Ο βιασμός στον Κολωνό και ο φόβος της φεμινίστριας μάνας

Ο βιασμός στον Κολωνό και ο φόβος της φεμινίστριας μάνας Facebook Twitter
Χρειάζεται χώρος για τον γονέα να εκφραστεί και να αντιμετωπιστεί με κατανόηση και στοργή. Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0


ΔΙΑΒΑΖΩ ΤΑ ΛΕΠΤΟΜΕΡΗ ΡΕΠΟΡΤΑΖ για τον βιασμό της ανήλικης στον Κολωνό από τον πατέρα του αγοριού της. Και μπαίνω στη θέση κάθε γονέα που επιθυμεί να μεγαλώσει το παιδί του με ελευθερία, υπευθυνότητα, ισότητα και έχει φρικάρει με τους κινδύνους που αντιμετωπίζει. 

Έχοντας γνωρίσει ένα σωρό μητέρες που επιθυμούν να μεγαλώσουν τις κόρες τους χωρίς να τους εμφυσήσουν φόβο, που κρατάνε το στόμα τους κλειστό όταν ακούνε για μια προοπτική διακοπών που κρίνουν επικίνδυνη –«θα κοιμόμαστε στην ίδια σκηνή όλοι μαζί, μαμά!»–, που γενικά κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους για να κρατήσουν τον φόβο τους για τον εαυτό τους, έχω να πω ότι, προσωπικά, αναγνωρίζω πως το έργο τους είναι πολύ, πολύ δύσκολο. 

Ο υποψιασμένος γονέας που επιθυμεί να μεγαλώσει την κόρη του με ελευθερία και ισότητα αναπόφευκτα έρχεται αντιμέτωπος με πατριαρχικά επιβεβλημένα μηνύματα.

Πρόχειρα μπορώ να θυμηθώ πολλούς προβληματισμούς γονέων, μαμάδων και μπαμπάδων, που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια. Ενδεικτικά: 

• «H κόρη μου δεν θέλει να φοράει σουτιέν, να της το επιβάλω για να την προστατεύσω ή να την αφήσω να κυκλοφορεί χωρίς, διδάσκοντάς της έμπρακτα την αυτοδιάθεση;»

• «H κόρη μου θέλει να πάει διακοπές με την κολλητή της, αλλά δεν ξέρω καλά τους γονείς, να την αφήσω ή να μην την αφήσω, αφού υπάρχει έφηβος αδελφός στο σπίτι;»

• «Στο εξοχικό μας υπάρχει η δυνατότητα φιλοξενίας πολλών οικογενειών, αν η κόρη μου κοιμηθεί με τα ξαδέλφια της. Εγώ όμως ξέρω καλά πόσο συνηθισμένη είναι η σεξουαλική παρενόχληση σε αυτές τις ηλικίες. Είμαι υπερβολική ή είναι βάσιμος ο φόβος και να βρω άλλη λύση;»

• «Θέλω η κόρη μου να μην ντρέπεται για το σώμα της και να μην το σεξουαλικοποιεί, αλλά σήμερα στη λαϊκή την κοιτούσαν σαν κρέας. Να της πω να καλυφθεί, να τους κάνω φασαρία, ή να της εξηγήσω πώς έχουν τα πράγματα και να της υποσχεθώ ότι θα τη στηρίζω στις επιλογές της;»

Aν αυτά μπορεί να φαίνονται «υπερβολικά», φανταστείτε το «να αφήσω την έφηβη κόρη μου να πάει στο σπίτι του αγοριού της ή όχι, γιατί μου ’χει κακοφανεί ο πατέρας του παιδιού;». Φανταστείτε το «η μικρή θέλει kick boxing, αλλά αγχώνομαι που έχει άντρα προπονητή». Ή το «τα αγόρια στο σχολείο της μικρής έχουν αγριέψει, φοβάμαι ότι θα την παρενοχλήσουν».

Ο υποψιασμένος γονέας που επιθυμεί να μεγαλώσει την κόρη του με ελευθερία και ισότητα αναπόφευκτα έρχεται αντιμέτωπος με μηνύματα επιβεβλημένα από τη μακραίωνη πατριαρχία. Απ’ τη μία έχεις ένα «τόσα γίνονται», απ’ την άλλη την επιθυμία το παιδί σου να μεγαλώσει καλύτερα από σένα και να είναι έτοιμο να διεκδικήσει και να σταθεί ως αυτόνομη προσωπικότητα. Το δίλημμα αυτό αντιμετωπίζει ο γονέας, που χρειάζεται να ισορροπήσει μεταξύ βάσιμου φόβου και της γνώσης ότι η λύση δεν είναι ο περιορισμός των νεαρών κοριτσιών.

Ταυτόχρονα, έχουμε και τεράστιο θέμα με την έκφραση τέτοιων σκέψεων. Η μητέρα που θα τις εκφράσει είναι φοβική, υπερβολική και είναι πιθανό να ακούσει «σου συνέβη κάτι όταν ήσουν μικρή;». Δεν ξέρω γιατί προσποιούμαστε ότι ο μόνος τρόπος να βγάλουμε ένα λογικό συμπέρασμα είναι το τραύμα. Αρκούν οι ειδήσεις. Αρκεί το νοιάξιμο και η επιθυμία το μικρό που αγαπάς να μην πάθει κακό. Μεγαλώνοντας κατάλαβα πόσος φόβος για την κατηγορία της «υστερικής» υπήρχε πίσω από «παράλογα όχι» που συζητούσαμε στο σχολείο. Το «γιατί έτσι» είναι πολύ πιο αποδεκτό οικογενειακώς από την έκφραση ενός φόβου που θεωρείται αβάσιμος. 

Λέμε συνέχεια για την κουλτούρα της σιωπής. Ότι το θύμα πρέπει να μιλήσει. Όμως η σιωπή δεν είναι μόνο κάτι που συμβαίνει μετά. Η σιωπή είναι κάτι που συμβαίνει πολλά στάδια πριν το έγκλημα. Είναι όταν το ζευγάρι μεταξύ του «δεν θέλει να το αρθρώσει». Είναι όταν προτιμάς να σκεφτείς «αυτά συμβαίνουν αλλού, είναι καλή οικογένεια, είμαι υπερβολική» ή να έρθεις σε ρήξη με το παιδί σου για «αναίτια απαγόρευση».

Είναι όταν δεν υπάρχει τρόπος οι γονείς ενός κοριτσιού να συζητήσουν σαν οικογένεια με το παιδί τους τις ανησυχίες τους. Αν συζητήσεις, ρισκάρεις η κόρη σου να θεωρήσει ότι οφείλει να φοβάται. Αν απαγορεύσεις, πάλι η κόρη σου βαρύνεται με το όχι αλλά «τουλάχιστον είναι ασφαλής».

Χρειάζεται χώρος για τον γονέα να εκφραστεί και να αντιμετωπιστεί με κατανόηση και στοργή. Χρειάζεται να μη νιώθει ότι ο φόβος είναι παράνοια. Χρειάζεται να ξέρει ότι το άγχος είναι κοινό. Μια πιο απενοχοποιημένη αντιμετώπιση αυτού του γονεϊκού άγχους πιθανότατα να βοηθούσε στη διαχείρισή του με λιγότερη επιβάρυνση των κοριτσιών. 

Έχω στο νου μου κάτι φιγούρες κωμικές με ύφος διανοούμενου να εξηγούν σε γονείς που εκφράζουν προβληματισμούς ότι «τα πράγματα είναι απλά». Τα πράγματα δεν είναι απλά. Καθόλου. Τα πράγματα είναι σαφώς πολύ σύνθετα, ιδίως για μητέρες που ξέρουν τι μπορεί να τραβήξει η κόρη τους και πατέρες που, κόντρα στα διδάγματά που έχουν λάβει, αντιμετωπίζουν την κόρη τους ως αυτόνομο άνθρωπο.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ