«Συλλυπητήρια ή σιωπή»: Αλίμονο αν σωπάσουμε για τον θάνατο του Mad Clip

Mad Clip τροχαίο Facebook Twitter
Η σιωπή μπορεί να φέρει μόνο κι άλλα πρόωρα συλλυπητήρια ή ζωές κατεστραμμένες ως τα βαθιά γεράματα. Πηγή φωτογραφίας: ΣΚΑΪ
0

ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΣΤΟ TWITTER ότι δεν χρειάζεται σήμερα να μιλήσουμε για την οδική ασφάλεια και οφείλουμε όλοι να περιοριστούμε είτε σε ειλικρινή συλλυπητήρια είτε σε απόλυτη σιωπή.

Αναμφισβήτητα πρόκειται για ανθρώπους που δεν έχουν στον κύκλο τους θύματα τροχαίων που επέζησαν – αφού πρώτα χτυπήθηκαν πεζή, καθώς διέσχιζαν μια διάβαση με πράσινο ή ενώ βόλταραν αμέριμνοι με τον σκύλο τους στο πεζοδρόμιο, ακούγοντας δυνατά στα ακουστικά την αγαπημένη τους μουσική.

Και είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, όσοι καλούν σήμερα σε σιωπή, αντιμετωπίζουν την επικίνδυνη οδηγική συμπεριφορά ως μία ακόμα «απλή», ατομική, κακή συνήθεια –όπως το τσιγάρο π.χ.–, σαν μία επιλογή δήθεν πολύ προσωπική, που βλάπτει εγγυημένα και αποκλειστικά το άτομο που την υιοθετεί. 

Όποιος σκοτώνεται σε τροχαίο από υπερβολική ταχύτητα δεν είναι μόνο θύμα του τροχαίου αλλά και θύτης του εαυτού του που, πάρα πολλές φορές, παίρνει μαζί του και άλλα, ανυποψίαστα, τυχαία θύματα.

Όπως όμως θα σας διαβεβαιώσουν οι άνθρωποι που έχουν καθηλωθεί σε αμαξίδια ή κρεβάτια για μια ολόκληρη ζωή από οδηγούς που ίσως δεν παραδέχονταν δημοσίως ότι τους αρέσουν τα γκάζια και στα @@ τους ο ΚΟΚ, ένα αυτοκίνητο με υπερβολική ταχύτητα δεν είναι νικοτίνη που κατεβαίνει στα πνευμόνια, αλλά ένας ανεξέλεγκτος, κινούμενος μεταλλικός τοίχος μέσα στην πόλη, που απειλεί να κοπανήσει και να σκοτώσει ή να κόψει στη μέση οποιονδήποτε βρεθεί στο πέρασμά του.  

Τι θα συνέβαινε αν ένας κάτοικος της περιοχής περπατούσε σε εκείνο το σημείο, εκείνη ακριβώς τη στιγμή; Ή μάλλον ας το κάνουμε πιο προσωπικό: τι θα παθαίναμε εμείς, αν είχαμε σταθεί αμέριμνοι δίπλα στην κολόνα που έμελλε να κοπεί στα δύο, ένα δευτερόλεπτο νωρίτερα; Αν βγαίναμε από το σημείο ζωντανοί μεν, αλλά χωρίς πόδια και με παρά φύσιν έδρα ισοβίως, θα ήμασταν ok με την σημερινή απαίτηση για «συλλυπητήρια ή σιωπή»;

Το να μην μπορείς να ελέγξεις το αυτοκίνητό σου σε στεγνό οδόστρωμα δεν είναι απλώς μία κακή συνήθεια, είναι μία δυνητικά φονική, εγκληματική συμπεριφορά. 

Και όποιος σκοτώνεται σε τροχαίο από υπερβολική ταχύτητα δεν είναι μόνο θύμα του τροχαίου αλλά και θύτης του εαυτού του που, πάρα πολλές φορές, παίρνει μαζί του και άλλα, ανυποψίαστα, τυχαία θύματα.

Δεν είναι λοιπόν έλλειψη σεβασμού η συζήτηση για τα αυτονόητα σήμερα, αντίθετα ίσως αποδειχθεί το πιο εποικοδομητικό μνημόσυνο για έναν 34χρονο που μπορούσε να είναι ακόμα μαζί μας, αν μόνο είχε τηρήσει τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Σοβαρά, ήταν το μόνο που χρειαζόταν για να είναι σήμερα στη ζωή. 

Η σιωπή μπορεί να φέρει μόνο κι άλλα πρόωρα συλλυπητήρια ή ζωές κατεστραμμένες ως τα βαθιά γεράματα.

Συλλυπητήρια επομένως, αλλά οπωσδήποτε χωρίς σιωπή. Ποτέ ξανά σιωπή.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Social Media / Yπήρξε έστω και μία μέρα τα τελευταία 15 χρόνια που δεν μπήκες Instagram; Δεν υπήρξε. Δεν είσαι ο μόνος.

Kαθορίζει την εικόνα μας, τη διάθεσή μας, τα οικονομικά μας, καθορίζει τον τρόπο που ζούμε. Θα έλεγε κανείς πως, μετά την έλευσή του, μια πετυχημένη selfie, σαν την περίφημη selfie των Oscar του 2014, αλλάζει τον μικρόκοσμο που ζούμε. Ο Χαράλαμπος Τσέκερης, κύριος ερευνητής ΕΚΚΕ και πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής & Τεχνοηθικής, αναλύει το φαινόμενο Instagram.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Οπτική Γωνία / Αυτό που πραγματικά συνδέει τα κινήματα διαμαρτυρίας της Γενιάς Ζ ανά τον πλανήτη

Το κόστος ζωής, η ανισότητα, η διαφθορά, ο νεποτισμός, η βιαιότητα των δυνάμεων καταστολής: αυτά είναι τα ζητήματα που απασχολούν τα κινήματα της Γενιάς Ζ και όχι τόσο τα memes ή τα καρτούν.
THE LIFO TEAM
Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Οπτική Γωνία / Όταν οι αστυνομικοί γίνονται τηλεσχολιαστές, κάτι πάει στραβά στη χώρα

Δεν μιλάμε πια για ειδικούς αναλυτές θεμάτων ασφάλειας, αλλά για έναν νέο τύπο τηλεοπτικού ιεροκήρυκα: ο αστυνομικός που εξηγεί, καθοδηγεί και κρίνει τα πάντα «με τάξη και ασφάλεια».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει από πουθενά, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

Αθλητισμός / Αναστασία Ντραγκομίροβα: «Στήριξη δεν υπάρχει, αλλά έχω μάθει να μην γκρινιάζω»

H ανερχόμενη αθλήτρια του ελληνικού στίβου έχει μάθει να μην αφήνει το παρελθόν να την κρατά πίσω, τροφοδοτείται από το συναίσθημα, έχει στόχο τους Ολυμπιακούς και ζωγραφίζει παντού, ακόμα και στο δέρμα της.
ΜΙΝΑ ΚΑΛΟΓΕΡΑ
Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Ρεπορτάζ / Γιατί ανοίγει ξανά η υπόθεση θανάτου της Μαίρης Χρονοπούλου

Δύο χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπητής ηθοποιού, η υπόθεση βρίσκεται στο Τμήμα Ανθρωποκτονιών και ερευνάται εκ νέου. Κοντινοί της άνθρωποι ισχυρίζονται ότι «δεν ήταν ατύχημα, αλλά εγκληματική ενέργεια».
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Οπτική Γωνία / Αμπντελά Ταϊά: «Η γενιά αυτή τολμά όσα δεν τολμήσαμε εμείς και της αξίζει κάθε στήριξη!»

Ο Μαροκινός συγγραφέας και σκηνοθέτης, κάτοικος Γαλλίας πλέον και γνωστός στην Ελλάδα από το υπέροχο μυθιστόρημα «Η ζωή με το δικό σου φως», μιλά με θαυμασμό για την εξέγερση της νεολαίας που συνταράσσει την πατρίδα του.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Συνέντευξη / Νίκος Χασαπόπουλος: «Παραλίγο να πεθάνω από τη σκευωρία της Novartis»

Μετά από μισό αιώνα στο «Βήμα», ο Νίκος Χασαπόπουλος μιλά για πρώτη φορά για την πιο δύσκολη απόφαση της ζωής του, τις στιγμές που έζησε δίπλα σε Λαμπράκη, Ψυχάρη και πρωθυπουργούς, αλλά και για το μεγάλο λάθος του.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Οπτική Γωνία / Ένας άλλος «Μεσοπόλεμος»: Το μένος για τα θύματα (που γίνονται φωνή)

Έχουμε ένα καινούργιο συναίσθημα, όχι το κλασικό της εποχής των φασισμών, δηλαδή τον φόβο μη βρεθεί κανείς στη θέση των κατώτερων, όσων έμειναν πίσω ή «από κάτω». Πλέον βλέπει κανείς μένος για τα θύματα που μιλάνε.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ