Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ κατάφερε μέσα σε μία εβδομάδα να ζωηρέψει το ενδιαφέρον για την εκλογή της νέας ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, παρότι μέχρι πρότινος ο ίδιος δεν απασχολούσε σχεδόν καθόλου τα μέσα.
Λόγω της απλής αναλογικής με την οποία θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, καθώς και της αδυναμίας του ΣΥΡΙΖΑ να καλύψει πλήρως την κεντροαριστερά ώστε να απειλήσει με αξιώσεις την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ είχαν αποκτήσει μια ιδιαίτερη σημασία και ο πολιτικός κόσμος τις παρακολουθούσε στενά.
Το ενδιαφέρον όμως που εκδήλωσε για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ ο Γιώργος Παπανδρέου, ένα πρόσωπο φορτισμένο και ταυτισμένο με το μεγάλο τραύμα, πυροδότησε ξαφνικά νέα πάθη και αναζωπύρωσε τα παλιά.
Ο τελευταίος πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ, λένε άνθρωποι που τον γνωρίζουν, αισθανόταν αδικημένος επειδή δεν του δόθηκε η δυνατότητα να κυβερνήσει τη χώρα σε κανονικές συνθήκες και έμεινε στην εξουσία μόνο δύο χρόνια. Από τότε που έφυγε, πάντα ήθελε να επιστρέψει, αλλά δεν υπήρξε η ευκαιρία.
Αρκετοί στο ΚΙΝΑΛ αντιμετώπισαν με πολύ σκεπτικισμό την εκδήλωση ενδιαφέροντος που επέδειξε, υπενθυμίζοντας ότι «ήταν εκείνος που παρέδωσε την εξουσία και μάλιστα σε έναν “δοτό” πρωθυπουργό». Άλλοι αντιμετώπισαν την προοπτική της επιστροφής του πολύ πιο επιθετικά, αφήνοντας σαφείς αιχμές για τα τεράστια χρέη του κόμματος και τη δική του ευθύνη.
Η κατηγορία αυτή, όπως φάνηκε και από τις πρώτες προειδοποιητικές βολές μέσα από άρθρα που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα μικρά πολιτικά σάιτ, αναμένεται να χρησιμοποιηθεί ως βασικό όπλο εναντίον του, στην περίπτωση που επισημοποιήσει την υποψηφιότητα του.
Αρκετοί στο ΚΙΝΑΛ αντιμετώπισαν με πολύ σκεπτικισμό την εκδήλωση ενδιαφέροντος που επέδειξε, υπενθυμίζοντας ότι «ήταν εκείνος που παρέδωσε την εξουσία και μάλιστα σε έναν “δοτό” πρωθυπουργό». Άλλοι, άφησαν σαφείς αιχμές για τα τεράστια χρέη του κόμματος και τη δική του ευθύνη.
«Γιατί δεν είχε πει ποτέ ως τώρα ότι ενδιαφέρεται να διεκδικήσει ξανά την ηγεσία;» αναρωτιούνται μερικοί με έκδηλη καχυποψία. «Επειδή τώρα, με την αποχώρηση της Φώφης Γεννηματά και τα νέα δεδομένα, δόθηκε αυτή η δυνατότητα» απαντά ένα από τα στελέχη που τον στηρίζουν.
«Ο Τσίπρας δεν θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές και πιθανόν να μην κερδίσει ούτε άλλες. Το ζητούμενο είναι η συγκρότηση του αντιδεξιού πόλου απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Ένα ΚΙΝΑΛ με πρόεδρο τον Λοβέρδο δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Ο Παπανδρέου είναι ο μόνος που μπορεί να ανασυνθέσει τον κεντροαριστερό χώρο» λέει και αυτό φαίνεται ότι είναι πεποίθηση και του ίδιου του πρώην προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Ο Τσίπρας, μετά την ανησυχία που του προκάλεσε η απόσυρση της υποψηφιότητας Γεννηματά, καθώς αποδυνάμωσε την πρότασή του για «προοδευτική κυβέρνηση» που περιείχε και το ΚΙΝΑΛ, είδε αρχικά με ενδιαφέρον και προβληματισμό μαζί τη νέα πιθανή υποψηφιότητα.
Όσοι γνωρίζουν τον Γιώργο Παπανδρέου όμως, λένε ότι αν ο Τσίπρας πιστεύει πως θα δεχόταν να γίνει υπουργός του, σε ένα τέτοιο σενάριο, πέφτει έξω. «Όταν ο Παπανδρέου μιλάει για προοδευτική διακυβέρνηση, δεν εννοεί την κυβέρνηση που λένε αυτοί. Έχει συγκεκριμένη ατζέντα, την οποία οι συριζαίοι δεν αποδέχονται».
Επιπλέον δύσκολα (οι δικοί του λένε «με τίποτα») θα δεχόταν ο Παπανδρέου, στην περίπτωση που έβγαινε το σενάριο του ΣΥΡΙΖΑ, να συγκυβερνήσουν με πρωθυπουργό τον Τσίπρα. «Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν είναι Πάνος Καμμένος» λένε οι δικοί του, «και δεν θα δεχόταν ποτέ έναν παρόμοιο ρόλο».
Γιατί δεν ξεκαθάρισε αμέσως αν θα είναι υποψήφιος ή όχι; Αυτό είναι το άλλο ερώτημα που διατυπώνεται για τον Γιώργο Παπανδρέου. Επειδή ήθελε πρώτα να δει το κλίμα και να μετρήσει τις αντιδράσεις, είναι η απάντηση.
Όταν αποχώρησε η Φώφη Γεννηματά, κάποιοι από τους υποστηρικτές του, που ανυπομονούν να τον δουν να επιστρέφει σε κεντρικό πρωταγωνιστικό ρόλο, εκτίμησαν ότι ήταν η πλέον κατάλληλη συγκυρία για να αναλάβει εκείνος τον ρόλο του εγγυητή της ενότητας του ΚΙΝΑΛ τώρα. Κάποιοι που ανησυχούν ότι αν κερδίσει ο Ανδρέας Λοβέρδος, θα «στρίψει το κόμμα δεξιά», του λένε «να μην τον αφήσει να το πάρει» και ότι «μόνο εκείνος μπορεί να τον νικήσει».
Η εκτίμηση αυτή, αν και υποτιμά τις υπόλοιπες υποψηφιότητες, φαίνεται ότι κυριαρχεί στο στρατόπεδο του Γιώργου Παπανδρέου, το οποίο επικεντρώνεται κυρίως στον Ανδρέα Λοβέρδο ως αντίπαλο. Ίσως, από την άλλη, να είναι κάποια τακτική για να δει αν μπορεί να συσπειρώσει γύρω του τον κόσμο όλων των υπόλοιπων υποψηφιοτήτων, όπως ερμηνεύουν στο επιτελείο του Νίκου Ανδρουλάκη, όχι χωρίς κάποια ενόχληση.
Η αλήθεια είναι ότι εκνευρισμός υπάρχει στα επιτελεία όλων των υποψηφίων για την αναστάτωση που τους έχει προκαλέσει. Το ενδιαφέρον ωστόσο για τις εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ μάλλον θετικό για όλους θα είναι στο τέλος, ειδικά αν αυξήσει τη συμμετοχή των μελών και φίλων στην εκλογή.
Απαίτηση του Γιώργου Παπανδρέου να αποχωρήσουν οι άλλοι υποψήφιοι δεν υπήρξε, διαβεβαιώνει ένας από αυτούς, που μίλησε μαζί του. «Προσδοκία ίσως», λέει, «αλλά δεν διατυπώθηκε τίποτα σχετικό, ούτε άνοιξε τα χαρτιά του. Μίλησε αρκετά γενικά, αλλά από αυτά που είπε ήταν προφανές ότι ενδιαφέρεται για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ».
Στελέχη του κόμματος υποστηρίζουν ότι ο Παπανδρέου ήλπιζε ή τουλάχιστον ήθελε να δει αν κάποιοι θα αποχωρούσαν από την κούρσα της διαδοχής με το που θα εκδήλωνε το ενδιαφέρον του. Το ιδανικό σενάριο γι' αυτόν θα ήταν, αν όχι όλοι, τουλάχιστον όλοι πλην Λοβέρδου, να αποσυρθούν, οπότε η δική του υποψηφιότητα να συσπειρώσει το «αντιδεξιό ΚΙΝΑΛ». Φαίνεται όμως ότι σε πρώτη φάση, μόνο ο Βασίλης Κεγκέρογλου εμφανίστηκε πρόθυμος, αλλά κι αυτός, διαπιστώνοντας ότι ο Παπανδρέου δεν ήταν 100% σίγουρος, δεν δήλωσε αποχώρηση.
Πολιτικός επιστήμονας και δημοσκόπος που είχε πραγματοποιήσει –όχι πρόσφατα– μετρήσεις για τα χαρακτηριστικά της βάσης του ΚΙΝΑΛ, υποστηρίζει ότι στις έρευνες αυτές «η αναλογία ήταν 70% αντιΣΥΡΙΖΑ και 30% αντιδεξιοί».
Ο Γιώργος Παπανδρέου υπήρξε για 8 χρόνια πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, αλλά η κομματική βάση έκτοτε έχει υποστεί πολλές αλλαγές. Κανείς δεν ξέρει τα ακριβή χαρακτηριστικά της σήμερα και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το αποτέλεσμα, καθώς αυτό, σε μεγάλο βαθμό, θα κριθεί από τη συμμετοχή. Όσο περισσότερα μέλη και φίλοι προσέλθουν στις κάλπες, τόσο μικρότερη θα είναι η επιρροή του κομματικού μηχανισμού.
Ο τελευταίος πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ και επί 8 χρόνια αρχηγός του, μετράει τις αντιδράσεις και επεξεργάζεται τα πρώτα μηνύματα που του έστειλαν ήδη οι άσπονδοι φίλοι. Κάνει πρώτα, δηλαδή, την εκτίμηση κινδύνου και μετά θα αποφασίσει αν θα ρίξει τα ζάρια.
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [03.12.21]](/sites/default/files/styles/lifo_standard_large/public/articles/2021-12-04/11110%2B1_2.jpg?h=22290d2f&itok=slYVzhN8)
