Ντίσκο Ορέστεια

Ντίσκο Ορέστεια Facebook Twitter
Εγώ και η βότκα μου περιπλανιόμαστε ανάμεσα σε spank από άγνωστες χερούκλες και χειραψίες με γνωστούς από την Αθήνα. Έχω τρακάρει πάνω από είκοσι άτομα και δεν είναι πια έκπληξη, είναι σχεδόν απογοήτευση. Πουθενά δεν μπορώ να ξεφύγω από το μάτι τους το καλιαρντό! Εικονογράφηση: bianka/LIFO
0

ΕΙΝΑΙ 5:30 ΤΟ ΠΡΩΙ στέκομαι σε ένα πάσο γεμάτο ερείπια στο κέντρο της ισοπεδωμένης ντίσκο. Με τον φακό του κινητού ρίχνω άπλετο φως μέσα στο λεοπάρ τσαντάκι μου, αναζητώντας χαρτάκια, φιλτράκια, πιπάκια, τζιβάνες. Μια παρέα απέναντι με παρατηρεί ανήσυχα, μάλλον τους έχω ξενερώσει με τον φακό. Βγάζω τα χαρτάκια, πέφτουν και δύο προφυλακτικά μαζί. Δεν είχα σκοπό να τα χρησιμοποιήσω, αλλά μου αρέσει να τηρώ την παράδοση. Επίσης, δεν θα μου έρθει ποτέ περίοδος, αλλά στην τσάντα μου μπορεί να βρω ταμπόν. Μου αρέσει να προσφέρω βοήθεια σε δύσκολες στιγμές. 

Μια άγνωστη νεαρή κοπέλα δίπλα μου:

«Θέλω να σε ρωτήσω κάτι».

«Δύσκολη ώρα για χρησμούς, μπέμπα».

«Κάτι προσωπικό».

Εκπαιδευμένη σε αυτές τις ερωτήσεις τέτοιες ώρες σε ισοπεδωμένες ντίσκο, μαντεύω ότι θέλει να με ρωτήσει αν είμαι τρανς ή να μου εξομολογηθεί κάτι άκυρο δικό της. Όσο βάζω λιπ γκλος χωρίς καθρεφτάκι, της απαντώ: «Η Κασσάνδρα σχόλασε και ο Απόλλωνας απαιτεί θυσία στον βωμό».

Ένας πρώην μου που τα τελευταία τριάμισι χρόνια έχει γίνει σύζυγος, μπαμπάς και πυροσβέστης. Μου στέλνει και μια dick pic, έτσι για την υπενθύμιση. Από τα θεϊκά κορμιά της «Ορέστειας» του Τερζόπουλου προσγειώνομαι στην μπάρα του Βάγγου.

Συνεχίζει:

«Μπορεί να σου φανεί χαζή η ερώτηση».

«Ας μην υποτιμάμε τη νοημοσύνη των Θεών τέτοια ώρα».

Την έτζασα χωρίς ενοχές, προσφέροντάς της ένα προφυλακτικό και ένα ταμπόν για παν ενδεχόμενο.

Η ατμόσφαιρα στην ντίσκο μυρίζει ντουμάνι φρυκτωρίας, αλκοόλ, LSD και ετεροκανονική διασκέδαση με μια δόση «disco partizani» στα ηχεία και καύλα στα ρηχά νερά. Βλέμματα, λικνίσματα, χαμόγελα, όλα από απόσταση ασφαλείας. Στην πίστα ένα πλήθος φασέων όλων των ηλικιών μετά το διπλό sold out αριστούργημα του Αισχύλου χορεύουν εκστασιασμένα κάτι σαν ρεγκετόν-τσάμικο, το «Αριστούργημα» της Φουρέιρα.

Θυμάμαι μια παραμονή 28ης Οκτωβρίου στο αφτεράδικο Fou στο Γκάζι. Ήταν ντάλα μεσημέρι έξω όταν ο DJ αποφάσισε να μας διώξει παίζοντας το «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του». Αντισταθήκαμε χορεύοντας σαν να περνούσαμε οντισιόν για το Λύκειο των Ελληνίδων.

Πίσω στην ισοπεδωμένη ντίσκο οι παντόφλες κάνουν κρότο στο dance floor. Κατά βάθος ζηλεύω αυτή την άνεση στα ξενυχτάδικα, συνήθως παραπατάω μεθυσμένη πάνω σε δεκάποντα με ένα ποτήρι σφηνωμένο στο ντεκολτέ. Μετρώντας τα κουράγια μου, αποφασίζω να διανύσω την απόσταση μέχρι το μπαρ. Ανάμεσα στα κορμιά που προσπερνάω ένα νεαρό άγνωστο αγόρι μού πιάνει το χέρι και μου ψιθυρίζει κάτι ανάμεσα σε «μπράβο» και «cis straight άνδρας». Δεν καταλαβαίνω τι εννοεί, αλλά φλυαρώ μαζί του όπως κάνω πάντα στις ουρές των μπαρ, των σούπερ μάρκετ κ.λπ. Συνειδητοποιώ ότι πριν από δέκα χρόνια αυτήν τη γλώσσα τη μιλούσαμε ελάχιστα άτομα στην Αθήνα και τώρα υποψιάζομαι ότι λειτουργεί ως «δόλωμα».

Εγώ και η βότκα μου περιπλανιόμαστε ανάμεσα σε spank από άγνωστες χερούκλες και χειραψίες με γνωστούς από την Αθήνα. Έχω τρακάρει πάνω από είκοσι άτομα και δεν είναι πια έκπληξη, είναι σχεδόν απογοήτευση. Πουθενά δεν μπορώ να ξεφύγω από το μάτι τους το καλιαρντό!

Η ζέστη είναι αφόρητη και η βότκα μού άνοιξε την όρεξη για παγωμένο καρπούζι και δροσερά φιλιά. Σκάει dm στο insta από ψεύτικο προφίλ, σαν αυτά που διαθέτουν όλοι οι πολυγαμικοί που δεσμεύτηκαν ενώπιον Θεού και ανθρώπων στη μονογαμία.

«T kns kvl m?»

Ένας πρώην μου που τα τελευταία τριάμισι χρόνια έχει γίνει σύζυγος, μπαμπάς και πυροσβέστης. Μου στέλνει και μια dick pic, έτσι για την υπενθύμιση. Από τα θεϊκά κορμιά της «Ορέστειας» του Τερζόπουλου προσγειώνομαι στην μπάρα του Βάγγου. Παρεμπιπτόντως, δεν μου δήλωσε ποτέ «cis straight» ούτε εγώ του δήλωσα ποτέ «queer trans και παν». Θα κρατήσω τον «μεζέ» ζεστό, θα τον καυλαντίσω λίγο και μετά θα του πω ότι είμαι εκτός Αθήνας.

Θέλω να βάλω γυαλιά ηλίου, να σπρώξω ηρωικά τη βαριά πόρτα «exit» και να διακτινιστώ στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Είναι επτά το πρωί και μου λείπει η μυρωδιά της φρεσκοψημένης βουτυρένιας σφολιάτας. Μου λείπει το γατί μου. Το ταξί μου. Το γοριλάκι μου. Και ο Ρομά καρπουζάς με την καρότσα που πάντα σχολιάζει: 

«Μόνη σου θα το πάρεις; Το καρπούζι πρέπει να το κουβαλάει ο άντρας στο σπίτι».

Την επόμενη φορά δεν θα του πω ότι «ο άντρας της ζωής μου είμαι εγώ», θα του πω αυτά που έμαθα στην Επίδαυρο. Ότι ο Ορέστης δεν κουβαλάει καρπούζια γιατί είναι ο ευνοημένος της θεάς Αθηνάς και όλων των θεών του Ολύμπου. Εδώ αθωώθηκε για τη μητροκτονία της Κλυταιμνήστρας, θα καταδεχτεί να κουβαλήσει το δικό μου καρπούζι από τον Άρειο Πάγο στην Κυψέλη;

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το τέλος είναι εδώ (και ο Αισχύλος το είχε προβλέψει)

Θέατρο / Το τέλος είναι εδώ (και ο Αισχύλος το είχε προβλέψει)

Η «Ορέστεια» του Τερζόπουλου που έκανε πρεμιέρα στην Επίδαυρο από το Εθνικό Θέατρο δεν συνομιλεί μονάχα με το υπαρξιακό έρεβος του τραγικού, σμιλεύοντας τα πετρώματα του ασυνειδήτου σε εκθαμβωτικές εικόνες. Αφηγείται ταυτόχρονα την ιστορία του θεάτρου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Ευτυχισμένες μέρες στην Επίδαυρο και τον «Λεωνίδα»: Ιστορίες και φωτογραφίες από ένα νέο λέυκωμα

Βιβλίο / Ευτυχισμένες μέρες στην Επίδαυρο και τον «Λεωνίδα»: Ιστορίες και φωτογραφίες από ένα νέο λέυκωμα

«Η Κάλλας, ο Μινωτής, ο Κουν και τα μαγειρευτά της Κάκιας»: Ένα λεύκωμα 200 σελίδων με ιστορίες καλλιτεχνών από την αυλή του «Λεωνίδα» στο Λυγουριό, που έμειναν αξέχαστες πρόκειται να κυκλοφορήσει τις επόμενες μέρες. Προδημοσιεύουμε τις αφηγήσεις της Κατερίνας Ευαγγελάτου, του Δημήτρη Λιγνάδη και της Αμαλίας Μουτούση.
«Ορέστεια» του Αισχύλου: Ο αγώνας για δικαιοσύνη

Αρχαίο Δράμα Explained / «Ορέστεια» του Αισχύλου: Ο αγώνας για δικαιοσύνη

Ποια είναι εκείνη η μορφή δικαιοσύνης που θα ξεδιψάσει όλες τις διεκδικήσεις, αρχαίες και σύγχρονες; Η κριτικός θεάτρου Λουίζα Αρκουμανέα κάνει μια θεωρητική ανάλυση της «Ορέστειας» του Αισχύλου.
ΛΟΥΙΖΑ ΑΡΚΟΥΜΑΝΕΑ
Επίδαυρος: Τι θυμάμαι από το πιο ωραίο θέατρο του κόσμου

Θέατρο / Επίδαυρος: Τι θυμάμαι από το πιο ωραίο θέατρο του κόσμου

Σπουδαίες παραστάσεις, μεγάλες απογοητεύσεις, εντάσεις και μαγικές στιγμές. Ερμηνείες που έμειναν ανεξίτηλες στη μνήμη. Ποίηση στη σκηνή. Όλα μπορούν να συμβούν κάθε καλοκαίρι στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Ρεπορτάζ / Αστικές Συγκοινωνίες: Mια αθόρυβη ιδιωτικοποίηση που προκαλεί κρότο

Τα πρόσφατα ατυχήματα με αστικά λεωφορεία φέρνουν στο προσκήνιο το θέμα της εκχώρησης συγκοινωνιακού έργου στα ΚΤΕΛ και καταγγελίες για θεσμικές αστοχίες. Οι εμπλεκόμενες πλευρές μιλάνε στη LiFO.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
Ένα ελληνο-αλβανικό ανήκειν εν τη γενέσει;

Guest Editors / Μεταξύ ελληνικότητας και αλβανικότητας 

Μια έρευνα επιβεβαιώνει ότι η αλβανική μετανάστευση στην Ελλάδα αναδιαμορφώνει ριζικά τις έννοιες της ταυτότητας και του ανήκειν, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις και τις προοπτικές αυτής της νέας πραγματικότητας.
ΙΛΙΡΙΝΤΑ ΜΟΥΣΑΡΑΙ
ΕΠΕΞ Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Περιβάλλον / Ο μυστηριώδης κύριος Sweetman και η απίθανη ιστορία του σκοτεινού οξυγόνου

Άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο για τη θαλάσσια ζωή και μπλόκαρε, έστω προσωρινά, τα σχέδια για εξορύξεις στον ανεξερεύνητο βυθό. Ο Andrew Sweetman μιλά στη LiFO για την έρευνα που έγινε απροσδόκητα viral και συγκρούστηκε με κολοσσούς, πολιτικές αποφάσεις και… το TikTok.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Ακροβατώντας / Ανακαλύφθηκε ο εχθρός

Τι σημασία έχουν τα μεγάλα σκάνδαλα, όταν η απειλή είναι μπροστά μας, όπως οι καραβιές Λίβυων και Σουδανών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων που καταφθάνουν στη νότια Κρήτη και εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πατρίδα;
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Κανελλόπουλος: «Να μας αποκαλούν “εφημερίδα των συριζαίων”; Εντάξει... γελάμε»

Ο δημοσιογράφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» και του e-tetRadio μιλά για την εφημερίδα, επιβεβαιώνοντας τις τελικές συζητήσεις με τον Δημήτρη Μελισσανίδη, για την κρίση της αριστεράς, την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του Τύπου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Οπτική Γωνία / «Είμαι Ισραηλινός, κι αυτό λειτουργεί πια ως ετυμηγορία» 

Ο θεατρικός σκηνοθέτης Guy Ben-Aharon, που βρέθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, γράφει στη LiFO για την απόρριψη που βιώνει τόσο στην πατρίδα του όσο και στο εξωτερικό ως Ισραηλινός που υποστηρίζει την ελευθερία της Παλαιστίνης. 
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Οπτική Γωνία / «ΟΠΕΚΕΠΕ: Χρόνιες παθογένειες» vs ποινικών ευθυνών

Η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία έστειλε πριν από λίγο καιρό στη Βουλή τη δικογραφία για Αυγενάκη και Βορίδη, αλλά η ΝΔ δεν βλέπει ποινικές ευθύνες υπουργών στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και επιμένει ότι πρόκειται για «διαχρονικές παθογένειες». 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Γιατί κανείς δεν μας προστατεύει από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Οπτική Γωνία / Γιατί δεν μας προστατεύει κανείς από τον ανεξέλεγκτο θόρυβο;

Η Κομισιόν στέλνει τη χώρα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δεν έχει υιοθετήσει τα απαραίτητα σχέδια δράσης για την ηχορρύπανση. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά μας; Μιλά στη LiFO ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γεώργιος Παπανικολάου.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ένας κανονικός αφελληνισμός

Οπτική Γωνία / Ένας κανονικός αφελληνισμός

Στη θέση εκείνων των ξένων που καλλιεργούσαν μια αληθινή σχέση με την Ελλάδα, πολλαπλασιάζονται τα φιμέ τζάμια των υπερπολυτελών τζιπ, αόρατοι και αδιάφοροι μεσάζοντες, αγοραστές επαύλεων που υπενοικιάζονται ή έχουν γίνει φρούρια με μικρούς ιδιωτικούς στρατούς τραμπούκων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Οπτική Γωνία / Δημήτρης Νανόπουλος: «Ζούμε το τέλος του ανθρώπου και τη γέννηση ενός νέου τύπου ύπαρξης»

Ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός και θεωρητικός φυσικός μιλά για την προέλευση της συνείδησης, τoν εγκέφαλο ως κβαντική μηχανή και το μέλλον του ανθρώπου ως υβριδίου τεχνολογίας και βιολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Οπτική Γωνία / «Η ομοφοβία δεν είναι ιδεολογική τοποθέτηση αλλά μια μορφή βίας»

Ένα 13χρονο παιδί δεν άντεξε την ομοφοβία και έδωσε τέλος στη ζωή του. Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος εξηγεί πώς μπορούν οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να εντοπίσουν έγκαιρα τα σημάδια της αυτοκτονικής διάθεσης.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ