Πολύχρωμα τσαλακωμένα post-it πάνω στο γραφείο

Πολύχρωμα τσαλακωμένα post -it πάνω στο γραφείο Facebook Twitter
Στην ποπ κουλτούρα οι γυναίκες δεν περνάνε κρίση μέσης ηλικίας, συνήθως ο ρόλος τους είναι να συνεφέρουν τον «τρελάκια» που πίνει μόνος του ουίσκι και έχει υπαρξιακές αναζητήσεις. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΚΑΠΟΤΕ Η ΚΡΙΣΗ μέσης ηλικίας ήταν κάτι που αφορούσε κυρίως λευκούς άντρες της μεσαίας τάξης. Στη δεκαετία του ’80 και του ’90, μάλιστα, είχε και συγκεκριμένο σενάριο: ένα πρωί σηκώνονταν από το κρεβάτι με τη μέση τους να τους σκοτώνει, τα λιγοστά πλέον μαλλιά τους κολλημένα στο κεφάλι, κοίταζαν τη σύντροφό τους κι έλεγαν «ως εδώ». Έβαφαν τα μαλλιά τους κομοδινί, αγόραζαν ένα κάμπριο κόκκινο αμάξι και τα έφτιαχναν με τη γραμματέα τους. 

Mια παλιά μου γνωστή άρχισε να εξαφανίζεται τα βράδια, μέχρι που κάποια στιγμή κάτι μέσα της έκανε ένα «κρακ». Γύρισε σπίτι της κι άρχισε να φωνάζει στον σύντροφό της επαναλαμβανόμενα: «Εγώ δεν είμαι η κότα με τα χρυσά αυγά». Μετά γέμισε μια βαλίτσα με ρούχα κι έφυγε. Ξεκίνησε personal training· έκανε μπότοξ· μέσα σε δύο μήνες βρέθηκε να έχει τέσσερα τατουάζ.

Η γυναικεία κρίση μέσης ηλικίας θυμίζει προθάλαμο νοσοκομείου: πρακτικοί οδηγοί, ιατρικά sites, χάπια για την εμμηνόπαυση.

Πρόσφατα βρέθηκα σε ένα ανοιξιάτικο μπάρμπεκιου στην Κερατέα ‒ τριάντα ενήλικές και δέκα παιδάκια σε έναν κήπο με μαργαρίτες. Τρώγαμε μπριζόλες ανάμεσα στα παιδιά μας που στρίγκλιζαν ‒ είχαν βρει έναν κουβά γεμάτο νερό με μπογιά και μια βούρτσα και τσακωνόντουσαν ποιος θα πρωτολερωθεί. Τα ηχεία έπαιζαν λαϊκά από playlist σε λούπα. «Πρέπει να γράψεις ένα κείμενο για το ότι κρίση μέση ηλικίας είναι να βρίσκεσαι να κάνεις μπάρμπεκιου με ανθρώπους με τους οποίους πριν από δεκαπέντε χρόνια σερνόσασταν στα πατώματα μαζί. Τώρα βρίσκεστε μια Κυριακή απόγευμα στην Κερατέα με στοίβες από κρέατα μπροστά σας να ακούτε τον “Αετό που πεθαίνει στον αέρα ελεύθερο και δυνατό”», είπε ο Π.

«Μου φαίνεται σαν μια φυσική συνέχεια της ζωής», είπα. «Θέλω να πω, νομίζω πως περνάω κρίση μέσης ηλικίας, αλλά δεν μοιάζει με τη δική σου».

Ο όρος «κρίση μέσης ηλικίας» πρωτοχρησιμοποιήθηκε το 1965 από τον ψυχαναλυτη Elliott Jaques. H ιδέα έγινε πιο δημοφιλής τη δεκαετία του ’70, χωρίς όμως να έχει ιδιαίτερη επιστημονική βάση, όπως εξηγεί το πρόσφατο αφιέρωμα των «New York Times» με τίτλο «Millennials are hitting middle age ‒ Αnd it doesn’t look like what we were promised». Το αφιέρωμα αναλύει πώς μοιάζει μια κρίση μέσης ηλικίας: ματαίωση, η αίσθηση πως τώρα ξεκινάς, τη στιγμή που έχεις ήδη πατήσει τα 40, πως θα έπρεπε να ’σαι τακτοποιημένος, αλλά δεν έχεις ιδέα τι σου γίνεται και πως ακόμα τους εξαπατάς όλους. Προφανώς αναφέρει και το σημαντικότερο πρόβλημα των ηλικιωμένων millennials, το γεγονός πως είμαστε φτωχότεροι από τους γονείς μας.

Στην ποπ κουλτούρα οι γυναίκες δεν περνάνε κρίση μέσης ηλικίας, συνήθως ο ρόλος τους είναι να συνεφέρουν τον «τρελάκια» που πίνει μόνος του ουίσκι και έχει υπαρξιακές αναζητήσεις ‒«ποιοι είμαστε, πού πάμε, γιατί πεθαίνουμε, γιατί με πιάνει σφάχτης κάθε φορά που παίζω 5x5»‒ που οι ίδιες είχαν στην εφηβεία.

Το ίντερνετ βρίθει από πνευματώδη κείμενα γεμάτα κατανόηση για τους άντρες. Η γυναικεία κρίση μέσης ηλικίας θυμίζει προθάλαμο νοσοκομείου: πρακτικοί οδηγοί, ιατρικά sites, χάπια για την εμμηνόπαυση.

Στην πραγματικότητα, αν υπήρχε μια γυναικεία κρίση μέσης ηλικίας, θα θύμιζε μια ατέλειωτη λίστα με tasks, ένα τηλέφωνο γεμάτο λίστες: μια λίστα με τα tasks της δουλειάς, μια άλλη με επισκευές, δώρα για παιδικά πάρτι, ψώνια από το σούπερ μάρκετ, προϊόντα φαρμακείου ‒ πολύχρωμα τσαλακωμένα post-it πάνω στο γραφείο.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

To νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ