Μερικά πράγματα που δεν σου λέει κανείς για την κρίση της μέσης ηλικίας

Μερικά πράγματα που δεν σου λέει κανείς για την κρίση της μέσης ηλικίας Facebook Twitter
Η κρίση μέσης ηλικίας, βέβαια, περνάει. Χρειάζεται λίγος αυτοσαρκασμός, δουλειά και λίγη ποίηση για να μας θυμίζει πώς να μη γινόμαστε σκληροί ή πικρόχολοι. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΑΕΙ ως εξής: ξεκινάς την ενήλικη εργασιακή σου ζωή σαν ένα χαριτωμένο αγνό κουταβάκι. Η ιδέα, κι αυτό που σου λένε όλοι, είναι πως πρέπει να μεγαλώσεις και να σκληρύνεις, να είσαι απόλυτα έτοιμος να παλέψεις στον βωμό της επιβίωσης.

Αυτό που δεν σου λέει κανείς είναι πως στην «κανονική ζωή» θα πρέπει να πασχίσεις και να δουλέψεις για το ακριβώς αντίθετο. Η μέση ηλικία, λίγο πριν, λίγο μετά τα σαράντα, είναι αμείλικτη.

Την ώρα που οι προσδοκίες διαψεύδονται, οι σχέσεις διαλύονται, οι γονείς μεγαλώνουν και πλέον είσαι ένας κανονικός, συνηθισμένος ενήλικας με (ή χωρίς) παιδιά και υποχρεώσεις το πιο εύκολο είναι να γίνεις σκληρός ή φθονερός.

Αυτό που δεν σου λέει κανείς για τη μέση ηλικία είναι πως θέλει προσπάθεια να παραμένεις ανθρώπινος και γενναιόδωρος με τους άλλους όταν τρως τη μια φάπα μετά την άλλη. 

Κάπως έτσι βλέπεις με έκπληξη κόσμο που ξέρεις χρόνια να μεταλλάσσεται κάτω από το βάρος των απανωτών διαψεύσεων σε κάτι πικρόχολο, εριστικό ή απεγνωσμένο για το παραμικρό ψίχουλο αναγνώρισης. «Ποιος είσαι;» αναρωτιέσαι την ώρα που ο άλλος ανοιγοκλείνει το στόμα του.

Εναλλακτικά, επίσης εύκολο είναι να πέσεις στη λουπα της μίρλας και της αυτολύπησης (ή, όπως το λέει μισοκοροϊδευτικά κι ένας φίλος με έναν στίχο του Νότη Σφακιανάκη, το «Για την πουτάνα τη ζωή που μου χρεώσανε», στο τραγούδι -ύμνο της αυτολύπησης «Γενέθλια», που περιλαμβάνει επίσης τον στίχο «Θεέ μου, κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω»), στην οποία η γενιά μας σκίζει.

Το γενικότερο πνεύμα είναι το «γιατί σε μένα», μια νοοτροπία αιώνιου «παιδήλικα» που θεωρεί πως του χρωστάνε όλοι. Σε αντίθεση με τους σημερινούς 25άρηδες, εμείς μεγαλώσαμε νομίζοντας πως θα δουλέψουμε σκληρά, αλλά η ζωή θα μας ανταμείψει, περίπου όπως αντάμειψε και τη γενιά των γονιών μας. Και μετά ήρθε η κρίση και γελάσαμε όλοι μαζί.

Δεν φταίμε μόνο εμείς βέβαια. Υπάρχει πάντα αυτή η καταπληκτική θεωρία ότι όλα στη ζωή είναι ένα «μάθημα», ότι μετά από κάθε δυσκολία ή απώλεια όλοι μας θα αναγεννηθούμε σαν φοίνικες από τις στάχτες μας, σαν μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Τι μπούρδες, Θεέ μου!

Όσο μεγαλώνω πιστεύω ακράδαντα πως οι δυσκολίες, οι απώλειες, οι προδοσίες, δεν μας κάνουν καλύτερους· στην καλύτερη μας σημαδεύουν, στη χειρότερη μας κάνουν λιγότερο ανοιχτούς, αισιόδοξους ή γενναιόδωρους. Αυτό που δεν σου λέει κανείς για τη μέση ηλικία είναι πως θέλει προσπάθεια να παραμένεις ανθρώπινος και γενναιόδωρος με τους άλλους όταν τρως τη μια φάπα μετά την άλλη. 

Και η κρίση μέσης ηλικίας, βέβαια, περνάει. Χρειάζεται λίγος αυτοσαρκασμός, δουλειά και λίγη ποίηση για να μας θυμίζει πώς να μη γινόμαστε σκληροί ή πικρόχολοι. Όπως έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος στο ποίημά του «Τριαντάφυλλα στο παράθυρο»: «Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Yπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτή την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Το νέο τεύχος της δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ζώντας στη δίνη των κρίσεων και στη σκιά των διαγενεακών συγκρούσεων

Οπτική Γωνία / Ζώντας στη δίνη των κρίσεων και στη σκιά των διαγενεακών συγκρούσεων

Η μετά την πανδημία περίοδος, σε συνδυασμό με τις τεχνολογικές αλλαγές και τις ψηφιακές καινοτομίες που έχουν συντελεστεί, διαμορφώνει συνθήκες που μπορεί να βαθύνουν το διαγενεακό χάσμα, για την αντιστροφή του οποίου χρειάζονται πρωτοβουλίες διαγενεακής αλληλεγγύης και αμοιβαίας υπευθυνότητας μεταξύ των διαφορετικών γενεών.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
«ΟΚ boomer» α λα ελληνικά: Το σύγχρονο χάσμα των γενεών στη χώρα μας

Δ. Πολιτάκης / «ΟΚ boomer» α λα ελληνικά: Το σύγχρονο χάσμα των γενεών στη χώρα μας

Έχει άραγε νόημα η μεταφορά του αμερικάνικου χάσματος γενεών στη σύγχρονη ελληνική συνθήκη; Και ναι και όχι. Το βέβαιο είναι ότι μια αντίστοιχη διαμάχη μαίνεται κι εδώ και ενδεχομένως με μεγαλύτερη ένταση αλλά και βαθύτερα αίτια,
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΛΙΤΑΚΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θεσσαλονίκη: ανήλικη βία αγέλης- πως θα αντιμετωπιστεί;

Ελλάδα / Θεσσαλονίκη: Ανήλικη βία αγέλης – πώς θα αντιμετωπιστεί;

Ο Βασίλης Βαμβακάς, αν. καθηγητής Κοινωνιολογίας της Επικοινωνίας στο ΑΠΘ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων, η οποία έχει αναλάβει να εκπονήσει το «Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής Πρόληψης και Αντιμετώπισης της Βίας και της Παραβατικότητας των Ανηλίκων» μιλά στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ενεργειακές Κοινότητες: είναι ο μίτος στο λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης;

Ρεπορτάζ / Ενεργειακές Κοινότητες: Πώς γίνεσαι αυτοπαραγωγός και καταναλωτής φθηνής και πράσινης ενέργειας;

Τρία από τα ιδρυτικά μέλη του Υπερίωνα, της πρώτης ενεργειακής κοινότητας λαϊκής βάσης που δημιουργήθηκε στην Αθήνα, φωτίζουν τους τρόπους με τους οποίους μπορούν οι πολίτες να βγουν από τον λαβύρινθο της ενεργειακής κρίσης.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Το χαμένο στοίχημα των βιβλιοθηκών στη χώρα μας

Οπτική Γωνία / Δημόσιες βιβλιοθήκες: Ζωντανοί οργανισμοί ή χαμένο στοίχημα;

Στο συλλογικό φαντασιακό οι βιβλιοθήκες έχουν παραμείνει στον 19ο αιώνα, με βλοσυρούς βιβλιοθηκονόμους, συρταριέρες με χειρόγραφα δελτία καταλογογράφησης και αποκλειστικά υπηρεσίες δανεισμού. Και υπάρχει λόγος γι' αυτό.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Οπτική Γωνία / «Δεν φοβόμαστε, δεν ντρεπόμαστε, δεν θα επηρεαστεί η ασφάλεια του EuroΡride»

Η βία, οι προβληματισμοί και οι ανησυχίες για τη διεξαγωγή των φετινών εκδηλώσεων του EuroPride. Μιλούν στη LiFO ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης και ο εκπρόσωπος του Thessaloniki Pride.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο φόβος που δείχνει επιτέλους να αλλάζει πλευρά

Οπτική Γωνία / Το ομοφοβικό αίσχος της Αριστοτέλους και ο μονόδρομος για την ελευθερία

Τίποτα δεν πρέπει να μένει αναπάντητο – το μίσος δεν αντιπαλεύεται με μίσος, ας γίνει όμως κοινή συνείδηση ότι ο δρόμος για την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τον σεβασμό και την ισότητα είναι μονόδρομος και είναι αδιαπραγμάτευτος.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Ν. Σεβαστάκης / Το καρναβάλι, ο όχλος, η Θεσσαλονίκη

Χιλιάδες άνθρωποι, νέοι και μεγαλύτεροι, πιστεύουν πως τους ανήκει η πόλη και πως θα ορίζουν αιωνίως τα δημοφιλή πρότυπα. Αν δεν συναντήσουν εμπόδια, θα συγκροτήσουν κάποια στιγμή ένα μέτωπο κανονικής ασφυξίας για όλους τους υπόλοιπους.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Ιλεκτρίσιτυ / Το Dune, η Μέση Ανατολή και οι Εξεγερμένοι

Οι αναφορές του Dune στους αντιαποικιοκρατικούς αγώνες μουσουλμανικών πληθυσμών είναι τόσο έντονες που οι Άραβες φίλοι του Χέρμπερτ πίστευαν πως δεν επρόκειτο καθόλου «για έργο επιστημονικής φαντασίας».
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου…

Οπτική Γωνία / Ο τυχαίος θάνατος ενός δημοσιογράφου

Η ιστορία, που φυσικά χάθηκε ανάμεσα σε μεγάλα γεγονότα, είναι διδακτική, όχι μόνο για τους δημοσιογράφους που με προχειρότητα μεταδίδουν μια είδηση χωρίς να ελέγξουν πρώτα την αλήθεια της. Είναι διδακτική και για την ίδια την κοινωνία, η οποία τελικά είναι ο αποδέκτης της πληροφόρησης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οπτική Γωνία / Η Εκκλησία, σε ρόλο «πορτιέρη», επιβάλλει face control στους ναούς

Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι ανόητοι αφορισμοί είναι ξεπερασμένοι και το ποίμνιο δεν περιμένει από την Ιερά Σύνοδο και τους μητροπολίτες να πολιτεύονται ως γραφικοί κομματάρχες.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ