Οι φωτιές στην Πάτρα έκαψαν κάτι μέσα μου

Οι φωτιές στην Πάτρα έκαψαν κάτι μέσα μου Facebook Twitter
«Δεν καήκαμε εμείς, αλλά κάηκε κάτι μέσα μας και η οργή που άφησε αυτή η φωτιά είναι μεγάλη» .Φωτ.: Δημήτρης Χριστοδούλου / Eurokinissi
0

ΟΤΑΝ ΕΧΕΙΣ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ, τις περισσότερες φορές η σχέση που έχεις με την πόλη σου, είναι η σχέση ενός έφηβου με την μάνα του. Νιώθεις ότι σε καταπιέζει, προσπαθείς να κουβεντιάσεις, αλλά οι ιδέες της σου φαίνονται αναχρονιστικές και άκυρες, ανυπομονείς να ταξιδέψεις μόνος μακριά της και να της στέλνεις πού και πού ένα «είμαι καλά».

Μερικές φορές την ακυρώνεις στα μάτια των άλλων για να δείξεις ότι εσύ ξέφυγες, ότι είσαι καλύτερος, πιο μοντέρνος, ότι ανήκεις σε έναν νέο κόσμο κι εκείνη αντιπροσωπεύει κάτι παλιό που θέλεις να ξεχάσεις. Παρ’ όλ’ αυτά, κάθε φορά που σου ετοιμάζει το αγαπημένο σου φαγητό νιώθεις ξανά τη ζεστασιά της, τη μοναδικότητα της ρίζας σου που σε ενώνει για πάντα μαζί της. Κι ας είναι ένα παραδοσιακό γιουβέτσι που απέχει πολύ από τα gluten free, low fat ή vegan γεύματα που είναι της μόδας.

Πώς νιώθεις λοιπόν όταν βλέπεις τη μητέρα σου περικυκλωμένη από φλόγες; Κι ακόμα χειρότερα όταν, ενώ έχει πιάσει φωτιά το πατρικό σου διαμέρισμα, διαβάζεις γύρω σου «φωτιά στην πολυκατοικία!»

Δε μιλάμε συχνά για τη συναισθηματική καταστροφή. Αυτό το αίσθημα ανασφάλειας που παγιώνεται, γίνεται πλέον δεδομένο και σαφές: κανείς δεν θα σε σώσει. Τουλάχιστον όχι οι επίσημοι φορείς. Οι φίλοι, ναι. Οι εθελοντές σίγουρα.

Δεν ήταν η πολυκατοικία που κατακάηκε. Δεν ήταν η Αχαΐα απλώς. Ήταν η Πάτρα. Οι γειτονιές της που απέχουν μόλις 2-3 χιλιόμετρα από το κέντρο. Δεν ήταν μια πυρκαγιά σε δασικές εκτάσεις – που επίσης αποτελεί τραγωδία – αλλά μια ανεξέλεγκτη φλεγόμενη απειλή γύρω από την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας. Δεν ήμουν ποτέ τοπικίστρια. Αλλά δεν είμαι και έφηβη για να βλέπω στην πόλη μου μόνο όσα μου τη σπάνε. Την αγαπώ με τα όμορφα και τα άσχημά της. Και τώρα κάποιες – πολλές – από τις ομορφιές της έγιναν στάχτη κι αποκαΐδια.

Όσο για εμάς που βρισκόμασταν εκεί, για δυο μέρες ζήσαμε ένα πολεμικό σκηνικό με τον ουρανό μαύρο από τους καπνούς, τις στάχτες να μπαίνουν στα σπίτια μας και το 112 να ηχεί κάθε τόσο σαν σειρήνα. Ένα 112 που έστελνε σε δρόμους ήδη αποκλεισμένους ή περίμενε να εκκενώσεις «από Πάτρα προς Πάτρα». (Αλήθεια τώρα;) Εκείνο που τελικά επικράτησε ήταν τα μηνύματα μεταξύ μας: «φύγε», «έλα σ’ εμένα, εδώ δεν υπάρχει κίνδυνος», «πώς είστε», «τι βλέπεις;», «που είναι η φωτιά τώρα;», «θα φτάσει Δασύλλιο;»

Στο Δασύλλιο κάναμε τις σχολικές εκδρομές μας, μετά γυρίσαμε για τα πρώτα «φασώματα» και πλέον επιστρέφουμε μεγάλοι πια για να χαρούμε το υπέροχο ηλιοβασίλεμα της πόλης που βουλιάζει στον Πατραϊκό Κόλπο και κάνει τη «μάνα» σου να μοιάζει η καλύτερη του κόσμου. Ευτυχώς δεν κάηκε. Δεν καήκαμε εμείς, το σπίτι μας ή οτιδήποτε να αποτελεί περιουσία μας, στα χαρτιά τουλάχιστον, - ο τόπος σου δεν είναι άραγε ένα είδος περιουσίας;

Κάηκε όμως το πατρικό σπίτι της φίλης μου της Σόφης, εκεί όπου έμεναν μέχρι σήμερα οι γονείς της και βγήκαν χωρίς να πάρουν τίποτα γιατί δεν τους ειδοποίησε το 112. Κάηκε το σπίτι του Γιάννη, ενός καλλιτέχνη που γνώριζα από παλιά και μαζί όλα τα έργα του και οι αναμνήσεις από την κόρη του που έχασε πρόσφατα. Η φίλη μου η Μαρία γύριζε 24 ώρες από σπίτι σε σπίτι γιατί η Αρόη – από εκεί πας με τα πόδια στο κέντρο- κινδύνευε. Άλλοι τόσοι που δεν γνωρίζω κινδύνεψαν ή τελικά έχασαν ιδιοκτησία τους -όποια κι αν είναι αυτή. Άρα ναι, δεν καήκαμε εμείς, αλλά κάηκε κάτι μέσα μας και η οργή που άφησε αυτή η φωτιά είναι μεγάλη.

Δε μιλάμε συχνά για τη συναισθηματική καταστροφή. Αυτό το αίσθημα ανασφάλειας που παγιώνεται, γίνεται πλέον δεδομένο και σαφές: κανείς δεν θα σε σώσει. Τουλάχιστον όχι οι επίσημοι φορείς. Οι φίλοι, ναι. Οι εθελοντές σίγουρα. Η δική σου ψυχραιμία – δεν ξέρω πώς μαζεύεται εκείνη τη στιγμή – που σου δείχνει τον δρόμο χωρίς να το περιμένεις. Ζούμε επειδή άλλαξε ο αέρας, έπιασε βροχή και κυρίως ζούμε επειδή έχουμε ο ένας τον άλλον. Όλοι μαζί εναντίον ενός. Κι αυτός ο ένας σίγουρα δεν είναι η φωτιά. Είναι ό,τι συμβολίζει εκείνη η σειρήνα που ουρλιάζει «άστα όλα να καούν». Μόνο που η καμμένη γη δεν είναι τόπος. Κι εκείνο που τελικά μένει, είναι μια θλίψη μαζί με ευγνωμοσύνη για το «μαζί» που μάλλον είναι πια η μόνη μας πατρίδα.   

Οπτική Γωνία
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Joe Coughlin: «Η τρίτη ηλικία δεν είναι κρουαζιέρες ή πατερίτσες»

Οπτική Γωνία / Joe Coughlin: «Γηρατειά δεν είναι μόνο κρουαζιέρες, πατερίτσες και να είσαι με το ένα πόδι στον τάφο»

Ο φιλέλληνας καθηγητής εξετάζει τις όψεις της μακροζωίας, πιστεύει πως στην Ελλάδα αυτό το φαινόμενο μπορεί να συνδυαστεί άνετα με το lifestyle και μιλάει με τρόπο ασυνήθιστο για το γήρας.
ΝΙΚΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Οπτική Γωνία / Κοσμάς Μαρινάκης: «Σε ποιον θα πουλήσει ο καπιταλιστής αν ο κόσμος δεν έχει να το αγοράσει;»

Ο δημιουργός του Greekonomics μιλά στη LiFO για την επιτυχία αυτού του εγχειρήματος αλλά και τις επιθέσεις που δέχτηκε πρόσφατα για κάποιες «άβολες αλήθειες» που επισήμανε αναφορικά με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικών, οικονομικών «καρτέλ» και ΜΜΕ στην Ελλάδα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Οπτική Γωνία / Γιατί οι διεθνείς συγκυρίες δεν ευνοούν την Ελλάδα;

Από την Ουκρανία και την κρίση στη Γαλλία μέχρι τις αποφάσεις Τραμπ, η Ευρώπη περνάει κρίση ταυτότητας. Πώς επηρεάζεται η χώρα μας; Μιλά στη LiFO ο Σωτήρης Ντάλης, καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ενοποίησης του τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Χωρίς αναισθητικό, χωρίς δικαιώματα: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές στην Ελλάδα;

Ρεπορτάζ / Χωρίς αναισθητικό: Τι συμβαίνει με τις θρησκευτικές σφαγές για halal και kosher στην Ελλάδα;

Παρά τις προσπάθειες νομιμοποίησης του εβραϊκού και ισλαμικού τρόπου σφαγής των ζώων χωρίς αναισθητοποίηση, το νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν έχει αλλάξει. Η σχεδιαζόμενη Εθνική Στρατηγική Halal επαναφέρει το θέμα.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Κάποτε στην Αμερική…

Ακροβατώντας / Η αμερικανική δημοκρατία οδεύει προς το τέλος της

Η κυβέρνηση Τραμπ έχει επιδοθεί σε ανελέητο κυνηγητό όσων αμφισβητούν την αλήθεια της. Κυνηγάει δημοσιογράφους, παρουσιαστές, ακτιβιστές, αντιφρονούντες, δικαστές, όποιον τολμήσει να την αμφισβητήσει.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
H εξέγερση της «κανονικότητας»

Οπτική Γωνία / H εξέγερση της «κανονικότητας»

Μια τάση που θέλει να προσελκύσει μετριοπαθή ακροατήρια, αντλώντας από μια ψευδή εκδοχή της Ιστορίας, η οποία θέλει τον δυτικό πολιτισμό να υποφέρει ή να παρακμάζει γιατί τάχα έπεσε θύμα του ανθρωπισμού του.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
EPEJERGAS HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οπτική Γωνία / HIV/AIDS: Σύντομα θα αποτελεί παρελθόν;

Οι κρίσιμοι σταθμοί μιας δύσκολης πορείας που ξεκίνησε το 1981, οπότε πιστοποιήθηκαν τα πρώτα κρούσματα HIV, μέχρι σήμερα, που στόχος πια είναι η πλήρης ύφεση της νόσου, με ορίζοντα την επίτευξη της ίασης.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Οπτική Γωνία / Πάνος Ρούτσι: Ο απεργός πείνας που συγκλονίζει την Ελλάδα

Επιστρατεύοντας το ύστατο μέσο πίεσης, ο Πάνος Ρούτσι ζητά δικαιοσύνη για τα Τέμπη και άδεια για να ξεθάψει το παιδί που έχασε στο μοιραίο τρένο, ώστε να ταυτοποιηθεί και να γίνουν τοξικολογικές εξετάσεις.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Από τα drones μέχρι την τεχνητή νοημοσύνη: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Οπτική Γωνία / Από τα drones μέχρι το AI: Η Κίνα αλλάζει την παγκόσμια ασφάλεια

Πώς η στρατιωτική άνοδος της Κίνας και η στρατηγική σύμπλευση με τη Ρωσία διαμορφώνουν τις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες προκλήσεις για την ασφάλεια; Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Οπτική Γωνία / Τζέφρι Σακς: «Ο Τραμπ είναι διχαστικός και επικίνδυνος»

Γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες μοιάζουν πιο διχασμένες από ποτέ; Και πού οφείλεται η άνοδος της πολιτικής βίας; Μιλά στη LiFO ο καθηγητής Οικονομικών και διευθυντής του Κέντρου για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αντιδράσεις στην Πάρο για την τουριστική επένδυση στις Κολυμπήθρες ή Συλλογή υπογραφών κατά της στρατηγικής επένδυσης στην Πάρο

Ρεπορτάζ / Στις Κολυμπήθρες της Πάρου θα χτιστεί ένα τεράστιο ξενοδοχείο. Γιατί;

Η τοπική κοινωνία αντιδρά στην κατασκευή μεγάλου τουριστικού συγκροτήματος, προειδοποιώντας για αλλοίωση του τοπίου και επιβάρυνση των ήδη πιεσμένων υποδομών του νησιού.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Βασιλική Σιούτη / Βαθαίνει η κρίση εμπιστοσύνης, αλλά κανένας δεν πτοείται 

Στην Ελλάδα η κοινή γνώμη έχει τη χειρότερη άποψη για τα πολιτικά κόμματα της χώρας, αλλά αυτό δεν μοιάζει να πτοεί κανέναν, παρά τον υπαρκτό κίνδυνο απονομιμοποίησης του πολιτικού συστήματος. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο…

Ακροβατώντας / Ο Γιάννης Σίνα Ούγκο Αντετοκούνμπο και ο κάθε Γιάννης

Σαν αυτόν υπάρχουν χιλιάδες ακόμα άνθρωποι που ζουν στη χώρα μας, πολλές χιλιάδες «καταραμένοι» που για διάφορους λόγους έφτασαν και φτάνουν ως εδώ με κάτι καρυδότσουφλα, σε μια προσπάθεια να επιβιώσουν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ