Μερικά πράγματα που δεν σου λέει κανείς για την κρίση της μέσης ηλικίας

Μερικά πράγματα που δεν σου λέει κανείς για την κρίση της μέσης ηλικίας Facebook Twitter
Η κρίση μέσης ηλικίας, βέβαια, περνάει. Χρειάζεται λίγος αυτοσαρκασμός, δουλειά και λίγη ποίηση για να μας θυμίζει πώς να μη γινόμαστε σκληροί ή πικρόχολοι. Εικονογράφηση: Ατελιέ/LIFO
0

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΑΕΙ ως εξής: ξεκινάς την ενήλικη εργασιακή σου ζωή σαν ένα χαριτωμένο αγνό κουταβάκι. Η ιδέα, κι αυτό που σου λένε όλοι, είναι πως πρέπει να μεγαλώσεις και να σκληρύνεις, να είσαι απόλυτα έτοιμος να παλέψεις στον βωμό της επιβίωσης.

Αυτό που δεν σου λέει κανείς είναι πως στην «κανονική ζωή» θα πρέπει να πασχίσεις και να δουλέψεις για το ακριβώς αντίθετο. Η μέση ηλικία, λίγο πριν, λίγο μετά τα σαράντα, είναι αμείλικτη.

Την ώρα που οι προσδοκίες διαψεύδονται, οι σχέσεις διαλύονται, οι γονείς μεγαλώνουν και πλέον είσαι ένας κανονικός, συνηθισμένος ενήλικας με (ή χωρίς) παιδιά και υποχρεώσεις το πιο εύκολο είναι να γίνεις σκληρός ή φθονερός.

Αυτό που δεν σου λέει κανείς για τη μέση ηλικία είναι πως θέλει προσπάθεια να παραμένεις ανθρώπινος και γενναιόδωρος με τους άλλους όταν τρως τη μια φάπα μετά την άλλη. 

Κάπως έτσι βλέπεις με έκπληξη κόσμο που ξέρεις χρόνια να μεταλλάσσεται κάτω από το βάρος των απανωτών διαψεύσεων σε κάτι πικρόχολο, εριστικό ή απεγνωσμένο για το παραμικρό ψίχουλο αναγνώρισης. «Ποιος είσαι;» αναρωτιέσαι την ώρα που ο άλλος ανοιγοκλείνει το στόμα του.

Εναλλακτικά, επίσης εύκολο είναι να πέσεις στη λουπα της μίρλας και της αυτολύπησης (ή, όπως το λέει μισοκοροϊδευτικά κι ένας φίλος με έναν στίχο του Νότη Σφακιανάκη, το «Για την πουτάνα τη ζωή που μου χρεώσανε», στο τραγούδι -ύμνο της αυτολύπησης «Γενέθλια», που περιλαμβάνει επίσης τον στίχο «Θεέ μου, κι ας ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω και του θανάτου μου γενέθλια να κάνω»), στην οποία η γενιά μας σκίζει.

Το γενικότερο πνεύμα είναι το «γιατί σε μένα», μια νοοτροπία αιώνιου «παιδήλικα» που θεωρεί πως του χρωστάνε όλοι. Σε αντίθεση με τους σημερινούς 25άρηδες, εμείς μεγαλώσαμε νομίζοντας πως θα δουλέψουμε σκληρά, αλλά η ζωή θα μας ανταμείψει, περίπου όπως αντάμειψε και τη γενιά των γονιών μας. Και μετά ήρθε η κρίση και γελάσαμε όλοι μαζί.

Δεν φταίμε μόνο εμείς βέβαια. Υπάρχει πάντα αυτή η καταπληκτική θεωρία ότι όλα στη ζωή είναι ένα «μάθημα», ότι μετά από κάθε δυσκολία ή απώλεια όλοι μας θα αναγεννηθούμε σαν φοίνικες από τις στάχτες μας, σαν μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας. Τι μπούρδες, Θεέ μου!

Όσο μεγαλώνω πιστεύω ακράδαντα πως οι δυσκολίες, οι απώλειες, οι προδοσίες, δεν μας κάνουν καλύτερους· στην καλύτερη μας σημαδεύουν, στη χειρότερη μας κάνουν λιγότερο ανοιχτούς, αισιόδοξους ή γενναιόδωρους. Αυτό που δεν σου λέει κανείς για τη μέση ηλικία είναι πως θέλει προσπάθεια να παραμένεις ανθρώπινος και γενναιόδωρος με τους άλλους όταν τρως τη μια φάπα μετά την άλλη. 

Και η κρίση μέσης ηλικίας, βέβαια, περνάει. Χρειάζεται λίγος αυτοσαρκασμός, δουλειά και λίγη ποίηση για να μας θυμίζει πώς να μη γινόμαστε σκληροί ή πικρόχολοι. Όπως έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος στο ποίημά του «Τριαντάφυλλα στο παράθυρο»: «Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Yπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτή την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ζώντας στη δίνη των κρίσεων και στη σκιά των διαγενεακών συγκρούσεων

Οπτική Γωνία / Ζώντας στη δίνη των κρίσεων και στη σκιά των διαγενεακών συγκρούσεων

Η μετά την πανδημία περίοδος, σε συνδυασμό με τις τεχνολογικές αλλαγές και τις ψηφιακές καινοτομίες που έχουν συντελεστεί, διαμορφώνει συνθήκες που μπορεί να βαθύνουν το διαγενεακό χάσμα, για την αντιστροφή του οποίου χρειάζονται πρωτοβουλίες διαγενεακής αλληλεγγύης και αμοιβαίας υπευθυνότητας μεταξύ των διαφορετικών γενεών.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
«ΟΚ boomer» α λα ελληνικά: Το σύγχρονο χάσμα των γενεών στη χώρα μας

Δ. Πολιτάκης / «ΟΚ boomer» α λα ελληνικά: Το σύγχρονο χάσμα των γενεών στη χώρα μας

Έχει άραγε νόημα η μεταφορά του αμερικάνικου χάσματος γενεών στη σύγχρονη ελληνική συνθήκη; Και ναι και όχι. Το βέβαιο είναι ότι μια αντίστοιχη διαμάχη μαίνεται κι εδώ και ενδεχομένως με μεγαλύτερη ένταση αλλά και βαθύτερα αίτια,
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΟΛΙΤΑΚΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ