμφύλιος και τα ταραγμένα μεταπολεμικά χρόνια. Η άνοδος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και η μετέπειτα σύγκρουση μαζί του, το ‘63.

Ο θάνατος του Βασιλέως Παύλου και η διαδοχή από τον 24χρονο τότε Κωνσταντίνο Β’. Η σύγκρουση με τον Γεώργιο Παπανδρέου, τα Ιουλιανά και η ταραγμένη διετία 1965-‘67.

Η δικτατορία των συνταγματαρχών. Το βασιλικό αντι-κίνημα της 13ης Δεκεμβρίου ‘67. Η εξορία του Κωνσταντίνου επί χούντας. Το Κίνημα του Ναυτικού και το χουντικό δημοψήφισμα για την κατάργηση της Βασιλείας.

Η πτώση της χούντας, το δημοψήφισμα του 1974 υπέρ της Αβασίλευτης Δημοκρατίας και το οριστικό τέλος της βασιλείας στην Ελλάδα.

greek royals Facebook Twitter
Η Βασιλική Οικογένεια της Ελλάδος, περ. 1905

Ένα τέτοιο χρονικό, στα χέρια ενός ικανού σκηνοθέτη, θα αποτελούσε μια περιήγηση στην ίδια την ελληνική ιστορία, την οποία μέσα από μια εκλαϊκευμένη δραματουργική προσέγγιση θα γνώριζε περισσότερος κόσμος. Είτε συμφωνεί, εξάλλου, κάποιος είτε όχι με τους θεσμούς κάθε περιόδου (απαραίτητη διευκρίνιση: εγώ μόνο φιλοβασιλικός δεν είμαι…) η ελληνική ιστορία είναι ενιαία. Μια ψύχραιμη ανασκόπησή της, χωρίς αφορισμούς, θα ήταν δείγμα ωριμότητας. 

Αλλά αυτό δεν μπορεί να συμβεί. Κυρίως για δύο λόγους. Ο πρώτος, ο πιο πρακτικός, είναι ότι δύσκολα θα μπορούσε να υλοποιηθεί στη χώρα μας μια τέτοιου μεγέθους παραγωγή. Ο δεύτερος και σημαντικότερος είναι ότι θα ήταν κυριολεκτικά αδύνατον μια τέτοια εξιστόρηση να αντιμετωπιστεί ως τηλεοπτικό προϊόν και μόνον. Ο συναισθηματισμός και ο υπέρμετρος φανατισμός με τον οποίο προσεγγίζουμε τα πολιτικά θέματα στη χώρα μας δεν θα επέτρεπε μια σχετικά αποστασιοποιημένη και ψύχραιμη αποτύπωση της ιστορίας. Κάτι που είναι απαραίτητο ώστε να μην εκτραπεί είτε σε προϊόν προπαγάνδας είτε σε «σούπα», όπως έχει συμβεί με όλες σχεδόν τις πολιτικού-ιστορικού περιεχομένου ταινίες που έχουν γυριστεί στη χώρα μας.

Κάθε επεισόδιο θα ήταν αφορμή να ξαναζήσουμε έναν νέο άτυπο «εθνικό διχασμό» και θα τροφοδοτούσε με ακόμα περισσότερη ένταση τη δημόσια σφαίρα. Αρκετή ένταση έχουμε ήδη και επειδή έχουμε και σοβαρότερα θέματα στις μέρες μας, ας λείπει καλύτερα και αν είναι το ξαναβλέπει μια επόμενη γενιά...

Ας κρατήσουμε όμως ένα ιστορικό δίδαγμα: Οι βασιλιάδες –όπου υπάρχουν ακόμα– πρέπει απλώς να βασιλεύουν. Όχι να κυβερνούν, όχι να παράγουν ιστορία και συγκρούσεις, με τον τρόπο που το έκαναν οι δικοί μας. Αλλιώς οι μεν γίνονται σίριαλ, οι δε ξεπερνιούνται από την ιστορία…

Θα μπορούσε να υπάρξει ελληνικό «The Crown»; Facebook Twitter
Η βασιλική οικογένεια. Από αριστερά: Νικόλαος, Γεώργιος, Μαρία, Ανδρέας, παιδιά της Όλγας και του Γεωργίου. Η βασίλισσα Όλγα κρατά στην αγκαλιά της τον πρίγκιπα Αλέξανδρο. Όρθιος δεξιά, ο βασιλιάς Γεώργιος. Καθιστός αριστερά, ο πρίγκιπας διάδοχος Κωνσταντίνος. Η πριγκίπισσα Σοφία. Το κοριτσάκι είναι η πριγκίπισσα Ελένη. Δίπλα στη Σοφία ο πρωτότοκος γιος της, Γεώργιος, μετέπειτα βασιλιάς Γεώργιος Β' της Ελλάδος. Τελευταίος δεξιά ο πρίγκιπας Χριστόφορος.
Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

72 κυριολεκτικά συγκλονιστικές φωτογραφίες της διχασμένης Ελλάδας

Ημερολόγιο / 72 κυριολεκτικά συγκλονιστικές φωτογραφίες της διχασμένης Ελλάδας

1951, παιδιά που απήχθησαν στον Εμφύλιο, επιστρέφουν από τις Λαϊκές Δημοκρατίες των Βαλκανίων στην Θεσσαλονίκη και ξαναβρίσκουν τη μάνα τους ή όποιον απέμεινε από την οικογένειά τους, μέσω του Ερυθρού Σταυρού.
ΣΤΑΘΗΣ ΤΣΑΓΚΑΡΟΥΣΙΑΝΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ