Όνειρα: Ένα δωρεάν, αλλόκοτο πρόγραμμα ψυχαγωγίας

ΕΠΕΞ Όνειρα: Ένα δωρεάν, αλλόκοτο πρόγραμμα ψυχαγωγίας Πετώντας, πέφτοντας, επιπλέοντας, τρέχοντας μακριά από φίδια Facebook Twitter
«Το μόνο πράγμα που είναι πιο βαρετό από το να ακούς τα όνειρα των άλλων είναι το να ακούς τα προβλήματά τους». Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0


OTAN ΞΥΠΝΗΣΑ, ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΕΝΗ ακόμα, αναρωτήθηκα γιατί ονειρεύτηκα τη Νατάσα, μια γνωστή μου που είχα να δω χρόνια, με την οποία συναντιόμασταν για χρόνια σε πάρτι και μπαρ. Λένε πως ονειρευόμαστε κάθε βράδυ, αλλά θυμόμαστε μόνο τα όνειρα που βλέπουμε λίγο πριν ξυπνήσουμε. Κι όμως κάπως χάρηκα. Είχα να ονειρευτώ μήνες. Μου αρέσουν τα όνειρα περίπου όσο μου αρέσει και ο ύπνος. Τα σκέφτομαι σαν καταφύγιο, κάτι σαν ένα δωρεάν αλλόκοτο πρόγραμμα ψυχαγωγίας. Έρχονται κάπως σαν κύματα, όσο πιο πολύ τα γράφεις ή τα διηγείσαι τόσο πιο πολλά βλέπεις. Και μετά, για λίγο καιρό, δεν βλέπεις ούτε ένα.

Συμβαίνει και κάτι άλλο με τα όνειρα: είναι συναρπαστικά και βαρετά ταυτόχρονα.

Για χρόνια έβλεπα συχνά περίπου το ίδιο όνειρο, πως πετάω πάνω από ένα δάσος με έλατα. Κάποιες φορές εκτοξευόμουν μαγικά στον αέρα, άλλες έβγαζα φτερά. Συχνά ένιωθα πως μπορούσα κατά κάποιον τρόπο να ελέγξω το όνειρο, τον τρόπο που σηκώνονταν τα πόδια μου στον αέρα, την κατεύθυνση. Αυτό ονομάζεται lucid dreaming (συνειδητό ή διαυγές όνειρο). Είχα πλήρη συνείδηση πως ονειρευόμουν, αλλά μπορούσα, με έναν παράξενο τρόπο, να καθοδηγήσω το όνειρό μου.

Υπάρχουν βέβαια και οι εφιάλτες. Ο χειρότερος παιδικός εφιάλτης μου ήταν κάτι σαν όνειρο μέσα στο όνειρο. Πρέπει να ήμουν 5 ή 6 χρονών γιατί ζούσαμε ακόμα στο σπίτι μας στου Παπάγου. Ονειρεύτηκα πως ξυπνάω από ένα όνειρο και τρέχω στο κρεβάτι της μαμάς μου. Σηκώνω την κουβέρτα, μια ακρυλική χοντρή κρεμ και πράσινη, αλλά στη θέση της μαμάς μου βρίσκεται ένας σκελετός.

Σύμφωνα με την έρευνα του Robert Stickgold, του 91χρονου καθηγητή Ψυχιατρικής του Χάρβαρντ που έχει αφιερώσει την καριέρα του στη μελέτη του ύπνου και των ονείρων, ο πιο συχνός εφιάλτης είναι ότι πέφτεις ή επιπλέεις. Πολύ συνηθισμένα όνειρα είναι και αυτά που βλέπεις κάποιο παλιό σπίτι, φίδια ή ότι κάποιος σε κυνηγάει.

Συμβαίνει και κάτι άλλο με τα όνειρα: είναι συναρπαστικά και βαρετά ταυτόχρονα. Ο Τζορτζ Μολ, πατέρας του αγαπημένου μου λογοτεχνικού ήρωα, του Άντριαν Μολ, της αγγλικής σειρας μπεστ σέλερ της Σου Τάουνσεντ, είχε πει τη θρυλική ατάκα: «Το μόνο πράγμα που είναι πιο βαρετό από το να ακούς τα όνειρα των άλλων είναι το να ακούς τα προβλήματά τους».

Νομίζω πως έχει άδικο. Τα όνειρα των άλλων, ειδικά όταν θυμίζουν σειρά με έξι σεζόν και θέλουν να σ’ τα διηγηθούν με κάθε λεπτομέρεια («και μετά περπατήσαμε σε ένα λιβάδι και ξαφνικά είδα ένα σπιτάκι και μέσα ήταν ο θείος μου και με κοιτούσε περίεργα και μετά πέρασε μπροστά μου μια γάτα και βρέθηκα στην πολυκατοικία που μένει η Άννα») είναι απείρως πιο βαρετά από τα προβλήματά τους. Τα δικά μας όμως έχουν πάντα ενδιαφέρον.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Antinero: Καταγγελία-μαμούθ για το μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης

Ρεπορτάζ / Antinero: Πώς το «μεγαλύτερο πρόγραμμα δασικής πρόληψης» έγινε πεδίο καταγγελιών

Με εκατομμύρια ευρώ να έχουν ήδη διατεθεί, το πρόγραμμα Antinero μπαίνει στο στόχαστρο: 213 φορείς και πολίτες υπέβαλαν αναφορά στην Ε.Ε., αμφισβητώντας τη νομιμότητα και την αποτελεσματικότητά του.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
ΕΠΕΞ Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Οι ψαράδες της Αμοργού πέτυχαν κάτι που δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα

Πήραν τη θάλασσα στα χέρια τους, πριν να είναι πολύ αργά και την χάσουν. Το «Αμοργόραμα» δεν είναι απλώς μια ιδέα, αλλά στοίχημα ζωής – και πρότυπο για την αλιεία όλης της χώρας.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ