Ο σκύλος ως προέκταση του μεγαλείου του ανδρός

dog cage Facebook Twitter
Στη χώρα μας τα καταφύγια ζώων είναι γεμάτα κυνηγόσκυλα και τσοπανόσκυλα. Είναι τα «εργαλεία» που δεν δούλεψαν.
0



ΣΤΑ ΠΑΡΚΑ ΠΑΝΤΑ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ
 αυτό το είδος ιδιοκτήτη σκύλου που δε συμβιβάζεται με το ενδεχόμενο να δέσει το ζωντανό του. Σαν να πρόκειται να φορέσει ο ίδιος λουράκι, σού πετάει κάποια χαριτωμένη φράση του στυλ «σε μυρίζει δεν δαγκώνει», ενώ σε σκανάρει με το βλέμμα κι ενώ το σκυλάκι έχει πιο πολλά δόντια κι απ' τα σαγόνια του καρχαρία.

Με ίδιες δόσεις αρρενωπής υπερηφάνειας υπερασπίζονται εδώ και καιρό τα «δικαιώματά» τους οι κυνηγοί. Δεν πρόκειται για δικαιώματα, αλλά για αίτημα συντήρησης μιας δυσλειτουργικής κατάστασης που παράγει αδέσποτα. Το ενδεχόμενο να επιβληθεί υποχρεωτική στείρωση (κάτι που οι φιλοζωικές οργανώσεις θέλουν πάρα πολύ) έχει αντιμετωπιστεί από τους ιδιοκτήτες κυνηγόσκυλων με τρόπο κάπως φρουδικό: δεν θέλουν να «ευνουχιστεί» το «εργαλείο» τους, αυτό δηλαδή που χρησιμοποιούν όταν εισέρχονται ανέλεγκτοι στο περιβάλλον άλλων έμβιων όντων κι από ευχαρίστηση σκοτώνουν μερικά.

Στη χώρα μας τα καταφύγια ζώων είναι γεμάτα κυνηγόσκυλα και τσοπανόσκυλα. Είναι τα «εργαλεία» που δεν δούλεψαν. Πρόκειται για σκυλιά που φοβούνται τον κρότο του όπλου ή για άλλα που «περίσσεψαν». Ίσως δεν τρέχανε καλά, ίσως κουράσανε, ίσως δεν άντεχαν το ξύλο. Καταλήγουν σε γκρεμούς, σκουπίδια ή με μια σφαίρα στο κούτελο.

Αυτό επιχειρείται ν' αλλάξει τώρα με νόμο και οι επιδραστικές προσπάθειες ψαράδων, κυνηγών κι άλλων ισχυρών ανδρών να μείνουν τα πράγματα όπως είναι, αποδεικνύει πόσο πολύ χρειαζόμαστε πολίτες με οικολογική συνείδηση που θα ασκούν πιέσεις και θα ελέγχουν τα κόμματα για την «πρασινότητά» τους, που θα διαδηλώνουν, θα γράφουν και θα φωνάζουν προκειμένου ν' ακουστούν τα ζώα, τα φυτά και οι επόμενες γενιές-όσα, δηλαδή, στερούνται δικής τους φωνής.

Η οικολογία είναι δύσκολη πολιτικά, προϋποθέτει μια μετατόπιση προς τα εμπρός κι από τους ψηφοφόρους κι απ' τους πολιτικούς-κάνεις κάτι τώρα, για να διαφυλάξεις ότι θα υπάρχει μέλλον.

Υπάρχει εδώ και καιρό μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση για το εάν τα ζώα έχουν δικαιώματα. Η σχετική βιβλιογραφία είναι ήδη εκτενής και υψηλού επιπέδου. Όμως, παρά την έντονη ακαδημαϊκή συζήτηση και την ελπιδοφόρα εκδοτική παραγωγή γύρω από οικολογικά θέματα και παρά τα βίγκαν μαγαζιά που ξεπηδούν με επιτυχία στην πόλη, το περιβάλλον δεν είναι κεντρικό θέμα στη χώρα μας, η οποία καταπίνει αμάσητο ό,τι έρχεται απ' την ΕΕ σε οικολογική συσκευασία, αφού δική της πολιτική δεν έχει.

Είναι εντυπωσιακό πόσο απουσιάζουν απ' την Ελλάδα ισχυρά, υπολογίσιμα οικολογικά κινήματα. Αυτό ίσως αλλάξει, καθώς όλο και περισσότεροι νέοι ξεσηκώνονται για το περιβάλλον (υπήρξαν και σχετικές διαδηλώσεις, μακάρι να προκύψουν οργανώσεις). Για την ώρα η χώρα είναι καθηλωμένη σε παρωχημένες ιδεολογίες για την ανάπτυξη, έχει μια προβληματικά πολωτική προσέγγιση για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ή τέλειες ή επικίνδυνος, καπιταλιστικός δούρειος ίππος σε πράσινο περιτύλιγμα) ενώ οι βίγκαν κι οι φιλόζωοι θεωρούνται περίεργες περσόνες που υποκύπτουν στην κάθε είδους «μόδα».

Κι ενώ η διεθνής συζήτηση φουντώνει για την ενέργεια, το κλίμα και την παγκόσμια απειλή που θέτει η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, τα γνωστά μας πολιτικά κόμματα φαίνεται να μην έχουν βρει τρόπο να ενσωματώσουν πειστικά, ειλικρινείς «πράσινες» προοπτικές στα προγράμματά τους. Δεν εκπλήσσομαι μ' αυτήν την καθυστέρηση. Η προστασία του περιβάλλοντος είναι κάτι που κάνεις τώρα, για να ωφεληθούν οι μελλοντικές γενιές.

Αυτή η χώρα έχει αποδείξει εμπράκτως πόσο ενδιαφέρεται για τις επόμενες γενιές. Νόμοι για το περιβάλλον πέρασαν μες στην περίοδο της πανδημίας και της βίαιης, διαρκούς καταστολής μεταθέτοντας τον δημοκρατικό διάλογο από τον κοινό δημόσιο χώρο στα σόσιαλ (με όλα τα προβλήματά τους), ενώ τα προοδευτικά κόμματα της χώρας είναι τόσο γελοιωδώς πίσω στα πράσινα θέματα σε σχέση με τις αντίστοιχες παρατάξεις άλλων χωρών που η σύγκριση φέρνει αμηχανία και λύπη. Η οικολογία είναι δύσκολη πολιτικά, προϋποθέτει μια μετατόπιση προς τα εμπρός κι από τους ψηφοφόρους κι απ' τους πολιτικούς-κάνεις κάτι τώρα, για να διαφυλάξεις ότι θα υπάρχει μέλλον.

Όμως, μετά την εμπειρία της πανδημίας (σπουδαίο παράδειγμα κοινού, παγκόσμιου κινδύνου), μετά τις φονικές φωτιές στη χώρα μας κι αλλού, σχεδόν κάθε καλοκαίρι, μετά τη γενική συνειδητοποίηση ότι το κλίμα διαλύεται και γινόμαστε μια πύρινη κόλαση με τοξικό αέρα, πλαστικό και μολυσμένα νερά, δεν νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολο να βρει κανείς έναν πειστικό τρόπο να μιλήσει στους πολίτες για την οικολογική καταστροφή. Τα κόμματα θα έπρεπε να ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιο είναι πιο πράσινο, ενώ σε επίπεδο πολιτών χρειαζόμαστε μια ουσιώδη συζήτηση για το τι είδους οικολογία θέλουμε. Αλλά τι λέω; Οι πράσινες φλυαρίες φέρνουν πλήξη και για την ώρα είμαστε προσκολλημένοι σ' ένα άλλο στάδιο, όπου κενολογίες όπως «φιλόζωος» ή «πράσινη ανάπτυξη» μπορεί να υπονοούν υπερβολικά πολλά πράγματα.    

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Ενώνουμε τις δυνάμεις μας «για καλό» και δημιουργούμε έναν πιο καθαρό κόσμο

Advertorial / Ενώνουμε τις δυνάμεις μας «για καλό» και δημιουργούμε έναν πιο καθαρό κόσμο

Η Henkel Hellas και πιο συγκεκριμένα ο τομέας απορρυπαντικών & προϊόντων οικιακής φροντίδας της Henkel, δεσμεύεται για ένα βιώσιμο αποτύπωμα, θέτοντας ως προτεραιότητα την κοινωνία, το περιβάλλον και τα σχολεία, μέσα από το Πρόγραμμα Αειφορίας «Για καλό».
THE LIFO TEAM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δημήτρης Παρασκευής: «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Οπτική Γωνία / «Φέτος, έπειτα από καιρό, ο κορωνοϊός παρουσιάζει έξαρση»

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας και Προληπτικής Ιατρικής του ΕΚΠΑ, Δημήτρης Παρασκευής, εξηγεί γιατί κάθε φθινόπωρο αυξάνονται οι ιώσεις του αναπνευστικού, ποια είναι η εικόνα του Covid-19 στην Ελλάδα και ποια μέτρα πρέπει να πάρουμε εν όψει του χειμώνα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Στέλιος Νέστωρ: «Ό,τι έκανα, δεν το έκανα για να ρίξω τη δικτατορία αλλά γιατί ντρεπόμουνα» 

Θεσσαλονίκη / Στέλιος Νέστωρ: «Δεν ήμουν από αυτούς που κάθονται σπίτι τους, βγάζουν λεφτά, τρώνε και πίνουνε» 

Μια πολιτική φυσιογνωμία που έδινε πάντα ηχηρό «παρών» στα πολιτικά και πολιτιστικά πράγματα της Θεσσαλονίκης. Μιλώντας στη LiFO, ζωντανεύει ένα μεγάλο κομμάτι της ιστορίας της πόλης, από την Κατοχή και τη χούντα μέχρι την ίδρυση του Μεγάρου.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κοινωνική κατοικία: Μπορεί το παράδειγμα της La Borda να εφαρμοστεί στην Αθήνα;

Συνεταιριστική κατοικία / Μπορούμε να αντιγράψουμε τη Βαρκελώνη και να λύσουμε το στεγαστικό;

Ενώ στην Ευρώπη παρατηρείται αναζωπύρωση των συνεταιριστικών στεγαστικών κινημάτων, στην Ελλάδα, ειδικά στην Αθήνα, η στεγαστική κρίση οξύνεται. Το παράδειγμα της La Borda στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να δώσει τη λύση, χρειάζεται όμως πολιτική βούληση.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας»

Βασιλική Σιούτη / Ο Άγνωστος Στρατιώτης στη μάχη της πολιτικής εικόνας

Η κυβέρνηση αξιοποίησε τη ρύθμιση για τη φύλαξη του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη για να αλλάξει την πολιτική ατζέντα και να ενισχύσει την απήχησή της στο συντηρητικό κοινό, παρά τις διαφοροποιήσεις ακόμη και μέσα στην κυβερνητική παράταξη.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

Οπτική Γωνία / Λίγες λέξεις για τον Διονύση Σαββόπουλο

«Ό,τι όμως και αν υπήρξε ο Διονύσης Σαββόπουλος, είχε τη δόνηση, τον λοξό τόνο, μια διάθεση μεταμόρφωσης και γιορτής. Επέστρεφε σε μια πάμφωτη αυλή, περιμένοντας τους φίλους, το νόημα της συνάθροισης».
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
ΕΠΕΞ Στην εποχή του Οφθαλμού

Ιλεκτρίσιτυ / Στην εποχή του Οφθαλμού

Οι κρίσεις ευνοούν την εξουσία, διατηρώντας ένα επίπεδο φόβου μες στην κοινωνία, νομιμοποιώντας μέτρα που ανακουφίζουν τον φόβο αυξάνοντας τον έλεγχο, και δημιουργώντας ευκαιρίες για τη διοχέτευση του κεφαλαίου.
ΧΑΡΗΣ ΚΑΛΑΪΤΖΙΔΗΣ
Μετά τα ερείπια της Γάζας: ποιος μπορεί να χτίσει ξανά την ελπίδα;;

Οπτική Γωνία / Η Γάζα μετά τον πόλεμο: Υπάρχει ελπίδα;

Η καθηγήτρια της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ και μέλος του Κέντρου Ερευνών για το Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο, Μαρία Γαβουνέλη, αναλύει τις προκλήσεις της ανοικοδόμησης, τον ρόλο της Ευρώπης και της Ελλάδας και το αβέβαιο μέλλον μιας λύσης δύο κρατών.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Ακροβατώντας / Πόσοι ηλικιωμένοι ζουν μόνοι και κανείς δεν τους αναζητά;

Οι μοναχικοί θάνατοι ηλικιωμένων ανθρώπων είναι ένα φαινόμενο που ολοένα εντείνεται και στη χώρα μας, όπως και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ας μπει στον δημόσιο διάλογο, μήπως πειστούν οι αρμόδιοι ότι πρόκειται για ένα σοβαρό θέμα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Ρεπορτάζ / Πελοπόννησος: Σιδηρόδρομος ή ποδηλατόδρομος;

Η προκήρυξη διαγωνισμών για την εκπόνηση μελετών που αφορούν τη χρήση της ιστορικής σιδηροδρομικής γραμμής Πελοποννήσου ως ποδηλατοδρόμου έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Διατυπώνονται σοβαρές επιφυλάξεις για την οριστική απώλεια μιας εμβληματικής υποδομής με υψηλή ιστορική, τουριστική και συγκοινωνιακή αξία.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οπτική Γωνία / Πολιτική κινητικότητα που δεν αλλάζει τίποτα 

Οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν ξανά τη φθορά εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, με κυβέρνηση και αντιπολίτευση να δείχνουν ανήμπορες να ανατρέψουν το κλίμα απαξίωσης, όπως και οι νέοι παίκτες – που είναι παλιοί. 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
«Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Υγεία / «Ο Ρόμπερτ Κένεντι Τζ. κάνει επίθεση στη δημόσια υγεία»

Δημήτρης Δασκαλάκης: Ο διακεκριμένος ελληνικής καταγωγής λοιμωξιολόγος, που παραιτήθηκε πρόσφατα από επιτελική θέση  καταγγέλλοντας το υπουργείο Υγείας των ΗΠΑ για εξωθεσμικές πιέσεις και αντιεπιστημονικές πρακτικές, μιλά για την απόφασή του, τη δημόσια υγεία στην Αμερική, τον Covid, τον HIV αλλά και την αφύπνιση του επικίνδυνου «ιού» του φασισμού.   
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Ρεπορτάζ / Γιατί η Ελλάδα κινδυνεύει να χάσει τη «φέτα ΠΟΠ»;

Πάνω από 312.000 θανατώσεις ζώων, φόβοι για lockdown και απειλή για μείωση των εξαγωγών του εθνικού προϊόντος μας εξαιτίας της ευλογιάς των προβάτων. Εμβολιασμός ή εκρίζωση του ιού; Ειδικοί μιλούν στη LiFO για το τι διακυβεύεται πραγματικά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ